Tekstweergave van WFNHC_1894_01_13_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
éeelen dezef provincie kwam het gedurende de laatste dagen tot ernstige wanordelijkheden. Van daar dat de commandant van het 11de legercorps te Bari naar vele plaatsen, waar de politie hulp noodig had, troepen heeft gezonden. Ie Palermo kwamen dezer dagen twee socialis¬ tische afgevaardigden, de heeren Aguini en Pram- polini, aan, blijkbaar met het doel om de bewe¬ ging aan te wakkeren. Generaal Morra, van hun aankomst verwittigd, liet echter deze beide Ka¬ merleden niet aan wal, zoodat zij met dezelfde boot, waarmede zij gekomen waren, moesten te- rugkeeren. De afgevaardigde De Felice bevindt zich nog steeds in hechtenis. Kaar men beweert, zijn onder de papieren van dezen hoofdleider stuk¬ ken gevonden, welke belaugrijke bijzonderheden over de oproerige beweging behelzen. In de Lega del Bene verscheen een artikel van Signor lazio, getiteld : Fasci of de werklieden- bonden in Sicilië, dat de oorsprong doet zien van al de treurige tijdingen, die in den laatsten tijd van dat schoone eiland kwamen. Signor Fazio begint zijn artikel met er op te wijzen, dat de gebeurtenissen, die thans op Sicilië schrik veroorzaken, tot twee categorieën behooren, twee verschillende verschijnselen die éen oorzaak vin¬ den in den betreu reus waardigen staatkundigen, eco- nomischen en moreelen toestand van Italië. Tot de eerste categorie behooren de Fasci, tot de tweede de struikrooverij. Alle Italiaansche eilanden ver- keeren in e«n treurigen verwaarloosden toestand, alsof zij niet tot Italië behoorden, maar Sicilië kan als het ergste voorbeeld dienen. Op gebeele streken van dat eiland zijn nog geen aegen aan¬ gelegd, wat de voornaamste reden tot bevordering van de struikrooverij is. In den iaatsten tijd werden de eerste volks- banken op Sicilië opgericht, waar tot nog toe de woeker op de schandelijkste wijze heerschte. De rijkdommen van het eiland zijn'geheel in handen van groote landeigenaars of bankiers. Deze signori, overblijfselen uit den feudalentijd, amuseeren zich te Rome, hun land overlatende aan rentmeesters, gabellotti, die de gronden weer onder beheer stel¬ len van onder-rentmeesters, die op hun beurt het land weer verpachten aan boeren. Deze moeten al het werk doen voor eigen rekening en drie vierden van hun winsten aan den landeigenaar afstaau. Van het hun overgebleven een vierde moeten zij dan nog minstens vier belastingen be talen. De landbouw-nrbeiders verdienen in door¬ slag 10, hoogstens 12 sous (25 h 30 cents) per dag van 12 uur werkeu. Daarbij worden zij nog grooteudeels betaalJ in brood en wijn. Zijn zij werkloos, dan leenen zij koren van den landheer, die daarvoor tot 25 pet. rente per 6 maanden rekent. Nog treuriger totstanden heerschen in de mijn- districten, waar vooral de exploitatie van de mijn- jongens, carusi, gruwelijk is. De picconieri, de eigenlijke mijnwerkers, huren van de ouders jon¬ gens tegen een voorschot in graan tot eene waarde van ƒ 50 it ƒ 75. Die kinderen van 8 tot 12 jaar moeten den geheelen dag het erts naar boven sjouwen en worden dikwijls door hun bazen zeer slecht behandeld. Voor eenigen tijd nog stierven twee dezer jongens ten gevolge van mishandeling, maar niemand dacht er over de bazen te vervol¬ gen. Als de ellende zoo hoog is gestegen, dat ouders hunne kinderen verkoopen en zelfs de moordenaars van hunne kinderen niet durven aan¬ wijzen, dan is de grens van de lijdzaamheid van het volk bereikt. Voor geheel Italië is de sta¬ tistiek van de misdaden 't hoogst op Sicilië en bijna alle carnsi worden om gezondheidsredenen afgekeurd voor den militairen dianst. Het gevolg van zooveel ellende was de steeds toenemende struikrooverij, waaraan thans tal van jongelieden en menschen, die hun leven lang eer¬ lijk hebben gewerkt, deelnemen. En toen ontston¬ den ook de Fasci, oorspronkelijk opgericht door Giuseppe de Felice Giuffrida, in een strijd tegen het gemeentebestuur van Palermo. Thans zijn er zeker 130 afdeelingen met minstens 300,000 leden, de meesten in de provincie Palermo en allen noemen zich thans socialisten. Ieder lid be taalt ± GO cent contributie per jaar en bij de meeste bonden bestaan ziekenfondsen enz. Ook zijn op vele plaatsen cursussen opgericht, waar de jeugd en de vrouwen in de socialistische leer worden onderricht. Vooral de vrouwen zijn een gronte kracht in de Fasci geworden en onder haar zijn zeer talentvolle woord voerdsters. Bijna al deze socialisten, al hebben de meesten met de kerk gebroken, zijn goede vaderlanders en ko- ningsgezinden. In de meeste woningen ziet inen de portretten van den koning en Garibaldi han¬ gen naast die van Marx, of andere socialistische leiders. De menschen willen geen republiek, zij willen brood. Dezer dagen zijn de drie oudste Duitsche prinsjes met keizer Wilhelm en keizerin Augusta Victoria voor het eerst naar den schouwburg ge¬ weest. Opgevoerd werd het vaderlandsche' t'oo- neelspel Aus eigenem Recht van Ernst Wickert, waarvoor de keizer, zooals bekend is, zeer veel sympathie heeft. Precies om zeven uur verscheen de keizerlijke familie, en nam plaats in de hof- loge. De drie prinsjes, in donkere costuums, wer¬ den op de voorste rij geplaatst. Zij volgden de vertooning mi t gespannen aandacht; bij de be¬ weeglijke volks-tooneelen sprongen de prinsjes van pleizier van hunne zitplaatsen, en gaven door lu.d applaus hun bijval te kennen. In de pauzen zalen zij druk te praten over de voorstelling, daarbij telkens levendig vragen tot de keizerin richtend. gelijk eh spf. meent, dat hier slechts één uitweg is: het entrepotstelsel. Nu zegt de min. wel, dat hij geleidelijke afschaffing der bescherming wil, maar daar zijn wij nu al 30 jaren mede bezig en met welk gevolg? Dat nog nooit de bescher¬ ming zoo groot is geweest is als thans 1 Ander¬ half millioen wil de min. laten aan de suiker¬ industrie ; met wolk recht laat de minister die door de consumenten betalen? De practijk van den min. was geheel in strijd met de denkbeelden omtrent den vrijhandel. Wat nu betrof het entrepot-stelsel, erkende spr. dat een internationaal entrepot-stelsel gewenscht zou zijn, maar was dit niet te verkrijgen, dan stelde hij zich tevreden met een nationaal entrepot- stelsel ; doch niet met een toezicht in de fabrie¬ ken, opdat de fabrikant vrij kon werken. De heer Sassen wees er op dat de suikerin¬ dustrie aan den landbouw en den arbeider ten goede komt. Deze krachtige industrie verspreidt dus veel welvaart en daarom meende spr. dat op den be- staanden voet moest worden voortgegaan. Wat voorts de wetsvoordracht betrof , spr. meende, dat de termijn van 3 jaren te kort was en dat het wenschelijk zou zijn, de verhooging van den aanslag niet op eens op 12 pet. te stel¬ len. De heer Muller keurde het stelsel van be¬ scherming af als gebouwd op egoïsme. Heel onze industrie is zonder bescherming De keizer hptmi»rf0 a- , , n gr°°t geworden en alleen de suikerindustrie ge- /iver 7-1/ bet,u,^de den directeur van het Ber- met een bescherming waarvan het eenig gevol« haaldelfk zfin itenomTnh l f ^ 1' ir i" d» jaarl'jks Sroote sommen den^fiscu! Tn f V w- iïld metde voorstelling. | ontvallen en dat het de consumenten zijn die . StuI[ Wickert wordt de scherpe de bescherming hebben te betalen ' . . v "V-/IVJ1. UD CUUCtpe astijding verheerlijkt, die door den grooten keurvorst werd toegediend aan de burgers van Koningsbergen, toen deze hunne stedelijke vrij¬ heden tegen hem wilden verdedigen. BINNEN 1,AND. Staten-Generaal. Eerste Kamer. Zitting van Dinsdag, 9 Januari. „.„„luJ1Ug uau. Ingekomen waren de geloofsbrieven van het ffel'°u(len- nieuwbenoemde lid mr. J. H. Geertsema Cz. leden begaven zich naar de afdeelingen tot l ' . A .1 1 I 1 n f f ■> f-, . ■ I, J _ - i 1 1 • «■ Spr. weerlegde daarna enkele argumenten voor de bescherming aangevoerd en zeide daarbij te betwijfelen, of aan den landbouw wel veel van de protectie ten goede komt. Men vreeze niet voor vermindering van de op¬ brengst der belasting, want men zou compensatie kunnen vinden in verhoogde jeneverbelasting. Na verdediging van het ontwerp door den Mi¬ nister werd het zonder hoofdelijke stemming aan¬ genomen. onderzoek der staatsbegrooting en de openbare vergadering werd tot nadere bijeenroeping geslo¬ ten, vermoedelijk tot 23 of 24 Januari a. s. — Voor de verkiezing in het hoofdkiesdistrict Goes van een lid der Iweede Kamer waren Bi¬ jgeleverd 2659 briefjes waarvan 45 van onwaarde. Gekozen is jhr. nar. A. F. de Savornin-Lohman, lid der Esrsle Kamer en oud-minister, met 1653 stemmen. De heer Stigter, candidaat der liberalen, had 944 stemmen. Gesteld in handen eener commissie. Voorts was ingekomen een schrijven van den president der Frarische Kamer, behelzende dank¬ betuiging op het adres der Eerste Kamer. Aan de orde kwam de behandeling van het wetsontwerp tot wijziging der artt. 73 en 76 der kieswet van 4 Juli 1850. Werd na beantwoording van enkele opmerkin¬ gen in het voorloopig verslag zonder hoofdelijke stemming aangenomen. Aan de orde kwam nu: Wetsontwerp houdende nadere bepalingen om¬ trent den accijns op de suiker. De heer A. Prins verklaarde liever een geheel — Men behoeft slechts de verzachtingen nieuwe regeling van deze materie gewenscht ie! hooren van onze Duitsche naburen over" de in hebben en komt op tegen de bewering, dat geene Duitschland in te voeren zegelbelastin-*, en men goede suikerwet is te inaken zonder internationale krijgt eenig begrip van hun afkeer dezer belas- r6~n't-° t, j u-- Gelukkig, dat er in ons land nog iemand . bestreed bij de meening, dat bescher- woont, die hen woorden van troost toespreekt ming voor de bietencultuur noodig is, daar ook, Daardoor wordt iets ter kennis van onze fiscale zonder bescherming de bieten genoeg aftrek vin-, mannen gebracht, dat zij wel ter harte mo^en den in het buitenland, b. v. Duitschland. Wil nemen. men echter bescherming, dan neme men een open Uit Arasterdam wordt n.l. aan de Westf. Mer- premie. ... \kur bericht, dat ook in Holland iedere quitantie De heer Rahnsen sloot zich bij den vorigen | boven de 10 gulden van een 5-cents zegel moet spr. aan en wees hier op de zeer eigenaardigej voorzien zijn en dat deze belasting aan de firma, positie, waarin wij met onze suikerwetgeving ver- waar de troostende schrijver werkzaam is, in één keerden. Voor de Oost hebben wij een uitvoer- jaar 200 gulden heeft gekost, recht op suiker, dat zoo zwaar mogelijk moet j Men heeft daar echter een middel gevonden worden geacht; en onze suikerwetgeving belem-1 deze belasting te ontduiken. Quitantiën worden ««£ dei' lnyoer van Javasuiker naar Nederland, j daar niet meer gebruikt. Bij de betaling eener Was dat nu consequent? mocht het worden ■ som haalt men eenvoudig een streep door de goedgekeurd, dat door eigen wetgeving de invoer, rekening, schrijft er „betaald" onder, zonder naam oer kostbare Javasuiker werd belemmerd ? Wij en datum, beschermen ook op ongehoorde wijze de beet ring van dat plan gedurende vijf-en-twintig jaar werk zou geven aan hoogeren en lageren. Naar veler meening is dat volstrekt zoo onbe¬ twistbaar niet. Om het werk te ondernemen moet men eculer geld hebben, en om dit te verkrijgen raadt de heer Van den Houten Willems het Zui- derzee-comite aan eene premie-leening uit te schrij¬ ven. De loten zouden f 100, / 50 en / 25 kos¬ ten en hij is van oordeel, dat de deelneming in die leening algemeen zou zijn. Ieder zou gaarne een prijs van / 100,000, ƒ50,000 enz. trekken, of wilde men geen geld uitloven, dan zou men een zeker deel van den ingepolderden grond als premie kunnen toekennen, waardoor men, vol¬ gens hem, nog gemakkelijker zou aflossen en met gesloten beurzen beialen. Menig winner echter zou dan in een toestand komen van den man, die een olifant uit een loterij trok. Het plan bestaat om de 1000e vergade¬ ring van het Amsterdamscqe genootschap Archi¬ tecture et Amicitia, in Jannari te houden, niet onopgemerkt te laten voorbijgaan. Er heeft zich eene commissie gevormd om de viering van dit feest voor te bereiden. Als leden dezer commissie hebben zich de heeren H. G. Jansen, Paul J. de Jongh, W. Kromhout Cz., J. L M. Lauwe- riks, J. A. van der Sluijs Veer en C. W. Nij- hoff, als secretaris, beschikbaar gesteld. En, opnieuw door woede overmeesterd, droomde Edmée van een schrikkelijke wraak om den ellen¬ deling te straffen. Haar mond was vertrokken door haat, er was een vreeselijke uitdrukking in haar donkere oogen, zij betreurde het geen wapen onder haar bereik te hebben om de eerloosheid te straffen door deu eerlooze op de plaats neer te schieten. Haar hij leefde! En in hare poging om zich tegen hem te verdedigen, stuitte zij op duizend bezwaren. Het eenig redmiddel, dat haar overbleef, was het huis te verlaten om in een klooster een schuilplaats te zoeken, of hare moeder te dringen weder naar Paiijs te gaan. In een klooster, onder welk voorwendsel? Men wist dat zij niet kerksch was. Eeu plotselinge godsdienstige roeping voorwenden? Dat was niet geloofwaardig. En aan welke uitleggingen, welke onderstellingen, en praatjes zou zij zich dan niet blootstellen ? Dat een meisje van haar leeftijd zich plotseling uit de wereld terugtrok, was voor 't minst een bewijs dat zij aan een ongelukkige liefde leed, of zich bij hare moeder ongelukkig gevoelde. Zij zou haar leven aan de publieke nieuwsgierig¬ heid prijsgeven. Zij hoorde reeds de praatjes van al die luiaards, die gedurende den herfst hun opwachting te Croix-Mort hadden gemaakt. Welk een onderwerp voor hun gesnater I En dan, in een kloostei zou zij dood zijn. Het kloosterleven in die naakte, koude cellen, de ellenlange gebeden in de kapellen, het eentonig orgelspel, de met schijnheilige vroomheid gezongen lofzangen, al de plechtige, ledige praal van den eeredienst deed haar reeds bij voorbaat verstijven. Zij zou er zich niet in kunnen schikken, en het huis der vroom¬ heid met een oproerig hart betreden. Wat dan ? Fernand bewegen op staanden voet naar Parijs te gaan, hem dit vertrek als een gunst vragen ? Smeekelinge worden waar ze zich on¬ verzoenlijk moest toonen ? Welk een bitterheid, welk een smaad ! De bel van het diner, welke als een sombere doodsklok in hare ooren klonk sto >rde haar in hare stormachtige overpeinzingen. Het oogenblik was daar dat ze haar gelaat in een ijskoude plooi moest brengen, om de blikken van het veraf¬ schuwde wezen te kunnen verdragen. Zij sprak zichzelve moed in en ging nog be¬ sluiteloos wat de toeko nst, maar vast besloten wat het tegenwoordige betrof, naar beneden. Hare moeder vroeg haar liefdevol of zij reeds van den schrik bekomen was. Hij sprak geen woord en zag haar zelfs niet aan. Hij was ge¬ durende den maaltijd stil en afgetrokken. Mevr. d Ayeres die niet vermoedde aan welk een afgrond zij stond, plaagde hem lachend met zijn stilzwij¬ gendheid, welke zij aan nukk'gheid toeschreef. Hij antwoordde ontwijkend en scheen een poging te doen zijn dofheid van geest te overwinnen, maar slaagde er niet in. Zoodra hij van tafel was opgestaan, ging hij naar het terras, waar hij, volgens zijne gewoonte met groote stappen op en neerloopeude, zijne si¬ gaar rookte. Edmée zag hem herhaaldelijk met gebogen hoofd voorbij het venster gaan. Waaraan kon hij denken? Welke gedrochtelijke hoop koesterde hij? Hij scheen onder een te zwaren last gebogen te gaan, deu last 'ijner eerloosheid Dat was het inderdaad. Die opwelling, sneller dan de bliksem, die hem freule de Croix-Mort gedurende een seconde in de armen had doen sluiten, had den sluier, die zijn geest gedurende een maand omhuld had, vaneengereten. Hij was ziende geworden en had het geviel begrepen dat hem tot het jonge meisje aantrok, en die geduchte openbaring had hem diep geschokt. Verschillende aandoeningen streden met elkander om den voor¬ rang. Hij erkende dat hij ontaard was, en dacht tegelijkertijd hoe aanbiddelijk Edmée was. Hij beschuldigde en verontschuldigde zich in één adem. Al wat er reins en edelmoedigs in hem was overgebleven, kwam in opstand, en al de verdorvenheid die zijn slecht leven in hem ont¬ wikkeld hai, deed hem aan de verschrikkelijke bedwelming toegeven. Eeu goede en een booze engel betwistten elsander deze worstelende ziel en streden met gelijke wapenen. Een zacht woord van Edmee s lippen, een traan haar oog ontvloeid hadden in dit beslissend uur dezen tusschen zijn aangeboren deugden en aangeleerde ondeugden geslingerden ongelukkige berouwvol en vernedeid hebben doen nederknielen. Hij trad na verloop van twintig minuten weder binnen, rillend eer vau koorts dan van koude, en ging met neergeslagen oogen bij den haard zitten, als een veroordeelde die de uitvoering van zijn vonnis wacht. Wordt vervolgd. In een deel van Noord-Holland heerscht nog altijd de gewoonte „bij de hand" (links) uit te halen. Herhaaldelijk is getracht hierin veran¬ dering te brengen, doch zonder resultaat. Thans is door het provinciaal bestuur een nieuw regle¬ ment op de wegen in Noord-Holland vastgesteld, waarvan art. 31 luidt: „Ruiters of bestuurders van rij- of voertuigen, elkander in tegengestelde richting voorbij rij¬ dende zijn verplicht rechts (van de hand) uit te halen. Wanneer zij in dezelfde richting achter elkander rijden, is de achterste, zoo die den voorste wenscht voorbij te rijden, verplicht dezen daarvan te verwittigen, waarna deze rechts (van de hand), de voorbijrijdende links (bij de hand! moet uithalen". Aan de Burgemeesters is alzoo de richtige na¬ leving van dit provinciale voorschrift van nu aan opgedragen. u rr Ged"ren(le |>et afgeloopen 4e kwartaal 1893 hebben zich 282 jongens aangemeld voor indienst¬ treding bij de Kweekschool voor Zeevaart te Lei¬ den j 198 van hen zijn echter afgekeurd, zoodat er 84 tot eene verbintenis zijn toegelaten. In het fceneele jaar 1893 zijn 349 jongens te Leiden bij genoemde Kweekschool voor den zeedienst aangenomen. Er heeft zich te Apeldoorn eene commissie' gevormd, welke zich ten doel stelt, gelden bijeen, te brengen tot financieelen steun van den heer- Van Deth, die tegenover den machtigen invloed van de aanhangers des heeren van 't Lindenhout tot nu toe geheel alleen staat. De commissie is van oordeel, dat, wanneer den beer Van Deth niet meer, zooals dit thans het geval is, geldelijke moeilijkheden in den weg staan, dit zeer bevorderlijk zal zijn aan het op- netten van de onzekerheid, waarin het Neder- laudsche volk tot nu toe verkeert in zake de, weesinrichting te Neerboseh. — Den 9 Juli 1853 overleed te Frane&er me]. Oeke Adaraa. Bij testament van 1844 had zij tot haar erfgenamen benoemd een harer- nog in leven zijnde neven en de wettige afstamme¬ lingen van twee andere neven en twee nichten,, allen destijds reeds overleden, onder de uitdruk- kelijke voorwaarde echter in hoofdzaak, dat haar nalatenschap gedurende veertig jaren na haar overlijden door daartoe door haar aangewezen per¬ sonen zou worden beheerd, doch ieder erfgenaam intusschen tot het jaarlijksch genot van zijn aan¬ deel in de opkomsten der nalatenschap zou zijn gerechtigd. Ten vorigen jare nu waren de genoemde, veertig jaren verstreken. Tij lens het overlijden, van de erflaatster waren reeds 77 personen in de, nalatenschap gerechtigd. Dit getal is zeer zeker thans ten minste verdrievoudigd. Op de openbare, dagvaarding waren nochthans slechts eenige be¬ langhebbenden verschenen, zoodat thans tot een tweede openbare dagvaarding van de verschenen en niet verschenen belanghebbenden is overge¬ gaan. ° Het bedrag der nalatenschap werd in 1853 be¬ legd op het grootboek der 3 pets. nationale schuld in inschrijvingen tot eeu som van ƒ 21,600. Voor ieder ruim 230 erfgenamen zal er dus pl. m.... ƒ 90 overschieten. Vier bedeelden bij het burgerlijk armbe¬ stuur te Wierum (Er.) hadden zitplaatsen ge¬ huurd in de gereformeerde kerk aldaar. Te Wervershoof (N.-H.) is het zesjarig zoontje van den heer K. in de bijt geraakt en, weinige oogenblikken later levenloos daaruit op~ — Een 19-jarig meisje uit Gennep, in betrek- king bij de familie I te Nijmegen, is sinds den Iste Kerstdag spoorloos verdwenen. Zij zou zich toen naar de vroegmis hegeven, maar keerdeniet terug in huis. Per telegraaf vroeg men te Gent-