Tekstweergave van WFNHC_1889_01_05_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Ode Jaargang ZATERDAG 5 JANUARI 1889. No. 2. 4 Nieuwe Ilooriisclie Courant Abonnementsprijs per kwartaal, voor Hoorn. /1,0 0 u u a fr. per post - 1,20 Afzonderlijke nommers - 0,05 Hit blad verschijnt Dinsdag- en Yrijdag-avond. UITGEVER P. G E £ R T S, HOORN. Prijs der advertentiën van 1—5 regels . f 0,40 Elke regel daarboven - 0,0 76 (1 roote letters, randen enz. worden naar plaats¬ ruimte berekend. Stukken voor de Redactie, uiterlijk den vorigen dag. Advertentiën voor deze Courant worden ook aangenomen: voor Rotterdam door het Algemeen Advertentie-Bureau van NIJGH & YAN DITMAR — voor Frankrijk door WESTER & Co te Parijs — voorts door alle Boekhandelaren en Postdirecteuren. OFFICIEEL GEDEELTE. VERGADERING van den gemeenteraad, op Zaterdag den 5 Januari 1889, des namiddags ten 31/4 ure. De onderwerpen van beraadslaging zijn: Benoeming van een leeraar in het timmeren en van een leeraar in het boetseeren aan de burger¬ avondschool. Voorstel op het verzoek van C. Brands, om ontslag als onderwijzer aan de school voor kos¬ teloos onderwijs, en hetgeen verder zal worden voorgedragen. No. 207. BURGEMEESTER EN WETHOUDERS YAN HOORN doen te weten: dat door den Raad dier gemeente in zijne vergadering van 8 October 1888, No. 3 is vastgesteld het volgende BESLUIT tot heffing van wik- en weegloonen in de gemeente Hoorn. De Raad der gemeente HOORN; Overwegende dat het evenwicht tusschen de ontvangsten en uitgaven dezer gemeente dringend vordert de heffing van wik- en weegloonen te bestendigen, en wel tot het bedrag als is opge¬ nomen in de wet van 15 December 1886 (Staats¬ blad No. 209); BESLUIT: Art. 1. Ten behoeve der gemeente Hoorn zul¬ len, te beginnen met den lsten Januari 1889, worden geheven wik- en weegloonen naar het volgende tarief: van KAAS : van elke 5 kilogrammen 3.5 cent. Voor alle andere waren : Van 1 tot 50 kilogrammen . f 0,10. // 51 „ 75 ,/ „ 0,15. „ 76 „ 100 „ „ 0,20. en zoo vervolgens opklimmende met 10 cents van iedere 50 kilogrammen of gedeelte van die. Van LEVEND VEE: Van een varken van 50 K.G. f 0,20. Art. 2. De invordering geschiedt overeenkom¬ stig de voorschriften der verordening, vastgesteld door den Raad in zijne vergadering van den 5 September 1865, aangehaald in het Koninklijk Besluit van 25 April 1866, No. 87. Zijnde dit besluit goedgekeurd tot 31 Decem¬ ber 1889, bij Koninklijk beslnit van 25 Novem¬ ber 1888, No. 14 en afgekondigd waar het be¬ hoort den 31 December 1888, blijkens het daar¬ van opgemaakte en in het register sub No. 207 opgenomen procesverbaal. Burgemeester en Wethouders voornoemd, VAN DEDEM. De Secretaris, RUSTING, L.-S. BUITENLAND. Van alle zijden komen vredelievende berichten in; de keizers van Duitschland en Oostenrijk en de koning van Italië hebben hartelijke gelukwen- schen gewisseld en ook de Czaar moet zijn ver¬ trouwen op het behoud van den vrede in 1889 hebben uitgesproken. Bij de nieuwjaarsreceptie van den Duitschen keizer schijnt over politiek niet te zijn gespro¬ ken, Een bewijs van de vredelievendheid wordt echter van de Duitsche regeering verwacht. On¬ langs werd in den Rijksdag eene aanmerkelijke vermeerdering der artillerie aangekondigd; en nu verzekert de officieuse Kölnische Zeitung, dat de regeering voor goed van dit plan heeft afgezien. Zulke be wijzen van vredelievendheid zijn echter vrij gemakkelijk te geven. Men kondigt eerst een plan tol versterking aan, ontrust daarmee de gemoe¬ deren en trekt het dan weer in, zonder dat de niet volvoering iets ten gunste van den vrede betee- kent. Immers versterking, zou men zoo opper¬ vlakkig zeggen, behoeft het Duitsche leger niet, al brak morgen aan den dag een oorlog met Frankrijk en Rusland uit; indien althans de be¬ rekening van den heer Bugen Richter juist is, die in de Freisinnige Zeitung uitcijfert, dat het Duitsche rijk op het oogenblik in tijd van oorlog meer dan «U/g millioen goed geoefende manschap¬ pen op de been kan brengen, niet te vergeten, dat in dat geval nog de Oostenrijksche en Itali aansche legers het Duitsche zouden bijstaaD. echtei' aan verscheidene harer eischen tot wijziging der grondwet toegegeven; en nu is de zaak ge¬ zond. Het ontwerp der grondwet is door de Schnp- schina onveranderd goedgekeurd met 494 tegen 73 stemmen. Men verwacht nu, dat het mi¬ nisterie Christies, dat met den koning naar Oos¬ tenrijks zijde overhelde, vervangen zal worden door een radicaal kabinet onder leiding van den heer Ristics. Toch, verzekert het officieuse Oostenrijksche Fremdenblatt, zal Serviëns buitenlandsche staat¬ kunde in geen geval worden gewijzigd. Nu wij toch Oostenrijk memoreerden, vinde hier het programma eene plaats, dat door de sociaal-democratische partij in Oostenrijk op haar congres te Hainfeld gehouden met algemeene stemmen op drie na is aangenomen. De sociaal-democratische partij in Oostenrijk is eene internationale partij. Zij veroordeelt de voor rechten van nationaliteit, van geboorte, van be zit en van afstamming; zij zal optreden voor de afschaffing van elke belemmering der vrije uiting van raeeningen en voor het algemeen en recht- streeksch kiesrecht, voor bezoldiging van alle vertegenwoordigende lichamen, voor eene volle¬ dige en eerlijke wetgeving tot bescherming der arbeiders, voor verplicht, kosteloos, neutraal on¬ derwas en voor scheiding van Kerk en Staat. 51 101 151 tot // // // 0,30 // 0.40. ,/ 0,50. u 1,—• u 0,60. „ 0,20. // 0,20. 100 // 150 „ 200 en daarboven stier koe of os of ander rund . . schaap gemest kalf Een Wees. ii. Ge moet niet glimlachen, lezer! Jacob Gilles, ffitendertig jaren oud, en vader van vier kinde- jn, had zijne vrouw nog even lief, als toeu hij rar elf jaar geleden ten huwelijk vroeg. Waar- k, Hector had een goed huis gevonden. De Me boer en zijn lieve vrouw waren zoo dank- voor de vele gaven des Vaders, dat ze de .nder begunstigden niet vergaten. En de kinde- n hadden moeders warm hart en vaders ge¬ le hand en Hector was spoedig aan zijne e huisgenooten gehecht. Openhartig, ver- adig en gevoelig deed hij al het mogelijke, 1 zijne dankbaarheid te toonen, en na eenige Te Weenen is men niet bijzonder ingeno¬ men met den afloop van de crisis in Servië. Men herinnert zich dat de echtscheiding, waarmede de langdurige oneenigheid tusschen koning Milan en zijne gemalin werd besloten, door een grondwets¬ herziening is gevolgd, welke door den koning als een bliksemafleider werd te baat genomen. De nieuwe verkiezingen voor de Schupschina brach¬ ten eene groote meerderheid van radicalen in deze vertegenwoordiging des Servischen volks. In het eerst scheen koning Milan het met de radicale partij niet te zullen kunnen vinden. Hij heeft Te Parijs zoekt men nog steeds naar een candidaat, die daar tegen Boulanger bij de ver¬ kiezing van 17 Januari voor een afgvaardigde van het departement der Seini zal optreden. De Orleanistiscbe Soleil zegt: De minister-pre¬ sident Floquet is daartoe de aangewezen man. Deze is toch met een ontzaglijk groot aantal stemmen verkozen tot vertegenwoordiger van Parijs; is er populair of althans geweest; kortom bij is de aangewezen candidaat, de gedwongen kampvechter voor de radicale republiek. Het gerucht is daardoor verspreid, dat Floquet zijn ontslag zou nemen als lid en hoofd van het kabinet, ten einde bij de stembus een tweede duel met den generaal te houden — men herin¬ nert zich zijn eerste duel met Boulanger, waarbij de laatste gewond werd — waarbij nu niet aan den degen, maar aan de stembus de beslissing zal worden overgelaten. Al spoedig echter is de ongegrondheid van dat gerucht, dit praatje, ge¬ bleken. Trouwens mocht Floquet zich candidaat stellen, dan zou hij daardoor alle conservatieven naar Boulangers zijde drijven, zoodat zijn candi- datuur in geen geval doel zou treffen. Het bijeenkomen van een republikeinsch con¬ gres tot het benoemen van een candidaat is nu een feit. Dit congres zal zoo spoedig mogelijk worden bijeengeroepen en een gemeenschappelijken candidaat voor alle republikeinen aanwijzen. De monarchisten hebben nog geen besluit ge¬ nomen, doch de Bonapartisten hebben, gelijk te verwachten was, Boulanger tot hun candidaat verkozen. De begrooting, die thans zoowel door de Kamer als door den Senaat definitief is goedgekeurd, sluit, in ronde cijfers, in ontvangst en in uitgaaf met een bedrag van 3011 millioen francs. Dit cijfer is 35 millioen hooger dan dat van het vorige budget; de gemiddelde jaarlijksche verhooging der budgetten van 1830 tot 1889 heeft eveneens fr. 35 millioen bedragen. Naast deze gewone be¬ grooting staat echter de buitengewone, die het eindcijfer tot ongeveer 4.000.000.000 francs doet stijgen. Aan de Temps wordt uit St. Petersburg be¬ richt, dat het officieel onderzoek in zake het spoorwegongeluk te Borki, waarbij de Russische keizer met zijn gezin bijna het leven verloor, zal worden heropend. Ook de Berlijnsche correspondent van de Stan¬ dard heeft uit St. Petersburg het bericht ont¬ vangen, dat het ongeluk niet alleen een gevolg was van zorgeloosheid, maar allereerst aan eene samenzwering tegen 's keizers leven te wijten was. Het onderzoek heeft aan 't licht gebracht, dat ontslagen spoorweg-beambten met de nihilisten heulden en den trein deden ontsporen. Een groot aantal personen zouden in verband met deze ont¬ dekking gevangen zijn genomen. BINNENLAND. In het Sociaal 7/ eekblad geeft de redacteur, mr. Kerdijk, met een woord nader de reden aan, waarom hij gestemd heeft tegen de beide belas¬ ting-moties in de Tweede Kamer, die van den leer Nieuwenhuis en die van den heer Schepel c. s., beide tegen de accijnzen op de eerste le¬ vensbehoeften en tegen den vrijdom van roerend vermogen gericht. De heer Kerdijk was niet tegen de strekking dier moties; hij had dan ook tegen de begrooting van den minister van financiën ge¬ stemd juist omdat deze geweigerd had in dien geest te handelen. Mr. Kerdijk was er niet tegen omdat hij geene wetgevende daad in die richting zou verlangen, maar juist omdat die motiën weder louter woorden waren en niets hadden van eene daad. Hij verwachtte er geen practiseh heil van. — Het^ wetsontwerp tot voortzetting der ar- beids-enquête is, volgens Het Vaderland, bij den Raad van State ingekomen. — Het Vaderland verneemt, dat dr. Schaep- man wegens ernstige ongesteldheid voor een tijd lang naar het Zuiden gaat. — Een groot deel der 60 tijdelijke werklieden, in dienst op 's rijks werf te Hellevoetsluis, is niet, zooals aanvankelijk het plan was, met 1 Jan! ontslagen, maar zal na dien tijd nog eenige we¬ ren werkzaam blijven. jaren vergaten allen, dat hij een vreemdeling was. Jakob Gilles deed onderzoek naar de plaats waar zijne moeder gestorven was, en ontdekte zijn voor¬ name afkomst. Hij ging naar lord Graham, en meldde hem den verlaten toestand van zijnen kleinzoon; doch de oude man wilde met het kind van zijne dochter niets te maken hebben, zeide hij. Toen Jakob zijne vrouw deze tijding meedeelde, was zij heel blijde; zoozeer was zij reeds aan Hector gehecht. De boer was, zooals men gewoonlijk zegt, in goeden doen. Zijne plaats leverde genoeg op, om zonder zorg in overvloed te leven en zijne kinde¬ ren, nevens Hector aan de voornaamste school in de buurt te zenden, waar uitmuntende meesters waren. Hector hield veel van leeren en hij liet in korten tijd George en Roland ver achter zich, hoewel Roland's verstand ook niet te miskennen was. Hij was zoo vlug niet als Hector, maar ont¬ hield al wat hij leerde. George was een ferme jongen, maar hij hield meer van klouteren en springen dan van leeren. Van al de zaken, die op school onderwezen werden, gaf Hector aan het teekenen de voorkeur. Te huis en in school wa¬ ren potlood en papier zijn hoogste lust, en nooit verveelde 't hem, de omtrek der plaats en de gezichten zijner weldoeners te schetsen. Toen Hec¬ tor veertien jaren oud was, leed de familie een groot verlies. Ida, de jongste dochter, viel van haar hit en stierf oogenblikkelijk. Juffrouw Gilles zat daags na de begrafenis al¬ leen in hare kamer, toen Hector zacht en lang¬ zaam binnenkwam. De sporen van diepe smart waren duidelijk zichtbaar op zijn fraai gezicht. //Moeder", sprak hij, naast haar nederknielend; ,/ik heb er maanden lang over geschilderd, maar het was eerst gisteren gereed. Wilt gij het aan¬ nemen ?" En hij gaf de bedroefde moeder het portret van 't gestorven kind. Maar levenslust en vreugde schitterden op het kinderlijk gezichtje, dat ze nimmer meer zou zien. 't Was haar toch aangenaam die trekken zoo juist te zien weder¬ gegeven, en Hector werd daarom nog meer be¬ mind dan vroeger. Nog twee jaren gingen voorbij; spoedig ge¬ noeg voor Ella en Hector, die elkaar beminden, zoo als 't sedert onheugelijke tijden onder jonge¬ lieden gebruikelijk is. Hector was een flink op¬ geschoten, ferme jongen geworden; hij was wel opgevoed en zeer beschaafd, en voor zijne jaren was hij in de kennis der talen ver gevorderd. Maar zijn liefde en zijn leven was zijne kunst, zooals hij gewoonlijk zijn schilderen noemde. Hij was verder gevorderd dan zijn meester, en terwijl hij zich voortdurend oefende, was zijn grootst ver¬ langen om in Italië de stukken der oude mees¬ ters te bewonderen. Wanneer hij, zooals dik¬ wijls gebeurde, 's middags niet aan tafel kwam, ging Lila hem zoeken en ze vond hem dan ge¬ woonlijk , met ezel en palet, buiten aan 't schil¬ deren. Hoe blijde was hij, toen een der buren, wat hij zijn meesterstuk achtte, mede nam naar Louden, en t bij een kunsthandelaar inruilde voor een menigte kleuren, penselen en dergelijke, waaraan, naar zijne meening, geen einde kwam. Hij werkte nu in 't geheim aan een familiestuk, dat zijne weldoeners en hunne kinderen moest voorstellen. Het was zijne eerste proeve in olie¬ verf. Menigmaal moest hij, onder 't werken, het penseel ter zijde leggen, om het heftig kloppen van zijn hart te doen bedaren.