Tekstweergave van WFNHC_1887_01_12_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
5de Jaargang. WOENSDAG 12 JANUARI 1887. No. 5. WE -FHIESLAID ajgy» m Nieuwe Hoornsche Courant. Abonnementsprijs per kwartaal, voor Hoorn. ƒ 1,0 0 „ h i, fr. per post - 1,20 Afzonderlijke nommers - 0,05 Dit blad verschijnt Dinsdag- en Vrijdag-avond. UITGEVER P. G E £ R T S, HOORN. Prijs der advertentiën van 1—5 regels . f 0,40 Elke regel daarboven — 0,0 75 Groote letters, randen enz. worden naar plaats¬ ruimte berekend. Stukken voor de Redactie, uiterlijk den vorigen dag. Belanghebbenden ! Aclvertentiën, in deze Cou¬ rant geplaatst, (waarvan de prijs slechts is, van 1—5 regels 4 O cents, eiken regel meer T"1/» cent), worden bij vier ach¬ tereenvolgende plaatsingen slechts driemaal in rekening gebracht, DUS EENMAAL GRATIS ; bovendien wordt dezelfde advertentie TWEE¬ MAAL GRATIS opgenomen in het Advertentieblad voor Medemblik, omliggende Gemeenten en de Streek waarvan eiken Donderdag 4500 exemplaren worden verspreid. Als Gr ij dus annonces te plaat¬ sen hebt, denkt er dan aan, dat W JEST- FRI ESLAND, NIEUWE HOORNSCHE COURA1VT, nu de voordee- ligste gelegenheid tot ad ver¬ teeren aanbiedt. DE UITGEVER BUITENLAND. Nog altijd is Lord Salisbury niet met zijn ministerie gereed. Immers de liberale pair North- brook, aangezocht om den ledig geworden zetel van koloniën in te nemen — Lord Stanhope ver¬ ruilt de portefeuille van koloniën met die van oorlog — al is hij ook met de Tories Unionis¬ tisch gezind, weigerde toch met Tories in één ministerie zitting te nemen. Eerst heette het, dat Salisbury zelf de portefeuille van Buitenlandsche zaken nemen en Lord Iddesleigh, laatst minister van Buitenlandsche zaken, die van koloniën zou aanvaarden. Nu echter wordt dit weer tegenge¬ sproken ; Lord Iddesleigh zou ontstemd zijn over al die wijzigingen, en hij ook niet de aangewezen persoon voor koloniën. ^Afwachten is hier dus de boodschap; evenals bij de onderhandelingen tusschen Gladstone en de unionistische radicalen, Chamberlain en de zijnen, om ten aanzien van Ierland tot een ver¬ zoening te komen. Schrijft heden de Standard, dat Gladstone geneigd is zijn Home-Rule-ontwerp in dezen zin te wijzigen, dat het Rijks Parlement de uitoefening van meer bepaald omschreven en meer beperkte rechten, welke uitsluitend betrek¬ king hebben op Iersche aangelegenheden, over¬ draagt aan een nationaal Iersch Parlement, dat te Dublin zal worden gevestigd — morgen komt de Daily News eenvoudig het tegendeel vertellen. De Standard weet er niets van. Gladstone zal geenerlei concessie doen, welke ook maar in het geringste de ingrijpende hervormingen, welke zijn Rome-Rule-plan voor Ierland beoogt, zou kunnen verzwakken. Ook hier dus afwachten de boodschap En ook omtrent de quaestie of Duitschland formeel een verbond met Rusland gesloten zou hebben, waarbij het eerste zou hebben beloofd Rusland de vrije hand in Bulgarije te zullen la¬ ten en dus Oostenrijk over te laten aan zijn lot als het, wat het niet ontwijken kan, met Ruslanc den strijd zou aanbinden. Wel beweert de conservatieve Morning Post, dat het bericht van den Parijschen Times-corres¬ pondent omtrent gen. alliantie, weersproken als het wordt uit Berlijn, Weenen, Pest en St. Pe¬ tersburg, geen den minsten grond heeft; maar toch is het opmerkelijk, dat de Duitsche gezant aan het Russische hof, generaal von Schweinits, den keizer van Duitschiand vanwege den Czaar een schriftelijkeu Nieuwjaarswensch heeft overge¬ bracht en keizer Wilhelm den gezant op zijn terugreis naar St. Petersburg een gelijk schrijven aan den Czaar heeft meegegeven. Wel zegt men, dat de Czaar een dergelijk schrijven aan keizer Frans Jozef heeft gezonden; maar feitelijk is er nog niets van bekend. Wel zegt de Morning Post: //Het is volkomen waar, dat het kabinet te Berlijn, ten einde ernstige verwikkelingen te vooikomen, een buitengewonen ijver heeft aan den dag gelegd in zijne pogingen om Rusland met Oostenrijk te verzoenen en om de basis te vinden voor eene vredelievende op¬ lossing van de Balkan-quaestie, eene oplossing, die voldoening geeft aan de waardigheid van elk der beide keizerrijken. En bet is ook waar, dat die loffelijke taak, door den eerwaardigen keizer Wilhelm en vorst Von Bismarck ondernomen, eischte, dat ieder vermoeden van een conflict tusschen Duitschland en Rusland vooraf uit den weg werd geruimd. Maar van eene gedachtenwis- seling in dien geest tusschen Berlijn en St. Pe¬ tersburg tot eene met de belangen van Oosten rijk strijdige alliantie te besluiten tusschen den Czaar en Keizer Wilhelm is een ongerijmdheid En ook De Amsterdammer deelt het gevoelen van de Morning Post. Het zegt: //Van hier tot eene alliantie, die bij een conflict met Rusland den Oostenrijkschen bondgenoot aan zijn lot zou overlaten, is de afstand juist zoo groot als tusschen goede en kwade trouw." Nu, ja, dat is zoo; maar wie heeft ooit ge¬ hoord dat men, tot op dit oogenblik althans, in de politiek aan goede trouw heeft gedaan? Of is het geen onomstootelijke waarheid, dat het voor Duitschland van het hoogste belang is Rusland van een bondgenootschap met Frankrijk af te houden. En het zou daarvoor zijn goede trouw niet willen offeren! Heeft soms de schrijver van een artikel in het Londensch tijdschrift, de Fortnightly Revieio, vermoedelijk de staatsman Charles Dilke, geen recht, als hij schrijft, dat sinds het tractaat van Berlijn in 1878 het recht van den sterkste in Europa meer op den voorgrond is getreden dan sedert Napoleon I het geval was ? Vergeten wij toch niet, dat der Franschen na¬ tionaal gevoel diep gekwetst is door hun tegen hun zin Elsas en Lotharingen te ontnemen, waar¬ door Frankrijk, als het zulks reeds niet was, voorgoed van Duitschland is vervreemd; en dat Frankrijk van 1871 af begonnen is, uit begeerte om het verloren gebied te herwinnen, zich op uitgebreide schaal te wapenen. Vergeten wij niet, dat Frankrijk tegen Dnitschlands 2.000.000 manschappen er nog een half millioen meer in het veld kan brengen, en Duitschland zou ter wille van de goede trouw Frankrijk geen bondgenoot afhandig zoeken te maken van zulk een gewel¬ dige macht als Rusland is? Zeker het zou ellendig zijn, ook voor de eigen belangen van Duitschland, als het Oostenrijk in den strijd tegen Rusland in den steek liet; maar wat het zwaarste is, moet het zwaarste wegen. En het zou destemeer onze verontwaardiging wekken, als niet zelfs de kiem van verontwaar¬ diging gedood was in zake politiek, omdat vol gens den schrijver van genoemd artikel in de Fortnightly Review, niemand beter Oostenrijks militaire zwakheid kent dan Bismarck. Immers toen hij versterking van het Duitsche leger vroeg werd er veel gesproken over de vermeerdering van het Fransche leger, maar de eigenlijke reden van het ontwerp was het ongunstig rapport, dat de Duitsche generale staf uitbracht over het Oos tenrijksche leger. Bij een oorlog tusschen Oosten rijk en Rusland zouden de Russen de Oosten- rijksche troepen in korten tijd kunnen verplet¬ teren. Ongetwijfeld, Duitschlands goede trouw en zijn belang eischen, dat Oostenrijk voor een neder¬ laag worde behoed... maar al wederom wat het zwaarste is, moet het zwaarste wegen! De Bulgaarsche deputatie, die te Lon¬ den wel vriendelijk ontvangen is, maar na¬ tuurlijk geen afdoende gevolgen van hare zen¬ ding heeft ingeoogst — of het moest zijn de En- gelsche Regeering nog sterker overtuigd te heb¬ ben van den haat der Bulgaren tegen hunne zoogen. bevrijders en van hun onwil tegen den Mingreliër — de Bulgaarsche deputatie' heeft Vrijdag jl. Londen verlaten en is te Parijs reeds door den Franschen minister Flourens, ook al weder vriendelijk, ontvangen. Maar wat zij in Duitschland niet verwierf, de toez°gging van een poging te zullen doen om Rusland te bewegen tot intrekking van de candidatuur van den prins van Mingrelië, heeft zij ook van de Fransche regeering niet mogen verwerven. De deputatie verklaarde, dat de Bulgaren vrede zouden hebben met den hertog van Oldenburg of van Saksen- Coburg-Gotha of met den prins van Leuchten- feuilleton. AiVTjr E. Een verhaal uit het leven door J. RINNER. II. Met kracht en geweld had vader doorgedreven dat Antje gekleed zou gaan zoo als hij verkoos, en toen moeder zich er tegen verzette en zei, dat 't hun stand niet was, dat ze 't leelijk vond enz., toen was haar man zeer boos geworden. //Denk je", had hij gezegd, dat ik er een boeren¬ meid van wil maken? Stand? Jij weet niet wat stand is, geen een van 't dorp welke van miin stand is. Zijne vrouw was beleedigd, daar hij zoo met verachting over een boerenmeid sprak; vroeger was hij toch om haar gekomen. Ze had moeite om zich in te houden; gelukkig dat ze het deed, waardoor de storm bedaarde, doch had alweer schade veroorzaakt, zoowel wat de huisselijke vrede, als wat de opvoeding van hun kind be¬ trof. Hoe ouder en grooter Antje werd, hoe onhoud¬ baarder werd haar toestand op 't dorp. Met de boeren wilde zij niet omgaan, en de dochters van den Notaris lieten haar links liggen; toen zij nog jonger waren toen kon dit wel, en Antje kwam veel bij hen, zij vonden haar een lief en net meisje, heel anders dan de boerenmeisjes, maar dit kon, meende zij, zoo niet blijven, zoodat Antje eigen¬ lijk geen mensch had om mee om te gaan. 't^ Was een pijnlijke toestand. Zij gevoelde er al t onaangename van, en ook hare ouders, vooral hare moeder; deze begreep heel goed dat haar kind niet in haar stand was gebleven, waar¬ door deze toestand was ontstaan. Het ergste was, dat deze en gene er haar op de koop toe nog een verwijt van maakte dat zij haar kind verkeerd had geleid; een en ander maakte haar soms bitter en verdrietig. Yader deed dikwijls niets dan brommen en aangaan op de dorpelingen, welke zijne dochter zoo stug be¬ handelden, en de man begreep er niets van dat hij, maar ook zijne dochter er zelf de oorzaak van waren. Als men maar wat verder was dan zou hij er wel een eind aan maken; want dit stond bij hem vast, zij moest van 't dorp, dat was zeker, zij behoorde daar niet 't huis. Deze en dergelijke plan¬ nen werden niet in overleg met zijne vrouw be¬ handeld, hierin volgde hij zijnen eigen weg, en zijne vrouw had het alleen maar als kennisgeving aan te nemen. Haar gemoed kwam er dikwijls tegen op, maar zij begreep dat er niets aan te doen was, en wan¬ neer zij zich verzette, dat het er erger, maar niets beter door zou worden; zij leerde zwijgen en dulden. Daar Antjes ■ vader uit de stad afkomstig was, en van tijd tot tijd er nog wel eens kwam, was hij in de gelegenheid om iets voor zijne dochter te zoeken, en niet lang duurde het of hij had iets gevonden. Mevrouw Bronsberg, eene bejaarde dame met twee dochters, zocht een knap meisje, liefst van buiten; en nu dacht vader dat zou juist iets voor zijne dochter zijn. Onmiddellijk begaf hij zich naar die dame, om, ware het mogelijk zijne doch¬ ter daar geplaatst te krijgen; doch er deden zich bezwaren op, waar vader in dc verte niet over had gedacht, b. v. over 't koken, strijken, naaien enz. enz. Hij kon zich geen denkbeeld vormen hoe ver zich die eischen uitstrekten, en wat zou hij daarop antwoorden? //Hoor mevrouw", zoo sprak hij, //mijue dochter s knap en netjes, en kan wel wat doen, en dan zou ik zeggen, als mevrouw het eens met haar wilde probeeren, wat zij nog niet kan, zou zij wel leeren." Dit laatste argument vond mevrouw zoo kwaad niet, en gaf nu te kennen, dat zij wel eens kennis met zijne dochter wenschte te maken; viel die kennismaking goed uit, en zij wilde leeren, dan zou mevrouw haar nemen, en zooveel 't noodig was, haar onderrichten. Moeder en dochter waren verwonderd over hetgeen vader had gedaan, en voor een oogenblik was de stemming des gemoeds niet heel opgewekt; gelukkig dat men inzag, dat 't op den duur toch burg, maar dat zij zeer stellig den Mingreliër niet wilden. Andermaal heeft de Bulgaarsche regeering een nota tot de Mogendheden gericht, waarin zij, volgens den berichtgever van de Times te Sofia, op krasse wijze het beweren der Russische regee¬ ring bestrijdt, alsof Kaulbars het vormen van een ministerie uit beide partiien zou hebben aange¬ raden. Het tegendeel is waar. De Bulgaarsche re¬ geering zelve deed dit voorstel aan Zankoff, het hoofd der oppositie, die het in overleg met Kaul¬ bars van de hand wees. Kaulbars, een leugenaar volgens haar bij uitnemendheid, is zelf de ge- wetenlooze oorzaak der woelingen geweest, waar¬ aan het heette, dat zijne zending een einde zou maken. Aangezien de kuiperijen van Ruslands agenten blijven voortduren, heeft het Regentschap ander¬ maal den staat van beleg afgekondigd te Rust- schuk en Sistova. Al is het niet zeker, het is toch hoogst waar¬ schijnlijk, dat Von Bismarck, die Zaterdagavond van zijn landgoed naar Berlijn is teruggekeerd, de zitting van den Rijksdag zal bijwonen, waarin de tweede lezing van de ontworpen legerwet zal plaats hebben. Heeft de Berlijnsche correspondent der Köln. Zeit., recht, dan zal de rijkskanselier de verwer¬ ping der legerwet als een besliste afkeuring zijner buitenlandsche politiek beschouwen. Zou Bismarck, door deze verklaring in het vooruitzicht te stellen, werkelijk aan de tegenstrevende partijen de duim¬ schroeven willen aanleggen, wel overtuigd, dat zij voor zulk een besliste afkeuring terug zullen deinzen. Maar de oppositie zal niet in den haar gespannen strik loopen. Bismarck moge verklaren, verwerping van de legerwet als afkeuring van zijn buitenlandsche politiek te zullen beschouwen, de oppositie, en ook Bismarck, weet van beter, dat het haar alleen te doen is voor het Duit¬ sche volk zijne constitutioneele rechten te hand¬ haven. Volgens den Berlijnschen correspondent van De Amsterdammer zal waarschijnlijk het geheele regeeringsvoorstel bij tweede lezing andermaal ver¬ worpen worden, maar is er bij derde lezing kans van aanneming indien van te voren tusschen het centrum en den rijkskanselier een compromis tot stand kon komen, waardoor bij voorbeeld het door de regeering gevraagde niet voor drie en evenmin voor zeven, maar voor vijf jaren wordt toegestaan. Indien slechts één derde der ledeu van het centrum hiertoe wilde meewerken, zou zulk een compromis een meerderheid verkrijgen, daar de regeeringspartijen zich in dat geval daarbij desgelijks zouden neerleggen. De quaestie komt dus hier op neer. Wil Bis¬ marck de aanneming, dan zal hij streven naar een compromis met het centrum. Wil hij de ver¬ werping om zoo tot een ontbinding van den Rijksdag te komen, in de hoop dat de nieuwe verkiezingen hem een gewillige meerderheid zullen brengen voor zijne belasting- en monopolie-ont¬ werpen, misschien wel voor een plan tot grond- ui pr n il e ;e