Tekstweergave van WFNHC_1887_01_01_0003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
massa des volks met geestdrift te vervullen voor den oorlog der Vergelding, heeft plotseling een anderen toon aangeslagen. Bij de uitdeeling der prijzen van de Société de Sauvetage (Maatschappij tot redding uit levensge¬ vaar) heeft hij 11. Zondag o. m. het volgende gezegd: ,/L)e redders hebben op de soldaten het on¬ schatbare voorrecht, dat hunne lauweren niet nood¬ wendig bloedige lauweren zijn, verkregen bij de vaneenrijting des vaderlands. De redders vinden hun roem in het helpen hunner natuurgenooten te midden van den vrede, waaraan de volken zulk een groote behoefte hebben, dat zij, die met het bestuur belast zijn, hun dien moeten verzekeren ten Koste van alle opofferingen, voorzoover deze noch de eer noch de veiligheid des lands raken.'" Niet waar, dit klinkt vredelievend. En de mi¬ nister schijnt, want wij moeten voorzichtig zijn, aan den vredelievenden zin zijner woorden kracht bij te zetten door zijne eischen voor de legerbe- grooting aanmerkelijk lager te stellen. Hij heeft namelijk aan den heer Goblet, het hoofd van het ministerie, verklaard, dat hij be¬ reid is de 400 millioen francs, welke hij bij het aanvaarden zijner portefeuille bedong, niet in eens te besteden, maar over vele jaren te verdeelen. Hij zal dus voor het jaar 1887 niet meer vragen dan 43 millioen francs. Of echter die vredegezinde betuigingen veel beteekenen? Want Frankrijk weet veel te goed, wat de heer Canaille Pelletan in de Justice, het orgaan der Fransche radicalen, zoo helder heeft uiteengezet, dat er slechts twee quacsties zijn, die tegenwoordig den geheelen politieken toestand beheerschen, nl. Elzas-Lotharingen en Konstan- linopel, en dat het bijna onmogelijk is, dat een dezer quaesties op gewelddadige wijze worde op¬ gelost, zonder dat telkens ook de andere in het spel komt. //Vandaar de welwillendheid van prins Bismarck jegens Rusland, doch vandaar tevens ook het verlangen des kanseliers, om zich althans van de dreigende quaestie ten Westen te ontslaan. //Om dit doel te bereiken staan slechts twee wegen open. Bismarck geve of de beide provin¬ ciën aan Frankrijk terug, of verplettere Frankrijk voor goed, zoodat het niet meer aan eene ver¬ overing der verloren provinciën denken kan .... Frankrijk blijft steeds den vrede begeeren, maar het zal met destemeer hartstocht strijden, wan¬ neer het wordt aangevallen. En dat Frankrijk den vrede begeert, al kan het natuurlijk het verlies van Elzas-Lotharingen niet verkroppen, is b aten kijf. Het wenscht, dat is, zijne uitnemende burgers wenschen, tijd. Voor¬ eerst, zooals de particuliere correspondent van De Amsterdammer in hoofdzaak zegt, omdat het al zijne zorgen en al de vrijheid van een langduriger, vrede behoeft om het groote doel te bereiken, hét vestigen dér TibëraLnTei.toeratische republiek te midden van het oude monarchale Europa eb in het door de kerk aan bomen gelegde land. De vrede is daartoe onze machtigste helper. Ten tweede, hoe langer de vrede duurt, des¬ temeer wordt Duitschlund door de overmatige kosten aan het leger besteed uitgeput, terwijl Frankrijk, eveuveel of meer daar aan ten koste leggende, dien druk door zijn natuurlijken rijk¬ dom veel langer dragen kan. En eindelijk — dit is aangrijpend voor ieder, die zich eenigszins in den toestand der Franschen verplaatsen kan en den smaad en de vernedering en de matelooze ellende van 1870 herinnert — en bovenal, wij vreezen allen den oorlog, omdat wij hem niet licht opnemen, omdat wij het voorge¬ voel hebben en ons ook vast hebben voorgenomen, dat het een beslissend treffen zou zijn .... Het ernstige, het vreeselijke van een ongeëvenaarden strijd doet de stoutmoedigsten achteruit wijken, omdat geen van allen, als eenmaal de teerling geworpen is, voor het uiterste zal terug deinzen. Neen Frankrijk — wij gelooven het ook — wil voor het oogenblik den oorlog met Duitsch- land niet, het heeft nog te bange herinneringen aan de kracht van zijn geduchten tegenstander, maar het heeft niettemin de vaste overtuiginsr, dat het nu of later tot eene losbarsting moet komen. Heeft Duitschlaud veel voor zijn leger :edaan, meer nog Frankrijk, dat daaraan natuurlijk Zoo rekent de heer Ranc in het opportu¬ nistische blad de Matin ons uit, dat in de vijf¬ tien jaren, sinds den geweldigen oorlog vervlogen, Duitschland acht duizend millioen voor het leger heeft uitgegeven, doch Frankrijk veertien maal duizend millioen. Dat Bismarck weet, dat Duitschland in geval van oorlog tegenover een betrekkelijk kalm maar tot het uiterste besloten Frankrijk zal staan, ver¬ klaart zeer zeker zijne overhelling en vriendelijke toenadering tot Rusland; maar het is onbegrijpe¬ lijk , dat hij zoo weinig de gevoeligheid van Oostenrijk-Hongarije ontziet. Wat, klaagt het blad, de Newe Freie Presse, wat heeft de veel belovende Duitsch-Oostenrijksche alliantie tot stand gebracht? Wat illusiën van vrede en rust riep zij niet in het leven. Helaas één voor één zijn die illusiën verdwenen, van jaar tot jaar werden de voorstellingen omtrent de macht dezer alliantie beperkter. En juist toen de vredebond door de toenadering van Rusland zijn krachtigsten steun scheen te hebben verkregen, werd hij voor de eerste maal op de proef gestelc en bleken de uitkomsten zeer weinig bevredigenc te zijn. Werd de oorlog tusschen Servië en Bul¬ garije vermeden? Immers neen? En Europa was genoodzaakt te erkennen, dat de Vredebond niets anders kou doen, dan een groolen wereldoorlog verhinderen. Doch ook dit vertrouwen is door den loop der Bulgaarsche quaestie ernstig geschokt. Hoe groot de verbittering in Oostenrijk tegen Rusland is, blijkt o. a. uit hetgeen gen. biad, de officieuse tolk der regeering, laai volgen. z/Wat is de vrucht geweest van de Keizer-bij- eenkomsten te Skiernevisz, te Kremsier en te Gastein? De coup de main van eenige avonturiers te Sofia was voldoende om niet slechts een wettig gekozen en met toestemming der mogendheden regeerenden vorst van den troon te stooten, maar ook om in geheel ons werelddeel angst en zorg te doen heerschen, daar hetzelfde Rusland, dat het gebouw van den vrede zou bekronen, zijn wil stelde tegenover dien van gansch Europa, en, zonder zich te bekommeren om de door verdragen gewaarborgde zelfstandigheid der Bulgaren, de wereld plaatst voor het alternatief orn zich naar dien wil te voegen, of om zich aan de onafzien¬ bare ellende van een grooten oorlog bloot te stellen." HH. MM. de Koning en Koningin zullen aanstaanden Zaterdag te 1 uur de gebruikelijke Nieuwjaarsreceptie ten Hove verleenen aan ver¬ schillende autoriteiten, benevens de leden van het civiele en militaire Huis des Konings, de hof¬ dames enz. nog meer behoefte had. de dame met den blauwen bril scheen zich aan vankelijk den naam van mijnheer den Baron vol¬ strekt niet te kunnen herinneren. Eerst toen ik zeide, dat er toch geen vergissing mogelijk was, dat de Baron, zooals de portier mij meedeelde, bijna zijne paarden had doodgereden, om deu trein nog te halen, dat de Baron vervolgens schier buiten adem naar twee dames gevraagd had, van welke de een een* blauwen bril droeg en dat ik den Baron daarop iu een coupé bij twee zulke dames gebracht had, die echter geenszins de be¬ doelde bleken te zijn, toen eerst lachte de oudste dame een weiuig, terwijl de jongste zeide: //niet, waar, lieve tante, de Baron zal ons welkom zijn?" — De dames zitteu met haar beiden in een coupée en ik zal zorgen, dat gij geen ander gezelschap krijgt." Ditmaal wa het dau ook de rechte coupé, waar Schönfeld na, e>: oo ublik dralens insteeg. Daar, in den hoek mevrouw Van Stranitska, die zijn' eerbiedigen groet juist niet onvriendelijk be antwoordde, terwijl Alma wat verder af, blijkbaar in eenige verwarring, zich haastig naar het portier wendde, nadat zij hem vluchtig had toegeknikt. De ministeriëele crisis in Engeland is nog niet opgelost, Lord Hartington, het hoofd der liberale Unionisten, door Lord Salisbury uitge- noodigd deel uit te maken van het ministerie, is na Zaterdag uit Rome naar Monte Cnrlo ver¬ trokken te zijn, door sneeuwbelemmering op zijn reis, eerst jl. Woensdag te Londen aangekomen. Mocht Salisbury met Hartington tot geen over¬ eenstemming kunnen komen, dan, voorspelt men, zal bij der Koningin eene ontbinding van het parlement voorstellen. Ook de Bulgaarsche deputatie heeft Londen bereikt en vindt eenige vergoeding voor de koele wijze van ontvangst te Berlijn in de hartelijkheid, welke zij in Engelands hoofdstad ondervindt. Lord Iddesleigh, minister van buitenlandscbe zaken, heeft haar Woensdag officieus ontvangen en haar de verzekering gegeven van Engelands welwillende gezindheid. Hij heeft de heeren zelfs uitgenoo- digd met Sir F. Cavendish Lascelles, den Brit schen diplomatieken agent te Sofia, tot een be zoek op zijn kasteel bij Exeter; aan welke uit- noodiging zij natuurlijk met genoegen gevolg zullen geven. Na afloop van de taak, door de deputatie te Londen te vervullen, begeeft zij zich toch nog, wat eerst tegengesproken werd, naar Parijs. Mis¬ schien verwacht zij daar een welwillender ont¬ vangst nu Duitschland zich nauwer bij Rusland heeft aangesloten. Men schrijft uit Tessel: Het nieuwe red¬ dingstoestel van den heer P. C. Koning alhier, onlangs met gunstig gevolg beproefd, zal worden aangeschaft door de Kon. Ned. Marine. Ook be¬ stelden reeds eenige reeders van koopvaardijsche¬ pen zulk een toestel. Van de 8 draden, die Nederland met En¬ geland verbinden en waarvan het dagelijks 4 voor eigen correspondentie in dienst heeft, is er thans eeri hersteld. Voorloopig zullen de telegrammen dus nog eene bjlangrijke vertraging ondervinden, te meer, omdat Engeland geen dringende tele grammen toelaat. — Het departement Rotterdam van de Maat¬ schappij tot N ut van 't algemeen heeft een voorstel van het bestuur aangenomen, om het hoofdbestuur te verzoeken op den beschrijvingsbrief voor de volgende algemeene vergadering te brengen een voorstel, om jaarlijks 12 kleine geschriften voor het volk uit te geven, overeenkomstig de eischen des tijds hoofdzakelijk gewijd aan vragen van den dag op sociaal en economisch gebied, en in alge¬ meen verstaanbare!) en genietbaren vorm ge¬ schreven. Voor kosten van redactie en tot dek¬ king van een mogelijk nadeelis* saldo wenscht men jaarlijks ƒ 1000 uitgetrokken te zien. LANDBOUW EN VEETEELT. Den o Januari 1887 zal van wege de afdeelins Alkmaar der Hollandsche Maatschappij van Land¬ bouw, in het Calé Central aldaar, des avonds te half zeven uur, door den heer M. J. Hengeveld van Alkmaar, eene voordracht worden gehouden over paardenfokkerij. Ook niet-leden der Maat¬ schappij kunnen daartoe kosteloos toegang beko¬ men. Met het oog op de belangrijkheid van het onderwerp en de ineer en meer zich openbarende belangstelling in alles wat kan bijdragen, om het paardenras te veredelen, is bijwoning van bedoelde ' voordracht allezins aan te bevelen. Plaatselijke Berichten. Hoorn, 31 Dec. Den Hen Januari 1887 zal in hooger beroep door het Hof te Amsterdam be¬ handeld worden de zaak van de vier veroordeelden terzake den horlogediefstal alhier gepleegd. — Wij vestigen de aandacht onzer lezers op het bij deu uitgever dezer courant hedeu versche¬ nen IVest-Friesch Jaarboekje, hetwelk o. a. een zeer belangrijke bijdrage bevat over Jan Pietersz Coen , van de hand van onzen stadgenoot, den Heer K. Gorter. Met het oog op deu aanstaanden Gedenkdag meenden wij onzen lezers geen ondienst te doen met hierop hun aandacht te vestigen. Een zeer welgeslaagd portret van Coen versiert het boekje. (Zie verder de in dit No. voorkomende advertentie.) — De wakkere mannen, deel uitmakende van de equipage van den Tesselschen loodskotter No. 5, die den 23 dezer bij holle zee, in de nabijheid van ,/de Gallooper," met eene kleine sloep het waagstuk ondernamen om de bemanning te redden van het in nood verkeerende driemast schoener- schip Tar, verdienen ongetwijfeld eene openlijke vermelding. Het zijn T. Smit, zeeloods, en J. Smit, A. de Groot, J. Hutjes en J. v. d. Kooi, loods leerlingen. denlie BINNENLAND. De koninklijke familie is weder in de resi- HH. MM. met de jeugdige kroonprinses kwa¬ men met een extra trein der Ned. Rijnspoorweg¬ maatschappij, onder leiding van den heer 's Jacob, te 's-Hage aan. Zij werden aan het station verwelkomd door verschillende autoriteiten, terwijl een buitengewoon talrijke menigte hen begroette. Vervolgens nam hij vlak naast de oude dame plaats. En ofschoon hij wel bemerkte, hoe moei¬ lijk en pijnlijk het in zijne positie was, om hier in den rammelenden wagen bij het bruischen en hijgen der locomotief teedere gevoelens, en nog bovendieu zonder al te lange inleiding te moeten opeubaren, gevoelde hij toch de bittere noodzake¬ lijkheid bij het onmogelijke er van, om hier met een conventioneel gesprek te beginnen. Derhalve zeide hij, zelfs op het gevaar af, om zich belache¬ lijk te maken: //Geëerde Mevrouw, gij ziet in mij den Legatieraad Baron Schönfeld, sedert heden morgen gezant naar Florence, den voorma] igen Arthur Stein, die dit masker aannam, om zoowel daaronder als achter eeu' blauwen bril met u in kennis te kunnen komen; denzelfden Arthur Stein, dien gij vriendelijk, medelijdend en goedhartig op- naamt, dien gij keunis met den vorst Potemkin liet maken, en die daardoor in zijne betrekking als eerste Raad bij het Ministerie van Binnen- landsche Zaken de gelegenheid vond, om den Staat goede diensten te bewijzeu." (Slot volgt.) - De Tijd bespreekt in een hoofdartikel ,/De belangen der bevolking van Nederlandsch-Indië" In dat artikel leest men o. a.: //Wanneer men uitgaat van de stelling, dat de Slaat in slecbte tijden moet doen als een ver¬ standig landeigenaar, die alsdan zijn pachten ver- '°agii, moet men ook consequent zijn en niet opzien tegen een verhooging van lasten, zoodra betere tijden zijn aangebroken. Iedere landeige¬ naar toch zou hetzelfde doen. z/Wij hebben hier speciaal het oog op de par¬ ticuliere koffie-cultuur in Indië, die onlangs, met 'het oog op de ongunstige tijdsomstandigheden, aan¬ zienlijk is ontlast. Nu de koffieprijzen aanmerke¬ lijk zijn gerezen en de bladziekte, schier overal geweken is, wordt het dus tijd te gaan denken aan vermeerdering van lasten voor'die cultuur. Op deze wijze zou men ten minste gedeeltelijk een equivalent verkrijgen voor het prijsgeven van belangrijke Staats-inkomsten uit de suiker-cultuur, vooi welke anders, althans zooveel mogelijk, de inlaudsche bevolking zal moeten bijpassen. En als, wegens de hooge koffieprijzen, in het door de' ontheffing der suiker-cultuur onstaan tekort voor¬ loopig niet behoeft te worden voorzien, dan zou men de gelden, verkregen door het opleggen van eenige billijke lasten aan de koffieplanters, kunnen bezigen voor een, zij het ook tijdelijke, verhoo¬ ging von de oetaling voor de Gouvernements- koffie, welke de inlandsche bevolking in 's Lands pakhuizen levert. Is hel niet verregaand onbillijk toch om, ter¬ wijl de Europeesche koffieplanters van de lioo^e prijzen ten volle profiteeren, aan de inlanders voor hun koffie allijd slechts f 14 uer uikol (02V* kilogram) te betalen?" P P Hoe gevaarlijk 't zijn kan, tegen of over 't portier van een spoorwegwaggon te leunen, terwijl de trein in beweging is, ontwaarde dezer dagen iemand, per Rijnspoor op reis van Arnhem naar Amsterdam, toen, tusschen de stations Zeist-Drie¬ bergen en Utrecht, eensklaps 't portier waartegen hij met den rug gekeerd stond met een geweldigen ruk openvloog, tot grooten schrik van 'de overige passagiers. Alleen de voorzorgmaatregel om zich vast te houden en de snelheid waarmee hij zich ooganblikkelijk binnenwaarts bukte redden hem van een wissen dood, waartoe een juist voorbij¬ komenden trein van tegenovergestelde richting niet weinig zou hebben bijgedragen. Men behoeft niet veel te reizen om op te merken hoe roekeloos dikwerf op de ruwe sluiting der portieren vertrouwd wordt — niet zelden ook door personen, wier voorzichtigheid of tegenwoor¬ digheid van geest niet ver 'te zoeken is. Wij meenen dus wel te doen, nogmaals op dit wezen¬ lijk gevaar de aandacht te vestigen. — Uit Utrecht wordt aan de N. R. Ct. gemeld: //Op nieuw heeft zich hier een geval voorge¬ daan, dat de wensohehjkheid aantoont, om koe- melk véor het gebruik te koken. Bij een kind van ouders uit den gegoeden burgerstand heeft namelijk de geneesheer //tongblaar" geconstateerd, en bij nasporing als oorzaak daarvan gevonden, dat het kind ongekookte melk had gedronken van eene aan die ziekte lijdende koe." — Woensdag j.l. gaf vSappho" aan hare leden wederom een concertavond. Velen, die wij gewoon zijn op deze concerten te ontmoeten, werden thans gemist. Was de glad¬ heid der straten of het verlangen om in deze laatste dagen des jaars de deugd der huiselijke gezelligheid te beoefenen, hiervan de oorzaak? Hoe dit zij, wie den heer Schmeink uit Amsterdam hoorde, heeft zich de reis naar de Parkzaal zeker niet oeklaagd. "Wij brengen aan het Bestuur der vereeniging onzen dank, dat het ons in staat stelde met dezen uitneuienden tenor-zanger kennis te maken. De heer Schmeink heeft een fraaie en zeer melodieuse stem, eene zuivere intonatie en hij spreekt, al zingende, uitnemend goed Hollandsch. Toch zou het genot door zijn zingen gegeven grooler ge¬ weest zijn, zoo de r minder brauwend ware uit¬ gesproken; een gebrek dat de zanger gemakkelijk verhelpen kan. Was zijne voordracht in //Meinacht" van Brahms minder indrukwekkend, in het zoo bekende //lied" van Anton Rubinstein, bracht hij zijn gehoor in verrukking door zijn gevoelvol en zuiver geluid. En wat te zeggen van het //Albumblad" en z/Mijn eerste?" Deze liederen werden zoomogelijk nog warmer toegejuicht dan de vorige. Het roe¬ rend //Vergeet mij niet" in het eerstgenoemde lied, waarvan ook de woorden te denken gaven, lal menigeen bijgebleven zijn. Wij hopen hartelijk den heer Schmeink nog eens hier te mogen hooren. Hij heeft ous een goeden avond bezorgd. Ook de vereeniging zelve deed haar best om den avond te doen slagen. Men zong met ijver en gloed. Vooral //in 't. Woud" werd met animo voorgedragen. De muziek van Richard Hol bracht ook de toehoorders hier en daar in de goede stemming. Hier en daar — want, eerlijk gezegd, de juiste harmonie tusschen de verschillende stemmen en tusschen deze en het orchest, ont¬ brak nu en dan. Was de orchestbegeleiding niet dikwijls te sterk en werd het altijd te waardeeren geluid van onzen bariton-solo niet meestal te sterk geaccompagneerd? Naar onze bescheiden meeuing was aan de uitvoering van dit stuk geen ernstige studie voorafgegaan. Het beste bevielen ons //Sommerlied" en ,/Goede Nacht". Het eerste, voor kwartet en koor, maakte den gewenschten indruk en het laatste, een aan¬ doenlijk lied, dat bij menigeen droevige oudejaars- herinneringen opwekte, weid zuiver en met ge¬ voel voorgedragen. Minder beviel ons het geestige //Steckbrief". Gaven de vier eerste regelen, door den bariton¬ solo gezongen, een zeer gunstigen indruk, het koor vervulde zijn moeilijke taak niet, gelijk wij dit hadden gehoopt. Alleen in de vier laatste regelen waren de stemmen volkomen zuiver en vormden zij één geheel. Onze mannenzang- en orchestvereetiiging zal zich nog voortdurend moeten oefenen om dergelijke geestige muziek zéé voor te dragen, dat men op de avonden, die zij geeft, onverdeeld genieten kan. Doch wij zeggen dit tot aanmoediging, niet tot beschaming. Wij waardeeren wat zij doet en geeft, ook wat zij ons j.l. Woensdag gaf. Der vereeni¬ ging en haren ijverigen Direkteur onze dank. Zij de leuze van Sappho bij de intrede van het nieuwe jaar: //per ardua ad astra!" * Zaandam, 29 December 1886. Evenals in vele andere gemeenten van ons land, worden ook hier ter plaatse pogingen aangewend om den 70sten verjaardag van Z. M. den Koning feestelijk te herdenken. Er heeft zich tot dat doel eene commisie gevormd van jongelieden, die zich voor¬ stellen een casino te organiseeren. Zeker zullen deze pogingen wel met succes worden bekroond. Aan die festiviteit volksfeesten te verbinden, daar¬ toe leent zich het jaargetijde niet. Maar ook in deze leemte zal worden voorzien, daar wederom andere personen een lijst laten circuleeren ten einde bijdragen te verzamelen om aan behoeftige ingezetenen levensmiddelen te verstrekken. Ook dit voorbeeld verdient zeker navolging! \