Tekstweergave van SC_1883_12_14_0027_L

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Vrtfdag 12 Juli 1940 ENKHUIZER COURANT KHUIZEM, VOOR Konvooien op het IJselmeer! ï ^ KtJtüUjiN S1 V A A lii ttk.i'jii Sr is vreugüe tuui ile naven! Vroiykheid, spot, satyre ox sarcasme, a. naar de aard der mensen, is onder ue scmp- pers op tc merken. Alen maakt zich vrolyk om het advies om „In konvooi'' te varen! Zodoenue is or g'O'.t vraag naar beschermende ooriogsscnepeii om staan! Jammer, dat de twee manneoooijea nog op de pier zitten. Gistermiddag werd het volgende,, van den directeur van het loodswezen te Amster¬ dam ontvangen telegram aan de visafslag aangeplakt: Onderzoek naar mijnen is ingesteld, adviseer varen alleen ovexdag, liei'st in konvooi, goede uitkyk houden, alle dty- vende voorwei pen mijden. Tot nu toe is er nog geen enkele myn in het hele Useimeer gevonden, zodat het hele verhaal, dat zoveel last en stagnatie veroor¬ zaakte, wel teruggebracht zal kunnen worden tot een leeg sardineblikje of boturhampapiet- tje door een passerend vlieger, die een napje gegeten had, uitgeworpen. Ook Enkhuizen bleef niet achter: Er moe¬ ten hier mensen rondlopen, die toch maar zelf voorwerpen uit vliegtuigen hebben zien val¬ len. Inmiddels — dit geeft reden tot werkelijk verheugenis — is de veerdienst hedenmorgen weer normaal hervat en ook varen de lijn¬ diensten uit Amsterdam weer ,,naar Over¬ zee". In visserskringen doet men „gewoon". Er is dan ook eigenlijk mets ongewoons aan de hand geweest, want overal heeft men ru doorgevist. I)e mening onder de vissers is, dat, als er werkelijk 40 tot 100(!) mynen uitgeworpen waren, er op net vooral nu zo druk bevaren IJselmeer zeker ongelukken gebeurd moesLen zijn. Wat niet ./egniemt, dat het geen kwaad kan om extra uit te kijken, daar voorzich¬ tigheid nog steeds de moeder van de porce- leinkast ls. Inmiddels is het te hopen dat er binnen¬ kort ook een officieel bericht afkomt, dat zelfs de grootste bloodaard genist stelt. Wie echter vakantieplannen voor Gaaster- land of Oranjewoud mocht hebben of naai¬ de Friese meren wilde, hij steke gerust over, als er werkelijk enig risico was, zou de veer¬ dienst zeker niet hervat zijn. MULO-EXAMEN Voor het Mulo-diploma B slaagde W. Rin- dertsma, leerling van de Mulo, alhier. DE KONINKLIJKE KOMT. Zaterdag en Zondag zal Enkhulzen weer volledig in het teken van de zeilsport staan. Zoals we reeds eerder mededeelden, zijn de wedstrijden van de Kon. Nederl. Zeil- en Roeiveremging in volle gang en deze week is Enkhulzen het doel. Zaterdag starten om 1 uur 7 drakenjach- ten in wedstrijdverband naar Enkhuizen, terwijl een gelijk aantal grotere jachten een kruistocht naar onze stad zal maken. Zondagmorgen zullen de „draken" weer starten voor een wedstryd van Enkhuizen naar Amsterdam. Vooral deze start ls buitengewoon fraai om te zien, zodat we de liefhebbers aanra¬ den Zondagmorgen tydig aanwezig te zijn, om hiervan te kunnen genieten. Het zal echter niet by dit ene bezoex blijven dit jaar, want op ö en 7 Aug. houdt de K.N.Z. & H.V. een Flevo-race. Hiertoe zullen alle deelnemende jachten op 6 Aug. in Enkhuizen arriveren. Op deze race zullen we nog nader terugkomen. AND UK. GESLAAGD Voor het Mulo-diploma B slaagde te Alk¬ maar C. Timmerman, alhier. Bü VENKARSPEL. MULO-DIPLOMA G. J. Verveld, alhier, slaagde te Alkmaar voor het Mulo-diploma B. NIBBIXWOUD. NATIONALE INZAMELING De Burgemeester maakt bekend, dat de gehouden collecte op 6 Juli 1940 het bedrag heeft opgebracht van ƒ 286,75. Hartelijk dank wordt gebracht aan de In¬ gezetenen voor hun milde bijdragen, alsmede aan de dames, die de collecte hebben ge¬ houden. MEDEMBLIK. DE NATIONALE COLLECTE De Nationale collecte heeft alhier opge¬ bracht een bedrag van ƒ 1020,92. Hiervan werd een bedrag van ƒ 260,— bij den Bur¬ gemeester bezorgd of op diens postrekening overgeschreven, en wel één gift van ƒ 100,—, één van ƒ 25,—, twee van ƒ 10,— één van ƒ 7,50 één van ƒ 5,00 en één van ƒ 2,50. De opbrengst van de buscollecte be¬ droeg ƒ 760,92. In de bussen werden o.m. aangetroffen 2 biljetten van ƒ 50,—, 3 van ƒ 25,—, 1 van ƒ 20,— en 15 van ƒ 10,—. Zij bevatten voorts 65 rijksdaalders en 119 gul¬ dens. gen van de laatste weken het volgende mede: Het percentage van degenen, die zich ken¬ nelijk niet wenste te storen aan de uitgevaar¬ digde verboden is dermate groot, dat een laatste waarschuwing langs deze weg mo¬ gelijk nog veel onheil in dubbele betekr nis kan voorkomen, immers wanneer vanaf he¬ den overtredingen worden geconstateerd van het uitvliegverbod zullen niet alleen alle dui¬ ven, die erby betrokken zjjn op staande voet in beslag worden genomen en gedood wor¬ den, maar bovendien stellen de eigenaars zich aan zeer zware straffen bloot. De grote oorlog van 1914—1928 heeft in ruime mate en met allerlei variaties aan¬ getoond, welk enorm gevaar kan schuilen in het hanteren van postduiven tijdens een der¬ gelijke periode. Een kind kan begrijpen, dat de Duitse overheid in dit opzicht niet de allergeringste risico mag nemen en eist on¬ voorwaardelijke zekerheid en daarom wordt de commissie-Eaanstra verplicht gewijzigde bepalingen in het leven te roepen die aan¬ sluiten aan de desbetreffende verordeningen van den Duitsen Rijkscommissaris en geen twijfel laten, wat ermee bedoeld wordt. Zo¬ lang geen tegenbevel uitgevaardigd is moe¬ ten alle postduiven en ook alle andere soor¬ ten duiven zonder enige restrictie binnen ge¬ houden worden. De afsluiting van het hok moet zodanig verzekerd zijn, dat ontsnapping volstrekt uitgesloten is. 'i'e dien aanzien worden ver¬ ontschuldigingen by voorbaat radicaal van de hand gewezen. Duiven binnen houden! Anders zware straffen. AMSTERDAM. 11 Juli '40 (D.N.B.) De commissie Eaanstra die de schakel vormt tussen de Duitse overheid in het be¬ zette Nederlandse gebied en de duivenhou- ders hier te lande deelt nopens de ervarin- Orde en tucht het parool bij de opbouwdienst. Reeds werk voor 25000 man. 's-GRAVENHAGE, 11 Juli. — Zullen de 50.000 h 60.000 mannen van de Opbouw¬ dienst, die op 15 Juli aantreden, dadelijk aan de slag kunnen gaanï De leiding van de Opbouwdienst beschikt op het ogenblik, naar wy vernemen, over objecten, waarby onmiddellijk 25.000 man ingezet zouden kunnen worden, doch er zyn nog enkele hinderpalen, die oorzaak zijn, dat de Opbouwdienst eerst geleidelijk het prac- tisch gedeelte van zijn taak ter hand zal kunnen nemen. Een belangrijke rol speelt het materiaal- vraagstuk. De benodigde materialen kunnen, zo zij al door de commisste-Ringers be¬ schikbaar worden gesteld, nog niet alle da¬ delijk op het werk zyn. Evenmin beschikt de Opbouwdienst by de aanvang reeds over al liet benodigde gereedschap. Aan de spoor wegen zullen ten aanzien van het vervoer naar de werkobjecten eisen gesteld moeten worden, waaraan deze op het ogenblik niet kunnen vokloen. Het wordt voorts volkomen ondoenlijk geacht, om tijdig voor legering te zorgen by de plaatsen waai' de werken wor¬ den uitgevoerd. Het belangrykst is echter de kwestie van de tucht. Het valt niet te ontkennen, dat het gevoel voor discipline by den Nederland¬ sen soldaat, dat toch al niet bijster groot was, de laatste twee maanden heeft gele¬ den. De Nederlandse militair was, zo werd algemeen beweerd, een „vechtsoldaat". Werd deze opvatting voorheen tot op zekere hoog¬ te ook door onze legerleiding aanvaard, thans zal het er om gaan, een nieuw soort tucht aan te kweken, geboren uit gemeen¬ schapszin en kameraadschap. Deze gezind¬ heid komt echter niet in een handomdraaien tot stand. Een andere geesteshouding is hier noodzakelijk en het zal een der voornaamste taken van de leiders van de Opbouwdienst zyn, om liet gevoel voor orde en tucht aan te kweken. Er zal geen enkele afdeling aan een ob¬ ject mogen beginnen, alvorens de leiding er ten volle van verzekerd is, dat de mannen volkomen gedisciplineerd zijn. Slechts wan¬ neer een leider van een werkploeg deze ge¬ heel in de hand heeft, kan vruchtbare arbeid verwacht worden, welke niet slechts zijn nut afwerpt voor de gemeenschap, maar ook iederen arbeider in de Opbouwdienst zelf ten goede komt. Omtrent het embleem van de Opbouw¬ dienst vernemen wy, dat dit zal bestaan uit een op de rechtermouw genaaide driehoek, waarop de letters O.D., gescheiden door een schop, voorkomen. (De Tel.) Waar eens het 21ste lag.... Scherjxaizoel wordt herbouwd. Bijna 10 maanden heeft een groot deel van het 21ste doorgebracht in de omgeving van Scherpenzeel en heeft dit gebied, — juist toen het op zijn mooist was, met het jonge groen en de bloelende vruchtbomen, — moe¬ ten verlaten, toen de kom van Scherpenzeel in lichte laaie stond en talryke huizen niet meer waren dan smeulende puinhopen. Wie thans van Woudenberg af Scherpen¬ zeel binnenkomt, zal een karakteristiek hoekje missen en even zal men zich afvra¬ gen, of Scherpenzeel nog wel Scherpenzeel gebleven is .... Want het vertrouwde notelletje-op-de- hoek is veranderd in wat vormloze klompen Pam's wonderlijke avonturen. TPS 91. Voor ze recht beseffen wat er gebeurt, openen zich de wanden in de kamer en in grote getale komen van - alle kanten de rovers binnenstormen. /iWSil&W k 92. „Halt Vossenaars!" roept Pam met luide stem: „ik geer mrj gewonnen, doch eerst wil ik jullie eens laten zien hoe dit zilveren fluitje dient te worden gebezigd." Radio-programma ZATERDAG 13 JULI 1940. JAARSVELD, 414,4 meter: NCKV-uitzen- ding: 8.00 berichten ANP; 8.10 schriftlezing meditaie; 8.25 gewyde muziek (gr.pl.); 9.00 Apolo-kwartet en gr.muz.; 10.15 gr.muz.; 11.15 pianovoordracht en gr.muz.; 12.00 be¬ richten; 12.15 gr.muz.; 12.45 berichten AN P; 1.00 Stichts Salonorkest en gr.muz.; 2.30 zang en piano; 3.00 christelyke lectuur; 3.30 gr.muz.; 4.00 bijbellezing; 4.45 gr.muz.; 5.00 voor de kinderen; 5.45 orgelspel en gr.muz.; 6.30 VPRO: bybelvertellingen; 6.45 Christe¬ lijke Tambours- en Pyperscorps ,,Juliana", en gr.muz.; 7.30 causerie „Zeilen op de Friese meren"; 8.00 berichten ANP; 8.15 Bel Canto 8.40 causerie „Let op uw hart"; 9.00 Bel Canto; 9.45 NCRV-kleinkoor en -orkest (op¬ name); hierna: schriftlezing; 10.15—10.30 berichten ANP. KOOTWIJK: 1875 meter :VARA-uitzen- ding: 7.00 berichten (Duits); 7.15 berichten (Engels); 7.30 gr.muz,; 8.00 berichten ANP, gr.muz.; 9.30 berichten (Vlaams); 9.45 gr! muz.; 10.00 orgelspel; 10.40 Esmeralda en soliste; 11.15 berichten (Engels); 11.30 be¬ richten (Vlaams); 11.45 Esmeralda en so¬ liste; 12.00 VARA-orkest; 12.30 berichten (Duits); 12.45 berichten ANP; 1.00 VARA- orkest; 1.45 gr.muz.; 2.00 berichten (Duits); 2.15 gr.muz.; 3.15 berichten (Frans); 3.30 gr.m.; met toelichting; 4.15 reportage; 430 orgelspel; 5.00 berichten (Duits); 5.15 VA RA-orkest; 6.00 gr. muz.; 6.15 berichten Engels; 6.30 VARA-orkest; 7.00 reportage; 7.30 De Ramblers; 8.00 berichten (Duits); 8.15 berichten A.N.P.; 8.30 berichten (En¬ gels); 8.45 berichten (Vlaams); 9.00 Esme¬ ralda en solist (9.15—9.30 berichten Engels); 9.45 berichten (Vlaams); 10.00 berichten (Duits); 10.15—10.30 berichten ANP; 11.15 —11.30 berichten (Engels). gruis; het terrasje, waarop zo menig één-en- twintiger zijn kopje koffie heeft gedronken om de zorgen des daags wat te vergeten, of eens iets „extra's" ging eten, ter afwisseling van de eeuwige rats, kuch en bonen, is on¬ vindbaar geworden. Weggevaagd... En de molen, die dit kleine karakteristieke hoekje op de achtergrond beheerste.. . ? Ook hij heeft een voltreffer gehad en wel mid¬ den in de buik. Een wiek hangt zieltogend naar beneden, ten bewijze, dat daar een ern¬ stig gewonde staat. Maar reeds klinken ook in Scherpenzeel de bikkende hamers en andere werktuigen van de wederopbouw. Ook hier wordt gewerkt om geleidelijk aan alle sporen weg te vagen en men mag hopen, dat de tijd zal naderen, waarop dit hoekje, dit Scherpenzeelse hoek¬ je, uit het gruis zal herrijzen.. . Er is in Scherpenzeel nog heel wat te bou¬ wen en te doen. Want hier liggen ongeveer 50 huizen in puin — m zoverre wij geteld hebben — waaronder de zwaar-beschadigde ook zijn meegerekend. By de kerk aan de Dorpsstraat was een heel blok woningen finaal weggeslagen; daar zagen wy ook ar¬ beiders bezig om stenen af te bikken en deze netjes op te stapelen. Stenen voor een nieuw huis...! Heeft Scherpenzeel dan ook een behoorlij¬ ke klap meegekregen van de oorlog het stadje biedt thans weer het oude gemoede¬ lijke beeld van alledaagse tevredenheid en alom weerspiegelt zich weer op de gezichten het vertrouwen (lat „alles zal reg kom". Ineengezakte daken, krom-getrokken muren, puin. . . langzaam-aan zal alles gaan ver¬ dwijnen. Maar dat zal nog wel eventjes aan¬ lopen. Hoofdzaak ls, dat men ook hier hou¬ weel en spade heeft ter hand genomen. Eens zal Scherpenzeel weer geheel zichzelf zijn voor de volle honderd procent en zelfs dat hoekje. .. misschien vinden wij dat wel eens op een mooie dag terug. . . teuittetoH _• [ CONTRABANDE (Nadruk verboden) 20. — In orde, Dick, zclde Budge eindelijk tegen den bestuurder, dei reeds met zyn hand aan het stuurrad zat. Maar de man aarzelde. — Voor we weggaan, manheer, wendde hy zich tot den opzichter — zou ik u wel Iets willen vertellen. Zelfs al zou u me uit¬ lachen, voegde hy er zenuwachtig aan toe. — Zeur niet en kom er mee voor de dag, zei Budge ruw. — Ik was in schacht no. 4 om deze lading klaar te maken, zei de man, dei Cooper heette, — en ik zou durven zweren, dat ik daar een vrouw noorde gillen, 't Was even voor enen, net toen ik klaar was en weg¬ ging- — Onzin, je hebt staan dromen. Hoe kan er nu een vrouw in een van de schachten komen? snauwde de oprichter. — Dat heb lk zelf ook gedacht, stemde Cooper toe, — maar het geluid, al klonk het gedempt, was positief dat van een vrouw en kwam van niet ver weg. — Als het werkeiyk een vrouw was, dan moet ze aan het strand zyn geweest of in een boot en het geluld moet door de ope¬ ning in de rots zyn gekomen, zei Budge, — maar het is veel waarschyniyker, dat het een zeemeeuw is geweest. Die kunnen soms zo akelig schreeuwen, misschien ls er storm op til. In ieder geval kan ze onmogelijk In een van de schachten zijn geweest. En nu, maak dat je wegkomt! De opzichter keek het voertuig na, ter¬ wijl het door de poort wegreed en toen het uit het gezicht verdwenen was sloot hy de zware deuren. Het was 'n prachtige zomer¬ morgen, de zon straalde aan een wolken¬ loze hemel en de blauwe zee glinsterde, zacht bewogen door een koeltje. Op zyn horloge kykend, zag hij dat het zeven uur was. — Martha's theewater zal wel aan de kook zijn, mompelde hy. — lk kon best even naar haar toegaan en zien een lekker bakje thee machtig te worden. Budge, schoon niet zo heel jong meer, was nog vrygezel. Sedert zyn aanstelling als opzichter van de groeven, had hy in een van de keten geleefd en met een ijzeren hand de tucht gehandhaafd onder de andere mannen. Maar voor de herleving „van de marmerindustrie" was hij jachtopziener ge¬ weest op de Abbey, evenais zyn vader het eens by den ouden Lord Purbeck geweest was. Trouw aan de familie Purbeck was hem van jongsal aan bygebracht en hij ge¬ noot het volle vertrouwen van zyn meester. Een ander misschien iets minder diep ge¬ voel in z'n harde, schuwe natuur, was zijn bewondering voor Martha Calloway. Ze wa¬ ren samen opgegroeid in het kleine dorp achter de Abbey en ofschoon hij 111 vroeger jaren het veld had moeten ruimen voor een beminnelijker mededinger, zonder ooit veel van zijn gevoel te hebben laten blijken, was hy haar in zyn hart trouw gebleven. En nu had de heropening van de groeven hem in nauwer contact met de knappe weduwe ge¬ bracht, van wie hij altyd had gehouden en die misschien zyn vrouw zou zijn geworden, als hij een beetje doortastender was ge¬ weest op het psychologische moment. Zijn nieuwe betrekking had hem genood¬ zaakt zijn huisje te verlaten en in de keten op de rots, vlak achter Martha's huisje te gaan wonen. Eerst hadden ze elkaar toeval¬ lig ontmoet, later waren die ontmoetingen regel geworden. Een kopje thee vroeg in de morgen, tegen de tyd van het ontbyt, was zo langzamerhand een gewoonte geworden. Een verdere band tussen hen vormde het feit, dat zowel Martha als haar dochter Bessie het geheim van de werkzaamheden in de groeve kenden. Martha, de weduwe van den tuinman van de Abbey, was even verknocht aan de familie Purbeck als John Budge zelf en Bessie zou voor Lady Madge door het vuur zyn gegaan. Om deze redenen had Lord Purbeck het verstandiger geoor¬ deeld, om, teneinde gissingen en praatjes te voorkomen, hun de waarheid te vertellen. Het was dus geen ongewoon verschijnsel, dat Budge het pad over de rots insloeg naar de achterdeur van Martha's huisje. Toen hij over het kleine paadje liep, zag hij met vol¬ doening een blauwe rookwolk uit de schoor¬ steen opstijgen en hij wist, dat hij niet lang meer op een warme dronk zou behoeven te wachten. Martha en Bessie waren 's mor¬ gens altyd al vroeg in de weer. Hij was er byna zeker van, dat hy Martha in de keu¬ ken zou vinden bezig met het ontbyt voor haar huurders en Bessie in de kamers aan liet stoffen zou zijn. Toen hy echter dicht bij he huisje was, voorbij de vlierstruiken, bemerkte hy, dat de dingen die morgen anders waren dan ge¬ woonlijk. Martha stond bij de achterdeur, haar hand boven haar ogen voor het scher¬ pe zonlicht en riep — Bessie, terwijl ze naar de rotshelling optuurde. Zodra ze Budge zag, kwam ze haastig op hem toe. — Goede morgen John, heb jy Bessie ook ergens gezien? Waar kan dat kind toch zit¬ ten? Ik dacht, dat ze bezig was met tafel¬ dekken in de kamer van meneer Mapleton, maar toen ik haar een kop thee ging bren¬ gen, was ze nergens te vinden! i—v Misschien heeft ze zich verslapen, meende Budge — en is ze nog niet op. — Ik heb in haar kamertje gekeken, toen ik naar beneden kwam, maar ze was er niet. — Was ze wel naar bed geweest? was de nuchtere vraag. Lieve hemel, John, waar denk je aan! zei de vrouw plotseling hevig verschrikt. — Ik heb alleen maar gezien dat ze niet meer in haar kamertje was. We zijn gisteren¬ avond samen naar boven gegaan. Waar zou ze anders geslapen hebben dan in haar eigen kamertje. Maar ik zal eens gaan ky- ken. Ze ging haastig het huisje binnen en Budge wachtte in de keuken, terwijl Mar¬ tha de trap opliep. Na een ogenblik was ze terug, zo bleek als een dode en trillend over haar hele lichaam. — Ze is niet naar bed geweest, bracht ze er met moeite uit. — John, wat kan er ge¬ beurd zyn? Er kwam geen antwoord op haar vraag. Budge was ook geschrokken. Want plotse¬ ling dacht hy aan het verhaal van Cooper, over de kreet, welke deze gehoord had, kort na middernacht. Maar hy hield dat voor zich. Zwygzaam van natuur, was hij er de man niet naar om door een nog onbewezen gerucht, Martha's angst te vergroten. Bo¬ vendien bestond er voor Uem een andere mogelijkheid, die, van het standpunt van een moeder even erg mocht zyn, maar waar op het verhaal van Cooper in elk geval geen betrekking kon hebben. (Wordt vervolgd./