Tekstweergave van SC_1883_12_14_0020_R

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Dinsdag 9 Juli 1940 ENKHUIZER COURANT Tweede Blad OPPERDOES rots van kerkelijk leven De Ned. Hero. Kerk wordt grondig gerestaureerd. Over Opperdoes, door zijn bewoners zo nauw verbonden aan Enkhuizen, lezen we het volgende in de „Schager Crt.": Van „Opperdoes" is afgeleid „Opper- doezer" en dit „Opperdoezer" heeft tweeërlei betekenis. De „Opperdoezer3" als aardappeltjes zijn mooi gelijk en ge¬ lijkvormig en zéér bekend. De „Opper- doezers" als mens zijn niet zo gelyk en gelijkvormig en minder bekend. Niet zo gelijk en gelijkvormig, omdat de 1170 in¬ woners zich Zondags over vier kerk¬ gebouwen verspreiden. De enkeling, die daar niet aan mee doet, heeft zijn eigen begrippen over het geordend predik¬ ambt, doop en avondmaal, hoewel hij zeker niet minder gelovig is dan de overigen. Hij behoort tot de merkwaardige sekte der Mazereeuwers, die met enkele tientallen haar eigen diensten houdt in een klein kerkje te Enkhuizen. Het zijn navolgers van Jan Mazereeuw, een braven Opperdoezer landbouwer uit de tweede helft der acht¬ tiende eeuw, die als openbaringen geloofde fn zijn eigen visioenen. Die als lijfspreuk had „De kerkelijke mensen weten niet hoe laat het is" en het eens was met den dichter- kastelein Jan Zoet, die, waar hij van de kerken hoegenaamd geen goeds venvacht- te, neerschreef: „Het leste dat ik weet is 't preeken eerst te laten „Dat in de kerken nu wordt door den geest gedaan „Daar door dat zij elkaar vervloeken, lasteren, haten, „Als wolven op den roof vol moeds ter. oorlog gaan. Een van de „stiefkinderen van het Chris¬ tendom" zoals dr. J. Lindeboom deze wilde planten in het nette tuintje van onze Va¬ derlandse Christelijkheid noemt. De enkele aanhangers van Mazereeuws leer, die van de tweehonderd uit zijn dagen zijn overgebleven, doen thans geen kip meer kwaad en verstaan zich goed met de grotere kerkelijke broeders. Als een rots .... Opperdoes zelf staat al eeuwen als een rots van kerkelijk leven temidden van het naar veler oordeel immers zo „donkere" Westfriesland. Het modernisme van 1850 kreeg er geen schijn van een kans. het wat geïsoleerde dorpje, onder de rook van Me- demblik nochtans, bleef buiten het „Para¬ dijs der Publieke Opinie" zoals Heinisz Westfriesland immers betitelt, het stoorde zich nimmer aan wat anderen zeiden, aan critiek op oude vormen en gedachten, het bleef zichzélf, het hield het bij het oude. De redenen daarvoor — in niets onderscheiden de Opperdoezers zich overigens van de ove¬ rige Westfriezen — zyn slechts te gissen. Weten doet men het niet, men constateert slechts een intens godsdienstig leven, van elke groep op eigen terrein, zonder dat van kleindorpse afgunst tussen orthodoxen, ge¬ reformeerden en christelijk gereformeerden enz. enz sprake schijnt te zijn. Ook al weer een uitzondering! Geen wonder dus dat men met zijn kerk¬ gebouwen veel op heeft en dat het kerk' testuur van de Nea. Hervormde kerk bij het steeds voortschrijdende verval van het meer dan 300 jaar oude kerkgebouwtje in zak en asse zat. De kleine gemeente was zelf niet in staat de hoge verbouw- of restauratie¬ kosten te betalen. Monumentenzorg werd in de arm genomen en toen werd geconstateerd dat van het klassieke zestiende eeuwse bouw¬ werk door veelvuldige restauraties, welke geen restauraties doch knoeieraties zijn ge¬ weest, weinig is overgebleven. Het bedrag byeen. Naarstig zijn nog andere geldbronnen aan¬ geboord en men heeft dezer dagen kunnen lezen dat ook een aanzienlijke provinciale subsidie wordt verleend. Het gebouw krijgt nu beter lot, het staat als enig in de wijde omtrek op de voorlopige lijst van Monumen¬ tenzorg en verdient dus grondig gerestau¬ reerd te worden. Er is veel verknoeid, zei¬ den wij. Omstreeks 1850 wel het meest, toen men inderdaad grondig een hele muur be¬ pleisterde, ramen korter maakte en nog veel meer vandalisme bedreef. Architect Kramer uit Hoorn, die op dit gebied zijn sporen heeft verdiend, kreeg opdracht een plan te maken tot een restauratie, waarmede de piëteit tegenover de oorspronkelijke bouwmeesters in acht werd genomen. Het is nu gebleken dat men zich steeds vergist heeft in de oorzaak van lekken en het scheef staan van de toren. Niet zo scheef als die van Pijnacker, niet zo scheef zelfs als een der torens van Me- demblik, maar toch wel zo dat langzaam maar zeker het kerkgebouw wordt in¬ gedrukt. Men kan reeds duidelijk zien dat de toren uit het lood staat. Het is komen vast te staan dat de toren te zwaar is voor de fundamenten. Getracht zal nu worden de toren los van de kerk weer in het lood te krij¬ gen, glas in lood ramen zullen worden v aangebracht en het lelijke pleisterwerk vervangen door oude baksteen. Als dooi¬ de gewijzigde omstandigheden de plan¬ nen evengoed door kunnen gaan, is voor de kleine offervaardige gemcentg een langgekoesterde wens vervuld! Uit grijze historie. Het kerkje dat in de tweede helft van de zestiende eeuw is gebouwd moet toen ge¬ deeltelijk reeds uit oud materiaal zijn op¬ getrokken. In de Zuidermuur vindt men „reuzemoppen", die afkomstig moeten zijn van een ouder gebouw, vermoedelijk van het kerkgebouw dat in 1517 door benden „Gel¬ derse Friezen" is verwoest. De toren die uit de eerste helft der zestiende eeuw dateert, heeft waarschijnlijk ook al bij de vroegere kerk gestaan. Daarvoor zal in het oude „Dois" -(er zou ook nog een „Nederdoes" zijn geweest, dat door de baren is verzwolgen, -) er wel een houten kerkje geweest zyn. De eiken preekstoel met snywerk van van Pet¬ ten is van 1688, de koperen doopboog van 1653, de klok gegoten door Joh. de Wou reeds van 1527. Zoals in vele Noordhollandse kerkgebouwen is het doophek een fraai stuk werk. Generaal Christiansen's verordening voor de weermacht. De bevelhebber van de weermacht in de Nederlanden, generaal der vliegers Fr. Chris¬ tiansen, maakt bekend: „Er is misbruik gemaakt van de in de geschiedenis zonder voorbeeld zijnde lank¬ moedigheid en grootmoedigheid, waarmede de Führer den soldaten van een vijandelijke weermacht vrije beweging heeft toegestaan en de demobilisatie ten uitvoer liet brengen, inplaats van hen in gevangenschap te laten wegvoeren. „Indien krijgsgevangen Nederlandse mili¬ tairen niet in staat zjjn de hun toegestane vrijheid te waarderen, dan ligt daarin een smakeloos gebrek aan discipline jegens de bezettingsmogendheid, die het Nederlandse leger weinig eer aandoet. „Generaal Winkelman heeft nagelaten hier tegen op te treden en daardoor bewezen, dat hij zijn positie en de toestand niet zó heeft opgevat, als ieder, die nuchter denkt, moest verwachten. „Hij is daarom, zoals reeds is medegedeeld, ontheven uit zijn functie als opperbevelheb¬ ber der zich in demobilisatie bevindende Ne¬ derlandse land- en zeemacht en in krijgs¬ gevangenschap gebracht. „Bovendien hebben de voorvallen van de laatste tijd en in het bijzonder de gebeurte¬ nissen der laatste dagen mij aangetoond, dat talrijke Nederlanders niet meer weten, of ook niet willen weten, in welke ondubbel¬ zinnige toestand zij zich bevinden na de neu- traliteitsschennis door hun vroegere Rege¬ ring en de overwinning der Duitse wapenen. „Ik beperk mjj er toe, deze houding te kenmerken door enige voorbeelden, die hier volgen, om eens en vooral grove en gevaar¬ lijke vergissingen onmogelijk te maken: 1. Uit een der talrijke Engelse bombar¬ dementen kan onomstotelijk worden opge¬ maakt, dat zij berusten op inlichtingen van Nederlandse zijde. Ik wens er geen twijfel over te laten bestaan, dat een dergelijke handelwijze met alle middelen, waarover de Duitse organen beschikken, zal worden op¬ gehelderd en volgens de Duitse landverraad- wetten, welke voor de oorlog verscherpt zijn, zal worden gestraft. Deze wetten treffen ook degenen, die een dergelijke handelwijze opzettelijk niet aange¬ ven of daarbij zelfs hulp verlenen. Dat geldt ook voor handelingen tegen de belangen der Duitse weermacht als zodanig en tegen in¬ stelling-en van verkeer, bedrijf en industrie. Verder moeten de Nederlanders van het volgende nota nemen: Wie een mogendheid, die met Duitsland in oorlog is, in enige vorm voordelen verschaft, berichten doet toekomen of op andere wijze bevoordeelt, brengt tegelijkertijd het leven en de eigen¬ dom van zijn eigen volksgenoten in gevaar en benadeelt het. 2. Tot de dwaze mensen van deze soort behoort ook hij, die uiting geeft aan een gezindheid, welke de gerechtvaardigde trots van den Duitsen soldaat en van den Duitsen mens kwetst. Als bevelhebber der weermacht in de Nederlanden beschouw ik een dergelij¬ ke houding als een teken, dat de Duitse maatregelen tot beveiligen van en het be¬ waren van de rust in de Nederlanden niet begrepen zijn of dat men ze niet wil begrij¬ pen. Als dergelijke gevallen noem ik onder anderen de volgende: a. De veelvuldige overtreding van de be¬ volen groetplicht tegenover leden van de Duitse weermacht door geuniformde leden van de zich in dem< bilisatie bevindende Ne¬ derlandse land- en zeemacht. Ik herinner er aan, dat de bevrijding uit de krijgsgevangenschap, die berust op de voorzorgen en de welwillendheid van den Führer, door mij op ieder ogenblik ongedaan kan worden gemaakt en ongeds." 5 zai wor¬ den gemaakt voor ieder, die zich in het ver¬ volg aan zijn groetplicht onttrekt of zich van die plicht slordig kwijt. Voor het bren¬ gen van de groet wordt de Duitse maatstaf aangelegd, die er van uitgaat, dat hij, die de discipline overtreedt, ook niet verdient een goed strijder te worden genoemd. b. hij, die — of hij soldaat of burger is — het aanzien van Duitse soldaten of ge¬ zagsdragers schaadt, of tekort schiet in zijn achting voor de Duitse symbolen, zal voort¬ aan streng ter vei antwoording worden ge¬ roepen. Handtastelijkheden tegen leden der Duitse weermacht worden, naar gelang het geval zich voordoet, met de dood gestraft. „Ik waarschuw verder voor elke demon¬ stratie voor de vroegere Nederlandse rege- feuilleton: CONTRABANDE (Nadruk verboden) 17. — De naam, waaronder wij hem kennen, en waaronder hij vijftien jaar geleden werd veroordeeld, is Dempster Legrand, ant¬ woordde Sir Beauchamp. — Het is natuur¬ lijk best mogelijk, dat de naam vals is en we kunnen er zeker van zijn, dat hij een half dozijn andere namen op na heeft ge¬ houden, sedert zijn ontslag uit de gevange¬ nis nu vijf jaar geleden. Een van onze knap¬ ste detecives, inspecteur Dewlap, herkende zijn werk in valse stukken van de Argen¬ tijnse lening. Hetzelfde materiaal was ge¬ bruikt als bij zijn vonge vervalsingen. Ze ontdekten het aan een foutje in een van de letters. — Dat klinkt allemaal heel mooi, stemde Wraxall toe. — Dat is te zeggen, als dit materiaal niet gestolen is dor anderen in de tien jaren, die hij in de gevangenis door¬ bracht. — Dat is onmogelijk, antwoordde Sir Beau¬ champ en hij voegde er aan toe: — De geheime werkplaatsen zijn namelijk nooit ontdekt. Hij werd alleen veroordeeld wegens het verhande' « van de valse stuk¬ ken, ofschoon niemand er aan twijfelde, dat hij ze ook zelf had gemaakt. — Wel, en wat wilt u nu, dat wij zullen doen 7 vroeg Wraxall geërgerd. — U schijnt de zaak al zover te hebben, dat het mij voorkomt, dat er voor ons maar weinig eer aan te behalen is. U moet niet vergeten, dat wij ons niet met misdaden bezig houden, al¬ leen uit onzelfzuchtige motieven. Ik had ge¬ hoopt, dat meneer Yeldham hier wat moois van had kunnen maken. — Dat kan hij nog, als hij ons kan helpen het spoor te vinden van Dempster Legrand, zei Sir Beauchamp. — Daarvoor ben ik hier gekomen. Ik heb een foto van den man bij me. Hij haalde een aantal foto's in cabinet- formaat uit zijn zak, schoof het elastiek, waarmee ze bijeengehouden werden, eraf en gaf een exemplaar aan Wraxall en een aan Hector. — Ze zijn beide precies hetzelfde, zei hij. — Pas het vorige jaar genomen. De Inspec¬ teur kwam een vriendin van Legrand op het spoor en wist een portret machtig te wor¬ den. Uit de getuigenverklaringen bij de vo¬ rige veroordeling bleek wel, dat zij niet z'n eerste liefde was. Verliefdheden schijnen chronisch bij hem. Wraxall keek met studie naar de foto en na korte tijd haalde hij de schouders op en gaf het portret terug. — Het is het gezicht van een duivel, maar het maakt geen enkele herinnering bij me wakker. Ik ben bijna dankbaar, dat ik het origineel niet ken. Hector bekeek het portret langer, vreemd onder de indruk van het boosaardige ge¬ zicht. Het was inderdaad een vreselijk ge¬ zicht, de sluwe, loerende' blik in de wrede ogen, de zinnelijke mond, die vertrokken was tot 'n sinistere glimlach, waardoor nog meer de aandacht van den beschouwer viel op de twee vooruitstekende tanden, die het terug- stotende van het gezicht nog verhoogden. Het was een gelaat zonder één goede trek! — Wel Yeldham. het ljjkt wel of je dit moois voorgoed in je herinnering wilt pren¬ ten, lachte Wraxall. — Of bevond dit zich daar alï — Neen, antwoordde Hector langzaam — ik kan dien man niet thuisbrengen. En toch doet het portret me denken aan iemand, dien ik gezien heb. Maar waar? En wan¬ neer? Misschien schiet het me bij de een of andere gelegenheid wel plotseling te bin¬ nen. — Misschien doet u in dit geval beter het portret te behouden, meende Sir Beauchamp. — Dank u, zei Hector, — soms is het uiterst moeilijk 'een. zo vage herinnering weer vast te leggen. Het is zo iets als het openen van een letterslot, als men de letters vergeten is. Ik zou dan ook willen voorstel- ring of leden daarvan. De Duitse weermacht heeft Nederland moeten bezetten, omdat de vroegere Nederlandse regering neutraliteits- schennis heeft begaan. Ik wens, dat dit niet wordt vergeten." De bevelhebber der weermacht in Nederland CHRISTIANSEN, Generaal der Vliegers. Werkende vrouwen, VERZORGT VOORAL OOK UW MAALTIJDEN! Wanneer 's ochtends eindeloze zwermen fietsers door de straten van onze grote ste¬ den trekken om hun dagtaak te beginnen, valt het altijd weer op, dat daar zo'n groot aantal meisjes en vrouwen bij zijn. Drom¬ men meisjes, die straks urenlang in een warenhuis met een vriendelijke glimlach de niet altijd even gemakkelijke klanten zullen helpen; drommen meisjes, die met onver¬ flauwde aandacht op een fabriek zullen werken, als een kleine, maar onmisbare schakel in een groot geheel; drommen meis¬ jes, die op dikwyls niet al te goed geventi¬ leerde en verlichte kantoren tussen vele ra¬ telende machines lange zakenbrieven of be¬ rekeningen zullen maken. En van al deze moderne, jonge vrouwen wordt verwacht, dat zo zich flink, onver¬ moeid en opgewekt van haar taak zullen kwyten. Al deze moderne jonge vrouwen hebben bovendien met haar ouderwetse zus- tcren uit vorige eeuwen dat ene gemeen, n.l. dat ze er graag zo aardig en fleurig mogelijk willen uitzien en dat waarlyk niet alleen uit vrouwelijke ijdelheid, want een aangenaam, prettig aandoend uiterlijk is wel degelijk 'n belangrijke factor om zich te handhaven of vooruit te komen. Een slordig uitziende se¬ cretaresse immers, die op werkgever, colle¬ ga's of bezoekers een onaangename indruk maakt, is uit den boze; een oververmoeide, hangerige verkoopster kan het cachet van ■ do fraaiste winkel bederven. Nu is het evenwel een grote, door bijkans alle werkende vrouwen begane fout, dat ze weliswaar door verzorgde kleding en pretti¬ ge indruk willen maken, doch de voeding, deze zo belangrijke bron van gezondheid en daardoor opgewektheid, sterkte en sehoon- heid-van-binnenuit schromelijk verwaarlozen. Het zou eens tot al deze jonge vrouwen moeten doordringen, dat zwakte, prikkel¬ baarheid en een bleek, vermoeid gezicht, evenmin een aanbeveling voor haar vormen als een onverzorgd uiterlijk en dat het bo¬ vendien een wel zeer bedenkelijk feit is, dat vooral zij, die op kamers wonen en geheel voor zichzelf moeten „zorgen" eigenlijk doorlopend aan gedeeltelijke ondervoeding lijden. Hier betreft het immers een belang¬ rijk percentage van onze Nederlandse vrou¬ wen, waarvan velen later de moeders zullen zijn van een nieuw geslacht. Met wat overleg, wat beter inzicht in de voedingswaarde van de verschillende levens¬ middelen en een heel klein beetje moeite kan hierin zoveel verandering gebracht worden en vooral in deze tijden kan een juiste keuze uit datgene, wat ons geboden wordt, wonderen verrichten voor de gezond¬ heid en de energie. Het Is niet nodig en beslist verkeerd na een haastig, onvoldoende ontbyt of zelfs ge¬ heel nuchter op de fiets te springen. Door de wekker wat eerder af te laten lopen, kan dit voorkomen worden. Het is verkeerd te¬ gen een uur of tien, wanneer dan onvermy- delijk de honger komt, zoetigheden te snoe¬ pen, want in de eerste plaats kan het meest¬ al niet al te grote salaris van de werkende vrcuw zoveel beter besteed worden aan wnardY'vol voedsel, ten tweede werkt dit, snoepen ongunstig op de eetlust der volgen¬ de maaltijd er. ten derde kan het de zo ge¬ vreesde tandcaries bevorderen. Zy, die liet twaalfuurtje thuis kunnen gebruiken of voldoende verdienen om een goed restaurant te bezoeken, zyn er meestal het best aan toe, doch anders is het meren¬ deel der meisjes, die haastig een paar boter¬ hammen eten, die 's ochtends zijn meegeno¬ men, want haar maaltijd is weinig gevari¬ eerd en zelden volledig. Toch is het niet zo moeilyk afwisselend nu eens voor dit, dan voor dat te zorgen en vooral fruit en melk niet te vergeten. Een flinke streek zuivere boter op elke boterham doet wonderen; kaas is bijzonder voedzaam en bovendien altyd smakelijk en melk is waarlijk niet alleen voor kleine kinderen zo goed! Juist in deze tijden van rantsoenering is melk. die voldoend te krygen is, de ideale aanvulling voor wat schrale maaltijden, want ze bevat Alle voedingswaarden, die het menselijk lichaam nodig heeft. Twee glazen melk op het werk gedronken is een ideale aanvulling van de dagelijkse voeding dei- werkende, jonge vrouw Het komt ook maar al te dikwijls voor, dat meisjes, die op ka¬ mers wonen, slechts nu en dan een warme maaltyd nuttigen, hetgeen alweer — het be¬ hoeft wel geen betoog — heel slecht voor de gezondheid is. Werkende vrouwen, verwaarloost toch vooral in deze tijden Uw maaltijden niet lan¬ ger! Fruit, tomaten, groente, boter, kaas, melk — het is alles te krijgen. Voeg daarbij vol¬ doende lichaamsbeweging in de vrije tyd, frisse lucht in huis, een behoorlijke nacht¬ rust en variatie in de voeding — en een groot deel van onze Nederlandse vrouwen zal er wél by varen. „Liever een paar jurken minder dan een bleek, vermoeid gezicht", laat d&t uw pa¬ rool zijn. MANYA BEUKMAN. Sportnieuws. Voetbal. TIMMERLIEDEN—DUIVENHOTTDERS Op het EVE-terrein vindt morgenavond om half acht een wedstryd plaats tussen de timmerlieden en leden van „De Luchtpost". De elftallen worden als volgt opgesteld: Timmerlieden. D. Goed J. de Graaf Kusveller H. Muiselaar C. Schults B. Bijlsma T. de Graaf C. v. d. Vliet F Jans C. Peerdeman Th. Conijn Postdiiiveiihouders: Fr. v. Woudenberg S. Pietersz G. Bijlsma H. Kolk D. Scholten Th. Visser L. Kolk Tj. Bijlsma L. Maret K. Buis j. swler Reserve S. de Swart; S. Blok. TYPOGRAFEN—PAPIERWARENFABR. Woensdagavond te half acht wordt een voetbalwedstrijd tussen de ploegen van de ty¬ pografen en de Papierwarenfabriek gespeeld. De elftallen stellen zich als volgt op: Typografen. Jo de Graaff H. de Jong Jb. Bakker O. de Bruin J. te Nijenhuis Jb. de Graaf S. Stelling A. Nauta J. Posthumius A. Peters s. Kistemaker O Bos Peereboom Stelling J. van Dam Dry ver F. Karemaker K. Dijkstra Kooiman * Jaring C. Vlaar B. de Kruis Paplervvarenfabr. Res. Typografen: Spoelstra. Res. Papierwarenfabriek: Overweel. De wedstrijd wordt gespeeld op het West- Frisia-terrein. len, als meneer Wraxall daarmee accoord kan gaan, om een reproductie van het portret te plaatsen in de „Daily Lynx", zonder er bij te vermelden natuurlijk, wien het voorstelt, alleen met het verzoek om inlichtingen om¬ trent tegenwoordige woonplaats of andere berichten. Misschien zouden we zelfs een kleine beloning kunnen uitloven, niet al te groot natuurlyk, dat zou achterdocht wek¬ ken. Een koude glans schitterde in de ogen van den detective. — Dat lykt me een uitstekend plan, zei hij bijna hartelijk. — Om u de waarheid te zeggen, ben ik juist hier gekomen met het doel u dit te verzoeken. Wat zegt u van het plan, Wraxall ? De hoofdredacteur van de „Daily Lynx" geeuwde. — Mijn waarde Sir Beauchamp, we zullen het portret met het grootste ge¬ noegen laten drukken, antwoordde hij een beetje slaperig. — Maar ik wil om v(jf pond met u wedden, dat mijn Jonge foxterrler, Hector Yeldham, eerder met iets zal komen opdagen, dan een van onze lezers. De mees¬ ten verkeren gelukkig niet in misdadigers- kringen, wat meneer Yeldham wel doet. Met een hoofdknik verliet hy hen en liet Hector in verwarring achter. Hij kon niet uitmaken of deze laatste woorden alleen maar een toïvailige uiting waren van iemand, die vermoeid was, of een steek onder water. Hector maakte zich zo gauw mogelyk van Sir Beauchamp af en wandelde enkele minuten later door de nachtstille straten naar zijn kamers In Jer- mijnstraat. — Wat bedoelde Wraxall met die laatste woorden? mompelde hy in zichzelf, terwijl hij zijn sleutel in het slot stak. — Was dat werkelijk een steek onder water en verdenkt hij my ervan, dat ik niet helemaal eerlijk spel speel in deze smokkelzaak? Maar het is nauwelijks aan te nemen, dat hy op deze manier zou handelen. De hele geschiedenis maakt my zenuwachtig — dat kan zo niet biyven doorgaan. Hector had den huisbewaarder — een oud-gediende — getelegrafeerd om zijn ka¬ mers in orde te laten brengen, maar niet op hem te wachten. Zijn klems, vrye etage van twee zitkamers en een slaapkamer, lag op de eerste verdieping en toen hr) boven aan de trap was, zag hy tot zyn verbazing dat de kamerdeur half openstond en het licht in de kamer op was. Vlug ging hij de kamer binnen en onmiddellijk ontdekte hjj een nog grotere verrassing. Een heer in avondtoilet, en met een hoog orde-teken dat zyn hagelwit overhemd byna geheel bedekte, zat in een van de gemakkeiyke sto- len zicö schynbaar volkomen thuis voelend Door de ongewone kleding herkende Hec¬ tor by de eerste oogopslag zyn bezoeker niet; toen opeens zag hij met een schok van verbazing, dat zyn late gast — het was over enen — niemand anders dan Lord Purbeck was. (Wordt vervolgd.