Tekstweergave van NHC_1911_09_21_0001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
lste
JAARGANG.
ZATERDAG
23
SEPTEMBER
1911.
No.
3.
NIEUWE
HOORNSCHE
COURANT
ABONNEMENTSPRIJS
PER
KWARTAAL
VOOR
HOORN
fl—
I
VERSCHIJNT
DINSDAG.
DONDERDAG
EN
ZATERDAG.
f^nrfS
ADVpT^ïiJrpi
uprd
a
ppntt
OVERIGE
PLAATSEN
VAN
NEDERLAND
f
1.20.
BUREAU^REDACTm^N
'ADMINISTRATIE
KLmNE
NOORD
^HOORn'
VOOR
ADVERTENTIËN
BIJ
ABONNEMENT
ZEER
LAAG
TARIEF:
VOORHET
BUITENLAND
BIJ
VOORUITBETALING
f8.-PERJAAR.
«nV»,:.,
nn
HUUKIN'
DIENSTAANBIEDINGEN,
SPECIAALGOEDKOOPE
ADVERTENTIE¬
TELEFOON
INTERCOMMUNAAL
99.
RUBRIEK
20
CENT.
Al
onze
betalende
abonné's
zijn,
zon¬
der
eenige
betaling
hunnerzijds,
verze¬
kerd
tegen
ongevallen;
met
uitkeeringen
van
1800
bij
geheele
blijvende
onge¬
schiktheid,
van
1400
bij
gedeeltelijke
blij¬
vende
ongeschiktheid
en
van
f200
bij
overlijden.
Zitting
van
den
Militieraad.
B.
en
W.
der
Gemeente
Hoorn
maken
bekend,
dat
de
zitting
van
den
Militieraad
voor
deze
Gemeente
zal
worden
gehouden
op
Vrijdag
13
Oct.
a.s.,
's
voorm.
10.30
ure,
te
Alkmaar.
Zij
brengen
daarbij
onder
de
aan¬
dacht
van
belanghebbenden,
dat
in
deze
zitting
uitspraak
zal
worden
ge¬
daan
omtrent:
a.
de
lotelingen,
door
of
voor
wie
eenige
reden
van
vrijstelling
wordt
in¬
gebracht;
b.
de
lotelingen,
die
hetzij
voor
goed,
hetzij
voorloopig
van
dienst
moe¬
ten
worden
uitgesloten;
en
c.
alle
overige
lotelingen.
Het
opgeven
of
doen
opgeven
van
eene
reden
van
vrijstelling
moet
in
elk
geval
op
het
tijdstip
hiervoren
ver¬
meld
worden
ingebracht
bij
den
mili¬
tieraad.
Ook
het
niet
ontvangen
eener
persoonlijke
kennisgeving
nopens
de
zitting
van
den
Militieraad
ontheft
niet
'van
de
verplichting
tot
het
verschijnen
voor
dien
Raad
of
tot
het
indienen
van
de
tot
staving
der
redenen
van
vrijstelling
gevorderde
bewijsstukken.
Dat
de
zitting
van
den
Militieraad
is
openbaar
en
dat
tegen
de
beslissin¬
gen
van
dien
Raad
gedurende
tien
dagen,
te
rekenen
van
den
dag
der
uitspraak,
bij
Gedeputeerde
Staten
der
Provincie,
behalve
door
den
Militie¬
commissaris
alleen
bezwaren
kunnen
worden
ingebracht.
Voor
zoover
omtrent
een
en
ander
nadere
inlichtingen
worden
gewenscht,
vervoege
men
zich
ter
Gemeentesecre¬
tarie
op
een
werkdag,
tusschen
10
en
12
uur
des
voormiddags.
Den
lotelingen,
die
vermeenen
door
éenige
ziekelijke
gesteldheid
of
eenig
lichaamsgebrek
niet
geschikt
te
zijn
voor
den
dienst
bij
de
militie,
wordt
dringend
aanbevolen
toch
voor¬
al
voor
den
Militieraad
te
verschijnen
en
daar
mededeeling
te
doen
van
hunne
ziekte
of
van
hun
gebrek.
Door
dit
niet
te
verzuimen,
zullen
zij
zich
zeiven
veel
moeite
en
onaangenaamheden
besparen.
De
Opening
van
de
Staten-Generaal.
De
derde
Dinsdag
in
September
is
steeds
een
belangrijke
dag
in
ons
staats¬
leven.
Dan
wordt
in
Den
Haag
plech¬
tig
in
een
vereenigde
zitting
van
Eerste
en
Tweede
Kamer
het
zittingsjaar
ge¬
opend,
met
een
rede.
waarin
de
plan¬
nen
voor
het
geheele
jaar
worden
medegedeeld.
FEUILIETOl.
De
stem
van
den
doode
3.
DOOR
M.
Mc.
DONNELL
BODKIN
De
twee
gelieven
stonden
een
oogen-
blik
samen
bij
de
deur.
De
heer
Beek
was
op
dat
oogenblik
toevallig
bezig
me*
he*
maken
van
aanteekeningen
en
keek
niet
op
voor
het
meisje
weer
tot
hem
sprak.
Er
was
iets
van
de
levendigheid
en
opgewektheid
uit
hare
stem
en
haar
gezicht
verdwenen,
toen
haar
verloofde
weg
was.
„Wilt
u
nu
de
studeerkamer
zien
?"
De
studeerkamer
was
een
ruime,
luchtige
kamer
aan
de
rechterzijde
van
de
hal,
met
een
groot
eikenhouten
cylinderbureau
in
het
midden.
De
gro
J
was
een
parketvloer
waarop
ée(
i,
geen
tapijt
lag,
dat
het
m
izende
oppervlak
verbrak.
^
;
die
in
een
diepe
kastanje-
f
•
ur
geschilderd
waren,
vorm-
In
de
gouden
koets,
een
geschenk
van
het
volk,
of
in
de
glazen,
rijdt
H.
M.
met
schitterend
gevolg,
vooraf¬
gegaan
en
gevolgd
door
de
huzaren,
van
het
Paleis
in
het
Noordeinde
langs
een
geheel
door
militairen
en
politie
afgezetten
weg
van
het
Paleis
in
het
Noordeinde
naar
het
oude
Binnenhof,
het
bouwproduct
uit
den
graventijd.
Duizenden
belangstellenden
staan
langs
den
weg
opgesteld
en
geen
raam
blijft
onbezet.
De
spoorwegmaat¬
schappijen
laten
een
groot
aantal
extra
treinen
loopen,
en
naar
Den
Haag
trekken
dien
dag
duizenden
vreem¬
delingen.
Overal
wordt
H.
M.
hartelijk
toe¬
gewuifd
en
toegejuicht,
waarvoor
ze
op
de
van
haar
bekende
manier
nij¬
gend
dankt.
Hoewel
H.
M.
de
Koningin
niet
verplicht
is
zelf
deze
troonrede
uit
te
spreken
geschiedt
het
in
den
regel
toch
wel
door
Haar
Zelve.
Twee
jaar
geleden
heeft
H'
M.
niet
zelf
de
Staten-Generaal
geopend,
en
de
reden
was
er
toen
een
van
zeer
blijden
aard,
hield
verband
met
de
geboorte
van
Prinses
Juliana!
Dit
jaar
heeft
H.
M.
de
Koningin
evenmin
de
zitting,
geopend.
Wat
daarvan
de
reden
is
is
nog
niet
offi¬
cieel
bekend
gemaakt.
Onze
eerste
gedachte,
toen
wij
het
bericht
ontvin¬
gen,
was
eerlijk
gezegd
wederom
aan
een
blijde
gebeurtenis
in
het
familie¬
leven
onzer
vorstin,
en
eerst
in
de
tweede
plaats
dachten
we
aan
de
aan¬
gekondigde
betooging
voor
algemeen
kiesrecht,
door
de
sociaal-demokrati-
sche
arbeiderspartij
op
touw
gezet.
Doch
toen
we
later
vernamen,
dat
H.
M.
te
paard
de
leger-manoeuvres
zou
mede
maken,
toen
was
het
dui¬
delijk
genoeg
geworden,
dat
we
slechts
met
de
laatste
reden
te
doen
hebben.
Wat
beteekent
die
kiesrechtbetoo-
ging,
en
die
z.g.
Roode
Dinsdag?
De
soc.-dem.
arb.
partij
telt,
dat
is
niet
te
ontkennen,
een
groot
aantal
mannen
van
groote
bekwaamheid,
scherpzinnigheid,
werkkracht
en
tem¬
perament.
Het
zijn
lieden,
die
wel
met
zevenmijlslaarzen
al
wat
er
in
het
den
een
fraaien
achtergrond
voor
meesterwerken
van
Romney,
Cains-
borough
en
Reynolds
—
schoone
vrouwen
met
hoog
middel
en
vollen
boezem,
die
verleidelijk
glimlachten.
^
Een
andere
versiering
was
er
niet.
Een
electrische
voetenwarmer
met
bont
bekleed
stond
onder
den
gemak-
kelijken
stoel
bij
de
schrijftafel,
een
electrische
rooklamp^stond
onder
het
bereik
van
den
elleboog
van
wie
er
op
den
stoel
ging
zitten
en
ook
overal
elders
waren
er
in
de
kamer
staande
en
hangende
electrische
lampen.
Er
stonden
een
half
dozijn
fonografen
in
de
kamer,
elk
op
een
afzonderlijk
klein
tafeltje
met
gummiwieltjes
onder
de
pooten,
zoodat
zij
bij
het
minste
duwtje
over
den
glimmenden
vloer
rolden.
Links
van
den
lessenaar
was
de
deur,
die
naar
de
hal
leidde;
rechts
een
groot
breed
raam,
dat
op
het
grasperk
uitzag.
Vlak
tegenover
den
lessenaar
stond
een
hooge
brandkast,
tien
voet
in
het
vierkant,
evenals
de
muren
donkerbruin
geschilderd
en
met
glim¬
mende
koperen
handvatsels.
Het
was
het
eerste
voorwerp,
dat
maatschappelijk
leven
niet
is,
zooals
het
zijn
moest,
zouden
willen
verbe¬
teren.
Dat
maakt
die
propagandisten
tot
strijders.
Het
feit,
dat
de
voormannen
der
jonge
partij
op
veel
tegenstand
stuiten,
op
veel
vooroordeel,
ook
op
veel
mis¬
kenning,
heeft
hen
bovendien
verbit¬
terd
gemaakt.
Iets
dergelijks
ziet
men
meer.
Toen
de
beweging
voor
vrouwen¬
kiesrecht,
thans
belichaamd
in
tiendui¬
zenden
georganiseerden
hier
te
lande
het
hoofd
opstak,
werden
die
eerste
vrouwen
die
het
vrouwenkiesrecht
ver¬
dedigden,
van
alle
kanten
bespot
en
voor
den
mal
gehouden,
In
elk
café-
chantant
zong
men
van
„Mientje
Drucker"de
dwaaste
liedjes.
Is
het
won¬
der,
dat
zoo'n
eerste
wegbaner
of
pionier
in
een
ten
slotte
door
en
door
verbitterde
gemoedsstemming
geraakt?
Later
komen
er
duizenden,
die
het¬
zelfde
willen,
en
die
niet
meer
wor¬
den
beleedigd
en
mishandeld.
Dan
kan
men
wel
een
zaal
krijgen
om
te
verg
aderen,
n
dan
worden
daar
niet
meer
de
ruiten
ingeworpen.
Naast
die
verbitterde
voorvechters
zien
we
dan
vaak
een
meer
gematigde
jongere
rich¬
ting
opkomen
die
den
meest
boozen
tijd
niet
meer
heeft
medegemaakt;
zoo
de
Bond
voor
Vrouwenkiesrecht
naast
de
Vereeniging,
en
onder
de
socialisten
de
Revisionisten
naast
de
Marxisten.
De
oude
voorvechters
vor¬
men
dan
een
orthodoxie,
de
jongeren
toetsen
de
leerstellingen
aan
het
steeds
wisselend
leven
der
praktijk
en
trach¬
ten
ze
daarmede
in
overeenstemming
te
houden.
Die
verbittering
en
dat
heftige
tem¬
perent
van
vele
voormannen
der
S.
D.
A.
P.
bleek
niet
alleen
in
de
be¬
strijding
van
tegenstanders,
neen,
ook
op
de
jaarlijksche
congressen
konden
de
„kameraden"
met
groote
vinnigheid
elkander
figuurlijk
in
het
haar
vliegen.
Dat
begon
den
leider
Mr.
Pieter
Jellis
Troelstra
ten
slotte
te
verdrieten.
Op
het
Congres
te
Deventer
werden
de
stoute
jongens
er
uit
gegooid.
Dezen
vormden
sedert
de
S.
D.
P.
Zou
er
nu
door
de
S.
D.
A.
P.
een
saai
con¬
gres.
worden
gehouden
te
Utrecht?
Neen
Mr.
Pieter
Jellis
had
een
plan,
dat
door
allen
met
groote
ontroering
werd
aangehoord.
Men
zou
tegenover
den
koninklijken
stoet
den
derden
Dinsdag
in
September
een
socialisten
stoet
organiseeren
van
lieden,
die
ver¬
langen,
dat
het
algemeen
kiesrecht
hier
te
lande
eindelijk
zal
worden
in¬
gevoerd.
Van
het
algemeen
kan
niet
worden
gezegd,
dat
het
is
een
zuiver
socialis¬
tische
eisch.
In
de
meeste
landen
van
Europa
en
Amerika
is
het
algemeen
kiesrecht
reeds
lang
ingevoerd.
Men
gaat
er
van
de
veronderstelling
uit,
dat
elk
inwoner
medezeggenschap
toe-
de
aandacht
van
den
heer
Beek
trok.
Hij
liep
er
recht
op
afen
probeerde
den
knop.
„Op
slot"
zeide
juffrouw
Josephine:
„Vader
had
toen
hij
verdween
den
sleutel
bij
zich.
O,
bent
u
daar,
Mark.
Wat
bent
u
zachtjes
binnen
gekomen!
Mijnheer
Beek,
dat
is
de
secretaris
van
mijn
vader,
mijnheer
Strangley,
die
mij
geraden
heeft,
om
u
te
laten
komen."
Met
een
vriendelijken
glimlach
deed
de
heer
Beck
van
zijne
erkentelijkheid
blijken,
terwijl
zijne
scherpe
oogen
den
heer
Mark
Strangley
bestudeerden.
Het
was
een
figuur,
die
niets
ge¬
heimzinnigs
had.
Hij
had
de
gestalte
van
een
athleet,
lang
en
sterk,
een
knap
gezicht,
blauwe
oogen,
vlasblonde
haren,
zag
er
niet
bijzonder
schrauder
uit
en
had
iets
jongensachtigs
voor
zijn
leeftijd,
die
misschien
dertig
was.
Dat
was
Mark
Strangley
toen
de
heer
Beek
hem
voor
het
eerst
zag.
„Aangenaam
kennis
te
maken,
mijn¬
heer",
zeide
hij,
op
een
hartelijke
manier,
terwijl
hij
de
hand
van
den
heer
Beek
stevig
drukte.
„Ik
ben
ter
wille
van
juffrouw
Rutherford
blij,
dat
u
gekomen
bent."
komt,
ook
al
is
hij
geplaatst
in
een
zoodanig
milieu,
dat
aan
zijn
onder¬
wijs
weinig
zorg
kon
worden
besteed,
en
hij
het
vrij
arm
heeft.
Hier
te
lande
waren
het
Veegens
en
Kerdijk
en
de
hunnen,
nog
voor
men
hier
van
socia¬
listen
hoorde,
die
den
strijd
voor
het
algemeen
kiesrecht
aanbonden.
Sedert
ijveren
reeds
S.
D.
A.
P.,
Vrijzinnig-
Democraten
en
Liberale
Unie
voor
het
Algemeen
Kiesrecht,
terwijl
zelfs
de
Oud-
of
Vrij-liberalen
er
zich
al
niet
meer
tegen
verklaren.
De
kerke¬
lijke
partijen
gevoelen
meer
voor
een
algemeen
kiesrecht,
toegekend
aan
de
gezinnen,
in
de
gedaante
van
het
hoofd
des
gezins,
den
huisvader:
het
z.g.
huismanskiesrecht.
Een
aantal
uitzon¬
deringen
op
beide
stelsels
zullen
we
hier
nu
maar
niet
verder
bespreken.
Het
krachtigst
wordt
de
strijd
voor
het
algemeen
kiesrecht
hier
te
lande
ontegenzeggelijk
gevoerd
door
de
S.
D.
A.
P.
De
jaarlijksche
meetings
werden
door
vele
duizenden
bezocht.
Nu
zou
men
handteekeningen
ver¬
zamelen
voor
algemeen
kiesrecht
en
die
op
den
dag
van
de
Opening
van
de
Staten-Generaal
aan
den
minister
van
Binnenlandsche
zaken
gaan
over¬
handigen.
Dat
zou
dan
worden
de
sedert
veelbesproken:
„Roode
Dinsdag"
Tal
van
lieden,
ja
geheele
partijen,
ofschoon
voorstander
van
algemeen
kiesrecht,
weigerden
te
teekenen,
omdat
het
initiatief
genomen
was
door
de
S.
D.
A.
P.
Tal
van
anderen
echter
ofschoon
geen
lid
dier
partij,
hebben
weder
hun
handteekening
gegeven.
'Jet
aantal
handteekeningen
bedroeg
ten
slotte
meer
dan
3u0,000;
ze
zijn
Dinsdag
in
100
groote
zwarte
doozen
door
de
S,
D.
A.
P.-leiders
eigenhan¬
dig
voor
het
Ministerie
van
Binnen¬
landsche
zaken
afgeladen.
Minister
Heemskerk
heeft
echter
ge¬
weigerd,
persoonlijk
het
adres
met
de
handteekeningen
in
ontvangst
te
nemen,
en
zich
met
eenige
juridische
handig¬
heden
daarvan
afgemaakt.
Indien
toestemming
tot
houden
van
den
optocht
zou
worden
geweigerd,
dan
zou
de
Koninklijke
stoet
aan
het
doel
der
betooging
dienstbaar
worden
gemaakt!
Zoo
had
de
leider
der
soci¬
alisten
gesproken.
De
Raadsleden
van
H.
M.
stonden
nu
voor
een
moeilijk
geval!
Indien
H.
M.
de
zitting
om
deze
betooging
niet
opende
dan
gaf
men
zonder
slag
of
stoot
de
veste
over,
en
van
een
Oranje-dag,
zou
die
derde
Dinsdag
in
September
in
waarheid
een
„Roode
Dinsdag"
en
niet
veel
anders
worden.
Toch
is
aldus
besloten,
een
besluit
door
vele
bladen,
o.a.
door
De
Tijd,
krachtig
afgekeurd.
En
of
men
er
iets
door
bereikt
heeft?
Juffrouw
Rutherford
scheen
een
oogen¬
blik
te
aarzelen.
„Misschien
doe
ik
beter,
als
ik
u
beiden
alleen
laat",
zeide
zij.
Eerlijk
gezegd
wilde
zij
dat
men
haar
vroeg
om
te
blijven,
maar
de
heer
Beek
vroeg
haar
dit
niet.
Integendeel,
hij
hield
ridderlijk
de
deur
voor
haar
open.
„U
kunt
mij
in
mijne
kamer
vinden,
als
u
mij
noodig
hebt",
zeide
zij,
onder
het
heengaan.
„Een
alleraardigst
meisje",
zeide
de
heer
Beek,
toen
de
deur
dicht
was.
„Een
koningin",
zeide
de
heer
Strangley
met
onverholen
bewondering.
„Ik
heb
in
het
diepst
van
mijn
hart
medelijden
met
haar."
„Waarom
medelijden?"
„In
de
eerste
plaats
omdat
zij
haren
vader
verloren
heeft,
en
dan
—
o!
kom
binnen"
—
vervolgde
hij
onge¬
duldig.
Er
was
bedeesd
aan
de
deur
ge¬
klopt.
Toen
zij
openging,
veranderde
het
ongeduld
van
den
heer
Strangley
in
een
eerbiedige
verwelkoming.
„Mevrouw
Lalladay"
zeide
hij
zeer
We
gelooven
het
niet.
Want
reeds
verklaarde
Troelstra,
dat
elk
jaar
de
Roode
Dinsdag
zal
worden
herhaald.
Wellicht,
als
het
algemeen
kiesrecht
zou
zijn
verkregen,
wel
weder
voor
een
ander
doel!
Dat
H.
M.
de
Koningin
nu
ook
voor
goed
de
zitting
zelf
niet
meer
zou
openen
is
bijna
niet
aan
te
nemen.
Doch
waarom
dan
dit
eerste
jaar
geweken,
vroegen
velen,
indien
het
slechts
een
jaar
uitstel
betreft?
De
troonrede,
die
minister
Heems¬
kerk
in
de
plaats
van
H.
M.
voorlas
is
een
kort
sober
stuk.
Veel
nieuws
bevat
het
niet,
doch
dat
is
niet
te
verwonderen,
want
de
slechts
zeer
langzaam
werkende
Tweede
Kamer
heeft
nog
een
welvoorziene
voederbak.
Zelfs
heeft
ook
de
ministergeen
moeite
gedaan
om
nog
door
fraaie
aankleeding
en
stijltirelantijntjes
het
stuk
indrukte
doen
maken.
Het
getuigt
onmisken¬
baar
van
een
zekere
matheid
en
moe¬
heid.
Zouden
de
vele
en
velerlei
regeeringszorgen
den
vroolijken
Theo
waarlijk
zwaar
beginnen
te
drukken
?
Dat
de
leegheid
is
gevoeld
blijkt
wel
uit
de
vele
opsommingen
van
plannen
en
overwegingen
inplaats
van
positieve
aankondigingen.
In
den
terugblik
op
het
afgeloopen
jaar
moest
ditmaal
de
vrees
worden
uitgedrukt,
dat
de
droogte
en
het
mond-
en
klauwzeer
de
resultaten
van
land-
en
tuinbouw
dit
jaar
verre
van
gunstig
zullen
doen
zijn.
Ook
wat
omtrent
de
uitkomsten
van
de
visscherij
gezegd
wordt,
is
geenszins
verblijdend.
Daartegenover
staat
dan,
dat
omtrent
haudel
en
nijverheid,
scheepvaartver¬
keer
en
reederbedrijf
de
opmerkingen
althans
gunstig
luiden.
Hopen
we,
dat
ze
ook
in
de
volgende
troonreden
gunstig
zullen
blijven
luiden,
en
niet
in
vervulling
ga,
wat
het
tarief
ontwerp
alom
in
den
lande
doet
vreezen.
De
troonrede
omtrent
Oost-Indië
klinkt
opgewekt;
er
valt
in
ruime
mate
te
wijzen
op
welvaart
en
voorspoed.
De
Timor-kwestie
wordt
natuurlijk
even
aangeroerd
:
de
noodzakelijkheid
heeft
zich
doen
gevoelen
tot
krachtig
optre¬
den
ter
bescherming
van
onze
onder¬
danen
in
het
omliggend
grensgebied.
Men
zal
wel
niet
verwacht
hebben
het
fijne
van
deze
zaak
in
de
Troon¬
rede
te
hooren
—
of
de
Nederlandsche
Leeuw
bij
die
gelegenheid
waardig
gebruld
dan
wel
vriendelijk
kopjes
gegeven
heeft.
Duurzame
versterking
der
middelen,
waartoe
ontwerpen
zijn
ingediend,
blijft,
ofschoon
de
financieele
toestand
des
lands
zich
wat
gunstiger
laat
aan¬
zien
dan
ten
vorige
jare,
dringend
noodzakelijk.
Het
is
geen
verrassende
mededeeling,
die
ook
nog
wel
eenige
malen
zal
terugkeeren.
vriendelijk,
„vergeef
mij,
ik
behoor
te
zeggen
mevrouw
Rutherford.
Dit
is
mijnheer
Beek,
de
vermaarde
speurder,
van
wien
u
mij
hebt
hooren
spreken".
Toen
de
heer
Beek
zich
omdraaide,
zag
hij
de
lieftalligste
vrouw,
die
hij
ooit
aanschouwd
had.
Alle
ouderwet-
sche
vergelijkingen
waren
noodig
om
haar
te
beschrijven:
wangen
als
een
rozeblad,
oogen
blauw
als
het
viooltje,
haar
als
fijn
goud,
vol
golven
en
krullen.
Zij
was
klein,
maar
had
een
wonderbaarlijk
rechte
gestalte,
lenig,
met
den
wiegenden
gang
van
een
fee.
Het
kittige
vrouwtje
was
geheel
in
een
effen
zwarf
kleed,
dat
nauw
sloot
—
een
prachtige
omlijsting
voor
hare
zeldzame
schoonheid.
Zij
verdeelde
tusschen
de
twee
namen
een
innemenden
glimlach.
„Is
er
iets
nieuws?"
vroeg
zij.
De
vraag
was
tot
den
heer
Strangley
ge¬
richt,
maar
de
heer
Beek
werd
er
niet
bujten
gelaten.
„Neen
niets
nog",
antwoordde
Mark
Strangley,
„maar
wij
moeten
niet
wan¬
hopen.
Zoolang
er
leven
is,
is
er
hoop,
niet
waar?
Indien
iemand
uwen
echt-
Onder
die
ingediende
ontwerpen
valt
nu,
behalve
het
Tarief-ontwerp,
ook
het
nieuw
ontwerp-inkomstenbe-
lasting
te
rekenen.
Het
nieuwe
zittingsjaar
zal
van
groot
gewicht
kunnen
zijn
door
de
behan¬
deling
van
de
aanhangige
wetsvoor¬
stellen.
Kunnen,....
of
men
de
schoone
mogelijkheid
ditmaal
tot
een
werke¬
lijkheid
zal
weten
te
maken?
Dat
een
wettelijke
regeling
in
zake
de
pensioneering
van
gemeentelijke
ambtenaren
en
hun
nagelaten
betrek¬
kingen
in
bewerking
is,
zal
velen
ver¬
blijden,
en
niet
dit
alleen:
er
worden
ook
ontwerpen
toegezegd
tot
regeling
van
de
pensioenaanspraken
van
het
spoorwegpersoneel,
een
ontwerp
be¬
doelende
verkrijging
door
landarbei¬
ders
van
land
met
woning
in
eigen¬
dom
of
van
los
land
in
pacht
en
een
ontwerp
ter
verzekering
van
arbeiders
tegen
de
geldelijke
gevolgen
van
be¬
roepsziekten;
zeker
alle
belangrijke
ontwerpen.
Verder
vindt
men
aangekondigd
het
plan,
de
particuliere
locale
telefoon¬
exploitatie
door
Rijksexploitatie
te
doen
vervangen.
En
dan
tal
van
mede-
deelingen
omtrent
de
werkzaamheid
aan
de
departementen:
men
brengt
wetsvoordrachten
in
gereedheid
tot
regeling
van
het
levensverzekerings¬
bedrijf,
tot
technische
herziening
van
woning-
en
van
de
leerplichtwet,
heeft
er
in
bewerking
tot
herziening
van
de
jachtwet
en
van
de
regeling
van
het
landbouw-
en'
veeartsenijkundig
onderwijs,
beraamt
maatregelen
tot
verbetering
van
den
financieelen
en
economischen
toestand
van
Suriname,
en
bereidt
een
hervorming
van
de
politie-rechtspraak
in
Nederlandsch-
Indië
voor.
Wat
ons
het
meest
heeft
verwonderd
is,
dat
in
het
—
over
het
geheel
vrij
slappe
stuk
—
van
de
duurte
der
levens¬
middelen
niets
wordt
gezegd.
Buitenlandsch
Overzicht.
Duurte
van
levensmiddelen.
De
door
de
sociaal-demokrafen
te
Weenen
op
touwgezette
betooging,
heeft
dezer
dagen
te
Weenen
tot
ernstige
ongeregeldheden
aanleiding
gegeven.
De
betoogers
kwamen
om
tien
uur
samen
in
het
volkshuis
op
het
raad¬
huisplein.
Verschillende
sprekers
voer¬
den
er
van
vijf
verschillende
spreek¬
gestoelten
het
woord
over
het
steeds
duurder
worden
der
levensmiddelen.
Tegen
half
twaalf
werd
de
stoet
opge¬
steld,
die
een
rondgang
door
de
stad
zou
ondernemen
en
het
aantal
deel¬
nemers
wordt
op
40,000
geschat.
Het
eerst
vielen
ongeregeldheden
voor
toen
de
reusachtige
stoet
bij
het
parlements¬
gebouw
aankwam.
Daar
stonden
onder
de
nieuwsgierigen
tal
van
socialistische
afgevaardigden
en
een
dichte
haag
po-
litie-agenten
hield
het
gebouw
afgezet.
Men
veronderstelt,
dat
zij,
die
in
den
stoet
gingen,
door
het
zien
van
deze
politie-macht
en
het
wenken
van
hun
genoot
levend
kan
vinden,
is
het
de
heer
Beek."
„O,
hoe
heerlijk!"
Zij
keek
den
heer
Beck
vol
in
de
oogen
en
reikte
hem
daarna
in
een
plotselinge
opwelling
de
hand
—
een
blanke,
welgevormde,
stevige,
kleine
hand.
Zooals
gewoonlijk,
boezemde
zijne
vriendelijke
gezicht
vertrouwen
in.
„Men
zegt,
dat
ik
niet
van
mijn
man
heb
gehouden",
klaagde
zij,
„omdat
hij
ouder
was
dan
ik;
dat
ik
hem
om
zijn
geld
heb
getrouwd:
maar
het
is
niet
waar.
Ik
kan
het
toch
niet
hebben,
dat
hij
alles
aan
mij
nagelaten
heeft
—
is
het
wel?
Maar
ik
hield
van
hem
om
zijns
zelfs
wil,
en
nu
ik
hem
heb
verloren
is
mijn
hart
gebroken.
Wij
hadden
dien
ochtend
een
beetje
verschil.
Ik
sprak
ten
gunste
van
zijne
dochter
en
ergerde
hem.
Hij
verliet
mij
in
een
booze
bui
en
ik
heb
hem
niet
meer
teruggezien."
De
viooltjes-oogen
glansden
vol
tranen,
maar
zij
hield
die
dapper
in.
„Ik
zal
u
alles
geven
wat
ik
op
de
wereld
bezit,
indien
u
hem
voor
mij
weet
te
vinden."
(Wordt
vervolgd).