Tekstweergave van NHC_1911_09_21_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
lste JAARGANG. ZATERDAG 23 SEPTEMBER 1911. No. 3. NIEUWE HOORNSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS PER KWARTAAL VOOR HOORN fl— I VERSCHIJNT DINSDAG. DONDERDAG EN ZATERDAG. f^nrfS ADVpT^ïiJrpi uprd a ppntt OVERIGE PLAATSEN VAN NEDERLAND f 1.20. BUREAU^REDACTm^N 'ADMINISTRATIE KLmNE NOORD ^HOORn' VOOR ADVERTENTIËN BIJ ABONNEMENT ZEER LAAG TARIEF: VOORHET BUITENLAND BIJ VOORUITBETALING f8.-PERJAAR. «nV»,:., nn HUUKIN' DIENSTAANBIEDINGEN, SPECIAALGOEDKOOPE ADVERTENTIE¬ TELEFOON INTERCOMMUNAAL 99. RUBRIEK 20 CENT. Al onze betalende abonné's zijn, zon¬ der eenige betaling hunnerzijds, verze¬ kerd tegen ongevallen; met uitkeeringen van 1800 bij geheele blijvende onge¬ schiktheid, van 1400 bij gedeeltelijke blij¬ vende ongeschiktheid en van f200 bij overlijden. Zitting van den Militieraad. B. en W. der Gemeente Hoorn maken bekend, dat de zitting van den Militieraad voor deze Gemeente zal worden gehouden op Vrijdag 13 Oct. a.s., 's voorm. 10.30 ure, te Alkmaar. Zij brengen daarbij onder de aan¬ dacht van belanghebbenden, dat in deze zitting uitspraak zal worden ge¬ daan omtrent: a. de lotelingen, door of voor wie eenige reden van vrijstelling wordt in¬ gebracht; b. de lotelingen, die hetzij voor goed, hetzij voorloopig van dienst moe¬ ten worden uitgesloten; en c. alle overige lotelingen. Het opgeven of doen opgeven van eene reden van vrijstelling moet in elk geval op het tijdstip hiervoren ver¬ meld worden ingebracht bij den mili¬ tieraad. Ook het niet ontvangen eener persoonlijke kennisgeving nopens de zitting van den Militieraad ontheft niet 'van de verplichting tot het verschijnen voor dien Raad of tot het indienen van de tot staving der redenen van vrijstelling gevorderde bewijsstukken. Dat de zitting van den Militieraad is openbaar en dat tegen de beslissin¬ gen van dien Raad gedurende tien dagen, te rekenen van den dag der uitspraak, bij Gedeputeerde Staten der Provincie, behalve door den Militie¬ commissaris alleen bezwaren kunnen worden ingebracht. Voor zoover omtrent een en ander nadere inlichtingen worden gewenscht, vervoege men zich ter Gemeentesecre¬ tarie op een werkdag, tusschen 10 en 12 uur des voormiddags. Den lotelingen, die vermeenen door éenige ziekelijke gesteldheid of eenig lichaamsgebrek niet geschikt te zijn voor den dienst bij de militie, wordt dringend aanbevolen toch voor¬ al voor den Militieraad te verschijnen en daar mededeeling te doen van hunne ziekte of van hun gebrek. Door dit niet te verzuimen, zullen zij zich zeiven veel moeite en onaangenaamheden besparen. De Opening van de Staten-Generaal. De derde Dinsdag in September is steeds een belangrijke dag in ons staats¬ leven. Dan wordt in Den Haag plech¬ tig in een vereenigde zitting van Eerste en Tweede Kamer het zittingsjaar ge¬ opend, met een rede. waarin de plan¬ nen voor het geheele jaar worden medegedeeld. FEUILIETOl. De stem van den doode 3. DOOR M. Mc. DONNELL BODKIN De twee gelieven stonden een oogen- blik samen bij de deur. De heer Beek was op dat oogenblik toevallig bezig me* he* maken van aanteekeningen en keek niet op voor het meisje weer tot hem sprak. Er was iets van de levendigheid en opgewektheid uit hare stem en haar gezicht verdwenen, toen haar verloofde weg was. „Wilt u nu de studeerkamer zien ?" De studeerkamer was een ruime, luchtige kamer aan de rechterzijde van de hal, met een groot eikenhouten cylinderbureau in het midden. De gro J was een parketvloer waarop ée( i, geen tapijt lag, dat het m izende oppervlak verbrak. ^ ; die in een diepe kastanje- f • ur geschilderd waren, vorm- In de gouden koets, een geschenk van het volk, of in de glazen, rijdt H. M. met schitterend gevolg, vooraf¬ gegaan en gevolgd door de huzaren, van het Paleis in het Noordeinde langs een geheel door militairen en politie afgezetten weg van het Paleis in het Noordeinde naar het oude Binnenhof, het bouwproduct uit den graventijd. Duizenden belangstellenden staan langs den weg opgesteld en geen raam blijft onbezet. De spoorwegmaat¬ schappijen laten een groot aantal extra treinen loopen, en naar Den Haag trekken dien dag duizenden vreem¬ delingen. Overal wordt H. M. hartelijk toe¬ gewuifd en toegejuicht, waarvoor ze op de van haar bekende manier nij¬ gend dankt. Hoewel H. M. de Koningin niet verplicht is zelf deze troonrede uit te spreken geschiedt het in den regel toch wel door Haar Zelve. Twee jaar geleden heeft H' M. niet zelf de Staten-Generaal geopend, en de reden was er toen een van zeer blijden aard, hield verband met de geboorte van Prinses Juliana! Dit jaar heeft H. M. de Koningin evenmin de zitting, geopend. Wat daarvan de reden is is nog niet offi¬ cieel bekend gemaakt. Onze eerste gedachte, toen wij het bericht ontvin¬ gen, was eerlijk gezegd wederom aan een blijde gebeurtenis in het familie¬ leven onzer vorstin, en eerst in de tweede plaats dachten we aan de aan¬ gekondigde betooging voor algemeen kiesrecht, door de sociaal-demokrati- sche arbeiderspartij op touw gezet. Doch toen we later vernamen, dat H. M. te paard de leger-manoeuvres zou mede maken, toen was het dui¬ delijk genoeg geworden, dat we slechts met de laatste reden te doen hebben. Wat beteekent die kiesrechtbetoo- ging, en die z.g. Roode Dinsdag? De soc.-dem. arb. partij telt, dat is niet te ontkennen, een groot aantal mannen van groote bekwaamheid, scherpzinnigheid, werkkracht en tem¬ perament. Het zijn lieden, die wel met zevenmijlslaarzen al wat er in het den een fraaien achtergrond voor meesterwerken van Romney, Cains- borough en Reynolds — schoone vrouwen met hoog middel en vollen boezem, die verleidelijk glimlachten. ^ Een andere versiering was er niet. Een electrische voetenwarmer met bont bekleed stond onder den gemak- kelijken stoel bij de schrijftafel, een electrische rooklamp^stond onder het bereik van den elleboog van wie er op den stoel ging zitten en ook overal elders waren er in de kamer staande en hangende electrische lampen. Er stonden een half dozijn fonografen in de kamer, elk op een afzonderlijk klein tafeltje met gummiwieltjes onder de pooten, zoodat zij bij het minste duwtje over den glimmenden vloer rolden. Links van den lessenaar was de deur, die naar de hal leidde; rechts een groot breed raam, dat op het grasperk uitzag. Vlak tegenover den lessenaar stond een hooge brandkast, tien voet in het vierkant, evenals de muren donkerbruin geschilderd en met glim¬ mende koperen handvatsels. Het was het eerste voorwerp, dat maatschappelijk leven niet is, zooals het zijn moest, zouden willen verbe¬ teren. Dat maakt die propagandisten tot strijders. Het feit, dat de voormannen der jonge partij op veel tegenstand stuiten, op veel vooroordeel, ook op veel mis¬ kenning, heeft hen bovendien verbit¬ terd gemaakt. Iets dergelijks ziet men meer. Toen de beweging voor vrouwen¬ kiesrecht, thans belichaamd in tiendui¬ zenden georganiseerden hier te lande het hoofd opstak, werden die eerste vrouwen die het vrouwenkiesrecht ver¬ dedigden, van alle kanten bespot en voor den mal gehouden, In elk café- chantant zong men van „Mientje Drucker"de dwaaste liedjes. Is het won¬ der, dat zoo'n eerste wegbaner of pionier in een ten slotte door en door verbitterde gemoedsstemming geraakt? Later komen er duizenden, die het¬ zelfde willen, en die niet meer wor¬ den beleedigd en mishandeld. Dan kan men wel een zaal krijgen om te verg aderen, n dan worden daar niet meer de ruiten ingeworpen. Naast die verbitterde voorvechters zien we dan vaak een meer gematigde jongere rich¬ ting opkomen die den meest boozen tijd niet meer heeft medegemaakt; zoo de Bond voor Vrouwenkiesrecht naast de Vereeniging, en onder de socialisten de Revisionisten naast de Marxisten. De oude voorvechters vor¬ men dan een orthodoxie, de jongeren toetsen de leerstellingen aan het steeds wisselend leven der praktijk en trach¬ ten ze daarmede in overeenstemming te houden. Die verbittering en dat heftige tem¬ perent van vele voormannen der S. D. A. P. bleek niet alleen in de be¬ strijding van tegenstanders, neen, ook op de jaarlijksche congressen konden de „kameraden" met groote vinnigheid elkander figuurlijk in het haar vliegen. Dat begon den leider Mr. Pieter Jellis Troelstra ten slotte te verdrieten. Op het Congres te Deventer werden de stoute jongens er uit gegooid. Dezen vormden sedert de S. D. P. Zou er nu door de S. D. A. P. een saai con¬ gres. worden gehouden te Utrecht? Neen Mr. Pieter Jellis had een plan, dat door allen met groote ontroering werd aangehoord. Men zou tegenover den koninklijken stoet den derden Dinsdag in September een socialisten stoet organiseeren van lieden, die ver¬ langen, dat het algemeen kiesrecht hier te lande eindelijk zal worden in¬ gevoerd. Van het algemeen kan niet worden gezegd, dat het is een zuiver socialis¬ tische eisch. In de meeste landen van Europa en Amerika is het algemeen kiesrecht reeds lang ingevoerd. Men gaat er van de veronderstelling uit, dat elk inwoner medezeggenschap toe- de aandacht van den heer Beek trok. Hij liep er recht op afen probeerde den knop. „Op slot" zeide juffrouw Josephine: „Vader had toen hij verdween den sleutel bij zich. O, bent u daar, Mark. Wat bent u zachtjes binnen gekomen! Mijnheer Beek, dat is de secretaris van mijn vader, mijnheer Strangley, die mij geraden heeft, om u te laten komen." Met een vriendelijken glimlach deed de heer Beck van zijne erkentelijkheid blijken, terwijl zijne scherpe oogen den heer Mark Strangley bestudeerden. Het was een figuur, die niets ge¬ heimzinnigs had. Hij had de gestalte van een athleet, lang en sterk, een knap gezicht, blauwe oogen, vlasblonde haren, zag er niet bijzonder schrauder uit en had iets jongensachtigs voor zijn leeftijd, die misschien dertig was. Dat was Mark Strangley toen de heer Beek hem voor het eerst zag. „Aangenaam kennis te maken, mijn¬ heer", zeide hij, op een hartelijke manier, terwijl hij de hand van den heer Beek stevig drukte. „Ik ben ter wille van juffrouw Rutherford blij, dat u gekomen bent." komt, ook al is hij geplaatst in een zoodanig milieu, dat aan zijn onder¬ wijs weinig zorg kon worden besteed, en hij het vrij arm heeft. Hier te lande waren het Veegens en Kerdijk en de hunnen, nog voor men hier van socia¬ listen hoorde, die den strijd voor het algemeen kiesrecht aanbonden. Sedert ijveren reeds S. D. A. P., Vrijzinnig- Democraten en Liberale Unie voor het Algemeen Kiesrecht, terwijl zelfs de Oud- of Vrij-liberalen er zich al niet meer tegen verklaren. De kerke¬ lijke partijen gevoelen meer voor een algemeen kiesrecht, toegekend aan de gezinnen, in de gedaante van het hoofd des gezins, den huisvader: het z.g. huismanskiesrecht. Een aantal uitzon¬ deringen op beide stelsels zullen we hier nu maar niet verder bespreken. Het krachtigst wordt de strijd voor het algemeen kiesrecht hier te lande ontegenzeggelijk gevoerd door de S. D. A. P. De jaarlijksche meetings werden door vele duizenden bezocht. Nu zou men handteekeningen ver¬ zamelen voor algemeen kiesrecht en die op den dag van de Opening van de Staten-Generaal aan den minister van Binnenlandsche zaken gaan over¬ handigen. Dat zou dan worden de sedert veelbesproken: „Roode Dinsdag" Tal van lieden, ja geheele partijen, ofschoon voorstander van algemeen kiesrecht, weigerden te teekenen, omdat het initiatief genomen was door de S. D. A. P. Tal van anderen echter ofschoon geen lid dier partij, hebben weder hun handteekening gegeven. 'Jet aantal handteekeningen bedroeg ten slotte meer dan 3u0,000; ze zijn Dinsdag in 100 groote zwarte doozen door de S, D. A. P.-leiders eigenhan¬ dig voor het Ministerie van Binnen¬ landsche zaken afgeladen. Minister Heemskerk heeft echter ge¬ weigerd, persoonlijk het adres met de handteekeningen in ontvangst te nemen, en zich met eenige juridische handig¬ heden daarvan afgemaakt. Indien toestemming tot houden van den optocht zou worden geweigerd, dan zou de Koninklijke stoet aan het doel der betooging dienstbaar worden gemaakt! Zoo had de leider der soci¬ alisten gesproken. De Raadsleden van H. M. stonden nu voor een moeilijk geval! Indien H. M. de zitting om deze betooging niet opende dan gaf men zonder slag of stoot de veste over, en van een Oranje-dag, zou die derde Dinsdag in September in waarheid een „Roode Dinsdag" en niet veel anders worden. Toch is aldus besloten, een besluit door vele bladen, o.a. door De Tijd, krachtig afgekeurd. En of men er iets door bereikt heeft? Juffrouw Rutherford scheen een oogen¬ blik te aarzelen. „Misschien doe ik beter, als ik u beiden alleen laat", zeide zij. Eerlijk gezegd wilde zij dat men haar vroeg om te blijven, maar de heer Beek vroeg haar dit niet. Integendeel, hij hield ridderlijk de deur voor haar open. „U kunt mij in mijne kamer vinden, als u mij noodig hebt", zeide zij, onder het heengaan. „Een alleraardigst meisje", zeide de heer Beek, toen de deur dicht was. „Een koningin", zeide de heer Strangley met onverholen bewondering. „Ik heb in het diepst van mijn hart medelijden met haar." „Waarom medelijden?" „In de eerste plaats omdat zij haren vader verloren heeft, en dan — o! kom binnen" — vervolgde hij onge¬ duldig. Er was bedeesd aan de deur ge¬ klopt. Toen zij openging, veranderde het ongeduld van den heer Strangley in een eerbiedige verwelkoming. „Mevrouw Lalladay" zeide hij zeer We gelooven het niet. Want reeds verklaarde Troelstra, dat elk jaar de Roode Dinsdag zal worden herhaald. Wellicht, als het algemeen kiesrecht zou zijn verkregen, wel weder voor een ander doel! Dat H. M. de Koningin nu ook voor goed de zitting zelf niet meer zou openen is bijna niet aan te nemen. Doch waarom dan dit eerste jaar geweken, vroegen velen, indien het slechts een jaar uitstel betreft? De troonrede, die minister Heems¬ kerk in de plaats van H. M. voorlas is een kort sober stuk. Veel nieuws bevat het niet, doch dat is niet te verwonderen, want de slechts zeer langzaam werkende Tweede Kamer heeft nog een welvoorziene voederbak. Zelfs heeft ook de ministergeen moeite gedaan om nog door fraaie aankleeding en stijltirelantijntjes het stuk indrukte doen maken. Het getuigt onmisken¬ baar van een zekere matheid en moe¬ heid. Zouden de vele en velerlei regeeringszorgen den vroolijken Theo waarlijk zwaar beginnen te drukken ? Dat de leegheid is gevoeld blijkt wel uit de vele opsommingen van plannen en overwegingen inplaats van positieve aankondigingen. In den terugblik op het afgeloopen jaar moest ditmaal de vrees worden uitgedrukt, dat de droogte en het mond- en klauwzeer de resultaten van land- en tuinbouw dit jaar verre van gunstig zullen doen zijn. Ook wat omtrent de uitkomsten van de visscherij gezegd wordt, is geenszins verblijdend. Daartegenover staat dan, dat omtrent haudel en nijverheid, scheepvaartver¬ keer en reederbedrijf de opmerkingen althans gunstig luiden. Hopen we, dat ze ook in de volgende troonreden gunstig zullen blijven luiden, en niet in vervulling ga, wat het tarief ontwerp alom in den lande doet vreezen. De troonrede omtrent Oost-Indië klinkt opgewekt; er valt in ruime mate te wijzen op welvaart en voorspoed. De Timor-kwestie wordt natuurlijk even aangeroerd : de noodzakelijkheid heeft zich doen gevoelen tot krachtig optre¬ den ter bescherming van onze onder¬ danen in het omliggend grensgebied. Men zal wel niet verwacht hebben het fijne van deze zaak in de Troon¬ rede te hooren — of de Nederlandsche Leeuw bij die gelegenheid waardig gebruld dan wel vriendelijk kopjes gegeven heeft. Duurzame versterking der middelen, waartoe ontwerpen zijn ingediend, blijft, ofschoon de financieele toestand des lands zich wat gunstiger laat aan¬ zien dan ten vorige jare, dringend noodzakelijk. Het is geen verrassende mededeeling, die ook nog wel eenige malen zal terugkeeren. vriendelijk, „vergeef mij, ik behoor te zeggen mevrouw Rutherford. Dit is mijnheer Beek, de vermaarde speurder, van wien u mij hebt hooren spreken". Toen de heer Beek zich omdraaide, zag hij de lieftalligste vrouw, die hij ooit aanschouwd had. Alle ouderwet- sche vergelijkingen waren noodig om haar te beschrijven: wangen als een rozeblad, oogen blauw als het viooltje, haar als fijn goud, vol golven en krullen. Zij was klein, maar had een wonderbaarlijk rechte gestalte, lenig, met den wiegenden gang van een fee. Het kittige vrouwtje was geheel in een effen zwarf kleed, dat nauw sloot — een prachtige omlijsting voor hare zeldzame schoonheid. Zij verdeelde tusschen de twee namen een innemenden glimlach. „Is er iets nieuws?" vroeg zij. De vraag was tot den heer Strangley ge¬ richt, maar de heer Beek werd er niet bujten gelaten. „Neen niets nog", antwoordde Mark Strangley, „maar wij moeten niet wan¬ hopen. Zoolang er leven is, is er hoop, niet waar? Indien iemand uwen echt- Onder die ingediende ontwerpen valt nu, behalve het Tarief-ontwerp, ook het nieuw ontwerp-inkomstenbe- lasting te rekenen. Het nieuwe zittingsjaar zal van groot gewicht kunnen zijn door de behan¬ deling van de aanhangige wetsvoor¬ stellen. Kunnen,.... of men de schoone mogelijkheid ditmaal tot een werke¬ lijkheid zal weten te maken? Dat een wettelijke regeling in zake de pensioneering van gemeentelijke ambtenaren en hun nagelaten betrek¬ kingen in bewerking is, zal velen ver¬ blijden, en niet dit alleen: er worden ook ontwerpen toegezegd tot regeling van de pensioenaanspraken van het spoorwegpersoneel, een ontwerp be¬ doelende verkrijging door landarbei¬ ders van land met woning in eigen¬ dom of van los land in pacht en een ontwerp ter verzekering van arbeiders tegen de geldelijke gevolgen van be¬ roepsziekten; zeker alle belangrijke ontwerpen. Verder vindt men aangekondigd het plan, de particuliere locale telefoon¬ exploitatie door Rijksexploitatie te doen vervangen. En dan tal van mede- deelingen omtrent de werkzaamheid aan de departementen: men brengt wetsvoordrachten in gereedheid tot regeling van het levensverzekerings¬ bedrijf, tot technische herziening van woning- en van de leerplichtwet, heeft er in bewerking tot herziening van de jachtwet en van de regeling van het landbouw- en' veeartsenijkundig onderwijs, beraamt maatregelen tot verbetering van den financieelen en economischen toestand van Suriname, en bereidt een hervorming van de politie-rechtspraak in Nederlandsch- Indië voor. Wat ons het meest heeft verwonderd is, dat in het — over het geheel vrij slappe stuk — van de duurte der levens¬ middelen niets wordt gezegd. Buitenlandsch Overzicht. Duurte van levensmiddelen. De door de sociaal-demokrafen te Weenen op touwgezette betooging, heeft dezer dagen te Weenen tot ernstige ongeregeldheden aanleiding gegeven. De betoogers kwamen om tien uur samen in het volkshuis op het raad¬ huisplein. Verschillende sprekers voer¬ den er van vijf verschillende spreek¬ gestoelten het woord over het steeds duurder worden der levensmiddelen. Tegen half twaalf werd de stoet opge¬ steld, die een rondgang door de stad zou ondernemen en het aantal deel¬ nemers wordt op 40,000 geschat. Het eerst vielen ongeregeldheden voor toen de reusachtige stoet bij het parlements¬ gebouw aankwam. Daar stonden onder de nieuwsgierigen tal van socialistische afgevaardigden en een dichte haag po- litie-agenten hield het gebouw afgezet. Men veronderstelt, dat zij, die in den stoet gingen, door het zien van deze politie-macht en het wenken van hun genoot levend kan vinden, is het de heer Beek." „O, hoe heerlijk!" Zij keek den heer Beck vol in de oogen en reikte hem daarna in een plotselinge opwelling de hand — een blanke, welgevormde, stevige, kleine hand. Zooals gewoonlijk, boezemde zijne vriendelijke gezicht vertrouwen in. „Men zegt, dat ik niet van mijn man heb gehouden", klaagde zij, „omdat hij ouder was dan ik; dat ik hem om zijn geld heb getrouwd: maar het is niet waar. Ik kan het toch niet hebben, dat hij alles aan mij nagelaten heeft — is het wel? Maar ik hield van hem om zijns zelfs wil, en nu ik hem heb verloren is mijn hart gebroken. Wij hadden dien ochtend een beetje verschil. Ik sprak ten gunste van zijne dochter en ergerde hem. Hij verliet mij in een booze bui en ik heb hem niet meer teruggezien." De viooltjes-oogen glansden vol tranen, maar zij hield die dapper in. „Ik zal u alles geven wat ik op de wereld bezit, indien u hem voor mij weet te vinden." (Wordt vervolgd).