Tekstweergave van NHC_1903_02_14_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
open on bloot op straat en in een houten ge¬ bouwtje daarbij de spuit. Hier is ook de be¬ manning, die altijd gereed staat om bij het eerste signaal uit te rukken. Laten wij echter thans deze stille gedeelten Tan Londen verlaten en hegeven wij ons naar het West-End. Haar staat men verbaasd over de zee van licht, de groote massa rijtuigen en voetgangers. Dit is vooral het geval in de buurten der schouwburgen, der concertgebouwen, music- halls (café-chantants) en clubs. Koffiehuizen zooals in andere groote steden vindt men in Londen bijna niet. Krasnapolsky heeft voor eenige jaren op een der drukste standen een zeer luxurieus café opgericht, dit had echter geen succes. Wel vindt men in Londen enorm veel public-houses (slijterijen), vooral op de hoeken der straten, doch door den aard der inrichting worden deze nu juist niet door de élite en in het geheel niet door dames bezocht. Men is namelijk genoodzaakt de dranken staande voor de -toonbank tot zich te nemen Ho enkele werkelijke café's in Londen, zooals men die in grooten getale in andere wereld¬ steden vindt, worden door weinige vreemde¬ lingen bezocht en verkeeren dan ook in kwij¬ nenden toestand. In het algemeen legt de groote wereld te Londen veel meer waarde op toilet des avonds dan in andere steden. Niet alleen in den schouw¬ burg, maar ook in concertgebouwen en café- chantants verschijnen heeren en dames in avond-toilet op de beste rangen, de heeren in rok, de dames décolleté. Begeeft men zich in het West-End in de richting van Westminster Bridge, dan ziet men vaak op grooten afstand reeds, hoog in de lucht, een sterk licht, dat iederen vreem¬ deling tot vragen uitlokt. Dit licht doet der wereld kond, dat er nachtzitting in het Par¬ lement is. Vroeger konden deze zittingen tot ver !in den nacht duren; sinds korten tijd echter worden ze om twaalf uur steeds geschorst. Ondanks de talrijke public-houses (slijterijen), ziet men weinig dronken menschen op straat en vindt men ze, dan doet zich het treurig verschijnsel voor, dat het grootste contingent door het vrouwelijke geslacht geleverd wordt. Dat is aan de volgende oorzaken toe te schrij¬ ven: de prostituees, waarvan het in Londen evenals in alle groote steden, wemelt, gebrui¬ ken vaak ter eigen bedwelming sterken drank. Haar arbeidsterrein is echter de straat, zoo¬ dat men ze hier vaak in dronken toestand ziet. Daarbij komt nog dat de politie de vrou¬ wen in benevelden toestand aanmaant zich naar haar woningen te begeven, en ze eerst arresteert wanneer er scènes voorkomen. Te¬ gen mannen zijn de agenten echter niet zoo toegevend. Deze worden, zoodra zij beschon¬ ken zijn, in bewaring genomen. Den volgen¬ den morgen reeds, deze spoedige behandeling is een groote deugd der Engelsche rechtspraak, komen zij met andere beschuldigden voor den rechter. De straf op dronkenschap is gewoon¬ lijk voor een paar dagen opsluiting in een werkhuis. Deze werkhuizen wijken eenigszins af van onze gevangenissen. Paupers en arbeids- loozen kunnen, als zij willen, hierin ook op¬ genomen worden, doch hard werken moeten zjj er. Klaarblijkelijk hebben velen daar echter een broertje aan dood. Op Trafalgar Square tenminste, een plein met groote gebouwen met kolonnades en vele banken rondom de fonteinen, ziet men 's nachts veie onbehuisden, die daar in weer en wind onder het oog der politie in alle mogelijke hoeken slapen. Een heel eigenaardig gezicht wordt 's morgens opgeleverd, wanneer deze lui zich aan de fontein wasschen. Zij zijn zoo goed bekend, dat wanneer na een of ander misdrijf de dader niet te vinden is, de politie onder deze dak- loozen een onderzoek instelt en wanneer zij •r een mist, dezen opspoort. Yaak is dit de misdadiger. William. Het Hoornsche Nieuws. Door den minister van Oorlog is bepaald, dat de thans onder de wapenen teruggekeerde miliciens der lichtingen 1900, 1901 en 1902, in het bijzonder die van eerstvermelde twee lichtingen, die hun bedrijf uitoefenen in het garnizoen waartoe zij behooren, voor zooveel de belangen van den dienst zulks toelaten, in de gelegenheid zullen worden gesteld toe¬ zicht te houden op de door hen gedreven zaken. NIEUWE HOORNSCHE COURANT ' Pastoor Smeele uit Hoorn installeerde den nieuwen pastoor van Westerblokker, den Z.Eerw. Heer Ammerlaan uit Amsterdam, die per rijtuig van Hoorn afgehaald, en door een commissie van kerkmeesters naar de pas¬ torie werd geleid. Over de „Psyche"-uitvoering in Deventer wordt ons o. a. gemeld : „Verrukkelijk was de zang van mej. Kappel in dit werk voor de vertolking waarvan hare stemmiddeien zich zoo uitnemend leenen. Enkele gedeelten aan te halen is niet te doen ; de partij van Psyche klonk zoo heer¬ lijk, dat het citeeren van enkele gedeelten onzen lof slechts in het oog van den lezer zou kunnen verzwakken. Den lof, welken wij brengen aan mej. Kappels kunst, wen- schon wij onverzwakt te laten. Zij heeft ge¬ zongen met een klaarheid en een voordracht, warmte en pevoel, die eerbied afdwingen. De heer Van der Stap, uit Delft, heeft de partij van Eros gezongen gelijk men dat van hem verwachten mocht: met voordracht en juiste opvatting. Hij beschikt over een sympathiek baiyton-geluid. dat niet mist in¬ druk te maken. Ook in het duet met mej. Kappel hebben we den heer Van der Stap met genoegen gehoord. Vooral zijn zuiver- zingen trof ons." De Staatscourant bevat het Kon. Besluit, dat le. is overgeplaatst in rang en ouderdom van rang bij het wapen der infanterie van het leger hier te lande bij het 7de Reg. Inf.: de 2e luit. der inf. G. W. van Lommei, van het leger in Ned.-Indië, en 2e. dat is over¬ geplaatst in zijn rang, bij het wapen der infanterie van het leger in Ned.-Indië, de 2e luit. P. Welter van het 7de Reg. Inf. De Heer Trompet van Hoorn is als spreker opgetreden in het Nuts-departement te Oost¬ woud. Op zeer verdienstelijke wijze vertolkte hij de novelle van Cremer : „Deinemeu" en gaf daarna tal van bijdragen zoowel komische als ernstige ten beste, daarbij treuw geassis¬ teerd door een vriend van hem, dien hij daarvoor had meegebracht. De aanwezigen waren zeer voldaan over het gehoorde en gaven daarvan telkens blijk, door luide bij¬ valsbetuigingen. Johan Messchaert behaalde een schitterend succes Zondag en Maandag bij de twee uit¬ voeringen van „Die Jahreszeiten" te Darm¬ stadt, onder leiding van Willem de Haan. Maandag zingt Messchaert in Deventer, waar de „Barbier von Bagdad" van Cornelius wordt uitgevoerd, Vrijdag in Haarlem „Elias", en Maandag 23 en Dinsdag 24 Febr. ver¬ leent onze meesterzanger zijn medewerking te Groningen, op het concert van de ge¬ mengde Zangvereeniging „Bekker", die „Die Jahreszeiten" zal geven. Morgen is er op den Buitenluiendijk weer een voetbalwedstrijd. Ditmaal tusschen een elftal (van het le en het 2e elftal) van „Sport" te Hoorn en een elftal, bestaande uit spelers van „Spaita" te Enkhuizen en „Volharding" van Hoorn. Sappho-Concert. Een Sappho-concert, waarop twee bekend- mooie werken zouden worden uitgevoerd, en waarop vier solisten zouden medewerken, die we in Hoorn nog niet hadden gehoord, dat concert moest wel tal van Sappho-leden Parkwaarts lokken! Het fijne en poëtische „Psyche" van Niels Gade en Willem de Haan's hoogst interes¬ sante compositie „Harpa" werden Donderdag¬ avond ten gehoore gebracht, en al dadelijk wil ik zeggen, dat dit Sappho-concert, in algemeenen zin gesproken, goed is ge¬ slaagd, en dat men den Heer Van Dissel, die alles met grooten ijver heett ingestudeerd en met goede zorg heeft geleid, kan geluk- wenschen met het succès van dezen avond. Toch heeft Gade's „Psyche" mij niet in hooge mate geboeid, en is het mij wat lang gevallen. Een teleurstelling was dat, omdat ik de muziek zoo teer en zoo fijn vind, dat men het klavieruittreksel telkens en telkens weer openslaat, om er iets uit te spelen, en ik geloof, dat het gemis bij koor en orchest van dien heerlijken warmen gloed, die over zulke hoogst-poëtische werkjes de poëzie brengt, daar wel wat schuld aau heeft gehad. Zeker, ik weet wel, dat het heel gemakke- rAN ZATERDAG 14 FEBRUARI 1908. lijk is, om aanmerkingen te maken en het leelijke op te sporen en daarover te spreken, en ik geloof o zoo graag, dat het ieder werkend lid van Sappho een groote vreugde is, als de uitvoering goed van'stapel loopt en dat ieder het beste geeft wat hij kan geven, om alles zoo goed mogelijk te doen slagen, maar als er gemist wordt ineen werk als Gade's „Psyche" het—laat ik het maar ronduit noemen — ideale, en zooveel ons te grof en te ruw tegen- klinkt, wat eigenlijk parelen moet als dauw¬ druppels, dat koesteren moet als weldadige zonnewarmte, dan gaat er voor den toehoorder heel veel illusie weg en komt er een ont¬ goocheling. En er is niemand, ik zeg het met nadruk, er is niemand, die, bij het uit¬ voeren van een verwachting-wekkende com¬ positie, onder het luisteren daarnaar, bedenkt, dat men dilettanten véor zich heeft, en dat men dus niet te veel mag eischen. De muziek, zooals ze is, wekt verlangen, vraagt teer¬ heid en schoonheid, en daarom — ir.et alle respect voor hetgeen de werkende leden van Sappho ook Donderdagavond weer gepraes- teerd hebben — mogen de uitvoerenden, die zelf het volume klank van het geheel niet kunnen hooren, en noch minder kunnen hooren hoe die klank is, daarom moeten de uitvoe¬ renden steeds bedenken, dat de toehoorders volstrekt niet altijd mooi vinden of mooi kun¬ nen vinden, wat door hen tot in de hoogste hemelen wordt verheven. Een andere meening dan de hunne ontstaat bij pen normaal menseh dan ook niet uit vit- of bedilzucht, maar uit heel andere redenen. En om thans terug te komen op de uit¬ voering van „Psyche", heb ik in de aller¬ eerste plaats te melden, dat de titelpartij op zeer uitnemende wijze werd vertolkt door mej. Fredy Groneman uit Groningen. Van het begin tot het einde heeft deze zangeres haar zware en vermoeiende partij met mooi geluid en flinke zeggingskracht weergegeven. „Stonden" in den beginne alle tonen nog niet, zoodat er een vibrato was waar te nemen, al heel gauw herstelde zich dit en hebben we mej. Groneman steeds hartelijk toege¬ juicht, omdat ze ons een zoo mooie „Psyche"- verfolking te genieten gaf. In mej. Harry van der Harst uit Leipzig hebben we een jonge kunstenares van groote beteekenis leeren kennen. Hoe jammer vonden we het, dat Gade aan de godin der Onderwereld geen grootere partij heeft toebedeeld! Met een prachtig vol en nobel alt-geluid heeft juffr. Van der Harst „Proserpina" gezongen, en welk een machtige uitdrukking wist ze te leggen in dat ons angstwekkend tegenklinkende: „Wer bist du, Menschenkind"? Hat Charon dich über 'n Styx gebracht?" En welk een juiste dictie ook bij het „So zieh hinauf! Dein Wunsch ge- scheh'l" Erg jammer, dat juist bij die solo het orchest een van zijn zwakste oogenblikken had. De Ero8-partij werd vervuld door den Heer Van der Stap, uit Delft, een bariton met een sterk geluid, dat hem zeer te pas komt voor partijen ais deze, en dat ongetwijfeld ook een groote kerk uitstekend zal kunnen vullen. Heel buigzaam kwam ons de stem nog niet voor en met zijn uitspraak zal deze bariton ook voorzichtig moeten zijn. Uitstekende stern- middelen zijn aanwezig, en door goede voor¬ dracht wist de Heer Van der Stap soms grooten indruk te maken. Zijn „Psyche"-aanroep was telkens héél machtig, ook in de duetten zong hij zeer vast en flink, en heel mooi werd ook het „Noch ruhet Morgendammrung auf der Flur" ten gehoore gebracht. De Heer Paardekoper Jr., uit Purmerend, had geen groote tenor-partij te zingen, maar heeft zich zeer serieus van zijn taak gekweten. In de terzetten klonk zijn geluid heel goed en beschaafd. Merkwaardig, dat de stemmen der solisten onderling in het terzet niet samen- pasten; daarom was het uitstekend van mej. Van der Harst, dat zij haar partij wat meer naar voren bracht dan noodzakelijk was; nu kwam dit het geheel zeer ten goede. Als goed-geslaagde koornummers mogen zeker vermeld worden het inleidingskoor : „lm Hellas, dem Lande der lachende Sonne", het „Unsichtbarer Chor": „Psyche, schloss sich dir auch des Lichtes Thor" en het koor, gezongen vóór Psyche's jubellied „Dem Erdennebel jetzt dein Geist entgleitet." En zou ik een woord van lof onthouden aan de orchestleden, aan hen, die niet hebben opgezien tegen de taak, die te zwaar was, om hen op de schouders te worden gelegd, maar die met moed en ijver hun partij hebben ingestudeerd, en ook Donderdagavond bijna twee uur lang hebben moeten strijken, blazen en slaan, en wie weet hoeveel maten rust nauwkeurig moesten tellen ? Neen, een woord van hulde komt hen zeker toe, maar ik kan mij er niet mee vereenigen, dat dergelijke werken, die zulk een teere en fijne omranking behoeven, met vol orchest werden uitgevoerd. En voor de uitvoerenden èn voor de toehoor¬ ders is het zeer verkieselijk daar terdege op te blijven letten ; dan is men tevens gevrij¬ waard yoor dingen, die nu gebeurd zijn, en die toch verre van aangenaam zijn. * * * Na de pauze — bevatte het programma niet te veel voor éen avond ? — heeft de uitvoering van De Haan's meesterwerkje mij een groot genot verschaft. Wellicht had een uitvoering der beide werken, juist in omge¬ keerde volgorde als thans het geval was, den voorkeur verdiend, immers „Harpa" verëischt meer aandacht en oplettendheid dan Gade's werk, -— en dat had nu reeds bijna twee uur onze attentie gevraagd. Van Harpa is voor mij een groote bekoring uitgegaan, dank zij de heel mooie vertolking, die door allen te zaam er van werd gegeven. Ook in deze zoo interessante compositie zong mej. Groneman de titelpartij, even onvermoeid en frisch als vóór de pauze. Zeer mooi ook haar voordracht in de droeve klaeht: „Das Werk ist widrig, des Flachses viel, doch ge- horsam will ich's vollenden", in het „Nun zieh' ieh den Faden, ich armes Kind, en vol heiligen gloed Harpa's jubellied: „Komm', heilige Harfe, du theilest mein Loos ! Lass die Erde den dumpfen Thoren !" Een welge¬ meend woord van hulde aan onze zangeres — zij heeft de muzikale eer der familie Groneman in Hoorn ook weer hoog gehouden! Een mooiere vertolking dan mej. Van der Harst gaf van stiefmoeder Grimtrud kan ik mij haast niet denken. Dat zoo mooie donker ge¬ kleurde geluid gaf met een prachtige expressie de boosheid van dat oude moedertje weer, die haar lui stiefkind berispt, dat liever haar harp bespeelt dan vlas zit te spinnen. Werkelijk om bang van te worden was Grimtrud's be¬ dreiging: „Und hast den Flachs nicht gesponnen, du, Bis die Sonne versinkt in Gluthen, So werf' ich dich selbst und die Harfe dazu Hier vom Thurm in die brandenden Fluthen." Van harte hoop ik, dat juffr. Van der Harst heel gauw zal terug komen op een Sappho- concert! De Heer Van der Stap zong ook thans met machtig geluid en goede voordracht zijn Odhin- partij. Het koor hield zich flink, en een bij¬ zonder woord van hulde aan het strijkkwintet, dat werkelijk mooi begeleidde, terwijl de Heer Brouwer op zijn bekende muzikale wijze de belangwekkende piano-partij speelde, waarin hij door mooie arpeggio's het gemis van een harp vergoed heeft. Alle aanwezigen schenen met groot genoegen De Haan's mooi stukje muziek gevolgd te heb¬ ben ; luide toejuichingen vielen den uitvoerenden ten deel. Met groot genoegen heb ik ditmaal de tekstboekjes gezien, — over welker prijs in de pauze een zeer langdurige en interessante, maar ook hoogst vermakelijke woordenwis¬ seling tusschen eenige kunstlievende leden plaats had, — waarin zeker velen met mij ge¬ waardeerd zullen hebben de verklaring der- beide uit te voeren werken. — En zoo wacht Sappho dan weer een andere, niet minder gewichtige taak. Immers, luidens geruchten, komt Haydn's „Schöpfung"in studie. Als dat waar is, vraag ik nu reeds aan Bestuur en Directeur, in ernstige overweging te willen nemen, de generale repetitie van dit Oratorium voor het publiek toegankelijk te stellen, en — als het ook eens waar was, dat misschien voor die Schöpfung-uitvoering allereerste solisten zullen worden uitgenoodigd, welnu, dan is er nu al reden om te juichen: „Stimmt an die Saiten, Ergreift die Leier, Lasst euren Lobgesang erschallen!" Bij de politie werd aangifte gedaan, dat van een onzer bruggen de afsluitketting is ontvreemd, terwijl een bewoner van het Groote Noord kennis heeft gegeven, dat men van hem een thermometer, die tegen het deur¬ kozijn was geschroefd, gestolen heeft.