Tekstweergave van MC_1938_12_31_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

Vier en Dertigste Jaargang EERSTE BLAD No. 1751 MEDE LIKKER O Nieuws- en Advertentieblad ZATERDAG MEDEMBLl k t' voor Medemblik en Omstreken 31 DECEMBER 1938 ABONNEME NTS PRIJS: Per 3 maanden 60 ct. — Franco per post 75 et. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen bij alle Boekhandelaren en Postadministraties. Dit blad verschijnt des VRIJDAGSAVONDS. UITGAVE A. A. IDEMA N.V. MEDEMBLIK Telefoon 6 — Postrek. 66914 ADVERTENTIËN: 1—5 regels 50 ct. — Elke regel meer 10 ct. 4 plaatsingen eener zelfde advertentie worden 3 maal berekend. Voor Abonnementen vrage men prijsopgave. — Ab.-advertentiën worden aangenomen tot uiterlijk Donderdagsmiddags 2 uur; kleine advertenties, familieberichten enz. enz. tot Vrijdagsmorgens 10 uur. Uren, dagen, maanden, jaren.. Weder staan wij aan het einde van een jaarkring. Het oude jaar ligt achter ons; 1938 heeft zijn taak volbracht en die van 1939 neemt een aanvang. Er ligt altijd iets wee¬ moedigs in dien terugblik bij ge¬ legenheid van de jaarwisseling; zelfs wanneer velen onzer eigenlijk een zucht van verlichting moeten slaken omdat weder een jaar van beproe¬ vingen zijn loop heeft beëidigd. Ja, een aar van beroepivngen is 1938 helaas in vele opzichten ge¬ weest. De rust en de vrede, waar¬ aan de geheele wereld zoo voor al¬ les behoefte heeft, lieten zich wach ten. Nu hier, dan daar deden zich wrijvingen van meer of minder ern- stigen aard voor. Niemand onzer heeft de bange dagen van Septem¬ ber en October vergeten, toen de oorlogsdreiging over ons wereld¬ deel hing; niemand heeft ook de zucht van verlichting vergeten, die ons ontsnapte toen staatsmansbeleid het ontzettende onheil wist af te wenden. Ook ons land, al was het er niet rechtstreeks bij betrokken, heeft den terugslag der gebeurtenissen ondervonden, 's Lands belang eisch te, dat wij paraat waren. De gedeel telijke mobilisatie was daarvan het bewijs. Ieder heeft er blijk van ge¬ geven, dat men den ernst dier da¬ gen inzag; niemand heeft zijn plicht geschuwd, aan de oproeping om zich gereed te houden Nederlands vrijheid te verdedigen is in de groot ste orde voldaan — ee nfeit, dat ons vertrouwen doet stellen in de toekomst, al hopen wij, dat een her haling van deze maatregel in af- zienbaren tijd niet noodig zal blij¬ ken. In vele met kinderen gezegende gezinnen heeft het afgeloopen jaar ziekte en dood gebracht door de gevreesde kinderverlamming, die op een gegeven oogenblik sterk om zich heen greep en tal van onschul¬ dige kleine slachtoffers heeft ge- eischt, die meedoogenloos aan hun ouders werden ontrukt. Deze zwaar beproefden zullen op Oudejaars- FEUILLETON Marionetten uit Rusland Roman van Cor de Bleij naar eigen evaringen met Russen, Russische toestanden en de hel van Siberië. 50. Alexdrieff richtte zich fier op, zijn lippen krulden minachtend, hij glimlachte droef: „Gelogen, tienduizend maal: ge¬ logen. Zijt gij daar zelf niet van overtuigd ?" „Helaas, luister wel, vorst Alex drieff, helaas, ben ik niet over¬ tuigd van Uw onschuld. Wij hebben inlichtingen gekregen, dat gij de hand hebt in de verdwijning van... Robka's stem klonk zachter, als ge¬ smoord door een onderdrukten snik broeder Porochim. Wat dat voor mij beteekent, weet ge. Gij hebt mij ide boodschap gebracht, van zijn terugkomst, gij waart getuige van mijn overweldigende vreugde. Zooals ik U zeide, kregen wij in¬ lichtingen, dat gij de hand in zijn verdwijning hadt. Uw gangen wer¬ den nagegaan. Gij hebt een onder¬ houd gehad met den portier van het restaurant Metropolitan. Daar noem tdiet gij den naam Porochim, Is dat zoo ?" „Het is mogelijk', Robka, maar... „Gij noemde verder de Hermitra- ge, waar Porochim onderzoekingen avond met tranen in de oogen de hoofden der hunnen tellen. Doch naast de smart over hun onherstel¬ baar verlies zullen zij dankbaarheid in hun hart voelen opkomen voor hetgeen zij mochten behouden. Hun lieve kleine afgestorvenen zullen in hun herinnering blijven voortleven. Doch naast al deze zorgen en droefheid bracht 1938 ons ook veel, dat onze harten met blijdschap heeft vervuld. Hoe hebben wij niet allen met ons Vorstenhuis en vooral met het Prinselijk Paar medegeleefd, toen de blijde gebeurtenis op Soest dijk werd verwacht. En de geheele wereld heeft met ontroering toe¬ gezien, toen zij getuige was van de overstelpende vreugde, waarmede het Nederlandsche volk van hoog tot laag, in alle klassen en geledin¬ gen, de geboorte van een nieuwe Oranjetelg, Prinses Beatrix, heeft begroet. Met even diep gevoelde vreugde, blijdschap en hartelijkheid hebben wij het veertigjarig regeeringsjubi- leum gevierd van onze geëerbiedig¬ de Koningin. Geen wanklank heeft die dagen van onvergetelijke betui¬ gingen van trouw en aanhankelijk¬ heid aan de geliefde Vorstin en Haar huis verstoord. Zij hebben op¬ nieuw het overtuigende bewijs gele¬ verd, hoe Oranje en Nederland wer¬ kelijk één zijn, in vreugde en smart, in lief en leed. En voor de derde maal in den loop van dit jaar heeft het Neder¬ landsche volk daarvan getuigd bij gelegenheid van de 125-jarige her¬ denking van Neder land's onafhan¬ kelijkheid, in het begin van de De¬ cembermaand. Waarlijk, wèl hebben Wij getoond, dat een klein volk groot kan zijn in zijn liefdé voor het Vorstenhuis, waarmede het zich verbonden voelt. Ook de maand November heeft ons nog gelegenheid geboden, Ko¬ ningin Wilhelmina te bejubelen, dit¬ maal in haar hoedanigheid van gast vrouw van het hoofd van het met ons bevriende Zuidelijke buurland. Koning Leopold heeft in die toejui¬ chingen gedeeld; en hij moet er het bewijs uit hebben geput, dat de ver houding tusschen beide landen niets zou doen, als... Professor, en... ge¬ bruikte de woorden... „valstrik". „In geheel ander verband waar¬ schijnlijk, dan door Uw bespieder weergegeven." „Verder: Gij gingt naar Uw huis. Op Uw kamer hebt ge onrustig heen en weer geloopen. Daarna naamt gij Uw auto en reed... naar het hoofdcommissariaat van Politie Loochent gij dit ?" „Inderdaad dit is de waarheid. Men is hierin niet abuis. Maar... heeft men ook gewacht, totdat ik het verliet ?" „Zeker. Men heeft U na enkele uren in Uw auto zien stappen, waar¬ na gij reedt naar... het Winterpaleis. „Een inafme leugen. Een grove leugen. Ik heb het Bureau van Po¬ litie niet..." „Ga verder, vorst Aledrieff. Waar¬ om talmt gij ?" „Omdat ik, helaas, aan een eed gebonden ben, te zwijgen." „Och kom. Hoe naief. En veron¬ derstelt gij werkelijk, dat wij daar aan geloof hechten? Vertel eens, hoe verklaart gij het, dat een ieder die trachtte U te bereiken, aan Uw paleis afgescheept werd met de boodschap, dat gij ziek waart." „Ik was niet ziek, Robka." „Dat is tenminste een antwoord. Wees even eerlijk met Uw bedoe¬ ling betreffende Uw bezoek aan het winterpaleis, in casu, Uw op¬ wachting, nadat gij b'ij Bjeljetsky geweest waart, bij Raspoetin." „Ik herhaal: het is een leugen..." te wenschen overlaat. De Belgische en Nederlandsche vlaggen, welke in die dagen broederlijk naast elkaar wapperden, de klanken van de Bra- bangonne en het Wilhelmus, die zich met elkaar vermengden, hebben dit overduidelijk doen uitkomen. De bij dit koninklijk bezoek gevoerde be¬ sprekingen zullen den band onge¬ twijfeld nog verstevigen. Zoo wentelen de wiele;n der da¬ gen en jaren en voerden ons naar het eind van lief en leed in 1938. Weer ligt een nieuw jaar voor ons, waarvan nog niemand kan bevroe¬ den, wat het ons brengen zal — vreugde en voorspoed, of leed en bange vreeze. Het ligt alles nog be¬ sloten in de toekomst, die het ons niet vergeven is, te doorgronden. Elk nieuw jaar is weder als een rad van avontuur, dat winst en ver¬ lies brengt; als het begint te draai¬ en, weet men nooit, of er een ge- luks- of ongeluksniimmer zal uitko¬ men. Doch de menschheid is .geluk¬ kig begaafd met een onuitblusbaar optimisme. Elk nieuw jaar gaan wij in met de hoop, dat alles zich ten goede zal keeren. Die hoop bren¬ gen wij reeds op den eersten dag tot uiting in de woorden: „Geluk¬ kig Nieuwjaar!" waarmede wij el¬ kaar begroeten. { En is het niet een zegen, dat deze hoop jaar in, jaar uit in ons hart blijft voortleven? Uren, dagen we¬ ken, maanden zullen hun stagen loop vervolgen, tot ook 1939 weder is volbracht en wij opnieuw de ba¬ lans van goed en kwaad gaan op¬ maken en een zucht en een traan zullen worden afgewisseld door een blijden lach, zooals dat ook bij deze en alle voorgaande jaarwisselingen het geval is geweest. Met hoop en vertrouwen in het hart treden wij de toekomst tege¬ moet, gereed om met dankbaarheid het goede, dat 1939 ons zal brengen te aanvaarden, bereid ook om de tegenslagen — hoewel wij hopen, daarvoor bewaard te mogen blijven — met berusting te dragen. Goed en kwaad, vreugde en smart zijn in dit leven zoo nauw dooreengeweven 'dat ze niet te scheiden zijn. Ook zal zonder eenigen twijfel voor de „En Uw zuster? Gravin Zouronof Wat moest zij herhaaldelijk bij hem Verpletterd stond daar Boris. Zijn zuster... bij dien schurk... was daar het geheim van haar zwijijgen, was die ellendeling zijn voorspraak ge¬ weest voor zijn bevrijding uit de Pe¬ ter en Pauls vesting... O God in den hemel, wat was er met haar ge¬ beurd. Zijn eigen zorgen, de neteri- ge positie, waarin hij voor vrouw Robka stond, drongen weg, voor deze rampzalige onthulling. Selma, zijn zuster, die hij verafgoodde, in handen van het monster. Hij wist uit de vele verhalen, die de ronde deden, over welke funeste machten Raspoutin beschikte. Het kookte in hem, het bruiste. Van lijkwit overtrok zijn gezicht een donke- rood. Hij moest handelen. Uit den mond van haar de waarheid hooren, en zich wreken, dan klemmen zijn handen, zijn vingers om den strot van dat reptiel... hij zou de beul zijn, om te slachten den Heilige... Zij moest hem alles vertellen... het moest. Zij had hem gezegd te zwij¬ gen, omdat zij door een eed gebon den was. Maar had een dergelijke eed waarde, in handen gelegd van Satan in persoon ? En hij zelf dan ? Zijn eed?... Robka, er is hier iets vreeselijks gebeurd. Ik smeek je, geef mij en¬ kele dagen, en je zult zien, dat het een fabel is, als zou ik in conta,ct met den starets gestaan hebben. Dit wil ik je zeggen: Binnen vier en twintig uur is er geen Raspoutin meesten onzer dit beeld te zien ge¬ ven. Laten wij ons opmaken om het goede dankbaar te aanvaarden en onder het tegendeel zonder morren het hoofd te buigen. Wanneer wij ons dit ernstig voor nemen, zal 1939 voor u, voor ons, voor allen datgene zijn, waarmede wij deze regels besluiten: een „Ge¬ lukkig Nieuwjaar." BUITENLAND De Kerstdagen liggen achter den rug en wie de aan deze gebeurtenis gewijde artikelen heeft gelezen, kon vaststellen, dat het Vrede op Aarde, deze oude Kerstboodschap zelden een zoo brandend actueel verlangen der menschheid vertolkte als in dit jaar. Ditmaal trok het woord de menschen in een toestand, waarin zelfs de beperkte, uit minder bege¬ nadigden bron stammende variatie „peace for our time" nog slechts als een ironie aandoet. Om ons zijn zooals zelden in een tijdperk, vervol ging, onderdrukking, geweld en ver raad, jammer en ellende, leed en kwelling. En ook tijdens de Kerst¬ dagen was de vrede op twee plaat¬ sen der aarde geworgd en de furie ontketend tegen menschen, de ze¬ ker niet van minder goeden wille waren dan iemand anders in onze zone, die — zij het in gedrukte stemming — de Kerstteksten lazen en de oude liederen instemden. In het Verre China en het nabije Span¬ je stierven zij en hongerden zij, of¬ ferden zij en werden geofferd. Inderdaad heeft Franco juist tij¬ dens de Kerstdagen een nieuwen fel len strijd ontketend aan het Cata- laansche front en de regeeringstroe- pen in de omgeving van Tremp en Lerida eenige K.M.s teruggewor¬ pen. Een speciale verslaggever van het Italiaansche blad Messagero weet daaromtrent te melden, dat de Italianen aan den benedenloop van de rivier de Serge een bres in de stellingen van den tegenstander heb ben geslagen van meer dan 24 K.M. diepte. Franco heeft voor dit offen¬ sief nog zes andere legercorpsen ge mobiliseerd, waarbij twee nieuwe meer. Zie je deze handen, Robka? Wurgen zal ik hem. Wurgen. Hij dood of ik. Een van beiden. Ik be¬ zweer je bij de N.P., de voor ons zoo heilige Nitchevo, dat ik nooit eenig veraad aan onze partij ge¬ pleegd heb. Mijn woord als broe¬ der, mijn eed als edelman. Er is hier een afschuwelijke intrige tegen mij gesmeed... Ik ben onschubdig.. Robka, zeg me: Geloof je me?" Zichtbaar bewogen, antwoordde zij: „Ja, broeder Alexdrieff, ik ge¬ loof je. Ga, en wreek je. Keer dan terug. Het heil van Rusland ligt in je handen. Met jouw wraak zul¬ len duizenden gewroken zijn. Dat ik geloofde in je veraad... mijn na¬ meloos verdriet over de verdwijning van Sergei..." Zij snikte het uit... De tanden opeen geklemd, ver¬ liet Alexdrieff het huis. De buiten¬ lucht kalmeerde hem eenigszins. Doch de wetenschap, dat hij ge¬ volgd, geschaduwd werd... ditmaal niet door de N.P., maar door de Oechrana, deed hem op zijn hoede zn. Hij begaf zich naar het restau¬ rant Metropolitan, trof daar Groot¬ vorst Joesoepow... de beide heer en waren na enkele oogenblikken in ernstig gesprek. Selma's eer zou gewroken worden. In de kamer van den monnik was de tafel weelderig gedekt. Voor drie personen. Na de caviaar was de soep ge- formaties zijn met de namen Urgel en Catalonië. Deze zijn volgens de tactische en strategische mogelijk¬ heden elk met een ouderlingen af¬ stand van 128 K.M. opgesteld langs het front, dat zich van de Pyreneeën tot de zee uitstrekt en den loop dei- rivieren volgt. Hoe dit offensief van Franco ver der zal verloopen, kan natuurlijk nog geenszins worden voorspeld. Vast te stellen is slechts, dat het be ginstadium is geslaagd. Maar de Re¬ publikeinen hebben in den burger¬ oorlog reeds erger in het nauw ge¬ zeten en wisten zich dan tenslotte toch nog te handhaven. Het bran- denst blijft voor hen wellicht het levensmiddelenvraagstuk, maar nu Amerika een deel van zijn graan¬ overschotten naar Barcelona zalstu ren, zal de nood op dit gebied voor een goed deel kunnen worden gele¬ nigd, indien tenminste aan Franco niet de rechten van oorlogvoerende worden toegekend, wat hem in staat zou stellen de Spaansche regeerings havens te blokkeeren. Maar op dit punt wil ook Chamberlain nog niet aan den door Rome uitgeoefenden druk toegeven. Frankrijks antwoord aan Italië. Frankrijks antwoord op de Itali¬ aansche nota, die de overeenkomst tusschen de beide landen van 1935 ongeldig verklaart, is een sober stuk Van een opzegging van het verdrag kan men ook moeilijk spreken, wijl de ratificaties nooit zijn uitgewisseld Anderzijds zijn enkele bepalingen van het verdrag wel uitgevoerd, zoo dat men in Frankrijk toch spreekt van een eenzijdige opzegging. Zoo zijn b.v. aan de Italianen 2500 aan¬ deden in den spoorweg Dziboeti- Addis Abeba overhandigd en deze zijn bij de ongeldigverklaring van de overeenkomst niet teruggezon¬ den. Hierop wijst natuurlijk ook 't Fransche antwoord en voorts komt dit in hoofdzaak eer op een bestrijding van de verwijten aan Frankrijk, dat het zou meegedaan hebben aan de sancties. Als lid van den Volkenbond kon Frankrijk niet anders te werk gaan. Niettemin heeft het steeds getracht, terwille serveerd, een reerug met pikante saus, meerdere gangen waren rond¬ gegaan. Er werd weinig gesproken, de gasten wisten dat de „heilige" onder het eten niet gestoord wensen te te worden. Hij zelf dronk niet, met een enkel gebaar beduidde hij den lakei, in de uniform van het Keizerlijk hof, zijn gasten in te schenken. Men kwam aan het dessert. Een buitengewone mooie taart werd ge¬ serveerd. Raspoutin bediende zich overvloedig, gulzig verslond hij enor me brokken. Het viel hem niet op, teveel ingenomen door de exquise lekkernij, dat de twee taeflgenooten slechts een zeer matige portie ge¬ nomen hadden. Grootvorst Joesoepow was nu aan een stuk aan het woord... Vorst Alexdrieff keek met welgevallen naar den smullenden gastheer. Deze taart zou toch zijn galgemaal zijn... Haha, eet maar schurk. Bezat je aan de zoetigheid... als een doode rat zal je straks terneder liggen... slachtoffer van je verwijfde vraat¬ zucht... Men had verzekerd, dat het ver¬ gif, dat de kok in de taart gevoegd had doodelijk was.. Doch Saspoutin toonde geen enkel verschijnsel van naderend einde. Hij werd komiek, verteide enkele ongure grappen... de tw ee gasten bewogen zich on¬ rustig. Het diner was ten einde. De sigaretten gingen rond. Wordt vervolgd