Tekstweergave van MC_1934_01_06_0005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
197 Korte Gemengde Berichten Koningin en Prinses naar Zwitserland De Koningin en Prinses Juliana hebben Den Haag verlaten, tenfjeinde eenigen tijd in Zwitserland door te brengen; zij zijn in Unterwasser- Wildhaus (Toggenburg) aangekomen. Een 100-Jarige Mevr. Van de Wall-Berman, wed. van wijlen generaal K. van de Wall, te Breda, herdacht haar lOOsten ver¬ jaardag. Mevr. v. d. Wall geniet nog een goede gezondheid. Oude dame in brand Te Arnhem is in haar woning aan het Roermondsplein de 91-jarige wed. van Buuren-Lensink bij de kachel in brand geraakt en in hopeloozen toestand naar het ziekenhuis vervoerd. Doodelijk mijnongeluk De 32-jarige J. D. is in de onder- grondsche werken van Staatsmijn Emma te Heerlen tijdens het omhoog trekken van de lift in een tusschen- schacht bekneld geraakt tusschen de lift en de schachtbalken. Hij is kort daarna aan de gevolgen overleden. Door een auto gegrepen De 16-jarige C. v. d. Ham is op den Rotterdamschen dijk te Gouda, waar hij met zijn meisje wandelde, door een auto, bestuurd door A. de R., van achteren aangereden en daarna pardoes van den zeer hoogen dijk geslingerd. De jongen bekwam een zware schedelfractuur en is kort na aankomst in het ziekenhuis overleden. Dood gevallen In de Van Wageningenstraat te Arnhem is een 12-jarig jongetje in de ouderlijke woning van de keldertrap gevallen. Het kind is na eenige oogen- blikken overleden. Op een ijsschots gevallen Nabij 's-Herfogenbosch, reden de landbouwers H. v. V. en J. v. B. per rijwiel langs de Z. Willemsvaart, waar J. v. B. bij het omkijken te water reed. Spoedig was van het nabij gelegen schip de schipper B, J. toegesneld. Het mocht hem gelukken binnen anderhalve minuut J. v. B. boven te brengen, welke nog teekenen van leven gaf maar doordat hij op een ijsschots was gevallen had hij een gapende hoofdwonde opgeloopen. De dokter, welke spoedig ter plaa se was, constateerde, dat de dood tengevolge van een verbloeding in de hersenen, reeds was ingetreden. Ruim 2500 faillissementen in 1933 Over 1933 werden in totaal 2548 crediteurenlijsten bij de gezamenlijke griffiers in Nederland gedeponeerd. Het totaal passief daarvan bedroeg f 71.488.376.35 waarvan preferent f 11.344.957. Door den trein aangereden Bij het station Wierden werd de spoorwegarbeider B. door een binnen komenden trein aangereden. Ernstig gewond werd hij opgenomen en naar t ziekenhuis vervoerd. Auto in de Lek gereden Bij het overzetveer te Culemborg is een ernstig ongeluk gebeurd. Een groote vrachtauto, komende uit Hel¬ mond, wilde de pont oprijden, doch door het afbreken van den z g. „kik¬ ker" werd de pont door de auto van den kant geduwd, waardoor deze in de Lek terechtkwam. Spoedig toegeschoten hulp slaagde er in den chauffeur uit het water te halen. De levensgeesten waren echter reeds geweken. Bedrijf hervat De Stijfsel en Glucosefabriek te Sas van Gent, die begin December haar bedrijf had stopgezet in verband met regeeringsmaatregelen op het gebied van haar grondstof mais. heeft heden proefsgewijs de fabrikatie hervat. Hierdoor komen ongeveer 200 arbeiders weer aan het werk. Door den trein gegrepen Op den onbewaakten overweg te Heiligerlee is een groote vrachtauto, geladen met stroo, door den trein uit Winschoten gegrepen. Van de auto werd het achterste gedeelte totaal vernield. Drie personen die in de cabine zaten, kregen geen letsel. Directeur gearresteerd Verdacht van verduistering van 40 duizend gulden is te zijnen huize gearresteerd, de heer J. A. G. D. D., directeur van de N.V. Houthandel v.h. Joh. Damen, Noordwal 57, onder- afdeeling van de firma Van Schijndel 6 Co. te Rotterdam. De heer D. was sinds eenigen tijd als Directeur geschorst. Het nader onderzoek der boeken heeft tot zijn arrestatie geleid. Auto-botsing Te Roermond had een botsing plaats tusschen een taxi en een luxe auto, bestuurd door den heer H. De taxi kwam op het trottoir terecht en reed daar den heer Wolters aan, die zwaar gewond werd. De bestuurder van de taxi en een der inzittenden van de luxe-auto liepen ernstige verwondingen op. De beide wagens werden zwaar beschadigd. Sterrit Monte Carlo Onder de 161 mededingers aan de groote Sterrit naar Monte Carlo zijn o.a. een 20-tal dames. De K.N.A.C. heeft, evenals vorig jaar, voor den Nederlandschen deelnemer met het beste resultaat, een beker uitgeloofd. De winnaar moet echter lid van de K.N.A.C. zijn. Inbraak in een Postkantoor In het postkantoor te Wijk aan Zee is ingebroken. De inbrekers zijn binnengekomen door de achterdeur van de woning van den kantoorhou der. Een klein bedrag aan privégeld en een klein bedrag van het kantoor is ontvreemd Alhoewel in het kantoor veel geld aanwezig was, hebben de de inbrekers dit blijkbaar niet kunnen vinden. en ^ CDO ft ai to, O S W W* -J 2 Z O O- CKÉW1 ft" £ $ iTZSj f z 513 x1,1ü> £ \ * > f! «AUü!» WC11U5U1 XJ-CLCLL bij uiuv-iuaati -arx—r van den eed ontslagen waren. Zie¬ daar de kwestie aan den gang | Wat een vertogen en brieven zijn over deze zaak gewisseld! Er be- hooren moed en doorzettingsvermo- ' gen toe de lectuur van al deze — naar den schrijftrant dier dagen — langdradige, omslachtige en zwaar op-de-handsche brieven te lezen! Maurits trok zelf op Medemblik af, zonder soldaten, maar hij kwam , er niet in. Toen hij op 'n half uur afstand van de stad gekomen was, 1 ontmoette hij twee boden van Sonoy die hem verzochten niet in de stad te komen; Sonoy had trouwens, tot groote ontstemming der Medemblik- ker burgers, de poorten gesloten. En de prins keerde terug. Leicester kwam ook. Hij bezocht Hoorn, dat hem ontving, maar Enk- huizen raadde hem het bezoek af, zoadat hij te Grootebroek moest overnachten en den volgenden dag naar Medemblik trok; daar sleet hij ! eenige genoeglijke dagen 'bij Sonoy, die hem „treffelijk onthaalde". Sonoy had toen te Medemblik 550 FEUILLETON Een Wonderlijke Gelijkenis Uit het Engelsch van JOSEPH HOCKING 22. „Nu, ik veronderstel dat enkelen van hen al hier waren toch.. . nu, voor ik wegging?" „Twee, meneer — Betsy, de keu¬ kenmeid en Effie het oudste kamer¬ meisje." „Laat ze ook hier komen, Peters!" Even daarna trad het drietal binnen, en het was duidelijk te zien dat ze opgewonden waren van blijd¬ schap. Endellion monsterde hen met een snellen blik. Het kostte hem geenerlei moeite om vast te stellen wie Mevrouw Dixon was. Klein, grijs, op end' op een dame — dat kon niemand anders zijn dan de vrouw, die in behoeftige omstandigheden achtergebleven weduwe van een verren bloedverwant van den over¬ leden landheer, die jarenlang a^n het hoofd van de huishouding op Dulverton Manor had gestaan. „Mevrouw Dixon!" Met uitgestoken handen liep Endellion op haar toe. baar Ide bedoeling van den prins te trachten de stad door afsnijding van allen toevoer tot overgave te dwingen. I Door beloften en bedrijgingen j wist Sonoy te verkrijgen, dat een ^ zestigtal burgers hem hulp verleen¬ den, zij werden tot een vendel ge¬ vormd en kregen hun geweren terug. De andere burgers beloofden dat zij de bezetting wel niet helpen, ' maar ook niet tegenwerken zouden. ! REIST per W. A. G. 0. - Autobusdienst naar HOORN en AMSTERDAM nieuwe snelverbinding naar Hoorn, met directe aansluiting naar Edam en Amsterdam. Reist op een W.A.C.O - Trajectkaart naar Hoorn 32 ct. naar Amsterdam v 92 ct. Dienstregelingen gratis bij de chauffeurs en Café POT De oogen van het oude dametje stonden vol tranen. „Wat heerlijk dat u er weer bent, meneer Robert," stamelde ze. "U — bent niet zoo veranderd als ik dacht dat het geval zou zijn. Eu —en —" „Kom, kom, mevrouw Dixon," troostte Endellion; „schreit u nu niet, anders zou ik nog denken dat u niet blij was me terug te zien." „Het is — het is van vreugde, meneer Robert!" klonk het tusschen de s ikken door. „Toch kon Dulverton niet zoo'n verschrikkelijke slechte vent zijn geweest, als het personeel hem zoo'n goed hart toedroeg," peinsde hij. „Maar het is duidelijk dat ik de rechte snaar aangeroerd heb." „Kom, mevrouw Dixon, zet u nu eens een vroolijk gezicht. Ik zou graag willen dat u ter eere van mijn ' thuiskomst, aan tafel de honneurs waarneemt. En wat de anderen betreft, ik ben heel blij jullie weer te zien. Ik zie wel dat mijn oude vriendin Betsy zich mij ook herinnert, niet Betsy?" „Dat zou ik denken, meneer. U bent flinker en forscher geworden, maar verder bent u niets veranderd." „Zoo, Betsy." Hij wist nu wie van de twee Betsy was. „En Effie, het doet me genoegen dat jij de Manor ook nog altijd bent trouw gebleven. den burgers mrügUeraaia wera, war hun door de soldaten was afgedwon¬ gen. En Maurits kondigde op 30 April een algemeene vergiffenis af. Sonoy beklaagde zich. bitter over de Medemblikkers; hij had het verre van plezierig. Soms stonden 20 a 30 schreeuwers voor de tweede brug van het kasteel om hem te hoonen en te dreigen. De heele burgerij scheen verbitterd en deed alles, wat zij kon, om hem het leven zuur te maken. Geen wonder, dat hij spoedig ver¬ trok. Aanteekeningen. 1. Er waren vele Hollanders, vooral veel predikanten, die aan de zijde van Sonoy stonden en meenden dat hij inderdaad, gezien zijn eed aan Leycester, niet anders kon han¬ delen. Mr. C. M. van der Kemp schrijft in zijn werk: Maurits van Nassau I: „Wie had deze twist ver¬ oorzaakt, wie was er de eerste schuld van? Deze was ongetwijfeld niet bij Sonoy, maar bij Maurits en de Staten. En ook Maurits kan de jaar, 11 maanden, 3 weken.... Kent U Andenne ? Natuurlijk niet! Het is een onmogelijk klein dorpje bij Luik maar VIER HONDERD van haar bewoners zijn er in de oorlogsjaren gemassacreerd, in een paar minuten tijds, er moesten im¬ mers voorbeelden worden gesteld! We kennen ze, de barbaren, die... Neen, laten we geen oude wonden openrijten. Maar kennen doen we ■ze 1 We hebben in den oorlog moe¬ ten meedrinken, met de bezopen, lallende kerels, die met geroofde flesschen wijn en spelend met het ge¬ laden geweer op de hoeken stonden van de brandende straten in een brandende stad, met de lijken van de neergeschoten burgers voor zich, die uit het vuur hadden willen ' vluchten I We kennen ze, maar de tijd doet i vergeten en heelt de wonden, 't Was oorlog en een oorlog is nu eenmaal wreed. ! Na vijftien jaar vrede is nog niets 1 veranderd. end. tiën tur; uur. N.V. lijnen) s selig huis /asschen ïaald en rt op het ten jon- r een on de, die brandjes zijn zin je in een /olksver- ciel liet e huidige k zijn de st, welke ijheid, de De wereld staat onthutst, omdat eerstens het vergrijp van den onge- lukkigen jongen geenszins de be- teekenis had, welke de Nazi's er aan hebben willen toekennen, tweedens de doodstraf — gruwele rechts- schennis! — eerst na de misdaad op het vergrijp is gesteld, derdens om¬ dat het slachtoffer méér beklagens¬ waardig dan misdadig was, en ten¬ slotte omdat het huidige regieme in Duitschland van elke edelmoedig¬ heid gespeend blijkt. Wéér is er een geveld geworden, omdat het noodig was een voorbeeld te stellen. Van minachting voor recht en minachting voor de stem van het wereldgeweten. P.P. Ik ben erg blij dat ik weer thuis ben en ik hoop dat jullie mij een goed meester zult vinden. Betsy moet vanavond maar een extra lekker maal voor het personeel klaar maken; naderhand zullen we mijn terugkomst meer officieel vieren." Toen de beide dienstboden de kamer hadden verlaten, nam Endellion zijn plaats aan het hoofd van de tafel in en Peters bediende zijn meester met zichtbaar genoegen. Eén ding intus- schen bracht hem van zijn stuk. „Meneer Bob" wilde bij de lunch geen wijn gebruiken en hij had nog wel een zeldzaam oud merk uit den kelder gehaald voor de bijzondere gelegenheid! „Neen, dank je Peters," zei hij, toen hij zag dat Mr. Dolgeth en de rentmeester een veelbeteekenden blik wisselden. „Je weet wat mijn zwakke plek is geweest. Nu, ik ben daar heelemaal overheen." Er heerschte een prettige, feeste¬ lijke stemming aan de lunch. Mevr. Dixon, trotsch op de haar ten deel gevallen onderscheiding van aan tafel genoodigd te zijn, straalde van geluk en Dolgeth en Binns, tevreden met de wending, die de dingen zoo onverwacht genomen hadden, voelden zich verplicht den weergekeerden heer des huizes aangenaam bezig te houden. En hoewel Endellion erop DRAISMA-vanVALKEMBUR LEEUWARDEN- ^ I had aangedrongen dat er niet over zakelijke aangelegenheden gesproken zou worden, ving hij onwillekeurig heel wat wetenswaardigs op, waarmee hij zijn voordeel kon doen. Toen de lunch afgeloopen was, en Peters koffie en sigaren had gebracht stond Mevrouw Dixon op om heen te gaan. „U u hebt er geen idee van, hoe gelukkig ik me voel, meneer Robert," zei ze met trillenden stem; „vanmorgen was ik juist bezig met toebereidselen voor mijn vertrek en nu — " „Maakt u toebereidselen om te blijven," riep Endellion op een toon vol hartelijkheid. „Wilt u dus niet dat ik wegga?" En weer kwamen de tranen. „Weggaan? Geen sprake van! Ik wil trouwens niet dat iemand van het personeel weggaat. Ik zal mijn best doen een model meester en landheer te zijn — ik heb heel wat goed te maken." „Ik heb altijd — altijd in u geloofd, meneer Robert en ik — ik heb den ouden heer altijd gezegd dat u een goed hart had." „Dus u wilt vanmiddag nog niets over zaken hooren?" vroeg Mr. Dolgeth, toen de huishoudster weg was. „Neen," antwoordde Endellion. „Ik voel me daar nog niet toe in staat. Ik moet eerst een dag hebben om op adem te komen en me hier weer in te leven. Maar je kunt de boeken en papieren wel hier laten, Binns. Misschien dat ik ze nog eens even in neus. Er is zeker ook wel ergens een plattegrond van het landgoed?" Ja, meneer, dat spreekt vanzelf; in de brandkast van de bibliotheek. Peters heeft de sleutels." „Mooi, en als u, meneer Dolgeth, soms nog bescheiden hebt die onze besprekingen kunnen vergemakke¬ lijken. ..." „Ik zal ze u vanavond nog laten brengen, meneer Dulverton. Ik be¬ schouw het als een voorrecht u van dienst te kunnen zijn. Zooals Binns bevestigen kan, heb ik mij met kracht ertegen verzet dat uw oom bezit van de nalatenschap nam. Anders — nu, ik denk dat hij of zijn zoon anders al eerder hier hun tenten hadden opgeslagen." Kort daarop namen de advocaat en de rentmeester afscheid en Endel¬ lion was blij alleen te zijn. Hij moest tijd hebben om zich aan zijn nieuwe omgeving aan te passen, zich den toestand te realiseeren en de gebeur¬ tenissen van dezen dag te overdenken. „Het lijkt een droom," peinsde hij. Alles is zoo wonderbaarlijk makkelijk gegaan.. Ik ben heel benieuwd..."