Tekstweergave van MC_1933_04_22_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

Zeven en Twintigste Jaargang >o. 1459 MEDEMBUKKER COURANT Nieuws- en Advertentieblad ZATERDAG HS.W voor lYledemhlik en Omslreken 22 APRIL 1933 ABONNEMENTSPRIJS : Per 3 maanden 50 et. — Franco per post 65 et. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen hij alle Boekhandelaren en Postadministraties. Dit blad verschijnt des VRIJDAGSAVONDS. UITGAVE FIRMA A. A. IRKMA MEDEMBL1K In tere. Telef. 6 — Postrekening 66914 ADVERTENTIËN I—5 regels 50 ct. — El'ke regel meer 10 ct. 4 plaatsingen eener zelfde advertentie worden 3 maal berekend. Voor abonnement vrage men prysopgave. — Ab.-ad verten tiën worden aangenomen tot uiterlijk Donderdagsmiddags 2 uur; kleine adv., familieberichten enz. tot Vrijdagsmorgens 10 uur. SECTARISME En de hulde te Delft... Men zegt weieens, dat wanneer twee Nederlanders elkaar ontmoeten zij dadelijk een vereeniging stichten. Dat is helaas de bittere waarheid. Gelukkig hebben we één, zij het dan ook schrale troost: Frankrijk breekt ons record nog, zooals korten tijd geleden een statistiek heeft uitge¬ maakt. Frankryk bezit in verhouding meer vereenigingen dan Nederland! Maar dat het hier in Nederland ook niet veel minder is, mag algemeen bekend verondersteld worden. Niet alleen het stichten van geheel nieuwe vereenigingen is een gelief¬ koosde Nederlandsche sport, maar ook het verlaten van andere ver¬ eenigingen om een kleinigheid, waar¬ mede men het niet eens is, om dan dadelijk een dergelijke vereeniging zelf op te richten en de eigen smaak daar door in te zetten. Zoodoende ontwricht men beide vereenigingen, zoowel de oude, als de nieuwe, is er een zekere mate van vijandschap geschapen en is het doel, dat men nastreeft, weer iets verder af geplaatst! Men ziet het hier in Nederland wel bijzonder sterk met de verschillende politieke partijen. Drie-en- vijftig telt onze verkiezingslijst er in totaal! Drie-en-vijftig verschillende partijen, in wezen soms o zoo weinig van elkaar verschillend, ieder in zijn programma verschillende punten be¬ vattend, die gelijk zijn aan dergelijke punten in de programma's van anderen. Drie-en-vijftig concurrenten, waar¬ van sommige de zekerheid hebben niet één zetel in de Kamer te zullen veroveren!... Dat is typisch Neder- landsch. Duizende kleine belangetjes, duizende eigenmachtige leidertjes, dat is Nederland! Zelfs in de fascistische gelederen, waar men altijd bijzonder gaarne schermt met woorden als «fascisme is opoffering voor het alge¬ meen belang«, of «het fascisme kent alleen de staat en pas in de tweede plaats het individu*, is men den kluts kwijt en splitst en deelt men er lustig op los; er zijn momenteel reeds ongeveer 9 fascistische partijen en partijtjes in ons land! En de fusie's die men tracht te vormen, mislukken natuurlijk alle. FEUILLETON Haar Beschermer Naar het Engelsch. 25. HOOFDSTUK XVII. Een vigelante hield stil in een van de nauwe straten, die uitloopen op de hoofdaderen van het verkeer van de groote stad en Sholto, die èèn en al leven en bedrijvigheid leek, sprong er uit, gevolgd door Mr. Gaspar Lindsay, bijna onherkenbaar in zijn gekleede jas en glinsterenden hoogen hoed. Op het kantoor, waar zij binnen gingen, hing het naambordje: „Ros¬ heim en Co., Experts in Mijnbouw." Ze werden in een goed ingericht vertrek gelaten, waar een paar wel¬ varend uitziende heeren aan een tafel zaten, bezaaid met kluitjes klei en aarde naar het zoo leek en waar ook tallooze flesschen op stonden, die geheimzinnige mengsels bevatten. „Goeden morgen, Mr. Carnegie! Goeden morgen, Mr. Lindsay," zei de oudste compagnon, uiterst voor¬ komend. „Gaat u zitten, heeren! Bijzonder sterk valt het te be¬ treuren, dat de grootsche Willem de Zwijger-huldiging te Delft door deze politieke situatie dermate vertroebeld is, dat zelfs regeering en vorstenhuis daar in aanleiding vonden niet aan¬ wezig te zijn, teneinde bepaalde poli¬ tieke groepen niet in de kaart te spelen. Bijzonder te laken viel de houding van de Vlaamsche nationalisten. Het Handelsblad van Dinsdag j.l. uit zich daarover — o.i. volkomen juist — op de volgende wijze: „Met leedwezen moeten wij constateeren, dat gister¬ avond de hulde te Delft, die had kunnen en moeten zijn een nationaal eerbetoon van het Nederlandsche volk de nagedachtenis van Willem den Zwijger, in zekeren zin is misbruikt. Te zeer trad sommiger streven op den voorgrond om een bepaalde poli¬ tieke gedachte te demonstreeren, n.l. voor die der Dietschers, of Groot- Nederlanders, die naast geestelijke stamgevoelens, die wij deelen en waarin wij ons verheugen, ook staat¬ kundige verlangens koesteren, welke de overgroote meereerheid van on% volk voorzeker niet begeert. De zucht tot zulk demonstreeren trad o.m. ondubbelzinnig aan het licht door het vlagvertoon van de Vlaamsche Frontpartij, doch het feit, dat de Vlaamsche deelnemers als politieke demonstranten waren verschenen, getuige de landkaart, die zij bij zich hadden en waarop hun staatkundige desiderata in beeld waren gebracht! Zoo toonde de opzet van deze Delftsche samenkomst zijn feilen. Twee gedachten zijn dooreengehaald: een Nederlandsch-nationale hulde, in den staatkundigen zin van het huidige Nederland een hulde door den Neder- landschen stam, zooals die over de grenzen heen bestaat. In het eerste geval had de betooging beperkt moeten blijven tot onze landgenooten. In het tweede geval hadden velen, die nu medededen of in het eere¬ comité zitting namen, zich wellicht afzijdig gehouden van een stam-be- weging met bepaalde staatkundige W.A.C.O. - HOORN 7 X per dag sneldienst op Amsterdam Retours Medemblik-A'dam f 2,40 Dienstregelingen gratis aan de bussen verkrijgbaar Neemt u plaats!" „Nu Rosheim, heb ik geen gelijk gehad?" vroeg Mr. Lindsay. ,,'t Doet ons genoegen, dit te kun¬ nen beamen, Mr. Lindsay. Ja, op gezag van onzen inspecteur, voegen wij ons geheel bij uw uitspraak, dat het stuk land van Mr. Carnegie bijzondei rijk aan tinerts is, en bovendien, dat de ligging ervan zóó is, dat er een mijn zonder veel kosten kan geexploiterd worden." „Heb ik het niet gezegd!" vroeg Mr. Lindsay weer, terwijl hij zich met schitterende oogen tot zijn neef wendde. „Je goede vader heeft nooit naar mij willen luisteren en nu zal hij ook nooit weten, wat hij gemist heeft!" Toen Sholto zijn oom voor het eerst ontmoette, had Gaspar Lindsay hem toevertrouwd, hoe hij vast geloofde, dat een gedeelte van het landgoed Carnforth rijk aan tin-erts zou wezen, maar op dat oogenblik had het Sholto geleken, dat dit nooit onderzocht zou kunnen worden, omdat er het geld voor ontbrak. Maar juist toen de oude heer stierf hadden zij dat geluk met de Bellfontein-mijn, zoodat de afspraak tusschen hen was geweest, dat oom Gaspar, Sholto zoo gauw mogelijk naar Engeland zou volgen, om te zien, wat er nog gedaan kon worden. Mr. Lindsay : stamgevoelens, welke kwetsend zijn voor een bevriende mogendheid. Zooals het nu gegaan is, heeft het i woord „nationale volkshulde" ver¬ warrend gewerkt, op een plechtig oogenblik, waarin vertroebeling van gevoelens en stemmingen hadden moeten worden voorkomen. Wat een schoon nationaal huldebetoon had het kunnen zijn! Nu ontaardde het ten deele, ondanks oogenblikken van diepe wijding, die wij met groote eerbied erkennen, en waarvoor wy hier ook onze waardeering uitspreken, in een door sommigen, maar lang niet door allen, gewilde betooging van een be¬ paalde staatkundige strekking. Dit betreuren wij in hooge mate. Dat het nu zoo liep, dat zoowel de koninklijke familie, als de regeering zich genoopt zagen opzettelijk weg te blyven om niet in de politieke kaart te spelen van bepaalde elementen, is een feit, dat toch ook den organisatoren te denken moet geven!" Tot zoover dit blad. Het is zeer verstandig en voorzichtig geweest van de autoriteiten, by deze hulde niet aanwezig te zijn. Dat het echter te betreuren valt, is niet te ontkennen. Vereenigingen, partijen, partijtjes, bewegingen, bonden, clubs en groepen, alle met eigen, egoïstische belangen en belangetjes, zij vertroebelen veel voor ons Vaderland. Tot zelfs een hulde blijk aan den „Vader des Vaderlands" heeft hieronder moeten lijden. Het wachten is op de nationalen hulde¬ dag . . . BUITENLAND De buitenlandsche politiek verkeert op het oogenblik in vacantiestemming. De toonaangevende staatslieden hebben met de Paaschdagen uit het openbare leven teruggetrokken om voor de komende weken weer wat op krachten te komen, enkele grooten dezer dagen zijn naar Washington getogen ter voorbereidende conferentie van de economische wereld¬ conferentie. Juist de laatste dagen komen uit Amerika berichten binnen, dat de dollar zich waarschijnlijk niet meer aan de inflatie kan onttrekken, dat is dus een niet erg hoopvolle begroeting, die de staatslieden van het Oude Europa in de Nieuwe Wereld te wachten staat. Intus- schen schijnt echter Roosevelt de zaken flink aan te pakken en zal zelfs een inflatie, indien deze werkelijk mocht komen, zijn plannen niet in de war sturen. was een maand geleden aangekomen en onmiddellijk waren zij aan het werk getogen. De menschen verwon¬ derden er zich over, hoe de heeren zoo dikwijls over het goel wandelden en, toen er een troep werklui kwamen die groote kluiten aarde opgroeven, die vervolgens, zorgvuldig in kistjes gepakt naar Londen werden opge¬ stuurd, werden er tal van gissingen gemaakt. Weer even daarna was er een expert in mijnbouw geweest, en afgaande op diens uitspraak, had Mr. Rosheim dat gunstig antwoord aan beide heeren gegeven. „U wilt er toch zeker een vennoot schap van maken, Mr. Carnegie?" vroeg Mr. Rosheim. „Dat zou ik u beslist raden, want in het eerst zullen de kosten zeer hoog zijn. En als u er een vennootschap van wilt maken, dan kan ik u voorstellen aan een man, die u geheel te paard kan helpen, wat dit betreft, een zekeren Mr. Emil Behreus, die betrokken is bij haast iedere mijn- exploitatie van eenige beteekenis, en die u 'n paar goede directeuren, echt practische lui, zou kunnen aan¬ wijzen. „Dank u zeer, Mr. Rosheim. Wij zullen u zeer verplicht zijn voor deze voorstelling", antwoordde Sholto hoffelijk. Ze gingen nu van het eene kantoor Gedurende de Paaschdagen is te Moskou, waar men deze eertijds zoo druk gevierde dagen niet meer erkent, het proces tegen de Engelsche ingenieurs voortgezet en heeft de openbare aan¬ klager zijn requisitor gehouden. Een groot gedeelte van dit urenlang durende betoog was erop berekend indruk te maken op het Russische volk en ook gericht tegen het buitenland. Dit requisitor had evengoed een communis¬ tische redevoering kunnen zijn voor een volksvergadering. Hoort slechts hoe Vishinsky zijn rede aanving: „Onze vijanden hebben ver¬ zuimd tijdig maat te houden, zij hebben het geduld verloren in hun streven om ons zoo hard mogelijk te treffen. Zij vergaten, dat zij te doen hadden met de Unie der Sovjetrepublieken. De kapitalisten hebben niets met ons gerechtshof op, omdat het een klasse¬ gerechtshof is. Het verschil tusschen onze en de Engelsche rechtspraak is volgens de Engelschen dat de hunne rechtvaardig is en de onze niet. Maar Karl Marx zegt van de Engelsche rechtspraak, dat er een gerechtigheid is voor de armen en een voor de rijken. In Indië past men dezelfde derdegraad¬ methode toe als in het proces van Baillie Stewart. Wij alleen hebben de ware gerechtigheid in de wereld." Ook het verdere requisitoir was door¬ spekt met citaten van Stalin en moet volgens Reuter met tal van dramatische wendingen geweest zijn. Het proces werd zooals alle groote processen in Rusland door de radio uitgezonden. Tenslotte werd tegen negen verdachten in dit proces, waaronder drie Engelschen de zwaarste straf geeischt. De Engelsche protesten hebben dus weinig mogen baten en Rusland heeft het aangedurfd de vijandschap van Engeland op zijn hals te halen, want hierop komt de uitspraak in deze zaak neer. Maar ook zonder deze uitspraak zou Engeland besloten hebben het handelsverdrag te annuleeren. Intusschen kan men overal verscherpte tegenstellin¬ gen zien ontstaan, terwijl het met de zaak der internationale verbroedering maar treurig is gesteld. Duitschland had zich zeker nog wel eens tweemaal bedacht als het van te voren had geweten hoe de wereld ovei de jodenvervolgingen zou denken. In liet Engelsche parlement zijn harde noten over het huidige Duitsche régime gekraakt, zoo zelfs, dat de Duitsche regeering een officieel protest heeft ingediend. Maar de Engelsche regeering zal waar¬ schijnlijk antwoorden, dat zij niet ver¬ antwoordelijk is voor de uitingen van haar parlementsleden zonder nochthans haar leedwezen te betuigen over het gesprokene. De Fransche pers was zeer ingenomen met het verhandelde in het Britsche parlement en heeft deze ingenomenheid niet onder stoelen of banken gestoken. Maar de Fransche regeering heeft meer gedaan. Zij heeft den bekenden Professor Einstein, die om zijn Jood-zijn niet meer in Duitschland geduld wordt een profes¬ soraat aangeboden. Hetzelfde heeft de Spaansche regeering gedaan. Zelfs in Polen, dat toch niet al te vriendelijk jegens zijn Joodsche onder¬ danen is gestemd hebben zich stemmen tegen de Duitsche Jodenvervolgingen laten hoorer,. Duitschland heeft de wereld tegen zich gekeerd en is bezig een goede zaak, die der herziening der verdragen, te verknoeien. Het is in stilte bezig ook aan Deensch gebied te tornen, een landstreek, die in 1920 per volksreferendum aan Denemarken is toegewezen. Met groote kracht werpt zich de Nationaal Socialistische propa¬ ganda op dit gebied om de bevolking voor Duitschland terug te winnen. In Deensche regeeringskringen slaat men deze beweging met bezorgdheid gade. In Oostenrijk schijnen de verschillende tegen elkaar strijdende partijen tot een oplossing te zijn gekomen. Waarschijnlijk wel onder den drang van het buitenland. Van een Anschluss met Duitschland zal. voorloopig wel niets komen, vooral ook omdat Mussolini zich duidelijk hiertegen heeft uitgesproken. De altijd broeiende haard, die dreigde uit te slaan is voor¬ loopig weer met asch overstrooid en uitbarstingen, die gevaarlijk voor den vrede in Europa zouden kunnen zijn, zijn voorloopig niet te vreezen. Er is op het oogenblik vacantie in het internationale politieke kamp. Maar hoe¬ lang zal die rust aanhouden? ik koop ook 'n FORD WANT: voor f 1425,— koop ik een werkelijk vierpersoons gesloten automobiel. OFFICIAL FORD DEALER GEERLING & WINKELAAR Kleine Noord 18, Hoorn. Tel. 252 Binnenlandscb Weekoverzicht i Zonnige Paaschdagen — Nederland trok er op uit. — Veel vreemdelingen kwamen naar de bollenvelden. De j nationale volkshulde te Delft. — Een | grootsche betooging. i De Paaschdagen zijn weer achter den rug, Paaschdagen, die ofschoon wat koud, hebben gebaad in een zee van zonlicht. Door geen regendruppel is de opgewekte stemming, die allerwegen heerschte ver¬ stoord. Nederland is er met de Paasch¬ dagen „uitgetrokken". De menschen van naar het andere, en, toen zij het laatste verlieten, was Sholto al gewoon geraakt aan heel wat termen! die betrekking hadden op de „Carne- fort-Tin-Mijnonderneming „Nu, we hebben vandaag gewerkt, hè jongen ?" riep Mr. Lindsay. „Zoo'n veertig-duizend pond als koopsom is niet kwaad!" „Neen, ik kan haast niet gelooven, dat ik die som zal ontvangen," ant¬ woordde Sholto kalm. „Nu, je bent er anders lang niet zoo blij om, als ik had verwacht. Komt dat alles door dat vrouwtje van je? Toen wij daar ginds afscheid namen, ging heel je hart uit naar het weerzien en nu ik een maand later bij je ben, vind ik jullie ieder op je zelve wonen. Hoe zit dat toch?" Sholto antwoordde met de weder¬ vraag: „U heeft haar niet gezien, oom. Gaat u dan met mij mee?" „Wat?.. .. Kom jullie dan wel bij elkaar?" „O, ja; wij ontmoeten elkaar als oude kennissen. En ik mag wel een vriend meebrengen." „Mijn hemel, wat gaat dat tegen¬ woordig toch raar toe! Wat deed jullie dan scheiden?" „Dat weet ik eigenlijk zelf niet, Oom. Maar dit nieuws geeft mij nu wel een reden, om haar op te zoeken. Daarom is het nog niet gezegd, dat mijn vrouw ons vandaag ontvangen wil." „Had geld iets te maken met jullie vreemde verhouding?", vroeg Mr. Lindsay. „Vrouwen zijn vreeselijk tuk op geld; zelfs de besten onder ; haar!" ; „Beatrix wil liever zelve geld i verdienen, dan dat zij een cent van | mij aanneemt," antwoordde Sholto en i riep een vigelante aan. ' Bij de Rossite-woningen aangekomen duidde het bordje, dat daar hing, aan, I dat Mrs. Carnegie thuis was en toen ; het „hitje" de deur opendeed, ver- i raadde het geluid van stemmen daar | binnen, dat er reeds bezoekers waren. „Wij hebben tin gevonden in Carn¬ forth en nu wordt er een vennootschap van gemaakt, om de mijn te ontginnen en ik zal dan zelf ook tot de direc¬ teuren behooren." „Wat. ... Tin op het goed?" riep Albert Carnegie. „Ja, en in groote hoeveelheden! Daar zal je ook wel belaag in stellen; je bent immers de eerstvolgende erfgenaam ?" „Voor den ouden naam alleen voel ik al genoeg, om je van harte geluk te wenschen, Sholto!" (Wordt vervolgd)