Tekstweergave van MC_1923_01_13_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Achttiende Jaargang. No. 933. MEDEMBLIKKER COURANT. Nieuws- en Advertentieblad ZATERDAG voor Medemblik en Omstreken. 13 JANUARI 1923. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 50 ets. — Franco per post 65 ets. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen bij alle Boekhandelaren en Postadministraties. Dit blad verschijnt des VRIJDAGSAVONDS. VIT&KVKM t K. H IDEMA. Intercommunale Telefoon No. 6. Postrekening No. 66914. ADVERTENTIËN: Van 1—5 regels 40 ets. — Elke regel meer 8 ets. 4 Plaatsingen eener zelfde advertentie worden 3 maal berekend. Voor abonnement vrage men prijsopgave. Post- cr Telegraafkantoor - Medemblik, Geopend op werkdagen van voorm. 8 tot nam. 7,30 uur. Alleen voor het telefoonverkeer geopend tot nam. 8 uur. Op Zon- en Feestdagen geopend van 8 tot 9 uur voorm. (ook voor telefoon¬ verkeer). Voor postwissels, kwitanties en den dienst der Rijksverzekeringsbank alleen op werkdagen van 8,30 v.m. tot 3 uur n.m. Laatste lichting brievenbus, richting Hoorn, op werkdagen voorm. 7,—, 9,36, nam. 2,38, 4,55 en 7,— uur; op Zon- en Feestdagen alleen voorm. 7,— uur. Zomertijd en Hygiëne. De zomertijd heeft ten doel den ruensch door het verzetten van de klok te dwingen, des zomers een uur vroeger op te staan. Het is bekend, dat zulks aan¬ vankelijk alleen geschiedde uit eco¬ nomische overwegingen, want de bedoeling was des avonds licht uit te spareu. Later kwamen daarbij hygiënische beschouwingen, want ieder wist wel, dat „ vroeg naar bed en vroeg op" gezond is. Toch was men van het begin af in de groote stad meer met 'dezen maatregel in¬ genomen dan op het platteland. Waar eerlang een besluit moet genomen worden over de vraag, of de zomertijd bestendigd zal worden, volge hier over het verband tusschen zomertijd en hygiëne een korte be¬ spreking; aan anderen worde over¬ gelaten, de economische zijde van den zomertijd na te gaan. Het verzetten van de klok met het begin van den zomertijd heeft ten gevolge, dat de tijd een uur wordt vervroegd. Heeft dit ook invloed op ons slapen? zoo vraagt men ons. Uit verschillende proeven is het gebleken, dat de uren van den nacht niet alle dezelfde waarde hebben. Reeds na een paar uren bereikt de slaap zijn grootste diepte en wordt FEUILLETON. DE VB88QR8SÏT ?ALIBI DOOR HULBERT FOOTNER 27. Als het werkelijk een eerlijke zaak was, waar verder niets achter stak, waarom had zij dan zulke wanhopige voorzorgen genomen, om haar geheim te verzekeren ? Nahnya was geen dwaas kind, om zooiets zonder reden te doen. Hij gaf het verder op, een antwoord op die vraag te zoeken, en draaide de oude vrouw den rug toe, die, zoodra hij de oogen erop had gericht, den misvormden arm pijnlijk begon te wrijven, terwijl ze hem smeekende blikken toewierp. Ralph had reeds met een hoonenden glimlach opgemerkt dat zij zijn kleine instrumenten-troes en zijn medicamenten-kistje op de draagbaar hadden gelegd. Hij was vast hesloten, dat hij zich door niets zou laten bewegen, ze te openen. De twee vrouwen had twee pakken meegebracht, waarin al het noodige voor het inrichten van een comfortabel dan minder vast; tegen den morgen wordt hij weer iets dieper en daarna neemt hij, vrij plotseling een einde. Indien men dus om 10 uur begint, is de slaap ongeveer om 12 uur het diepst en dan wordt hij minder. Het bekende gezegde, dat de uren vóór middernacht bij den slaap dubbel tellen, wordt dus hierdoor bevestigd. Vroeg naar bed gaan, is als gezond te beschouwen, en men heeft in deze op het platteland dus een goede gewoonte. De gewoonte van de groote stad, om laat naar bed te gaan, brengt inderdaad verandering in het wezen van den slaap; wanneer men laat naar bed gaat, heeft men in den regel niet zooveel profijt van den slaap. Op het platteland was men nu eenmaal gewoon bij het naar bed gaan rekening te houden met den stand van de zon, en wanneer men zich des zomers aan den wijzer van de klok hield, moest dit op zulk een uur geschieden, dat men zich liever aan den zonnetijd hield. En in de groote stad werd het juist als een van de lichtzijden van den zomertijd beschouwd, dat het des avonds nog zoo lang licht bleef, waarvan men dan zooveel mogelijk wilde profiteeren. Ook kostte het meestal veel moeite, om de kinderen bij het volle daglicht van de straat naar bed te krijgen, en daardoor komen zij slaap te kort, wat op kinderleeftijd zonder twijfel zeer nadeelig is. De zomertijd had ook tengevolge, dat men des morgens een uur vroeger op moest staan, en gedachtig aan het „de morgenstond heeft goud in den mond", zou men hier dus ook gunstige resultaten voor de gewondheid verwachten. Het blijkt dat ook de uren van den dug niet alle dezelfde beteekenis voor den arbeid hebben. kamp, waarmee zij dau ook begonnen. Nahnya sprak verder geen woord tot Ralph, maar haar doen was wel¬ sprekend genoeg. Hij sloeg haar ongemerkt gade, en een gevoel van onrust besloop hem. Zij sneed een aantal sparretakken, om hem een zacht bed te maken. Zij roosterde een sneeuwhoen, dat zij had meegebracht, en bood het hem, voor het slapen gaan, zwijgend aan, met een blik waarin hij berouw las en een. dringende smeekbede. Een storm stak op in Ralph's borst. Hij voelde zich geroerd en toch ook weer geërgerd. Zijn hart drong hem, haar blik te beantwoorden, maar zijn gekrenkte trots weerhield hem. „Waarom kan niet open tegen mij zijn?" dacht hij. „ Denkt ze soms dat ze niet met kan behandelen als oud vuil, en me dan met een vriendelijken blik weer voor haar kan doen knielen?" Hij aanvaardde het aanbod als zijn recht, zonder zich te laten vermurwen, en Nahnya ging verdrietig terug naar haar eigen legerstede, naast die van haar moeder. Met een groot vertoon van onver¬ schilligheid schikte Ralph zich tusschen zijn dekens en sloot de oogen. Maar de strijd in hem duurde voort. Hij wilde, en hij wilde niet. Zij had er spjjt van — hjj moest van haar hotuden. VOOft HET ubhigem opw$ VRti EM POLUSTttl VAM HOUTWERK'MARM^t SCHlLQERWERS iAAPLEVlÊRK GLASwM ££"l£v£v<:j'x(££p VLAARDINCcTr VIM. IS BET MODERNE j PBACOSCHE MIDDEL VOOR IEDERE HUISMOEDER DIE, m PUUS OP STELT DAT, EMU PCTTEN" EN PANNEN MESSEN EN ALIE METALEN KEUKENGEREI OP DE MEEST AFDOENDE EN SNEUE WJZl WOEDEN GEREINIGD. OVERAL VEJSKB17GBAAÏ2- tti PBACTLSCHE STROOIBU.SSEH 3 FABRI KANTEN VAN fcVIM SUNLIGHT £N LI FEBuoy VIM DB D&VBI&JS ZSEPjK\i7. "VTAAEJ-DIMGË NL Het waas van geheimzinnigheid waarin zij zich bleef hullen, maakte hem wanhopig; haar rustige, wel¬ overwogen tegenstand die zij zijn wil bood, bracht zijn wilde verlangens tot krankzinnigheid. Er waren oogen- blikken dat hij het gevoel had, dat hij alleen dan vrede zou kunnen vinden, wanneer hij haar moreel verpletterde. En dan dacht hij weer aan die uitdrukking in haar oogen. Reeds daagde het, voor Ralph in slaap viel. Toen hij ontwaakte, was de storm geluwd. Bij hem kon een dergelijke strijd slechts tot één uitkomst leiden: zijn trots gaf zich gewonnen. Alles welbe¬ schouwd, redeneerde hij, was hij toch medicus: het giug dus niet aan, zijn patiënt om een ernstige beleediging den rug toe te draaien. Hij was niet van plan Nahnya te vergeven — althans niet zoo maar zonder meer — maar hij wist, dat hij zichzelf nooit meer zou kunnen vrijpleiten, als hij wegging zonder zijn plicht als arts te hebben gedaan. Misschien was hij hierin niet vol¬ komen oprecht tegenover zichzelf, misschien was het alleen maar trots, die, nu hij het had afgelegd, nog iets trachtte te redden — maar toch niet meer dan den schoonen schjjn; misschien zou hij, als hij er iets aan had kunnen doen, nooit van Nahnya zijn gescheiden. Elk hart vol fantasie, dat liefheeft, smaakt graag de bitterzoete voldoening om vurige kolen op het hoofd van het voorwerp zijner liefde te stapelen. Zij zou er spijt van hebben, dat ze hem zoo behandeld had, maar hij zou onvermurwbaar blijven. Als ze er nu erg veel verdriet van had — nu, dan zou hij misschien .... Dus opende hij, na het ontbijt, nog grimmig kijkend als een Italiaunsche struikroover, zijn troes, en gaf Nahnya barsche bevelen. Haar gelaat straalde; zij sprak geen woord, maar vloog op zijn wenken. Bewonderenswaardig was haar bevattelijkheid en haar handigheid. In minder den geen tijd lag de angstige oude vrouw gemakkelijk uitgestrekt op een breed, hoog bed van sparre¬ takken, en stonden spalken, verbanden en warm water gereed. Toen alles voorbij was, en de oude vrouw uit de aetherbedwelming begon te ontwaken, overvloedig tranen stortend, maar toch heel blij dat het nu was afgeloopen, pakte Ralph zijn instrumenten weer in, met demonstra¬ tief gegooi. Nu zijn beroepstoewijding niet meer noodig wa3, heesch hij weer de vlag van onvermurwbaarheid. Wanneer men des avonds bijtijds naar bed gegaan is, wordt men des morgens vroeg wakker; men gevoelt zich verfrischt en kan zonder groote inspanning aan den arbeid beginnen. Wordt men des morgens laat wakker, dan heeft men weinig lust tot den arbeid; daardoor kan m$n eerst moeilijk aan den gang komen. De gewoonte om laat op te staan kan moeilijk als hygiënisch beschouwd worden. Op het platteland werden reeds bij den aanvang groote bezwaren tegen den zomertijd ingebracht, die in nauw verband stonden met het feit, dat men daar gewoon was zijn leven min of meer te regelen met den stand van de zon. Een bezwaar tegen de tijd-ver vroeging was echter vooral, dat men daardoor werd gedwongen op het midden van den dag, wanneer des zomers de hitte het grootst was, weer aan het werk te beginnen. En dit bezwaar gold zeer zeker ook voor de kinderen, die daardoor ook gedwongen waren des namiddags een uur vroeger ter school te komen. Op vele dorpen wilde men daarom ook niets van den zomertijd weten en hield men zich eenvoudig aan de zon. Yoor de groote stad geldt ook zeer zeker het bezwaar, dat men gedwongen wordt te arbeiden op het warmste gedeelte van den dag, terwijl het ook niet gewenscht is, dat de scholen des middags een uur vroeger beginnen. Indien wij deze beschouwingen samenvatten, dan blijkt, dat de gulden regel: „vroeg op en vroeg naar bed", ook volgens het weten¬ schappelijk onderzoek algemeene toe¬ passing verdient. Al meer en meer wordt men er dan ook toe geneigd, terug te keeren tot den eigen tijd, die door de zon wordt aangewezen. . Nahnya had niets gezegd. Toen het gevaar geweken was, had : zij zich over de patiënt heengebogen en zijn hand gegrepen, maar hij had die snel teruggetrokken. Met haar oogen, die een innige dankbaarheid uitdrukten, volgde zij hem. Het hinderde Ralph, en vermeerderde zijn wrevel, — waarom had hij niet kunnen zeggen, misschien omdat het slechts dankbaaarheid was, en niet 1 do andere innigheid waarnaar h|j hongerde. Hoe het zij, hij kon het niet verdragen. Hij sloeg het valies dicht, wierp het neer, en liet de patiënt verder aan Nahnya's zorgen over. I „Atgeloopen," dacht hij bitter. „En tusschon haar en mij is het ook afgeloopen. Wat kan 't haar schelen wat ik voel. Zij heeft mij zonder eenig gewetensbezwaar opgeofferd aan die oude vrouw. Nu die genezen is, kan ik wel weer teruggaan en verder ! opwaaien, maar zoo gemakkelijk -komen ze niet van me af; ik heb mijn werk gedaan en het staat me nu vrij te doen wat ik wil. Ik ga hier niet vandaan voor ik de reden ken van die idiote geheimzinnigheid." Wordt vervolgd.