Tekstweergave van MC_1923_01_06_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Achttiende Jaargang. No. 922. MEDEMBLIKKER COURANT Nieuws- en Advertentieblad ZATERDAG voor Medemblik en Omstreken. 6 JANUARI 1922.3 • ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 50 ets. — Franco per post 65 ets. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen by alle Boekhandelaren en Postadministraties. Dit blad verschijnt des VRIJDAGSAVONDS. VTITGKVmn i K. H IDEMA. HEDUIBUt. Intercommunale Telefoon No. 6. Postrekening No. 66914. Post- en Telegraafkantoor - Medemblik, Geopend op werkdagen van voorm. 8 tot nam. 7,30 uur. Alleen voor het telefoonverkeer geopend tot nam. 8 uur. • Op Zon- en Feestdagen geopend van 8 tot 9 uur voorm. (ook voor telefoon¬ verkeer). Voor postwissels, kwitanties en den dienst der Rijksverzekeringsbank alleen op werkdagen van 8,30 v.m. tot 3 uur n.m. Laatste lichting brievenbus, richting Hoorn, op werkdagen voorm. 7,—, 9,36, nam. 2,38, 4,55 en 7,— uur; op Zon- en Feestdagen alleen voorm. 7,— uur. Van oud op nieuw, ,,'t Is alles als voorheen geweest", zal menigeen zeggen. Een zeker, in de meeste gezinnen zal men den oudejaarsavond hebben gevierd, zooals men dit tevoren gewend was: hier in ernstige overwegingen, daar in gezellig bijeen zijn, hier herdenkend het vele goede van het afgeloopen jaar, daar treurend over een die thans zoo zeer gemist wordt, 't Zal veelal geweest zijn als voorheen. Toch zal bij velen in onze goede stad de gedachte wel eens zijn bovengekomen aan datgene, hetwelk in onze gemeente anders is geworden. We denken hierbij natuurlijk aan het Rijkskrankzinnigengesticht, het¬ welk „met klokke twaalf" dien nacht voorgoed is verdwenen en vervangen — gelukkig — door het Provinciaal Ziekenhuis. Wie t niet wist, zal het niet zijn opgevallen; „de zaak wordt op den zelfden voet voortgezet", zou hij allicht denken: de zelfde Directeur; het zelfde personeel. Nu ja, er zijn patiënten vertrokken naar Woensel of andere inrichtingen, maar die zullen wel door andere worden ver¬ vangen. Als gezegd: 't blijft alles bij 't oude. En toch: wat moeite en zorgen heeft het gekost om het zóó ver te krijgen, dat deze inrichting voor onze ADVERTENT I EN: Van 1—5 regels 40 ets. — Elke regel meer 8 ets. 4 Plaatsingen eener zelfde advertentie worden 3 maal berekend. Voor abonnement vrage men prijsopgave. gemeente behouden bleef. — Reeds vroeger hebben wij daarop de aan¬ dacht gevestigd en hulde gebracht aan hen, die hun krachten daarvoor hebben ingespannen. We denken daarbij in de eerste plaats aan Dokter Dikshoorn, die ruim een jaar lang, behalve met de Directie van het Rijks Krankzinnigen¬ gesticht, ook belast was met de geneeskundige verzorging der patiën¬ ten, een taak, hoe zwaar ook, steeds vol ijver en opgewekt vervuld, en die daarbij toch nog tijd vond om krachtig te werken voor den over¬ gang tot Provinciale inrichting. De bloemenhulde, hem op Nieuwjaars¬ morgen gebracht, was zeker wèl verdiend. Ook onzen Burgemeester, den hm. G. A. de Jong, W. C. Snel en allen die aan dit welslagen hun krachten hebben gegeven, komt hiervoor een woord van hulde toe. Wat toch zou er van Medemblik geworden zijn, als de gebouwen niet weder in gebruik waren genomen; de Directie en het geheele personeel uit Medemblik waren verdwenen; alle leveranties door de burgers aan de inrichting zelve en aan allen daaraan verbonden, waren opge¬ houden. (Gezwegen van het meedragen in de gemeentelijke lasten.) Het zon voor velen een ramp genoemd kunnen worden. En nu: niet alleen kan veel blijven wat was, maar er is nieuw leven gekomen: 8 nieuwe woningen ver¬ rijzen aan de Oude Haven, terwijl aan het Geldelooze Pad ook een 20-tal zal worden gebouwd, waar¬ voor de voorbereidende maatregelen reeds worden getroffen. Dit geeft werk, doet dus de werkloosheid verminderen en brengt verdiensten in vele gezinnen en het kan vooral voor een gemeente als Medemblik gezegd worden: als het op den een regent, drupt het op den ander. \ jr. Johanna costtR.. Eigenlijk kan n kincfcfefvasck doen! Als hel"goed ingesmeerd is met"Sunlight* 51eep„ en er wordt don warm water opge- stort", is ol het Werk gedaan!! — ^ +-Z. _ _ £& wasckt* Wel voor U j D£ t-EVEtL'S VOLAARD l FEUILLETON. DE VERBORG®! VAE1EI DOOR HULBERT FOOTNER 26. De reis werd dus voortgezet op dezelfde wyze als 's morgens, maar nu duurde de tocht langer. Ralph verbaasde zich over het uithoudings¬ vermogen zijner dragers. Minstens ee uur gingen zij, met verscheidene Weine onderbrekingen, bergopwaarts. Eindelijk werd hij weer neergezet, en leen gelaten. Hij onderstelde, dat zij by de volgende halteplaats waren aangekomen. Geruime tijd verstreek zonder dat hij hen hoorde spreken, of dTgJ% k VTam' dat er °P wees, , , 06 ®rei<3selen voor kampeeren hem ?6 mogelijkheid, dat zij • Aler m de bosschen verder aan zijn lot zouden overlaten, drong zich 12 h6m °P\en §af tem een onaan- ng&grll" e"d 8ey0el laDS5 Eindelijk hoorde hij Charley's voet "tappen en de blinddoek werd van weggenomen. Nog altijd het Nahnv» bT W°Ud" Geen SPoor van hnya. meer geheimzinnigheid »Waar 18 Nahnya F' vroeg Ralph. „Zij kwamen terug t e p i s k o w," antwoordde Charley onvriendelijk. De jongen hield hem een stuk papier voor, waarop iets geschreven stond, dat blijkbaar voor Ralph bestemd was. Hij hield het echter onderst boven. Daar schreeuwen niets hielp, en Ralph's handen gebonden waren, daurde het eenigen tijd eer Ralph zich zóó had uitgedrukt, dat Charley de bedoeling begreep. Toen het papier eindelijk werd gehouden zoo¬ als het moest, zag Ralph, dat hij een brief van Nahnya voor zich had. En weer moest hij zich over haar verbazen. Het schrift was fijn en precies als dat van een non. Zij kon even goed de pen hanteeren als de pagaai! • „Voor den dokter," begon de brief. (Zij had gepoogd Ralph te spellen, maar had die poging opgegeven). „Als u belooft, niet weg te loopen voor ik terugkom, zal Charley uw touwen losmaken,, en u vrij laten rondloopen. Wanneer u toestemt, maak dan een kruis op dit papier, en laat het hem zien. Annie Crossfox." Ofschoon Ralph Nahnya haar gewelddadig optreden nog geenszins vergeven had, werd zyn woede toch eenigszins getemperd, en wel door een buitengewone nieuwsgierigheid. Hij was vastbesloten, uit te vinden wat achter al deze geheimzinnigheid stak. De gevraagde belofte wilde hij geven, en hg verzocht Charley met Ook hiervoor brengen we nogmaals lof aan het Bestuur der Vereen, voor Woningbouw, dat met taaie volhar-, ding dit resultaat heeft bereikt. Zoo is er bij het vele sombere dat ook in onze gemeente te aanschouwen is, een lichtstraal, waarop het ons een genoegen is te wijzen. Moge nog vele jaren het Provinciaal Ziekenhuis behulp van teekens, het podlood tusschen zijn tanden te plaatsen. Charley hield hem het papier voor, en hij maakte er het voorgeschreven teeken op. Toen stak Charley het in den zak, om het zoo te bewaren als bewijs dat hij niet verantwoordelijk was voor wat verder misschien zou gebeuren, en maakte de touwen los. Ralph begon heen en weer te loopen om de stijfheid van zijn beenen te verdrijven, en om te kijken naar wat hij maar zien kon. Doch op deze plek was niets anders te zien dan het woud, in welke richting hij ook de blikken wendde. De boomen waren niet meer van zoo'n imponeerende grootte, en er was meer laag hout. Dit kwam overeen, met wat Ralph zich had voorgesteld, op grond van de stijging die zij hadden ondernomen. Hij zag reusachtige frambozeustruiken met bleeke bloemen, zoo groot als malven. De stilte was onnatuurlijk; geen vogel liet zich hooren, géén blad bewoog. Ralph moest zich bij zyn onderzoek ten slotte bepalen tot het impassibele gezicht van Charley. Dit loonde echter de moeite zeer weinig. Charley zat met zijn rug tegen een boom een pijp te rooken en staarde voor zich uit. Charley had het vermogen om, wanneer hij dat verkoos, geen teeken van leven meer te geven. Ralph vroeg zich af, wat wel de reden mocht zyn, dat hij niet in slaap in onze gemeente gevestigd blijven, tot genoegen van Directie en Personeel en tot voordeel van Medemblik. BUITENLAND. DE CONFERENTIE te Parijs is Dinsdag aangevangen; de geallieerde Premiers houden nu de „financieele viel. Langzamerhand kreeg hij den indruk, dat de jongen onrustig was — niet de onrust van dreigend gevaar, maar van ongeduld. Nu en dan wendd'e hij de blikken in een gegeven richting en een uitdrukking van verlangen scheon daarbij in zijn harde, groote oogen te komen., Hij rekte hoofd daarbij luisterend naar voren. „Nahnya heeft hem buiten iets gehouden, dat hij graag wil weten" meende Ralph. Charley bereidde een maaltijd, en zij begonnen te eten. Daarna rolde Ralph zich, niet wetend wat beter te doen, in een deken waarop hij gelegen had, en sliep in. Toen hij wakker werd, was de onverzadigbare Charley bezig met opnieuw eten koken. Nadat zij het avondmaal hadden genuttigd, zaten zij nóg eenigen tijd bij het vuur te rocken, en de schemering sloop reeds nader, ofschoon de hemel ver boven hun hoofd nog helder was, toen de jongen met een ruk opsprong, zijn hoed en geweer greep en weg¬ snelde. Ralph staarde hem verbouwe¬ reerd na. Eindelijk zag hij uit de richting waarin hij was verdwenen, Nahnya komen, gevolgd door een oude vrouw in een zwart katoenen japon. Bij het zied van het meisje, vlamde de herinnering aan de onwaardige behandeling, die hij van haar had moeten dulden, weer in hem op, en zijn oogen kregen een besprekingen", waarover sedert eenige weken in de buitenlandsche pers nogal het een en ander is geschreven. Ook de Conferentie te Lausanna houdt nog zitting; zelfs verkeert deze in een critiek stadium, maar aller oogen zijn thans gericht naar die te Parijs, waar nog belangrijker onder¬ werpen aan de orde zijn. Reeds een tiental internationale conferenties behooren tot bet ver- ledene, waar men getracht heeft tot een collectieve samenwerking van alle landen te komen; waar het herstel van Europa werd beproefd. Toch is alles bij het onde gebleven. Zal Parijs sncces opleveren? 't Zon al mooi zijn, als de conferentie ons op een beteren weg brengt, *oo, dat Amerika straks zijn steun kan verleenen, om Europa weer overeind te helpen. In New-York blijft men hopen, dat op de Conferentie te Parijs een accoord zal worden bereikt inzake de Duitsche schadeloosstelling, maar gebeurt dat niet, dan wil men dat de betrokken Regeeringen vooraanstaande financi¬ eele deskundigen zullen aanwijzen om den fiDancieelen toestand van Ènropa, en voornamelijk van Duitschland, te onderzoeken. Men wil dat alsdan het bedrag der schadeloosstelling zal worden vastge¬ steld, hetwelk Duitschland in staat is te betalen. Hieruit blijkt dus, dat het Amerika ernst is, om „de zaak" tot een op¬ lossing te brengen. En de Unie vermag véél! De internationale politiek staat thans das in het teeken der Parijsche conferentie. IN IERLAND was het in de Kerstweek vrij rustig; thans is het weer andersom. Uit verschillende plaatsen worden vele ernstige botsingen gemeld, benevens talrijke brand¬ stichtingen. ' Gewapende Republikeinen hebben getracht eenige kantoren in de 'lucht te laten vliegen. Ernstige schade is vermeden door snelle maatregelen. VRIJWILLIGE SOCIALISATIE zouden we willen noemen, wat uit New-York wordt gemeld. De millionnair Henry Dick, fabri¬ kant van katoenen goéderen, heeft harde uitdrukking. Aan Charley dacht hij niet meer. Nahnya sloeg eeny snellen blik op hem, om daarna de oogen weer neer ta slaan. „Dit mijn moeder," zeide zij zacht. De oude vrouw maakte voor den dokter een onhandige buiging. Hij scheen haar een geweldigen schrik in te boezemen. Zij herinnerde op geenerlei wijze aan Nahnya, wtinr haar alle bekoorlijkheid ontbrak. Zij was het type van een moeder Van vele kinderen op middelbaren leeftijd. Het gitzwarte haar droeg zij netjes bescheiden en gevlochten: haar oogen waren stoïcynsch als die van Charley, en haar huid was als verfrommeld bruin waspapier. Zij had het sterke en berustende van de arbeidsvrouw op jaren. Ralph keek van de moeder naar de dochter, maar vond niet de minste gëltjkenis. Het gaf hem een gevoel van bittere voldoening. Met kennersblik monsterde hij den onge- lukkigen, kromgegroeiden arm van de oude vrouw. Dus het was dan toch waar, dat Nahnya hem gjehaald had, om haar moeder te helpen. Hij voelde zich verlicht, maar vdnd de heele geschie¬ denis nu nog geheimzinniger. Wordt vervolgd.