Tekstweergave van MC_1918_01_05_0005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

♦ MEDEMBLIKKER COURANT. TWEEDE BLAD. Zaterdag 5 Jan. 191S. Plaatselijk Nieuws (vervolg). LAMBERTSCHAAG- Vrijdag hield de IJsclub Abbekerk—Lambertschasig haar jaarvergadering ten lokale van den heer J. Ru ij ter, onder presidium van den hr. J. Oostwoud Wijdenes. Uit het verslag van den Seer., den hr. W. Kool, bleek hoe actief het, Bestuur den vorigen winter was geweest en hoeveel er op het ijs gepresteerd w»s. Hierdoor waren do financiën vrij wat geslonken. Uit de rekening van den Penningm,, don hr. Brugman, bleek, dat het kasgeld was teruggegaan van + f 240 tot f 84. AIb Bestuursleden warden herkozen de h.h. K. Zijp en P. Koorn, en als Comm. de h.h. L). Koorn en K. Timmerman, terwijl in de plaats van den hr. E. Groot, die als Commissaris bedankte (wegens vertrek naar den Bangert, benoemd werd de hr. A. Groot. Bij da rondvraag werd ter sprake gebracht, wat bij gunstige gelegenheid op het ijs zal worden gedaan. De hr. Mastel meent, dat in de eerste plaats voor goede verkeerswegen moet worden gezorgd, zoodat aansluiting kan worden gezocht bij de omliggende ijsclubs en vraagt waarom dit den laatsten winter wel eens wat te wenschen heeft over- geloten, waarop de Voorz. antwoordt, dat de aansluiting bij de omliggende plaatsen haast niet te verkrijgen is. Zoo werd b. v. wel getracht met Medemblik aan¬ sluiting te krijgen, waarvoor van hier uit do baan langs de Dijkgracht in orde werd gebracht tot de Jeneverbrug, vlak bij den spoorljjn, en dat dan Medemblik het nog niet de moeite waard achtte, het kleine gedeelte van de spoorbrug langs de Groentemarkt tot de Btad op to ruimen. De heer Mantel kreeg opdracht deze ssak zooveel mogelijk in goedo banen te leiden. De heer Brugman zou gaarne zien, dat als er feestelijkheden op het ijs worden gehouden, dat die enkel onder de leden plaats vinden. Dit vond nogal bestrijding, maar het werd toch ten slotte aangenomen met 7 tegen 5 stemmen. Het Bestuur kreeg opdracht, met in¬ achtneming van het bovenstaando en de zeer geslonken kas, te handelen naar omstandigheden De heer D. Koorn gaf nog in over¬ weging, vóór de gasbronnen riet te plaatsen, om daardoor de groote open plekken te voorkomen. Dit middel schijnt veel te helpen. Nadat do heer A. Speur de loonkwestie nog even naar voren heeft gebracht, was er niets meer te behandelen en sloot de Voorz. de geanimeerde vergadering. HOOGWOUD. De j.l. gehouden ver¬ pachting grasgewas van de Baune Hoog¬ woud eu Aardswoud, heeft opgebracht f 683 —. Het vorig jaar f 544,—. ZWAAGDIJK. Van het te Westwoud gestationneerde ziekenrijtuig word in 1917, 33 malen gebruik gemaakt; 18 ,maal naar de ziekeninrichting te Hoorn, 4 maal naar het ziekenhuis te Enkhuizen, 2 maal naar de inrichtingen te Amsterdam, 2 maal naar het ziekenhuis te Lutjebroek en 7 maal van het eene dorp naar bet andere. — In de Boerenleenbank alhier, werd in 1917 ingelegd f 92711,13, terugbetaald f 94794,20, saldo der spaargelden bedraagt f 91562,56. Aan voorschotten werd verstrekt f 24800, terugbetaald f 22024, saldo aan voor¬ schotten bedraagt f 28865. Van de Centr. Bank word ontvangen f 94050, naar de Ceutr. gezonden f 90315. Het aantal leden bedraagt thans 91. HOOGRARSPEL. Het Plaatselijk Begrafenisfonds gaat flink vooruit. In 1917 traden 40 nieuwe leden toe. -Er stierven 6 leden van de 5e klasse (velwasson) en 2 leden der 2e klasse, zoodat de premie voor een lid der 5e klasse bedroeg 65 et., voor een lid dar 4e klasse 60 et., voor die der 3e klasse 25 en voor die der 2e klasse 20 et. Thans zijn 200 hoofden van gezinnen als lid toegetreden. "* ENKHUIZEN. Door de Broodbakkers- patroonsvereeniging alhier is besloten ook 's Vrijdags geen brood meer te bakken. BOVENKARSPEL. In het afgeloopen jaar is aan de markt van de Vereen, „de Tuinbouw" voor ongev. f 4,500,000 omgezet. LUTJEBROEK. Door de gladheid der weg?n kantelde de vorige week hot melk- wagentje van C. Silver alhier, naar den onderkant der straat, met het gevolg dat een der melkbussen omsloeg en er een 70 liter melk verloren ging. BENNINGBROEK. De hr. H. Sasburg, vaandrig bij het 4e Rog. vesting-artillerie te Den Helder, is bevorderd tot 2e luite¬ nant reserve kader. OOSTWOUD. 28 Deo. werd ten hnize van den heer K. Spijker een propaganda- avond gehoudon voor de geheelonthouding van alcoholische dranken. Als spreker trad op den heer T. Duijm, onderwijzer in don Haag. Met een alge¬ meens beschouwing over vroeger en thans kan hij met blijdsohap constateeren dat ook, al was man nog lang niet waar men wezen moest, zijn vroegere woonplaats, zijn geboorteplaats voor de geheelonthou ding was te winnen. De avond werd verder zeer gezellig doorgebracht met het leveren van mooie voordrachten. Post- en Telegraafkantoor - JHedemHil Lijst van onbestelbare brieven en brief¬ kaarten, waarvan de afzenders onbekend zijn. Terugontvangen 2e helft Dec. 1917. D. v. Doelen, Heerleshei Borgroode. W. Laanstra, ? Predikbeurten - Medemblik. Ned. Hery. Kerk (Breedstr.) Zondag 6 Jan. v.m. 10 uur: Ds. A. G. F. Smit. n.m. 6 uur: Ds. A. G. F. Smit. Geref. Kerk (Nieiiwstraat). Zondag 6 Jan. v.m. half 10 en n.m. 5 uur: Ds. E. Ëuurma Liith. Kerk (Westerhaven). Zondag 6 Jan. v.m. 10 uur: Ds. J. P. van Heest Doopsgez. Kerk (Tuinstraat), Zondag 6 Jan. v m. 10 uur: Ds. J. M. Erkelens. Laatste Berichten. BINNENLAND. DEN HAAG. De resultaten der jongste bietencampagne zijn nog niet bekend; toch staat nu reeds vast, dat in de eerstvolgende maanden van suikerrantsoeneering geen sprake zal zijn. BUITENLAND. PETROGRAD. Trotzky hield een rede en liet zich daar in sarcasti¬ sche bewoordingen uit over hetgeen hij noemde: de huichelachtige vredes¬ voorstellen van Duitschland. Hij ver¬ klaarde, dat zijn regeering en de arbeiders nooit zulke voorwaarden zullen aannemen, als Duitschland hun wenscht op te leggen. Wanneer de centrale mogendheden niet loyaal de Poolsche en Lettische volken zouden laten beslissen over hun eigen toekomst, zou het dringend noodzakelijk zijn de Russische revo¬ lutie te verdedigen. De vertegenwoordigers van alle fronten, die telegrafisch naar Petro- grad ontboden waren, erkenden dat de toestand aan de fronten bedroevend is, zij verklaarden echter, dat het leger de Russische revolutie zal ver¬ dedigen, maar dat het dringend be¬ hoefte heeft aan brood en laarzen. Advertentie. Eleclriciteïl — Wervershoof. Hhrmede bericht ik u, d*L ik vanaf heden I*BA€'■ 1TLA!II*EN kan leveren, tegen streng concurreerende prijzen. Er zije voor u veel voordeelt aan verbonden, om bij mij uw lampen te koopen. Door mijn benoeming als lijnwerker bij het Electrisch bedrijf, is er voor mij alles aan gelege.a, u strikt eerste klas werk te leveren, wat u ten voordeele strekt en voor mij de beste reclame is. Ook belast ik mij heel gaarne met het veranderen van Petroleum- en Gaslampen in Electxische. Ook zal het mij zeer aangenaam zijn, u prijsopgaaf te mogen doen van complete INSTALLATIES, zoowel voor kracht als voer licht, Denkt over dit alles nu eens goed na en u zult tot de overtuiging komen, dat toch DAAR uw adres is, bij wies en aan wien het geheele electrisch bedrijf werd toevertrouwd. Mij beleefd aanbevelend, teeken ik, Uw Dw Dr., Joh. DE HAAN, Lijnwerker bij het Electriciteitsbedrijf te HEBWEBSlMaOF. N.B. De lampen zullen geëxposeerd worden bij Joh. de Vries» Café „DE KAATSBAAN" en li] M. de Haan. spoedig bes'st worden. Het tegedeel is eerder waar; het belang vanAmerika brengt mee, om den oorlog oo lang mogelijk te doen voortduren, In iedei geval, voor ons, voor Nederland,was de deelneming van Amerika ei ware ramp. Niet lanj duurde het, of alle aaD- voer van tedsel voor mensch en vee werd stoppet. Weldra varen we ook van onze koloniën gesneden: de verbinding verbroken. Voedsel it het buitenland was ons gedurende de oorlogsjaren toch al krap toegmeten, en nu — niets meer. Wij, netrale kleintjes, moesten ons maar. ien te redden. We weren, of we wilden of niet, tegen Cenlaal-Europa aangedrukt, en FEJILLETON. dITwte WADE. 13. „Gij wd niet, hoe mooi het is in de bergen' zeide zij eindelijk met matte sten om een eind te maken aan de pijnlijkistilte. Geërgerckeerde hij zich om. „Mooi? ïn als gij nu eens naar beneden gitort waart, ik heb toch maar een vrouv en onze Edith maar een moeder; ituurfijk denkt gij er niet aan, welk een gevaar het is, ieder oogenblik rit er zoo'n kiauteraar hals over kop nar beneden, en dan is het ongeluk geeurd." Zij slootde oogen. Een harde, spot¬ tende trefeipeelde om haar lippen. „Eigenlij is het uw schuld!" sprak zij. „Ik be u dikwijls genoeg gevraagd, met mij c bergen op te gaan, en alleen, omnt gij dat niet woudt doen." Hij gingschrijlings op een stoel voor haar bed itten en klemde de handen ineen, als jm zijn zelfbeheersing te bewaren. „De vrowen hebben toch een bij¬ zonder talnt, om de eenvoudigste dingen te trdraaien! Dus omdat ik hat bergklimme voor onzin houd, en het Weinig eiereu, weinig vleesch en nagenoeg geen vet. Om een dreigenden vetnood te be¬ zweren, zullen de zelfs de voorraden oneetbare vetten worden opgenomen, en door verschillende bewerkingen zoo goed mogelijk voor menschelijk gebruik worden geschikt gemaakt Het begint er te nijpen. Bovendien — bet brood. Als er geen graan van buiten werdt inge¬ voerd, moeten we zelf meer graan bouwen. Gemakkelijk gezegd! Aangemoedigd door rijksvergoe¬ dingen, zullen de boeren nu wat grasland stroopen, en mplaats van gras nu menschelijk voedsel gaan verbouwen. Het is wenschelijk en het helpt iets; maar veel zal het niet uithalen. Er is zóóveél noodig! En het ergste is, dat het niet eens u verbied, ben ik schuld van alles..." „Het u verbied!" Zij opende de oogen en keek hem weer met koele verbazing na, toen bij opstond en de kamer doorliep. Het kwam haar zoo vreemd voor, dat zij dien man zou moeten gehoorzamen. Zij zuchtte diep. Een doffe, ontzet¬ tende angst voor de toekomst vervulde haar gemoed. Hij ging weer naar haar toe. „Wees dan toch verstandig, kind! Ik geef je geen verlof meer de bergen in te gaan, — en gij kunt vragen wien gij wilt, hij zal mij gelijk geven; maar overigens kunt gij gedaan krijgen wat gij maar verlangt, en wij zullen op reis gaan, waarheen gij maar wilt." Zij vloog overeind. „Wilt gq dan hier vandaan?" vroeg zij haastig. „Gij hebt mij hier een beetje be¬ lachelijk gemaakt, beste," antwoordde hij met een kuchje van ergernis. „Een echtgenoot, die met een lantaarn zijn vrouw zoekt en bij huisknechts en ezeldrijvers Daar haar moet vragen, enfin. Wij eten vandaag op onze kamer en vertrekken morgen vroeg." Zij zweeg. „Ik heb een brief van thuis," zeide hij een poosje later. „Edith is gezond en wel. En verder was er niets nieuws. Zij knikte zwijgend. Wat was die geheele omgeving treurig den vorm van soep). Voor ..krachtvoer" zat voor duizenden in den lande niet veel over¬ schieten : eieren, melk, vleesch. vet, alles spaarzaam toegemeten, en duur. De visscberij wordt op de Noordzee te veel belemmerd, om in de tekorten te kunnen voorzien. En zoo zijn de vooruitzichten niet bemoedigend. Dat men het in de oorlogvoerende landen nog slechter heeft en zal hebben, is een schrale troost. Maar een troost is het toch; want wij voelen ten minste niet al de andere, namelooze ellende van het oorlogswee. Niettemin, we staan er niet gunstig voor. Dezen winter zal het wel gaan; maar, o wee, als we nog eens een oorlogswinter moeten beleven. Het kleine Nederland staat mach- ... de smakelooze hotelkamer met die oleographieën ... het leven en het gestamp, dat men door de dunne vloeren en muren overal hoorde, het kraken van de verlakte laarzen, waar¬ mede haar echtgenoot rusteloos en nijdig heen en weer liep. Eindelijk bleef hij staan. „Wie was toch die andere man, die bq je was?" „Hij heelt zich aan mij voorgesteld," antwoordde zij bedaard, „Baron van Gündlingen, eigenaar van een landgoed aan den Main." Hij trok de wenkbrauwen op en kwam dichterbij. „Ik dacht dat hij een gids was; zoo zag hij er ten minste uil!" Zwijgend schudde zij het hoofd. „Dat is heel aardig,'' hernam hij, „werkelijk allerliefst; dus een gletscher- toeht met een heer, dien ik nooit heb hooren noemen." Haar gelaat kreeg een uitdrukking van kouden ernst. „Ik ben blij, dat ik hem ontmoet heb," sprak zij langzaam, zonder haar man aan te zien, „zonder hem zou ik boven heel eenzaam en alleen geweest zijn, en had ik vandaag zeker den weg naar beneden niet gevonden. Hij heelt als een krachtig, verstandig man voer rr>ij gezorgd, en gij zoudt beter doen, hem een bezoek te brengen en hem te bedanken, dan hier maar voortdurend linie gebeurt. Want ontwijf-lb»ar is het. dat de Duitsche Hoepen in't wes¬ ten versterkt worden door kameraden «.n material uit het oosten. De. Fransche en Engeische pers ver¬ moedt. dan o«k dat het komende en «erwar.hte offensief der Dult- schers grooter afmetingen zal aan¬ nemen dan tot dusver en bereidt het publiek er op voor dat er terrein, mannen en kanonnen verloren kunnen gaan. Voor de Britsche regeering is 't tevens een aanleiding geweest, nog meer mannen naar het front te zenden Wat het Italiaansche front betreft, sneeuw en slecht weer hebben de. ge¬ vechten tot een minimum beperkt; slechts artillerie-actie op bet oostelijk deel van 't plateau van Asiago, in de buurt van d* n Monte Tomba en eenige toppen. te jammeren over de gevaren in de bergen." Hij scheen te aarzelen. „Dat zal het eenige zijn wat er op zit," meende hij knorrig, „het is de eenige manier om met goed fatsoen een einde aan de zaak te maken. Ik zal mijn kaartje door den kellner laten brengen, en laten vragen, of ..." Hij brak af en keek verbaasd uit het raam. „Kijk, daar loopt hij al weer weg!" riep hij halfluid en verheugd. Zij volgde zijn blik. Jawel, die breed¬ geschouderde figuur kende zij wel, die daar met zware rustige voetstappen, het ijshouweel op den schouder, door den regen voortstapte, altijd verdei, en zonder om te kijken in den nevel ver¬ dween, die heden de bergwereld scheidde van het dal. Een diepe troostelooze treurigheid overviel haar, alsof die eenzame wan¬ delaar alle kracht en grootheid meenam uit haar leven, waarin zij slechts een enkele maal in de laatste dagen een lichtstraal geworpen hadden. Nu zou het oude spel weer beginnen en in de bonte oppervlakkigheid van haar bestaan zou het haar misschien weldra onbegrijpelijk voorkomen, dat zij eenmaal gesmacht had naar ernst en inkeer tot zichzelf. En toch was het misschien zóó beter. Beter, een vluchtige ontmoeting te vergeten, waarbij twee menschen in 111UII UU llUkJOIUWUV VOUVlb^SUW lUIDIU' dels te Brest Litofsk is aangekomen. Dsar worden ook besprekingen gevoerd met de Oekrainische delegatie. De Oekraine is het machtigste, tevens rijkste, deel van Rusland en een even¬ wel economisch verkeer tusschen de C^ntralen en Zuid-Rusland zou voor de eersten van onberekenbaar voordeel zijn. Waarbij ko'ut. dat de Rada van de republiek der Oekraïne thans het zuid¬ westelijke en het Roemeensche front behearscht. Zoodat ook deze vredes¬ besprekingen voor de Centralen van zeer groot bel»Dg kunnen worden. In een groote rede, uitgesproken voor de afgevaardigden der Briische vakver- eenigiagen, beeft Lloyd George o.m. gezegd, dat een rechtvaardige, duurzame vrede slechts gegrond, vest kan zijn op de volgende beginselen. betzelfde oogenblik tot elkander ge¬ bracht en weer gescheiden werden, dan nutteloos daaraan te denken en daar¬ over peinzen. Haar irun keek in het spoorboekje „Om tien uur gaat er 's morgens een trein," mompelde hij. „Vindt gij dat goed?" „Ik vind alles goed!'" zeide zij ver¬ moeid en keerde zich om. V. Onbewolkt en blauw straalde de hemel boven het gletscherdal. Drie rjsrivieren stortten zich daar in den afgrond en vereenigden zich tot een woeste zee van verstijfde golven, waaruit een nieuwe, geweldige gletscher in kronkelingen langzaam in het dal afdaalde. Beneden aangekomen, was hy zwart en leelijk geworden. Half begraven onder de rotsblokken, die van de bergen vielen, stuwde hij traag een eindelooze rots¬ massa voor zich uit, en hoopte die aan weerskanten op tot leelijke heuveltjes. Waar de gletschers bijeenkwamen, verhief zich een rotsblok midden uit de wereld van sneeuw en ijs. Wordt vmtolgd.