Tekstweergave van MC_1916_12_23_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Twaalfde Jaargang. No. 60T. MEDEMBLIKKER COURANT. Nieuws- en Advertentieblad ZATERDAG voor Medemblik en Omstreken. 27 DECEMBER 1916. ABONNEMENTSPRIJS ; Per 3 maanden .... 30 ets. Franco per post .... 85 ets. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen bjj alle Boekhandelaren en Postadministraties. Dit blad verschijnt de* VR1JDAGSA VONDS. UIT4ABVBB * EL H. IDEMA. MEDEMBLIK. Intercommunale Telefoon No. 6. ADYERTENTIEN: Tan 1—5 regels . . .25 ets. like regel meer . . 5 ets. 4 Plaatsingen eener selfde advertentie worden 8 maal berekend. Toer abonnement vrage men prijsopgave. Nieuwjaarsgroeten. In ons volgend No. bestaat weder de bekende gelegenheid, tot het doen opnemen van Nieuwjaars-Advertentiën, welke worden berekend voor slechts 25 ct. Vroegtijdige inzending dezer advertentiën is bepaald nood¬ zakelijk. Post- en Telegraafkantoor HEDEMBLIM. Geopend: op werkdagen van voorna. 8,— tot nam. 3,30 en van nam. 5,30 tot 9,— uur. Ook voor het telefoonverkeer. Op Zon- en Feestdagen: van 8,— tot 9,— nnr v.m. en van 1,— tot 2,— nar n.m. Ook voor het telefoonverkeer. Voor postwissels, qnitantiën en den dienst der Bijks-Versekeringsbank alleen op werkdagen: Van 8,30 v.m.—3,30 n.m. Laatste lichting der brievenbus Biehting Hoorn. Op werkdagen: -v.m. 6,18, 9,32, n.m. 12,10, 3,08, 5,12, 8,31. Op Zon- en Feestdagen: v.m. 6,18, 9,32. Biehting Andjjk en Wervershoof. Op werkdagen: v.m. 5,30 en 11,15. Op Zon- en Feestdagen: v.m. 5,S0. FEUILLETON. Lotte Lore door W. Heimburg. 72. Toen Eberhard wederom zweeg, zei Lotte Lore: „Welnu, Zijn Doorluchtig¬ heid wilde vermoedelijk vragen, dat ik om mijn zieken echtgenoot afstand zou doen, zooals hij destijds verlangd had, dat vorstin Dorothea het voor haar zieken zoon doen zou." De kamerheer boog. ,,Het is wel mogelijk, dat zyn Door¬ luchtigheid deze beweegreden had," gaf hij toe. „En daar Christiaan Heinrich van zelf plaats maakte, zoo reisde hij af." En Lotte Lore begon te lachen, een angstig, ziekelijk lachen. „Deel juist," stoot Lotte Lore uit. „Zijn Doorluchtigheid vertrok daar dit verzoek nu overbodig was Haha, dat is aardig! Ik dank u, von Lahden, laat my alleen .. Den volgenden dag lag Lotte Lore met kQprts in bed. Den 31 December 1750, de oude¬ jaarsavond brak aan. Zacht viel de sneeuw. De verstin had haar bed verlaten en Donkere dagen. O, niet gewaardeerde, Thans droevig ontbeerde En vurig begeerde Geregende vreê! Der wereld ontnomen... Wjj hopen; maar schromen, Zien uit naar uw komen Na eindeloos wee! Weer zitten we er midden in: de „donkere dagen voor Kerstmis". En opnieuw vermenigvuldigen zich onze gedachten... Weer doorleven we de dagen, waarop het nooit schijnt dag te worden. Nog altijd dreigen de donkere wolken ons alle licht en lucht te ont- uemen, als we slechts zien op al wat sombers zich rondom ons verheft. Nog steeds is de toestand even dreigend als voorheen. Nog steeds vloeit het bloed en men is geneigd uit te roepen: „Wanneer vrede, ach wanneer?" Is het aldus buiten onze grenzen, niet minder beleven we „donkere dagen" op eigen bodem. Maar al te zeer weten wij het, dat de economi¬ sche nood dreigt. Voor menig gezin is het zonlicht van voorspoed reeds lang verstorven. En Nederland zelf bukt onder een schuldenlast, welke reusachtige afmetingen aanneemt en een ver van rooskleurig verschiet opent. Donker is het, waar het oog ook schouwt. 't Is helaas nog nacht. Maar toch — de morgenstond daagt 1 Er is een lichtstraal gezien. Het woord „vrede" is weerkaatst van monden tot monden, het heeft geschald over de slagvelden, en de bevende lippen van millioenen zwakke vrouwen, den blik omfloerst door vreugdetranen, hebben 't gefluisterd of jubelend uitgeroepen... , De Duitsche Keizer heeft naar den vy&nd een boodschap gezonden, een uitnoodiging om eerlang te komen tot vredesonderhandelingen. Met spanning wacht nu heel de wereld wat volgen zall zat in gedachten verzonken aan het venster. Ze liet den kamerheer von Lahden ontbieden en vroeg hem naar het laatste politieke nieuws. De hofprediker had zijn emeritaat gevraagd, de opperhoutvester Dudin was van Christiansruh verplaatst en wel op het goed van den erfprins. „Van waar die voorkeur?" vroeg Lotte Lore mat. „Ik vermoed dat de vrouw van den opperhoutvester, die de dochter van eeB hertogelijk beambte uit Riszburg was, den erfprins bericht heeft verschaft over de gebeurtenissen in Christiansruh." Lotte Lore keek op. „Gemeen volk!'' zei zij. „En wat gebeurt er aan de hoven ? Ik heb mij in de laatste tijden, om niets bekommerd." „Doorluchtigheid, zoo men officieel hoort, heerscht er overal de grootste vrede." Zoo spraken zij verder over verschil¬ lende onderwarpen. En op Schöobrunn zat Sibylle von Lahden en peinsde. Wat had het vorige jaar haar gebracht, en wat zal dit brengen ? Maar zy wilde niet bezwijken; zij wilde zich aan geen overdreven rir«elheid overgeven, zij had het zich plechtig voorgenomen op den kerstavond Zij moest voor haar kinderen sterk blijven. Zy stak een licht aan en ging naar beneden, in de bibliotheek, om een Zal men nu het oorlog-voeren moede'worden? Het gansche schepsel zucht 1 Wilt ge, lezers, nog eens enkele cijfers ? Yan Duitschland weten we uit de offieieele lijsten, dat het tot aan eind November verloor: 889957 56070 214739 285041 521203 295170 1453870 Aan dooden Aan ziekten overleden Gevangen genomen Vermist Zwaar gewond Gewond Licht gewond Totaal 3714060 Voorts schat men de verliezen der Franschen op 3 800 000 man en der Engelschen op 1,300 000, welke in Frankrijk vielen. Verbijsterende cijfers! Duitschland biedt vrede aan, en dat is een lichtstaal in deze zoo „donkere dagen". Immers, het is de eerste maal, dat officieel in een 4er oorlogvoerende landen de wensch wordt gehoord, om aan de moordpartij, die Europa nu bijna twee-en-een-half jaar van de beste krachten berooft, een einde te maken. Zou waarlijk het oogenblik komen, dat de vrede weerkeert? Zal de aangeboden hand worden gegrepen ? Zeker, er kan en zal over de vrede-gedachte nu officieel gesproken worden en er moet een midden-weg ingeslagen, — dat is slechts mogelijk door bespreking, onderhandeling en het aangrypen van de gelegenheid om met elkaar te confereeren. Hoopvol staat 't echter in dat opzicht nog niet. Van de zijde der Entente schijnt men aan een opsteken van het zwaard nog niet te denken. En prikkelend doet 't aan, dat de Duitsche Keizer in zijn vrede-woord, inplaats van zulks „in 't midden te laten", deze minder-gelukkig gekozen woorden bezigde: „In het gevoel dat wy onvoorwaardelijk overwinnaars zijn..." boek te haleD, wellicht kon dit haar troosten in dezen toestand. Toen zij den trap afging, zorgvuldig met haar fijne hand de kaars bescher¬ mend, stond er een man, in een donkeren mantel gehuld. Zij schrok en kon niet onderscheiden of hij een indringer of eea ruiter was, die misschien haar man wilde spreken. „Wie rijt gij ?" vroeg zij, schijnbaar zonder angst, „en hoe zyt gij hier gekomen?" „Door de deur, genadige prinses." „Ik ben geen prinses," antwoordde zij. „Zeg wat gy verlangt." „U een half uur spreken." „Mij? Wie zijt gij dan? Wat wilt g»j T' „Op uw bescheidenheid: vertrouwen; ik heet Victor Ernst von Riszburg." De schoone vrouw stond verbaasd. „Mijn woord van eer, barones, ik ben het. Sta mij een onderhoud van een half uur toe. Er hangt zooveel van af." Zij maakte, zonder de oogen van hem af te wenden, een uitnoodigende bewe¬ ging om de trap op te gaan. In haar kamer stonden zy tegenover elkaar. Zij wees hem een plaats by den haard aan en zei, dat zy zou luisteren naar wat hij haar te zeggen had. „Het is zeer moeieijgk, mevrouw," stootte hij er uit. „Het zou het beste zijn, als gij u wildet voorstellen, dat er hier een broeder van u zat. — Zooals Men is geneigd om te vragen: Kan een Keizer, die werkelijk vrede wil, nu zóó spreken? Dinsdag heeft Engeland gesproken, en we zouden zoo zeggen: da hoop op vrede behoeft nog niet geheel te worden opgegeven... Er is slechts een voorwaardelijke afwijzing van het Duitsche voorstel; het laat de mogelijkheid open, om te antwoorden! Hoor slechts: Wanneer Duitschland zich bereid verklaart tot volledige teruggave, volledig herstel en afdoende waar¬ borgen, kan er sprake van zijn, om op vredesonderhandelingen in te gaan. Maar, gelijk gezegd, hoopvol ziet 't er nog niet uit. De deur is evenwel nog niet gesloten! Moed gehouden dus. Laten we hopen, dat de „donkere dagen" weldra mogen worden gevolgd door dagen en jaren van vrede en voorspoed. BUITENLAND. De Duitsche aanval by Verdun, waar¬ van we de vorige week melding maak¬ ten, hehben de Franschen beantwoord met een tegenaanval, waardoor ze een mooie plaatselijke over¬ winning; hebben behaald. Over een front van 10 K M. sloegen ze de Duit schers 3 K M. achteruit, veroverden de dorpen Louvemont, Vacherauville en Bezonvaux en maakten niet minder dan 9000 gevangenen, terwijl minstens 81 kanonnen werden buitgemaakt of vernield. Als 't offensief niet wordt voortgezet — inderdaad sehijnt het tot staan geko¬ men— wordt deze tegenslag dubbel goed gemaakt door de vorderingen, welke de Centralen in Roemenië voortgaan te behalen. Heette 't eerst dat ze, na de verovering van Buzeu en de forceering van de rivier van dien naam, een kort en strategisch gunstig lront hadden ingenomen, „met de Buzeu en de Jalownita-linie als dubbele terug treksteliing ter bescherming van de graan en petroleumschuur in Walaehije", men mij heeft gezegd, zijt gij, mevrouw, een zeer hoogstaande vrouw. Ik za! dadelijk met mijn verzoek voor den dag komen. Naar ik hoor, zyt gij ver¬ stoord dat uw gemaal zijn diensten aan de vorstin, uw zuster wijdt? Is dat zoo?" „Ik ben verbaasd; vanwaaar weet u dat?" „Van iemand die mij reeds vele goede diensten heeft bewezen, van de kleine mevroigv Dudin; buitendien ben ik in het bezit van een schrijven van uw gemaal Ik zeg het maar terstond. Ik ga recht op het doel af." „En ik wil eerlijk zijn, ja ik ben zeer ontevreden, want ik zie mijn gemaal tarnauwernood, sedert de vorstin weduwe is geworden. Ik gun aan de vorstin dezen steun, ja, ik meen dat wij ver¬ plicht zijn haar op elke manier bij te staan, maar zoo uitsluitend voor haar daar te zijn, houd ik niet voor nood- zakelqk. En daarover ben ik ontevreden." „Aldus zoo ernstig houdt hij zijn belofte; het doet goed zulks te hooren. Welnu mevrouw, ik kom expres hier om u te zeggen, dat uiw gemaal zich zeer ongaarne in mijn bevel heeft ge¬ schikt om kamerheer en raadsman van Hare Doorluchtigheid te blyven." „Dat heb ik niet geweten. Waarom heeft mijn gemaal mij niet ingelicht en in droeven twijfel gelaten?" „Omdat ik hem op pyn eerewoord en waarmede, volgens Berlijn, de krijgs¬ bedrijven in Walaehije als afgesloten waren te beschouwen, de Centralen hebben het hierbij niet gelaten. Ondanks het regenweer en de onbe¬ gaanbare wegen, maakt de achtervol¬ ging in Oost-Walachije snelle vorde¬ ringen, waardoor Roemenen en Russen in de Dobroedsja genoodzaakt waren nog sneller te retireeren De Centralen staan nu voor Babadagb, dus betrek¬ kelijk dicht bij een der Donaumonden. In verband hiermee is niet onmoge¬ lijk het gerucht, volgens hetwelk de Roemeensche regeering, die reeds naar Jasy was overgebracht, zich op Rus¬ sisch gebied zou gaan vestigen. Inderdaad Lloyd George had wel gelijk toen hij verklaarde, dat met Roemenië een ongelukkige misslag was begaan, maar om te voorkomen dat daar de toestand slechter wordt, is een krachtige actie begonnen ten aatzien van Griekenland. Zouden de Geallië-rden daarom besloten hehben de agenten van Venizelos te erkennen als gezanten en, na ondeiling overleg, den tekst van een nieuwe nota aan Griekenland, welke in 't bizonder loopt over de schadeloosstelling voor den aanval op de Ententetroepen op 1 en 2 Dec, hebben vastgesteld? De aan¬ bieding van deze nota kan elk oogen¬ blik verwacht worden en nog geen week geleden heeft de Grieksche re- geering paoeten toegeven aan andere Entente-eischen o.m. onmiddellyke ver¬ plaatsing van troepen en oorlogsmate¬ riaal, terwijl de blokkade (voorloopig ?) blijtt gehandhaafd. Na vele maanden vallen de Engelschen opnieuw aan by Koet el Amara, waar Hit niets blijkt alsnog, dat die aanvallen succes hadden. Op de overige fronten is de toestand vrijwel onveranderd; toch nog een tweetal oorlogsnieuwtjes. Op het westelijk front zijn ongeveer 40000 man Portugeesche hulp¬ troepen aangekomen en in de En- gelsche aanvulliugs-begrooting wordt gerekend op de uitbreiding van het Engelsehe leger met één millioen man. Wat het eerste bericht aangaat, 't treft wel toevallig dat tegelyk met de uitzending dezer troepen, in Portugal een opstand onderdukt moest worden. liet beloven mijn naam niet te noemen, mevrouw." Sibylle antwoordde: „Het is goed, dat U mij dit zegt. Ik wist niet meer wat ik er van denken moest. Maar waarom deze geheimzinnigheid?" Hy trok zijn zetel een beetje naar haar toe. „Daar ik, zooals u mij hier ziet, een tot over de ooren verliefde man ben; omdat ik een diepe en groote genegen¬ heid voor uw zuster voel. Daarom wilde ik mij bij de vorstin een betrouwbaren vriend verzekeren, dien ik als myzelf kan vertrouwen. Tweemaal had ik de vorstin gezien, en toen was mijn lot beslist. Haar schouders schenen mij veel te teer voor den last die haar werd opgelegd. Mijn vrouw, die ik op bevel van mijn vader trouwde, stierf een half jaar na onzen huwelijksdagen dus was ik vrij. Wat heb ik voor plannen gesmeed, haar te helpen! Haar te spreken was mijn eenige wensch. Toen lk op een morgen te Potsdam terugkeerde las ik een bericht over het badleven in Pyrmont; vond de vorste¬ lijke personen van het seizoen daarin aangeteekend en las, dat zich als byzonder gevierde vrouw vorstin Lotte Lore deed gelden. Slot volgt.