Tekstweergave van HK_1947_07_21_0003
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
m
NIEUW
NOORDHOLLANDS
DAGBLAD
-
Maandag
21
Juli
1947
PAG.
3
Legende
of
voorzienigheid
?
Het
verhaal
van
ebbe
in
DOOR
DE
HISTORIE
VERWORPEN
Het
was
in
het
rampjaar
1672.
Pe
verenigde
Engelse
en
Franse
k-loien,
bestaande
uit
90
schepen,
kwam
voor
onze
kust
opzetten
en
bedreigden
ons
land.
De
Hollandse
vloot
veel
kleiner
in
aantal,
had
zich
samengetrok¬
ken
voor
Goedereede
met
c!e
be¬
doeling
een
inval
der
Verenigde
vioten
te
beletten.
De
vijand'
zond
drie
oorlogssche¬
pen
en
enige
branders
vooruit
en
zeilden
zelfs
tot
dicht
onder
de
kust
en
men
vreesde
niet
anders
of
de
voorgenomen
landing
zou
worden
bewerkstelligd.
Doch
na
omtrent
twee
uur
voor
de
wal
ge¬
legen
te
hebben
koersten
de-
scha¬
pen
naar
het
Noorden
waar
zij
zich
wederom
bij
de
rest
der
vloot
voegden.
Vijf
dagen
later
vertoon¬
den
de
schepen
zich
wederom
voor
de
wal,
kruisten
heen
en
weer
en
zonden
zo
nu
en
dan
kleine
vaar¬
tuigen
tot
binnen
de
uiterste
ton
van
het
Landsdiep.
„Dan",
zo
Schrijft
De
Jonge
in
zijn
Geschie¬
denis
van
het
Nederlanse
Zee¬
wezen",
„in
het
grootste
gevaar,
dat
door
geen
mensenhand
kon
yorden
afgewend,
verleende
de
Goddelijke
Voorzienigheid
hulp
aan
het
vege
Vaderland.
Op
den
2lste
Juli
stak
uit
het
Z.
Westen
een
al-
erhevigste
storm
op,
en,
naar
soitj-
nige
beweren,
oen
dubbele
of
ver¬
engde
ebbe,
welke
tegen
de
gewone
regelen''der
natuur
12
uren
duurde
en
die
het
landen
van
de
vijand,
[welke
naar
het
schijnt
op
ene
vloed
wachtte,
eerst
vertraagde,
idaama
onmogelijk
maakte."
„Dat
de
vijandelijke
vloot
heeft
willen
landen,
en
dat
d'e
Goddelij¬
ke
voorzienigheid
dit
door
een
(driedaagse
storm
en
daarna
door
oen
aanhoudend
onstuimig
weder
'verhinderde,
getuigen
alle
schrij¬
vers,
en
wordt
nader
door
onge-
idrukte
bescheiden
zodanig
beves-
jtigc',
dat
zulks
boven
allen
twijfel
[verheven
is",
aldus
genoemde
schrijver.
Een
veelbesproken
onderwerp
Nu
is
de
kwestie
van
wonderbare
ebbe
een
onderwerp
waarmede
vele
schrijvers
en
historici
zich
hebben
bezig
gehouden.
Valckenier,
iBrandt,
Burnet,
Bilderd'ijk,
Tyde-
man,
Groen
van
Prinsteren,
Van
(Vloten,
Fruin
en
Nuyens,
hebben
hun
welversneden
pen
ten
dienste
van
dit
vraagstuk
gesteld.
Zij
heb¬
ben
het
profaan
belicht
maar
ook
[bezien
van
godsdienstig
standpunt.
Men
heeft
ook
getracht
het
vraag¬
stuk
zo
te
belichten,
dat
deze
won¬
derbare
ebbe
met
de
invasie
der
Engelsen
en
Fransen
totaal
niets
te
maken
zou
hebben
gehad.
Doch
dat
het
voorval
veel
later,
n.l.
in
167?
zou
hebben
plaats
gehad.
Is
hier
nu
sprake
van
Legende
jof
Voorzienigheid?
In
zijn
„Algemene
Geschiedenis
des
Vaderlands"
zegt
van
Vloten:
,.Niet
tevreden
met
de
grote
d'ienst
deor
het
harde
weer
in
deze
den
Lande
bewezen,
zocht
de
wonder¬
zieke
landzaat
daar
weldra
nog
een
bovennatuurlijk
feit
mee
te
verbin¬
den
en
begon
van
een
buitengewo¬
ne
ebbe
te
gewagen,
die
het
dub¬
bele
der
gewone
uren
aanhoudende,
de
storm
voorafgegaan
zou
zijn,
doch
blijkbaar
enkel
aan
goedge¬
lovige
wonderzucht
zijn
aanzijn
dankt."
Ook
onze
Nuyens
behandelde
deze
kwestie
in
zijn
„Algemeene
Geschiedenis
des
Nederlandsche
Volks"
en
hij
schreef:
„De
storm
behoede
ons
voor
een
aanval
van
de
zeezijde.
Onze
voorvade¬
ren,
als
Calvinisten,
gewoon
zich
te
beschouwen
als
een
uitverkoren
volk
Israël,
te
midden
der
heide¬
nen,
waarvoor
de
Heer
der
Heer¬
scharen
streed,
hebben
de
over¬
levering
in
de
wereld
gebracht
dat
een
wonderdadige
ebbe,
van
twaalf
uren
het
voornemen
der
Engelsen
(verijdelde.
Die
ebbe,
trouwens
het
geschiedt
meer,
behoort
tot
de
le¬
gende
van
onze
vrome
vaderen,
die
gewoon
waren
met
zoveel
eigen¬
dunk
neer
te
zien
op
de
legenden
der
12e
eeuw."
Het
verweer
van
Fruin
De
tijdgenoot
van
Nuyens
en
niet
minder
groot
historicus
als
deze,
stelt
zich
tegen
deze
opvat¬
tingen
te
weer.
In
het
voorbijgaan,
zo
zegt
Fruin,
nemen
we
acte
van
deze
gelijkstelling
en
de
waarde¬
ring
der
legenden
van
de
verschil¬
lende
eeuwen.
Overigens
merken
we
op,
dat
het
verhaal
van
een
[dubbele
ebbe
zich
evenmin
uit
de
[
Calvinistische
eigenwaan
van
het
volk
als
uit
zijn
goedgelovige
won¬
derzucht
laat
verklaren;
daaruit
kan
alléén
verklaard
worden,
dat
het
verhaal,
toen
het
eenmaal
in
omloop
was
gebracht,
bij
het
volk
iogang
vond.
Wat
volgens
de
over¬
levering
in
1672
is
voorgevallen,
de
wonderbare
1672
was
niet
bovennatuurlijk.
Op
26
Februari
1853
duurde
de
ebbe
11
uren
en
41
minuten,
dat
is
op
43
minuten
na
de
dubbele
tijd
van
een
gewone
ebbe.
De
ebbe
van
1672
wordt
slechts
als
een
wonder
voorgesteld
omdat
men
toen
ter
tijd
het
natuurverschijnsel
nog
niet
kende.
Fruin
gaat
dan
uitvoerig
op
dleze
kwestie
in
en
komt
tot
de
conclusie
dat
de
dubbele
ebbe
niet
in
1672
maar
in
1673
heeft
plaats
gehad
en
meent
voorts
dat
het
af¬
slaan
der
verenigde
vloten
zelfs
niet
aan
déze
verlengde
ebbe
is
te
danken
doch
aan
De
Ruyter.
die
in
de
slag
bij
Kijkduin
(21
Aug.
1673)
de
vijand
grote
slagen
toebracht
en
hen
de
lust
tot
een
Iandi^.
deed'
vergaan.
Het
is
dus
aan
xiern
en
niet
aan
een
dubbele
ebbe
te
dan¬
ken
dat
onze
kust
werd
beveiligd
en
de
vrede
met
Engeland
een
feit
werd.
Onze
voorouders,
die
aan
Gods
wonder
de
eer
gaven,
ver¬
keerden
in
dwaling.
„Wonderzieke
landza'en"
of
„Calvinisten".
Maar,
zo
zegt
Fruin
verder,
zul¬
len
we
ze
uit
dien
hoofde
minach¬
tend
terecht
wijzen.
Zullen
wij
hen
wonderzieke
landzaten
noemen
of
Calvinisten,
die
zich
het
uitverko¬
ren
Israël
onder
de
heidenen
waanden
te
zijn?
„Geen
eigenwaan,
geen
zelfverheffing
boven
anderen,
deed
hen
geloven,
dat
de
Heer
der
Heerscharen
met
hen
ten
strijde
trok,
maar
mistrouwen
op
eigen
machten
vertrouwen
op
de
liefde¬
rijke
Voorzienigheid,
die
met
het¬
zelfde
recht
in
de
lotgevallen
der
volken
als
in
het
leven
van
ieder
verondersteld
mag
wbrden."
En
de
schrijver
meent,
dat
dit
verhaal,
ook
al
heeft
het
zijn
historische
grond
verloren
in
de
geschiedenis
mag
worden
vermeld
„als
een
blijk
van
verootmoediging
en
de
vroom¬
heid
van
het
toen
levende
ge¬
slacht"
dat
„inplaats
van
zich
op
eigen
moed
en
kracht
te
verhef¬
fen,
nederig
en
dankbaar
de
eer
der
overwinning
aan
de
Allerhoog¬
ste
toekende."
JAN
VANDERVAART
De
stranden
streden
tegen
't
stranden
s
van
Kareis
trotse
oorlogsschepen
En
God
bewaart
de
Nederlanden
voor
het
Landen
van
de
Britse
geesselzwepen.
„Van
Varen
en
van
Vechten"
V_.
j
Waar
340
dagen
in
het
jaar
de
zon
schijnt
Monaco,
een
onafhankelijk
prinsdom
met
18.000
inwoners
(Van
een
reizend
correspondent)
IN
HET
ZUID-OOSTEN
van
Frankrijk
ligt
een
staat,
een
stuk
kleiner
dan
de
gemeente
Utrecht,
zoveel
kleiner
zelfs,
dat
alle
Utrechtenaren
er
met
geen
mogelijkheid
zouden
kunnen
wonen.
Woonden
zij
daar,
zij
zouden
er
misschien
nog
niet
zo
slecht
mee
zijn,
want
Monaco
is
in
veel
opzichten
een
gezegend
land.
Volgens
de
Monegascen
zijn
er
340
dagen
zonneschijn
in
een
jaar
en
komt
de
thermometer
's
winters
zelden
beneden
de
16
graden
Celsius
(boven
nul
wel
ie
verstaan).
Mogelijk
is
dat
over¬
dreven,
waar
is,
dat
Monaco
wat
klimaat
betreft
de
meeste
Europese
landen
de
loef
afsteekt
en
zeker
Nederland.
Het
maaien
van
koren
is
een
Zwaar
werkje,
vooral
als
hel
Warm
is.
Een
koele
dronk
van
tijd
tot
tijd
verkwikt
de
arbeider
Door
dit
te
zeggen
verklappen
we
werkelijk
geen
geheim.
Duizenden
vreemdelingen,
die
jaarlijks
Monaco
bezoeken,
zouden
dat
heus
niet
doen,
als
het
klimaat
anders
was.
Monaco
kan
daarvoor
dankbaar
zijn;
want
die
vreemdelingen
zijn
voor
het
prinsdom
de
enige
bron
van
inkom¬
sten.'Alleen
het
aantal
blijvers
is
al
zo
groot,
dat
de
Monegascen
in
hun
eigen
land
een
zeer
bescheiden
min¬
derheid
zijn
van
rond
10
pet.
—
iets
wat
voor
een
onafhankelijke
staat
wel
het
wereldrecord
zal
zijn.
Van
de
nog
geen
18.000
inwoners,
die
Monaco
telt,
is
meer
dan
de
helft
Frans,
een
kwart
Italiaans
en
de
Monegascen
zelf
komen
met
minder
dan
2000
op
de
derde
plaats;
nog
maar
sinds
kort,
overigens
waren
ook
de
Engelsen
nog
in
de
voor¬
hoede.
De
Monegascen
zijn
nu
een¬
maal
niet
hetzelfde
als
sommige
andere
volken.
Zij
voelen
zich
zo
opperbest
en
werken
zo
nard
zij
kunnen
om
nog
meer
vreemdelin¬
gen
te
trekken
er
zo
een
nog
klei¬
nere
minderheid
te
worden.
Monaco
heeft
drie
wijken:
de
oude
stad,
Monaco;
la
Condamine,
winkel-
en
handelswijk,
en
Monte
Carlo.
De
meeste
touristen
gaan
alleen
naar
Monte
Carlo,
de
luxe
wijk,
met
als
centrum
het
Casino,
het
gebouw,
waarin
de
speelzalen
Ieder,
die
lust
heeft,
kan
daar
in
vlot
tempo
zijn
geld
verliezen.
Het
is
met
de
speeltafels
van
Monte
Carlo
als
met
de
klompen
van
Ne¬
derland.
Het
enige,
wat
men
in
het
buitenland
weet
is,
dat
er
in
Monte
Carlo
gespeeld
wordt
—
en
verder
niets
en
men
denkt,
dat
ieder,
die
de
Monegascer
grens
overschrijdt,
dus
speelt
en
in
luxe
baadt.
Nu
wist
uw
correspondent
dat
ook.
Hij
wist
bovendien,
dat
de
speelbank
nier
specifiek
Monegasque
is,
want
er
zijn
er
meer
in
de
wereld
—
en
dat
de
Monegascen
er
zelf
niet
spelen,
of
niet
noemenswaard;
zij
zijn
wel
wijzer.
Hij
hoefde
daar
dan
ook
niet
te
gaan
kijken
en
bovendien
hoefde
hij
geen
geld
te
verliezen
—
hij
kon
het
niet.
En
dus
heeft
hij
geen
roulette
.gespeeld,
maar
dam¬
men
en
zich
evenmin
in
luxe
ge¬
baad,
maar
in
de
Middellandse
Zee.
Daarbij
heeft
hij
rondgekeken
wat
het
prigsdom
nog
meer
te
bieden
had
als
klimaat
en
een
Casino.
Dat
bleek
heel
wat
te
zijn.
Om
te
beginnen
is
Monaco
als
on¬
afhankelijk
Prinsdom
met
18.000
in¬
woners
op
zich
al
een
merkwaar¬
digheid.
Het
heeft
een
verbond
met
Frankrijk,
zeer
tot
zijn
voord
cel,
want
het
leeft
als
een
Franse
^?ad,
maar
gebruikt
de
onafhankelijkheid
om
dat
aan
te
vullen,
wat
mocht
ontbreken.
De
Franse
munt
geldt
ook
in
Monaco,
de
voedselvoorzie¬
ning
wordt
door
Frankrijk
verzorgd
de
porto
voor
de
brieven
is
er
ge¬
lijk,
de
politie
bestaat
bijna
geheel
uit
Fransen.
Maar
daarnaast
heeft
Monaco
zijn
eigen
postzegels,
de
enige
geldende
in
het
Prinsdom,
een
eigen
munt.
En
daar
de
voedselvoor¬
ziening
aan
Frankrijk's
Middelland¬
se
Zeekust
nu
juist
niet
zó
dave¬
rend
is,
zijn
er
plannen
om
ook
hier¬
in
zelf
op
te
treden:
op
de
scheeps¬
werf
van
de
stad
is
een
kleine
kust¬
vaarder
in
aanbouw.
Naast
de
po¬
litie
heeft
Monaco
nog
een
r;
gen
gaitie.
de
prinselijke
garde.
En
nier-
mee
komen
wij
in
de
oude
stad
het
eigenlijke
Monaco,
op
de
rots.
De
rots,
waarop
Monaco
ligt
is
werke¬
lijk
niet
groot;
als
men
het
paleis,
het
gemeentehuis,
de
kazerne
twee
musea
en
daarbij
de
mooie
kathe¬
draal
heeft
gezien
kan
men
ver¬
baasd
zijn,
dat
er
bovendien
nog
2000
mensen
wonen.
Het
paleis,
nu
een
toonbeeld
van
vrede,
was
eens
de
burcht
van
de
Grimladi's,
het
nu
nog
regerende
vorstenhuis.
Van
hieruit
veroverden"
zij
hun
gebied
en
hier
doorstonden
„zij
elk
beleg
met
goed
gevolg
■—
tot
de
Franse
revolutie.
Want
de
burcht
ligt
vol¬
komen
ongenaakbaar
op
de
rots
en
JOODSE
IMMIGRANTEN
VERLATEN
HAIFA
Te
Jeruzalem
wordt
vernomen
dat
drie
Britse
„deportatie"-schepen
Za¬
terdag
Haifa
verlaten
hebben
met
meer
dan
4500
Joodse
illegale
im¬
migranten
aan
boord
die
zij
naar
de
haven
van
in
scheping
in
Frankrijk
vullen
terugbrengen.
"Deze
immigranten
wer¬
den
te
Haifa
van
de
President
Warfield
op
drie
schepen
over¬
gebracht.
J)iT
it>
MjJN
ZOON
jan
Die
welWUT.Dai
Lompen
DE
STAD
DE
OLYM¬
PISCHE
SPELEN
IN
OOA8
6EHOUPEM
TJJtlLH
WORDEN
•
DiE
u
ooic
zal.
kunnen
vertellen
,WAAK
de
TOUR."
JJE-FBANCE
-RUPERS
OP
'T
OÖ6N&LIK.
T.-JN
DIE
WEET
,
DAT
IN
NOORP
W'jk
de
vorige
Week,
DE
TENNISBALLEN
oe)
JE
OREN
JjNORDEH
DIE-WEL
van
HêEREN-
veen
gehoord
heeft,
OMDAT
ABE
LENSTRA
daar
vandaan
KOMT..
..
MAARPie
E«
NOC,
NOOIT
IN
GESLAAGD
IS
OM
EEN
VOLDOEN
DE
VOOR
AARDR'JKS
KUNDE
OP
Z'JN
RAP¬
PORT
TE
KR'JGEN.
NIET
ZO
IDEAAL
ALS
HET
WEL
LIJKT
Over
dokters,
ziekenhuizen
en
babies
in
de
U.S.A.
(Van
onze
New
Yorkse
correspondente)
DIT
IS
MISSCHIEN
een
vreemd
onderwerp
om
als
vtouw
en
en
leek
over
te
schrijven,
maar
daar
ik
onlangs
zelf
vele
ervaringen
heb
opgedaan
op
dit
gebied,
moet
ik
toch
eens
ver¬
tellen
dat
alles
hier
in
de
U.S.
niet
zo
ideaal
is
als
het
wel
lijkt.
De
geneeskunde
is
hier
zeker
ver
gevorderd,
vooral
gedurende
de
oorlog,
en
nog
steeds
staat
de
„research"
aan
de
top,
verge¬
leken
bij
andere
landen.
Ook
ben
ik
er
van
overtuigd
dat
ze
hier
zeer
ver
zijn
gevorderd
in
speciale
gevallen,
doordat
er
dan
doktoren
van
wereldnaam
aan
dat
geval
werken
en
de
beste
instrumenten
ervoor
aanwezig
zijn.
Maar
als
doodgewoon
inwo¬
ner
—
en
dan
nog
vreemdeling
—
erger
je
je
beslist
aan
de
manier,
waarop
je
als
patiënt
behandeld
wordt.
beheerste
de
enige
toegangsweg
volkomen.
Bovendien
stonden
de
Prinselijke
troepen
bekend
als
uit¬
stekende
vechters.
Nu
is
dat
alles
anders.
De
garde
houdt
de
wacht
voor
het
paleis,
in
operette-uniform
en
de
kanonnen
staan
er
alleen
om
de
traditie
te
handhaven
en
om
dezelfde
reden
schieten
zij
eens
per
jaar,
op
de
ver¬
jaardag
van
de
Prins.
Op
die
dag
toont
Monaco
zich
in
de
volle
weel¬
de
van
de
onafhankelijkheid.
De
garde
paradeert
in
alle
schittering
van
haar
uniform,
de
kanonnen"vu¬
ren
salvo's
en
alle
andere
gebruike¬
lijke
feestelijkheden
op
een
natio¬
nale
dag
ontbreken
niet,
ter
ere
van
de
Prins,
ten
pleziere
van
"de
inwo¬
ners.
ten
gerieve
—
vooral
—
van
de
duizenden
toegestroomde
vreem¬
delingen
en
ten
bate
van
de
schat¬
kist.
Maar
alle
jaarlijkse
feesten
zullen
niets
zijn
vergeleken
bij
dat,
dat
Monaco
onlangs
heeft
gevierd,
het
zilveren
jubileum
van
Prins
Louis
II.
Een
maand
tevoren
was
men
in
de
stad
al
bezig
met
de
voorbereidingen,
stellages
voor
tri¬
bunes
en
een
begin
van
de
versie¬
ring.
Alles
wees
erop,
dat
dit
feest
alle
anderen
ver
zou
overtreffen.
De
Prins
—
en
vooral
de
jonge
Prinses,
waarmee
hij
kort
geleden
trouwde
—
is
populair
en
"al
was
de
omvang
van
het
feest
kennelijk
ingesteld
op
de
gasten,
het
enthousiasme
en
de
vreugde
waren
voor
de
Monegascen
zelf.
De
bevolking
mocht
dit
feest
overigens
wel
eens
hebben.
Want
zo
heel
gemakkelijk
is
het
leven
voor
hen
niet.
De
deviezenmoeilijkheden
in
de
meeste
landen
hebben
het
aan¬
tal
touristen
sterk
doen
afnemen
—
de
Engelsen
alleen
al
met
drie¬
vierde.
AMNESTIE
IN
SPANJE
Voor
12.000
gevangenen
Zoals
reeds
gemeld,
heeft
de
Fpaanse
ministerraad
onder
voor¬
zitterschap
van
Franco
een
decreet
goedgekeurd,
volgens
hetwelk
in
bepaalde
gevallen
aan
gewone
en
andere
gevangenen
amnestie
wordt
verleend.
Men
verwacht
dat
ongeveer
12000
gevangenen
van
deze
am¬
nestie
zullen
porfiteren.
De
am¬
nestie
voorziet
namelijk
in
on¬
middellijke
vrijlating
van
hen,
die
tot
gevangenisstraffen
van
minder
dan
26
maanden
veroor¬
deeld
zijn,
en
in
een
verminde¬
ring
van
straf
van
25
pet.
voor
hen,
die
tot
gevangenisstraffen
van
26
maanden
tot
12
jaren
ver¬
oordeeld
zijn.
Naar
verklaardt
werd,
bevnden
zich
op
heden
in
totaal
40500
personen
in
Spaanse
gevangenissen.
Levensbeginsel
r\E
levensopvattingen
der
men¬
sen
lopen
uiteen
in
twee
hoofdrichtingen,
waarvan
de
te¬
genstelling
gisteren
in
het
Epis¬
tel
duidelijk
werd
aangegeven:
het
vlees
en
de
geest.
Beide
be¬
palen
het
menselijk
doen
en
la¬
ten.
Het
vlees,
dat
is
al
wat
ma¬
terialistisch
is,
aards,
werelds,
louter
natuurlijk,
zonder
enige
hogere
gedachte.
Het
is
de
mens,
overgelaten
aan
zichzelf,
met
zijn
door
de
erfzonde
gewonde
natuur
en
daarom
zo
gemakke¬
lijk
geneigd
zich
te
laten
leiden
door
zijn
lagere,
egoïstische,
dierlijke
strevingen.
De
mens
die
zich
„uitleeft",
maar
dan
in
deze
ongunstige
zin.
Daartegen¬
over
staat
een
ander
levensbe¬
ginsel:
de
geest.
Dat
is
de
mens
die
erkent
een
hoger
doel
te
heb¬
ben
en
zich
daarheen
laat
aan¬
drijven
door
een
evenredig
prin¬
ciep:
de
geest
van
God.
Wat
is
Uw
levensbeginsel?
MARCUS
Ten
eerste
de
dokter.
Ik
heb
er
al
verscheidene
versleten,
terwijl
ik
heus
geen
abnormale
patiënt
ben.'
De
eerste
dokter,
bij
wie
ik
kwam,
wilde
allereerst
dat
ik
geld
op
tafel
legde,
voordat
hij
naar
mijn
geval
wilde
kijken.
Zonder
meer
ben
ik
toen
opgestapt,
denkende
dat
als
hij
zo
op
zijn
centjes
gesteld
was,
hij
nooit
een
goed
dokter
kon
zijn.
De
volgende
wilde
telkens
bij
de
klein¬
ste
kleinigheid
opereren
en
het
dan
nog
liefst
zelf
doen
zonder
er
een
specialist
bij
te
halen.
Ook
bij
deze
liep
ik
op
de
duur
weg.
Na
zo¬
doende
verscheidene
desillusies
te
hebben
opgedaan,
heb
ik
nu
einde¬
lijk
een
goede
en
normale
dokter
gevonden.
Waarschijnlijk
omdat
de¬
ze
man
over
de
gehele
wereld
ge¬
reisd
heeft
en
ook
lang
genoeg
in
Europa
is
geweest
om
te
begrijpen,
dat
er
nog
iets
anders
bestaat
dan
'de
Amerikaanse
dollar.
Niet
als
op
de
film
Ik
heb
verder
eens
in
een
groot
ziekenhuis
buiten
New
York
rond¬
geneusd
en
ik
stond
verbaasd,
dat
dit
vooruitstrevende
land
zo
achtei
was
in
normale
dingen.
Het
zieken¬
huis.
dat
het
grootste
is
in
die
buurt
en
waar
patiënten
mijlen
ver
van¬
daan
naar
toe
komen,
is
een
oud
en
ongeverfd
gebouw.
Van
binnen
ziet
het
er
onaantrekkelijk
en
„groeze¬
lig"
uit.
Niets
te
bespeuren
van
de
kraakheldere
en
moderne
inrichting
van
de
hospitalen,
welke
men
op
reclameplaten
en
in
de
film
ziet.
Natuurlijk
zijn
die
er
wel,
maar
niet
zo
veel
als
men
verwacht.
Meestal
ziet
men
het
soort,
wat
ik
hier
be¬
schreef.
Het
gebrek
aan
verpleegsters
maakt
tevens,
dat
de
patiënten
veel
aan
hun
lot
overgelaten
worden
en
bet
zodoende
op
de
zalen
niet
fris
ruikt.
Een
van
de
ergste
dingen
is
de
onbeschrijfelijke
nonchalance,
waar¬
mee
alles
gebeurt
en
wat
de
door¬
snee-Amerikaan
kenmerkt.
Ze
heb¬
ben
trouwens
ook
geen
tijd
om
het
nauwkeurig
te
doen.
Dit
geldt
zo¬
wel
voor
de
doktoren
als
voor
de
verpleegsters.
Met
verbazing
heb
ik
het
geheel
aangezien
en
vurig
gehoopt,
dat
ik
voor
ziekte
gespaard
zou
blijven,
opdat
ik
nooit
in
dit
ziekenhuis
zou
moeten
liggen.
Alles
gebeurt
zonder
enige
liefde
voor
het
vak
of
voor
de
patiënt;
zo
sterk
heb
ik
het
in
Holland
nooit
meegemaakt.
Je
bent
volledig
een*
nummer
en
verder
niets.
Het
is
dan
ook
een
grote
des¬
illusie
voor
iemand,
die
uit
Holland
komt
en'zieh
zo
veel
voorstelt
van
de
hoogstaande
geneeskunde
in
de
U.S.
Arme
vaders
Ik
heb
ook
medelijden
met
de
Hollandse
oorlogsbruidjes,
die
hun
eerste
baby
hier
krijgen.
De
behan¬
deling
van
de
kraamvrouwtjes
is
wel
heel
anders
dan
in
ons
kleine
landje.
Om
te
beginnen
mag
de
baby
niet
in
de
kamer
van
de
moe¬
der
en
ligt
dus
in
een
nursery
met
alle
andere
baby's
tezamen.
De
arme
vader
mag
zijn
jongste
spruit
slechts
door
het
raam
aan¬
schouwen.
Op
bezoekuur
staat
hij
in
de
rij
met
andere
vaders
met
een
nummertje
in
de
hand.
Is
het
zijn
beurt,
dan
houdt
hij
het
num¬
mer
voor
het
raam.
De
verpleegster
haalt
de
bijbehorende
baby
uit
zijn
wiegje
en
houdt
het
al
vriendelijk
glimlachend
voor
de
ruit.
Na
weder¬
zijdse
knippen
van
vader
en
ver¬
pleegster
wordt
de
baby
weer
weg¬
gedragen.
That's
all!
De
moeder
ziet
haar
kind
eens
per
dag.
omdat
het
verder
in
de
babyzaal
met
de
zuigfles
gevoed
wordt.
Daar
het
te
ingewikkeld
is
voor
de
verpleegsters
om
de
moe¬
der
haar
eigen
kind
borstvoeding
te
laten
geven,
werken
ze
dat
zo¬
veel
mogelijk
tegen!
Je
moet
dus
met
de
dokter
samen
vechten
om
gedaan
te
krijgen,
dat
de
baby
om
de
drie
uur
bij
je
wordt
gebracht
om
het
zelf
te
voeden.
Na
zes
tot
acht
dagen
wordt
je
weer
naar
huis
gestuurd.
Gelukkig
begint
die
voedings¬
kwestie
iets
te
veranderen
en
heeft
men
er
zelfs
al
doktoren
en
zieken¬
huizen,
die
voorschrijven,
dat
de
moeder
haar
kind
zelf
moet
voeden
en
dat
de
baby
overdag
op
de
ka¬
nier
staan.
In
Nederland
is
dit
de
gewoonste
zaak
van
de
wereld,
maar
hier
is
het
iets
heel
nieuws.
Zo
zijn
er
verscheidene
dingen,
die
hier
anders
zijn
dan
in
Holland.
Het
heeft
zijn
charme
om
eens
iets
anders
mee
te
maken
dan
je
je
hele
leven
vwend
bent
geweest;
maar
als
je
ziek
bent,
verlang
je
toch
wel
erg
naar
het
oude
bekende
en
naar
je
eigen
omgeving
en
methodes.
En
dan
is
er
in
dit
land
een
massa
waarover
je
je
kunt
ergeren,
ook
al
lijkt
het
uit
de
verte
allemaal
zo
mooi!
4
Een
kijkje
in
de
staalfabriek
van
het
hoogovenbedrijf
te
Ijmuiden,
waar,
evenals
in
de
meeste
fabrieken
van
dit
be¬
drijf,
continu
gewerkt
wordt.
De
Bijzondere
Rechtspleging
gewijzigd
Belangrijke
nieuwe
bepalingen
Met
ingang
van
30
Juni
jl.
werd
een
besluit
van
kracht,
dat
belang¬
rijke
wijzigingen
heeft
gebracht
in
de
Bijzondere
Rechtspleging.
Onder
meer
wordt
in
dit
besluit
bepaald,
dat
onder
het
„bekleden
van
amb¬
ten"
niet
wordt
verstaan
het
ver¬
richten
van
werkzaamheden
op
ar¬
beidsovereenkomst.
Hieruit
volgt,
dat
zij,
die
krachtens
hun
vonnis
geen
openbare
ambten
mogen
be¬
kleden,
geen
vaste
aanstelling
kun-
FARM
Een
heel
bijzondere
kip
be¬
zit
Murray
Weiss
in
Brook¬
lyn.
Dit
pluimvee-exemplaar
heeft
4
poten,
2
staarten
en
zij
legt
eieren
met
2
dooiers.
De
kip
gebruikt
echter
slechts
twee
poten,
daar
de
beide
anderen
korter
zijn
dan
normaal.
nen
krijgen
bij
rijks-
of
gemeente-
bureaux,
maar
wel
op
arbeidscon¬
tract
te
werk
mogen
worden
ge¬
steld.
Njet
minder
interessant
is
de
nieu¬
we
regeling
betreffende
uitspraken
van
het"
Tribunaal.
Thans
is
name¬
lijk
bepaald,
dat,
wanneer
iemand
wordt
veroordeeld
tot
internering,
de.straf
niet
behoeft
te
worden
uit¬
gevoerd,
wanneer
blijkt,
dat
de
uit¬
voering
van
de
straf
onnodig
hard
is
voer
de
betrokkene
of
het
gezin.
De
veroordeelde
wordt
dan
onder
bepaalde
voorwaarden
in
vrijheid
gesteld.
Deze
voorwaarden
zijn
o.a.
onder
toezichtstelling
en
het
zich
houden
aan
bepaalde
voorschriften
gedurende
een
zekere
proeftijd.
Aan
de
algemeen
bekende
'voorwaarden
is
een
nieuwe
toegevoegd,
namelijk
„Verbod
om
om
te
gaan
met
be¬
paalde
personen".
Het
Tribunaal
kan
voorts
de
opgelegde
voorwaar¬
den
wijzigen,
hetzij
ambtshalve,
het¬
zij
op
verzoek
van
de
veroordeelde.
Art.
16
van
het
nieuwe
besluit
bepaalt,
dat
ieder,
die
zich
langer
dan
14
dagen
in
bewaring
bevindt,
eert
schriftelijk
verzoek
tot
invrij-
heidsstelling
kan
indienen
bij
het
Bijzonder
Gerechtshof
of
bij
het
Tribunaal.
Zij,
die
reeds
zijn
ver¬
oordeeld,
moeten
hun
verzoek
om
invrijheidsstelling
indienen
bij
het
college,
dat
de
veroordeling
heeft
uitgesproken.
Wordt
het
verzoek
af¬
gewezen,
dan
zal
in
de
beslissing
worden
bepaald,
pp
welk
tijdstip
een
nieuw
verzoek
om
invrijheids¬
stelling
kan
worden
ingediend.
In
de
procedure
der
rechtspraak
is
een
aanzienlijke
verandering
aan¬
gebracht.
Er
zijn
„raadsheren"
be¬
noemd,
die
zaken
in
behandeling
nemen,
waarvoor
geen
grotere
straf
Kroniek
Buitenland
Men
schept
zich
een
eenzijdig
beeld
der
Sovjet-Russische
aspira¬
ties
in
het
Westen
wanneer
men
daarbij
niet
tegelijkertijd
de
Russi¬
sche
activiteit
in
Oostelijke
richting
in
het
oog
houdt.
Met
name
China
is
voor
de
uitbreiding
van
de
Pan-
Slavischc
invloedsfeer
van
even
groot
zo
niet
van
groter
belang
dan
de
verziekte
randstaten
van
het
West-Europese
continent.
China
heeft
een
onuitputtelijke
reserve
aan
mensen
en
grondstoffen,
de
uit¬
gestrektheid
van
de
bodem
evenaart
die
van
een
gans
werelddeel,
het
be¬
zit
een
zeer
oude
cultuur
en
wan¬
neer
het
zich
voldoende
aan
de
mo¬
derne
technische
vooruitgang
op
het
s
gebied
van
ver-
'
keer,
grond-
SOVJET-
stoffenexploita-
BELANGEN
tie,
bodemcul-
IN
HET
tuur
en
bewa-
OOSTEN
pening
heeft
i
aangepast,
is
v
y
het
voorbe¬
stemd
een
zeer
grote
rol
te
spelen
in
de
wereld
van
kolossen,
welke
sinds
de
ondergang
van
Hitler's
Derde
Rijk
gegroeid
is.
De
Russische
infiltratie
stuit
hier
echter
op
de
aanwezigheid
der
Amerikanen,
die
met
de
Chinezen
op
zeer
vriend¬
schappelijke
voet
staan,
sinds
zij
de
gehate
Japanners
uit
hun
Hemelse
Rijk
verdreven.
In
tegenstelling
met
het
over
drie
partijen
verdeelde
Duitsland,
is
Japan
een
eenheid
ge¬
bleven,
doch
onder
uitsluitend
Ame¬
rikaans
bewind.
Van
hier
uit
be¬
heersen
de
V.
S.
het
vasteland
van
Oost-Azië
en
laten
zij
de
aanwezig¬
heid
van
hun
legers
duidelijk
mer¬
ken
zowel
aan
de
Chinese
commu¬
nisten,
die
in
het
Noorden
opereren,
als
aan
de
Russische
voorposten
aan
de
Mandsjoerijse
grenzen.
Tot
nu
toe
volgden
de
Russen
het
bekende
systeem
waarmede
ook
de
Duitsers
zoveel
successen
oogstten
in
de
laat¬
ste
oorlog.
Zij
laten
de
minderheden,
in
dit
geval
hun
politieke
soortgeno¬
ten
het
verkenningswerk
opknappen
zoals
dat
gebeurt
in
Noord-Grieken¬
land
door
de
aanhangers
van
Tito.
In
feite
is
de
oorlog
in
het
Oosten
echter
reeds
aan
de
gang.
al
zal
het
de
vraag
zijn
of
een
der
partijen
het
nu
reeds
zal
aandurven
tot
groter
krachtsontplooiing
over
te
gaan.
Behalve
het
zeer
groot
belang
dat
Rusland
in
China
stelt,
vormt
dit
land
met
zijn
pro-Amerikaanse
instelling
momenteel
echter
ook
nog
een
reëel
gevaar
voor
de
Russische
expansiepolitiek
in
het
Westen.
Want
het
is
duidelijk,
dat
wanneer
het
in
het
Westen
tot
een
treffen
mocht
komen,
ook
het
front
in
het
Oosten
ipso
facto
in
beweging
zal
komen.
Rusland
zal
deze
stap
in
het
Westen
niet
aandurven,
alvorens
het
zijn
posities
in
het
Oosten
zal'heb¬
ben
gestabiliseerd.
Zowel
aan
deze
zijde
van
zijn
stalen
gordijn
als
-aan
gene
zijde
van
het
Siberisch
achter¬
land
zal
het
Amerika
vinden
met
zijn
kolossaal
militair
en
technisch
apparaat
en
het
zal
zich
wel
twee¬
maal
bedenken
eer
het
tot
zulk
een
gewichtige
stap
overgaat.
dan
een
afzondering
van
zes
jaren
kan
worden
opgelegd.
Het
besluit
voorziet
tevens
in
de
moeilijkheid,
die
ontstaat,
wanneer
iemand
b.v.
terecht
moet
staan
we¬
gens
verraad.
Wanneer
door
dit
ver¬
raad
iemand
naar
een
concentratie¬
kamp
wordt
gezonden
en
niet
meer
is
teruggekeerd,
ontbreekt
dikwijls
het
officiële
doodsbericht.
In
dit
geval
kon
de
verrader
niet
worden
veroordeeld
voor
het
plegen
van
een
misdaad,
die
de
dood
tengevolge
heeft
gehad.
Thans
is
bepaald,
dat
veroordeling
plaats
kan
vinden
op
grond
van
een
vermissing,
waaruit
redelijkerwijze
de
dood
kan
worden
afgeleid.
De
scheepsramp
in
de
Arabische
zee
Tot
nog
toe
zijn
150
opvarenden
van
het
stoomschip
Ramdad,
dat
Donderdag
bij
Bombay
door
de
storm
is
gezonken,
gered.
In
totaal
bevonden
zich
740
personen
aan
boord.
Vandaag
is
een
voorlopig
onderzoek
naar
de
oorzaak
van
de
ramp
begonnen.
HET
ZEEWIER-MYSTERIE
„Ik
meen.
dat
het
voldoende
is,
als
ik
u
beloof
begon
hij
en
tot
mijn
verontwaardiging
kreeg
ik
het¬
zelfde
verhaaltje
te
horen,
bijna
woord
voor
woord,
dat
Monsieur
Binbonnet
mij
twee
dagen
geleden
had
verteld.
Hij
zei
zelfs,
dat
hij
helemaal
niet
trots
was
op
zijn
aan-
/
deel
in
de
onverkwikkelijke
ge¬
schiedenis
en
stelde
mij
voor.
dat
ik
hem
zou
beoordelen
naar
zijn
toe¬
komstig
gedrag
en
niet
naar
zijn
verleden.
Ook
gaf
hij
mij
geen
ver¬
klaring.
Het'
was
vrij
gemakkelijk
mij
voor
te
stellen,
wat
er
in
Bin-
bonnet's
brief
aan
Gérard
had
ge¬
staan!
Zou
Gérard
zo
bij
Monsieur
Binbonnet
onder
de
duim
zitten?
Maar,
niet
ziende
wat
ik
anders
zou
kunnen
doen
op
dat
ogenblik,
stem¬
de
ik
ook
hier
in
met
een
maand
proef.
We
schudden
elkaar
de
hand.
Tegelijkertijd
hoorde
ik
opnieuw
het
geblaf
van
een
hond
dichtbij,
waarbij
mij
voor
de
tweede
maal
het
voorval
met
de
grote
Deense
dog
te
binnen
schoot.
Uit
een
oogpunt
van
conversatie
en
misschien
om
mijn
teleurstelling
over
de
gang
van
zaken
te
camou¬
fleren,
begon
ik
hem
te
vertellen
over
de
hond,
die
Faust
heette.
Ik
kon
zien,
dat
hij
met
slecht
verbor¬
gen
ongeduld,
zelfs
een
tikje
ner¬
veus,
op
het
einde
zat
te
wachten.
De
trek
van
opluchting
op
zijn
ge¬
laat,
toen
ik
geëindigd
was,
was
zelfs
nog
meer
opvallend.
Gérard
stond
op
en
zei,
dat
we
nu
weg
moesten.
We
zaten
nauwelijks
r
c
FEUILLETON
door
DAVID
KEITH
J
in
zijn
auto
of
zijn
zenuwachtigheid
verdween
als
bij
toverslag
en
nu
bleek,
dat
hij
een
geestig
en
char¬
mant
causeur
was
als
er
maar
niet
over
zaken
en
speciaal
over
jodium
werd
gepraat.
Toch
bleek
ik
mij
in
het
eerste
te
vergissen,
want
toen
ik
even
later
vroeg
of
we
die
mid¬
dag
niet
wat
jodium-zeewier
konden
gaan
bekijken,
stemde
hij
daar
op¬
gewekt
in
toe.
Het
lag
voor
de
hand
dat
de
bespreking
van
zaken
hem
alleen
nerveus
maakte,
als
hij
op
zijn
eigen
kantoor
was.
Zijn
wagen
was
een
Packard,
wat
in
Frankrijk
rijkdom
betekent.
Gé¬
rard
vertelde
mij,
dat
hij
de
gehele
middag
en
avond
tot
mijn
beschik¬
king
was
en
verzocht
het
voorrecht
mij
het
een
en
ander
van
het
om¬
ringende
landschap
en
de
kust
te
laten
zien.
Tevens
nodigde
hij
mij
uit
een
nacht
bij
hem
door
te
bren-
ben
en
in
plaats
van
de
nachttrein
de
volgende
dag
de
ochtend-expres¬
se
naar
Parijs
te
nemen.
Ik
sloeg
deze
uitnodiging
af.
eraan
denkende
dat
Binbonnet
tenslotte
gelijk
had
gehad,
toen
hij
zei.
dat
mijn
tocht
tevergeefs
zou
zijn.
Waarom
zou
Binbonnet
mij
toch
zulke
grove
on¬
waarheden
hebben
verteld
over
Gé¬
rard
en
zijn
fabriek?
Terwiil
ik
hieraan
dacht,
begr«»-
reis
naar
Brest
eigenlijk
toch
niet
voor
niets
was
geweest,
want
nu
had
ik
ontdekt,
dat
Binbonnet
niet
alleen
over
die
telefoon,
maar
ook
over
andere
dingen
had
gelogen.
Het
huis
van
Gérard,
een
.aantrek¬
kelijke
ouderwets-gezellige
woning,
bevond
zi»h
in
een
van
de
voor¬
stadjes.
Zodra
we
binnen
waren,
veranderde
Gérard
direct
van
een
zakenman
in
een
toegewijde
echtge¬
noot
en
vader.
Zijn
vrouw
was
knap
en
ontving
me
hartelijk
en
zijn
dochtertje
van
zes
jaar
was
aller¬
liefst.
Het.
was
duidelijk,
dat
Gérard
geen
man
was.
die'zich
thuis
ver¬
veelde.
Zijn
ogen
volgden
zijn
vrouw
en
dochter
met
een
aanbid¬
dende
blik.
Hij
had
er
natuurlijk
geen
idee
van.
wat
dat
allemaal
voor
mij
be¬
tekende;
de
schok
die
de
aanblik
van
zijn
dochtertje
mij
had
gegeven
Ik
wist
hoe
hij
zich
voelde
en
hoe
ik
eens
—'
lang
geleden
—
had
ge¬
voeld;
een
trotse
man
en
vader.
Ik
kon
het
nauwelijks
verdragen
en
had
moeite
mijn
tranen
te
onder¬
drukken.
Op
een
gegeven
ogenblik
na
de
lunch,
kwam
Louisette,
't
dochtertje
naar
me
toe.
Ze
onderzocht
mijn
krukken
en
ik
liet
haar
zien.
hoe
de
beugels
in
mijn
schoenen
pasten
en
hoe
ik
daardoor
kon
staan.
Ze
toon¬
de
een
diepgaande
belangstelling.
„U
bent
zeker
erg
blij,
dat
u
met
die
dingen
kunt
lopen,
niet?"
vroeg
ze.
Ik
zei,
dat
dat
zo
was.
„Maar
u
zoudt
toch
nog
veel
blijer
zijn,
als
u
ze
niet
nodig
had,
niet¬
waar?"
Daar
stemde
ik
ook
mee
in.
Na
dat
gesprek
waren
we
op
ver¬
trouwelijker
voet
komen
te
staan,
"rat
alles
nog
veel
moeilijker
voor
mij
maakte.
We
dronken
een
kop
koffie
en
'n
cognacje
en
Louisette
moest
een
liedje
voor
ons
zingen.
Daarna
ging
ze
naar
bed.
Ze
kwam
bij
me
en
gaf
mij
een
kusje.
Ook
dat
over¬
leefde
ik.
Tenslotte
stond
Gérard
op
en
zei,
dat
het
tijd
was
om
het
voorgeno¬
men
tochtje
te
gaan
maken.
Ziin
vrouw
herhaalde
het
verzoek
om
te
blijven
logeren
en
deze
keer
sloeg
ik
het
niet
af.
In
de
deuropening
staande,
hoorde
ik
mijzelf
aan
Ma¬
dame
Gérard
vragen:
„En
zie
ik
Louisette
vanavond
ook
weer?"
Toen
zij
mij
glimlachend
een
beves¬
tigend
antwoord
gaf,
besefte
ik,
dat
ik
het
met
verwachting
in
mijn
stem
had
gevraagd,
niet
met
angst.
Na
een
kort
bezoek
aan
het
mo¬
nument
reden
we
de
stad
uit
'en
passeerden
dorpjes
met
namen
als
.Ploualmezan.
Aber-Warch,
Pro-Po-
der
enz.
We
gingen
over
heuvels,
langs
groene
en
gele
velden,
met
hier
en
daar
een
glimp
van
de
Oceaan.
We
passeerden
enkele
vrou¬
wen,
kennelijk
afkomstig
uit
die
kleine
met
lei
bedekte
huisjes
op
de
klippen
en
het
verbaasde
mij,
dat
Gérard
verschillende
van
hen
kende
Deze
middag
leerde
ik
een
hele¬
boel
over
het
product
jodium.
Gé¬
rard
vertelde
mij,
dat
het
van
zee¬
wier
wordt
gefabriceerd,
dat
't
ver¬
ste
in
zee
groeit,
zodat
het
verzame¬
len
het
beste
kon
geschieden
bij
eb.
Het
wordt
afgesneden
met
een
sik¬
kelvormig
mes.
op
een
primitieve
wijze
aan
een
lange
stok
bevestigd.
Het
beste
zeewier
wordt
door
de
verzamelaars
aan
verschillende
fa¬
brieken
verkocht,
die
het
of
tot
as
of
het
behandelen
met
ge-
1"~
'—•
'Wordt
vervolgd.)
i