Tekstweergave van HK_1947_07_21_0003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
m NIEUW NOORDHOLLANDS DAGBLAD - Maandag 21 Juli 1947 PAG. 3 Legende of voorzienigheid ? Het verhaal van ebbe in DOOR DE HISTORIE VERWORPEN Het was in het rampjaar 1672. Pe verenigde Engelse en Franse k-loien, bestaande uit 90 schepen, kwam voor onze kust opzetten en bedreigden ons land. De Hollandse vloot veel kleiner in aantal, had zich samengetrok¬ ken voor Goedereede met c!e be¬ doeling een inval der Verenigde vioten te beletten. De vijand' zond drie oorlogssche¬ pen en enige branders vooruit en zeilden zelfs tot dicht onder de kust en men vreesde niet anders of de voorgenomen landing zou worden bewerkstelligd. Doch na omtrent twee uur voor de wal ge¬ legen te hebben koersten de- scha¬ pen naar het Noorden waar zij zich wederom bij de rest der vloot voegden. Vijf dagen later vertoon¬ den de schepen zich wederom voor de wal, kruisten heen en weer en zonden zo nu en dan kleine vaar¬ tuigen tot binnen de uiterste ton van het Landsdiep. „Dan", zo Schrijft De Jonge in zijn Geschie¬ denis van het Nederlanse Zee¬ wezen", „in het grootste gevaar, dat door geen mensenhand kon yorden afgewend, verleende de Goddelijke Voorzienigheid hulp aan het vege Vaderland. Op den 2lste Juli stak uit het Z. Westen een al- erhevigste storm op, en, naar soitj- nige beweren, oen dubbele of ver¬ engde ebbe, welke tegen de gewone regelen''der natuur 12 uren duurde en die het landen van de vijand, [welke naar het schijnt op ene vloed wachtte, eerst vertraagde, idaama onmogelijk maakte." „Dat de vijandelijke vloot heeft willen landen, en dat d'e Goddelij¬ ke voorzienigheid dit door een (driedaagse storm en daarna door oen aanhoudend onstuimig weder 'verhinderde, getuigen alle schrij¬ vers, en wordt nader door onge- idrukte bescheiden zodanig beves- jtigc', dat zulks boven allen twijfel [verheven is", aldus genoemde schrijver. Een veelbesproken onderwerp Nu is de kwestie van wonderbare ebbe een onderwerp waarmede vele schrijvers en historici zich hebben bezig gehouden. Valckenier, iBrandt, Burnet, Bilderd'ijk, Tyde- man, Groen van Prinsteren, Van (Vloten, Fruin en Nuyens, hebben hun welversneden pen ten dienste van dit vraagstuk gesteld. Zij heb¬ ben het profaan belicht maar ook [bezien van godsdienstig standpunt. Men heeft ook getracht het vraag¬ stuk zo te belichten, dat deze won¬ derbare ebbe met de invasie der Engelsen en Fransen totaal niets te maken zou hebben gehad. Doch dat het voorval veel later, n.l. in 167? zou hebben plaats gehad. Is hier nu sprake van Legende jof Voorzienigheid? In zijn „Algemene Geschiedenis des Vaderlands" zegt van Vloten: ,.Niet tevreden met de grote d'ienst deor het harde weer in deze den Lande bewezen, zocht de wonder¬ zieke landzaat daar weldra nog een bovennatuurlijk feit mee te verbin¬ den en begon van een buitengewo¬ ne ebbe te gewagen, die het dub¬ bele der gewone uren aanhoudende, de storm voorafgegaan zou zijn, doch blijkbaar enkel aan goedge¬ lovige wonderzucht zijn aanzijn dankt." Ook onze Nuyens behandelde deze kwestie in zijn „Algemeene Geschiedenis des Nederlandsche Volks" en hij schreef: „De storm behoede ons voor een aanval van de zeezijde. Onze voorvade¬ ren, als Calvinisten, gewoon zich te beschouwen als een uitverkoren volk Israël, te midden der heide¬ nen, waarvoor de Heer der Heer¬ scharen streed, hebben de over¬ levering in de wereld gebracht dat een wonderdadige ebbe, van twaalf uren het voornemen der Engelsen (verijdelde. Die ebbe, trouwens het geschiedt meer, behoort tot de le¬ gende van onze vrome vaderen, die gewoon waren met zoveel eigen¬ dunk neer te zien op de legenden der 12e eeuw." Het verweer van Fruin De tijdgenoot van Nuyens en niet minder groot historicus als deze, stelt zich tegen deze opvat¬ tingen te weer. In het voorbijgaan, zo zegt Fruin, nemen we acte van deze gelijkstelling en de waarde¬ ring der legenden van de verschil¬ lende eeuwen. Overigens merken we op, dat het verhaal van een [dubbele ebbe zich evenmin uit de [ Calvinistische eigenwaan van het volk als uit zijn goedgelovige won¬ derzucht laat verklaren; daaruit kan alléén verklaard worden, dat het verhaal, toen het eenmaal in omloop was gebracht, bij het volk iogang vond. Wat volgens de over¬ levering in 1672 is voorgevallen, de wonderbare 1672 was niet bovennatuurlijk. Op 26 Februari 1853 duurde de ebbe 11 uren en 41 minuten, dat is op 43 minuten na de dubbele tijd van een gewone ebbe. De ebbe van 1672 wordt slechts als een wonder voorgesteld omdat men toen ter tijd het natuurverschijnsel nog niet kende. Fruin gaat dan uitvoerig op dleze kwestie in en komt tot de conclusie dat de dubbele ebbe niet in 1672 maar in 1673 heeft plaats gehad en meent voorts dat het af¬ slaan der verenigde vloten zelfs niet aan déze verlengde ebbe is te danken doch aan De Ruyter. die in de slag bij Kijkduin (21 Aug. 1673) de vijand grote slagen toebracht en hen de lust tot een Iandi^. deed' vergaan. Het is dus aan xiern en niet aan een dubbele ebbe te dan¬ ken dat onze kust werd beveiligd en de vrede met Engeland een feit werd. Onze voorouders, die aan Gods wonder de eer gaven, ver¬ keerden in dwaling. „Wonderzieke landza'en" of „Calvinisten". Maar, zo zegt Fruin verder, zul¬ len we ze uit dien hoofde minach¬ tend terecht wijzen. Zullen wij hen wonderzieke landzaten noemen of Calvinisten, die zich het uitverko¬ ren Israël onder de heidenen waanden te zijn? „Geen eigenwaan, geen zelfverheffing boven anderen, deed hen geloven, dat de Heer der Heerscharen met hen ten strijde trok, maar mistrouwen op eigen machten vertrouwen op de liefde¬ rijke Voorzienigheid, die met het¬ zelfde recht in de lotgevallen der volken als in het leven van ieder verondersteld mag wbrden." En de schrijver meent, dat dit verhaal, ook al heeft het zijn historische grond verloren in de geschiedenis mag worden vermeld „als een blijk van verootmoediging en de vroom¬ heid van het toen levende ge¬ slacht" dat „inplaats van zich op eigen moed en kracht te verhef¬ fen, nederig en dankbaar de eer der overwinning aan de Allerhoog¬ ste toekende." JAN VANDERVAART De stranden streden tegen 't stranden s van Kareis trotse oorlogsschepen En God bewaart de Nederlanden voor het Landen van de Britse geesselzwepen. „Van Varen en van Vechten" V_. j Waar 340 dagen in het jaar de zon schijnt Monaco, een onafhankelijk prinsdom met 18.000 inwoners (Van een reizend correspondent) IN HET ZUID-OOSTEN van Frankrijk ligt een staat, een stuk kleiner dan de gemeente Utrecht, zoveel kleiner zelfs, dat alle Utrechtenaren er met geen mogelijkheid zouden kunnen wonen. Woonden zij daar, zij zouden er misschien nog niet zo slecht mee zijn, want Monaco is in veel opzichten een gezegend land. Volgens de Monegascen zijn er 340 dagen zonneschijn in een jaar en komt de thermometer 's winters zelden beneden de 16 graden Celsius (boven nul wel ie verstaan). Mogelijk is dat over¬ dreven, waar is, dat Monaco wat klimaat betreft de meeste Europese landen de loef afsteekt en zeker Nederland. Het maaien van koren is een Zwaar werkje, vooral als hel Warm is. Een koele dronk van tijd tot tijd verkwikt de arbeider Door dit te zeggen verklappen we werkelijk geen geheim. Duizenden vreemdelingen, die jaarlijks Monaco bezoeken, zouden dat heus niet doen, als het klimaat anders was. Monaco kan daarvoor dankbaar zijn; want die vreemdelingen zijn voor het prinsdom de enige bron van inkom¬ sten.'Alleen het aantal blijvers is al zo groot, dat de Monegascen in hun eigen land een zeer bescheiden min¬ derheid zijn van rond 10 pet. — iets wat voor een onafhankelijke staat wel het wereldrecord zal zijn. Van de nog geen 18.000 inwoners, die Monaco telt, is meer dan de helft Frans, een kwart Italiaans en de Monegascen zelf komen met minder dan 2000 op de derde plaats; nog maar sinds kort, overigens waren ook de Engelsen nog in de voor¬ hoede. De Monegascen zijn nu een¬ maal niet hetzelfde als sommige andere volken. Zij voelen zich zo opperbest en werken zo nard zij kunnen om nog meer vreemdelin¬ gen te trekken er zo een nog klei¬ nere minderheid te worden. Monaco heeft drie wijken: de oude stad, Monaco; la Condamine, winkel- en handelswijk, en Monte Carlo. De meeste touristen gaan alleen naar Monte Carlo, de luxe wijk, met als centrum het Casino, het gebouw, waarin de speelzalen Ieder, die lust heeft, kan daar in vlot tempo zijn geld verliezen. Het is met de speeltafels van Monte Carlo als met de klompen van Ne¬ derland. Het enige, wat men in het buitenland weet is, dat er in Monte Carlo gespeeld wordt — en verder niets en men denkt, dat ieder, die de Monegascer grens overschrijdt, dus speelt en in luxe baadt. Nu wist uw correspondent dat ook. Hij wist bovendien, dat de speelbank nier specifiek Monegasque is, want er zijn er meer in de wereld — en dat de Monegascen er zelf niet spelen, of niet noemenswaard; zij zijn wel wijzer. Hij hoefde daar dan ook niet te gaan kijken en bovendien hoefde hij geen geld te verliezen — hij kon het niet. En dus heeft hij geen roulette .gespeeld, maar dam¬ men en zich evenmin in luxe ge¬ baad, maar in de Middellandse Zee. Daarbij heeft hij rondgekeken wat het prigsdom nog meer te bieden had als klimaat en een Casino. Dat bleek heel wat te zijn. Om te beginnen is Monaco als on¬ afhankelijk Prinsdom met 18.000 in¬ woners op zich al een merkwaar¬ digheid. Het heeft een verbond met Frankrijk, zeer tot zijn voord cel, want het leeft als een Franse ^?ad, maar gebruikt de onafhankelijkheid om dat aan te vullen, wat mocht ontbreken. De Franse munt geldt ook in Monaco, de voedselvoorzie¬ ning wordt door Frankrijk verzorgd de porto voor de brieven is er ge¬ lijk, de politie bestaat bijna geheel uit Fransen. Maar daarnaast heeft Monaco zijn eigen postzegels, de enige geldende in het Prinsdom, een eigen munt. En daar de voedselvoor¬ ziening aan Frankrijk's Middelland¬ se Zeekust nu juist niet zó dave¬ rend is, zijn er plannen om ook hier¬ in zelf op te treden: op de scheeps¬ werf van de stad is een kleine kust¬ vaarder in aanbouw. Naast de po¬ litie heeft Monaco nog een r; gen gaitie. de prinselijke garde. En nier- mee komen wij in de oude stad het eigenlijke Monaco, op de rots. De rots, waarop Monaco ligt is werke¬ lijk niet groot; als men het paleis, het gemeentehuis, de kazerne twee musea en daarbij de mooie kathe¬ draal heeft gezien kan men ver¬ baasd zijn, dat er bovendien nog 2000 mensen wonen. Het paleis, nu een toonbeeld van vrede, was eens de burcht van de Grimladi's, het nu nog regerende vorstenhuis. Van hieruit veroverden" zij hun gebied en hier doorstonden „zij elk beleg met goed gevolg ■— tot de Franse revolutie. Want de burcht ligt vol¬ komen ongenaakbaar op de rots en JOODSE IMMIGRANTEN VERLATEN HAIFA Te Jeruzalem wordt vernomen dat drie Britse „deportatie"-schepen Za¬ terdag Haifa verlaten hebben met meer dan 4500 Joodse illegale im¬ migranten aan boord die zij naar de haven van in scheping in Frankrijk vullen terugbrengen. "Deze immigranten wer¬ den te Haifa van de President Warfield op drie schepen over¬ gebracht. J)iT it> MjJN ZOON jan Die welWUT.Dai Lompen DE STAD DE OLYM¬ PISCHE SPELEN IN OOA8 6EHOUPEM TJJtlLH WORDEN • DiE u ooic zal. kunnen vertellen ,WAAK de TOUR." JJE-FBANCE -RUPERS OP 'T OÖ6N&LIK. T.-JN DIE WEET , DAT IN NOORP W'jk de vorige Week, DE TENNISBALLEN oe) JE OREN JjNORDEH DIE-WEL van HêEREN- veen gehoord heeft, OMDAT ABE LENSTRA daar vandaan KOMT.. .. MAARPie E« NOC, NOOIT IN GESLAAGD IS OM EEN VOLDOEN DE VOOR AARDR'JKS KUNDE OP Z'JN RAP¬ PORT TE KR'JGEN. NIET ZO IDEAAL ALS HET WEL LIJKT Over dokters, ziekenhuizen en babies in de U.S.A. (Van onze New Yorkse correspondente) DIT IS MISSCHIEN een vreemd onderwerp om als vtouw en en leek over te schrijven, maar daar ik onlangs zelf vele ervaringen heb opgedaan op dit gebied, moet ik toch eens ver¬ tellen dat alles hier in de U.S. niet zo ideaal is als het wel lijkt. De geneeskunde is hier zeker ver gevorderd, vooral gedurende de oorlog, en nog steeds staat de „research" aan de top, verge¬ leken bij andere landen. Ook ben ik er van overtuigd dat ze hier zeer ver zijn gevorderd in speciale gevallen, doordat er dan doktoren van wereldnaam aan dat geval werken en de beste instrumenten ervoor aanwezig zijn. Maar als doodgewoon inwo¬ ner — en dan nog vreemdeling — erger je je beslist aan de manier, waarop je als patiënt behandeld wordt. beheerste de enige toegangsweg volkomen. Bovendien stonden de Prinselijke troepen bekend als uit¬ stekende vechters. Nu is dat alles anders. De garde houdt de wacht voor het paleis, in operette-uniform en de kanonnen staan er alleen om de traditie te handhaven en om dezelfde reden schieten zij eens per jaar, op de ver¬ jaardag van de Prins. Op die dag toont Monaco zich in de volle weel¬ de van de onafhankelijkheid. De garde paradeert in alle schittering van haar uniform, de kanonnen"vu¬ ren salvo's en alle andere gebruike¬ lijke feestelijkheden op een natio¬ nale dag ontbreken niet, ter ere van de Prins, ten pleziere van "de inwo¬ ners. ten gerieve — vooral — van de duizenden toegestroomde vreem¬ delingen en ten bate van de schat¬ kist. Maar alle jaarlijkse feesten zullen niets zijn vergeleken bij dat, dat Monaco onlangs heeft gevierd, het zilveren jubileum van Prins Louis II. Een maand tevoren was men in de stad al bezig met de voorbereidingen, stellages voor tri¬ bunes en een begin van de versie¬ ring. Alles wees erop, dat dit feest alle anderen ver zou overtreffen. De Prins — en vooral de jonge Prinses, waarmee hij kort geleden trouwde — is populair en "al was de omvang van het feest kennelijk ingesteld op de gasten, het enthousiasme en de vreugde waren voor de Monegascen zelf. De bevolking mocht dit feest overigens wel eens hebben. Want zo heel gemakkelijk is het leven voor hen niet. De deviezenmoeilijkheden in de meeste landen hebben het aan¬ tal touristen sterk doen afnemen — de Engelsen alleen al met drie¬ vierde. AMNESTIE IN SPANJE Voor 12.000 gevangenen Zoals reeds gemeld, heeft de Fpaanse ministerraad onder voor¬ zitterschap van Franco een decreet goedgekeurd, volgens hetwelk in bepaalde gevallen aan gewone en andere gevangenen amnestie wordt verleend. Men verwacht dat ongeveer 12000 gevangenen van deze am¬ nestie zullen porfiteren. De am¬ nestie voorziet namelijk in on¬ middellijke vrijlating van hen, die tot gevangenisstraffen van minder dan 26 maanden veroor¬ deeld zijn, en in een verminde¬ ring van straf van 25 pet. voor hen, die tot gevangenisstraffen van 26 maanden tot 12 jaren ver¬ oordeeld zijn. Naar verklaardt werd, bevnden zich op heden in totaal 40500 personen in Spaanse gevangenissen. Levensbeginsel r\E levensopvattingen der men¬ sen lopen uiteen in twee hoofdrichtingen, waarvan de te¬ genstelling gisteren in het Epis¬ tel duidelijk werd aangegeven: het vlees en de geest. Beide be¬ palen het menselijk doen en la¬ ten. Het vlees, dat is al wat ma¬ terialistisch is, aards, werelds, louter natuurlijk, zonder enige hogere gedachte. Het is de mens, overgelaten aan zichzelf, met zijn door de erfzonde gewonde natuur en daarom zo gemakke¬ lijk geneigd zich te laten leiden door zijn lagere, egoïstische, dierlijke strevingen. De mens die zich „uitleeft", maar dan in deze ongunstige zin. Daartegen¬ over staat een ander levensbe¬ ginsel: de geest. Dat is de mens die erkent een hoger doel te heb¬ ben en zich daarheen laat aan¬ drijven door een evenredig prin¬ ciep: de geest van God. Wat is Uw levensbeginsel? MARCUS Ten eerste de dokter. Ik heb er al verscheidene versleten, terwijl ik heus geen abnormale patiënt ben.' De eerste dokter, bij wie ik kwam, wilde allereerst dat ik geld op tafel legde, voordat hij naar mijn geval wilde kijken. Zonder meer ben ik toen opgestapt, denkende dat als hij zo op zijn centjes gesteld was, hij nooit een goed dokter kon zijn. De volgende wilde telkens bij de klein¬ ste kleinigheid opereren en het dan nog liefst zelf doen zonder er een specialist bij te halen. Ook bij deze liep ik op de duur weg. Na zo¬ doende verscheidene desillusies te hebben opgedaan, heb ik nu einde¬ lijk een goede en normale dokter gevonden. Waarschijnlijk omdat de¬ ze man over de gehele wereld ge¬ reisd heeft en ook lang genoeg in Europa is geweest om te begrijpen, dat er nog iets anders bestaat dan 'de Amerikaanse dollar. Niet als op de film Ik heb verder eens in een groot ziekenhuis buiten New York rond¬ geneusd en ik stond verbaasd, dat dit vooruitstrevende land zo achtei was in normale dingen. Het zieken¬ huis. dat het grootste is in die buurt en waar patiënten mijlen ver van¬ daan naar toe komen, is een oud en ongeverfd gebouw. Van binnen ziet het er onaantrekkelijk en „groeze¬ lig" uit. Niets te bespeuren van de kraakheldere en moderne inrichting van de hospitalen, welke men op reclameplaten en in de film ziet. Natuurlijk zijn die er wel, maar niet zo veel als men verwacht. Meestal ziet men het soort, wat ik hier be¬ schreef. Het gebrek aan verpleegsters maakt tevens, dat de patiënten veel aan hun lot overgelaten worden en bet zodoende op de zalen niet fris ruikt. Een van de ergste dingen is de onbeschrijfelijke nonchalance, waar¬ mee alles gebeurt en wat de door¬ snee-Amerikaan kenmerkt. Ze heb¬ ben trouwens ook geen tijd om het nauwkeurig te doen. Dit geldt zo¬ wel voor de doktoren als voor de verpleegsters. Met verbazing heb ik het geheel aangezien en vurig gehoopt, dat ik voor ziekte gespaard zou blijven, opdat ik nooit in dit ziekenhuis zou moeten liggen. Alles gebeurt zonder enige liefde voor het vak of voor de patiënt; zo sterk heb ik het in Holland nooit meegemaakt. Je bent volledig een* nummer en verder niets. Het is dan ook een grote des¬ illusie voor iemand, die uit Holland komt en'zieh zo veel voorstelt van de hoogstaande geneeskunde in de U.S. Arme vaders Ik heb ook medelijden met de Hollandse oorlogsbruidjes, die hun eerste baby hier krijgen. De behan¬ deling van de kraamvrouwtjes is wel heel anders dan in ons kleine landje. Om te beginnen mag de baby niet in de kamer van de moe¬ der en ligt dus in een nursery met alle andere baby's tezamen. De arme vader mag zijn jongste spruit slechts door het raam aan¬ schouwen. Op bezoekuur staat hij in de rij met andere vaders met een nummertje in de hand. Is het zijn beurt, dan houdt hij het num¬ mer voor het raam. De verpleegster haalt de bijbehorende baby uit zijn wiegje en houdt het al vriendelijk glimlachend voor de ruit. Na weder¬ zijdse knippen van vader en ver¬ pleegster wordt de baby weer weg¬ gedragen. That's all! De moeder ziet haar kind eens per dag. omdat het verder in de babyzaal met de zuigfles gevoed wordt. Daar het te ingewikkeld is voor de verpleegsters om de moe¬ der haar eigen kind borstvoeding te laten geven, werken ze dat zo¬ veel mogelijk tegen! Je moet dus met de dokter samen vechten om gedaan te krijgen, dat de baby om de drie uur bij je wordt gebracht om het zelf te voeden. Na zes tot acht dagen wordt je weer naar huis gestuurd. Gelukkig begint die voedings¬ kwestie iets te veranderen en heeft men er zelfs al doktoren en zieken¬ huizen, die voorschrijven, dat de moeder haar kind zelf moet voeden en dat de baby overdag op de ka¬ nier staan. In Nederland is dit de gewoonste zaak van de wereld, maar hier is het iets heel nieuws. Zo zijn er verscheidene dingen, die hier anders zijn dan in Holland. Het heeft zijn charme om eens iets anders mee te maken dan je je hele leven vwend bent geweest; maar als je ziek bent, verlang je toch wel erg naar het oude bekende en naar je eigen omgeving en methodes. En dan is er in dit land een massa waarover je je kunt ergeren, ook al lijkt het uit de verte allemaal zo mooi! 4 Een kijkje in de staalfabriek van het hoogovenbedrijf te Ijmuiden, waar, evenals in de meeste fabrieken van dit be¬ drijf, continu gewerkt wordt. De Bijzondere Rechtspleging gewijzigd Belangrijke nieuwe bepalingen Met ingang van 30 Juni jl. werd een besluit van kracht, dat belang¬ rijke wijzigingen heeft gebracht in de Bijzondere Rechtspleging. Onder meer wordt in dit besluit bepaald, dat onder het „bekleden van amb¬ ten" niet wordt verstaan het ver¬ richten van werkzaamheden op ar¬ beidsovereenkomst. Hieruit volgt, dat zij, die krachtens hun vonnis geen openbare ambten mogen be¬ kleden, geen vaste aanstelling kun- FARM Een heel bijzondere kip be¬ zit Murray Weiss in Brook¬ lyn. Dit pluimvee-exemplaar heeft 4 poten, 2 staarten en zij legt eieren met 2 dooiers. De kip gebruikt echter slechts twee poten, daar de beide anderen korter zijn dan normaal. nen krijgen bij rijks- of gemeente- bureaux, maar wel op arbeidscon¬ tract te werk mogen worden ge¬ steld. Njet minder interessant is de nieu¬ we regeling betreffende uitspraken van het" Tribunaal. Thans is name¬ lijk bepaald, dat, wanneer iemand wordt veroordeeld tot internering, de.straf niet behoeft te worden uit¬ gevoerd, wanneer blijkt, dat de uit¬ voering van de straf onnodig hard is voer de betrokkene of het gezin. De veroordeelde wordt dan onder bepaalde voorwaarden in vrijheid gesteld. Deze voorwaarden zijn o.a. onder toezichtstelling en het zich houden aan bepaalde voorschriften gedurende een zekere proeftijd. Aan de algemeen bekende 'voorwaarden is een nieuwe toegevoegd, namelijk „Verbod om om te gaan met be¬ paalde personen". Het Tribunaal kan voorts de opgelegde voorwaar¬ den wijzigen, hetzij ambtshalve, het¬ zij op verzoek van de veroordeelde. Art. 16 van het nieuwe besluit bepaalt, dat ieder, die zich langer dan 14 dagen in bewaring bevindt, eert schriftelijk verzoek tot invrij- heidsstelling kan indienen bij het Bijzonder Gerechtshof of bij het Tribunaal. Zij, die reeds zijn ver¬ oordeeld, moeten hun verzoek om invrijheidsstelling indienen bij het college, dat de veroordeling heeft uitgesproken. Wordt het verzoek af¬ gewezen, dan zal in de beslissing worden bepaald, pp welk tijdstip een nieuw verzoek om invrijheids¬ stelling kan worden ingediend. In de procedure der rechtspraak is een aanzienlijke verandering aan¬ gebracht. Er zijn „raadsheren" be¬ noemd, die zaken in behandeling nemen, waarvoor geen grotere straf Kroniek Buitenland Men schept zich een eenzijdig beeld der Sovjet-Russische aspira¬ ties in het Westen wanneer men daarbij niet tegelijkertijd de Russi¬ sche activiteit in Oostelijke richting in het oog houdt. Met name China is voor de uitbreiding van de Pan- Slavischc invloedsfeer van even groot zo niet van groter belang dan de verziekte randstaten van het West-Europese continent. China heeft een onuitputtelijke reserve aan mensen en grondstoffen, de uit¬ gestrektheid van de bodem evenaart die van een gans werelddeel, het be¬ zit een zeer oude cultuur en wan¬ neer het zich voldoende aan de mo¬ derne technische vooruitgang op het s gebied van ver- ' keer, grond- SOVJET- stoffenexploita- BELANGEN tie, bodemcul- IN HET tuur en bewa- OOSTEN pening heeft i aangepast, is v y het voorbe¬ stemd een zeer grote rol te spelen in de wereld van kolossen, welke sinds de ondergang van Hitler's Derde Rijk gegroeid is. De Russische infiltratie stuit hier echter op de aanwezigheid der Amerikanen, die met de Chinezen op zeer vriend¬ schappelijke voet staan, sinds zij de gehate Japanners uit hun Hemelse Rijk verdreven. In tegenstelling met het over drie partijen verdeelde Duitsland, is Japan een eenheid ge¬ bleven, doch onder uitsluitend Ame¬ rikaans bewind. Van hier uit be¬ heersen de V. S. het vasteland van Oost-Azië en laten zij de aanwezig¬ heid van hun legers duidelijk mer¬ ken zowel aan de Chinese commu¬ nisten, die in het Noorden opereren, als aan de Russische voorposten aan de Mandsjoerijse grenzen. Tot nu toe volgden de Russen het bekende systeem waarmede ook de Duitsers zoveel successen oogstten in de laat¬ ste oorlog. Zij laten de minderheden, in dit geval hun politieke soortgeno¬ ten het verkenningswerk opknappen zoals dat gebeurt in Noord-Grieken¬ land door de aanhangers van Tito. In feite is de oorlog in het Oosten echter reeds aan de gang. al zal het de vraag zijn of een der partijen het nu reeds zal aandurven tot groter krachtsontplooiing over te gaan. Behalve het zeer groot belang dat Rusland in China stelt, vormt dit land met zijn pro-Amerikaanse instelling momenteel echter ook nog een reëel gevaar voor de Russische expansiepolitiek in het Westen. Want het is duidelijk, dat wanneer het in het Westen tot een treffen mocht komen, ook het front in het Oosten ipso facto in beweging zal komen. Rusland zal deze stap in het Westen niet aandurven, alvorens het zijn posities in het Oosten zal'heb¬ ben gestabiliseerd. Zowel aan deze zijde van zijn stalen gordijn als -aan gene zijde van het Siberisch achter¬ land zal het Amerika vinden met zijn kolossaal militair en technisch apparaat en het zal zich wel twee¬ maal bedenken eer het tot zulk een gewichtige stap overgaat. dan een afzondering van zes jaren kan worden opgelegd. Het besluit voorziet tevens in de moeilijkheid, die ontstaat, wanneer iemand b.v. terecht moet staan we¬ gens verraad. Wanneer door dit ver¬ raad iemand naar een concentratie¬ kamp wordt gezonden en niet meer is teruggekeerd, ontbreekt dikwijls het officiële doodsbericht. In dit geval kon de verrader niet worden veroordeeld voor het plegen van een misdaad, die de dood tengevolge heeft gehad. Thans is bepaald, dat veroordeling plaats kan vinden op grond van een vermissing, waaruit redelijkerwijze de dood kan worden afgeleid. De scheepsramp in de Arabische zee Tot nog toe zijn 150 opvarenden van het stoomschip Ramdad, dat Donderdag bij Bombay door de storm is gezonken, gered. In totaal bevonden zich 740 personen aan boord. Vandaag is een voorlopig onderzoek naar de oorzaak van de ramp begonnen. HET ZEEWIER-MYSTERIE „Ik meen. dat het voldoende is, als ik u beloof begon hij en tot mijn verontwaardiging kreeg ik het¬ zelfde verhaaltje te horen, bijna woord voor woord, dat Monsieur Binbonnet mij twee dagen geleden had verteld. Hij zei zelfs, dat hij helemaal niet trots was op zijn aan- / deel in de onverkwikkelijke ge¬ schiedenis en stelde mij voor. dat ik hem zou beoordelen naar zijn toe¬ komstig gedrag en niet naar zijn verleden. Ook gaf hij mij geen ver¬ klaring. Het' was vrij gemakkelijk mij voor te stellen, wat er in Bin- bonnet's brief aan Gérard had ge¬ staan! Zou Gérard zo bij Monsieur Binbonnet onder de duim zitten? Maar, niet ziende wat ik anders zou kunnen doen op dat ogenblik, stem¬ de ik ook hier in met een maand proef. We schudden elkaar de hand. Tegelijkertijd hoorde ik opnieuw het geblaf van een hond dichtbij, waarbij mij voor de tweede maal het voorval met de grote Deense dog te binnen schoot. Uit een oogpunt van conversatie en misschien om mijn teleurstelling over de gang van zaken te camou¬ fleren, begon ik hem te vertellen over de hond, die Faust heette. Ik kon zien, dat hij met slecht verbor¬ gen ongeduld, zelfs een tikje ner¬ veus, op het einde zat te wachten. De trek van opluchting op zijn ge¬ laat, toen ik geëindigd was, was zelfs nog meer opvallend. Gérard stond op en zei, dat we nu weg moesten. We zaten nauwelijks r c FEUILLETON door DAVID KEITH J in zijn auto of zijn zenuwachtigheid verdween als bij toverslag en nu bleek, dat hij een geestig en char¬ mant causeur was als er maar niet over zaken en speciaal over jodium werd gepraat. Toch bleek ik mij in het eerste te vergissen, want toen ik even later vroeg of we die mid¬ dag niet wat jodium-zeewier konden gaan bekijken, stemde hij daar op¬ gewekt in toe. Het lag voor de hand dat de bespreking van zaken hem alleen nerveus maakte, als hij op zijn eigen kantoor was. Zijn wagen was een Packard, wat in Frankrijk rijkdom betekent. Gé¬ rard vertelde mij, dat hij de gehele middag en avond tot mijn beschik¬ king was en verzocht het voorrecht mij het een en ander van het om¬ ringende landschap en de kust te laten zien. Tevens nodigde hij mij uit een nacht bij hem door te bren- ben en in plaats van de nachttrein de volgende dag de ochtend-expres¬ se naar Parijs te nemen. Ik sloeg deze uitnodiging af. eraan denkende dat Binbonnet tenslotte gelijk had gehad, toen hij zei. dat mijn tocht tevergeefs zou zijn. Waarom zou Binbonnet mij toch zulke grove on¬ waarheden hebben verteld over Gé¬ rard en zijn fabriek? Terwiil ik hieraan dacht, begr«»- reis naar Brest eigenlijk toch niet voor niets was geweest, want nu had ik ontdekt, dat Binbonnet niet alleen over die telefoon, maar ook over andere dingen had gelogen. Het huis van Gérard, een .aantrek¬ kelijke ouderwets-gezellige woning, bevond zi»h in een van de voor¬ stadjes. Zodra we binnen waren, veranderde Gérard direct van een zakenman in een toegewijde echtge¬ noot en vader. Zijn vrouw was knap en ontving me hartelijk en zijn dochtertje van zes jaar was aller¬ liefst. Het. was duidelijk, dat Gérard geen man was. die'zich thuis ver¬ veelde. Zijn ogen volgden zijn vrouw en dochter met een aanbid¬ dende blik. Hij had er natuurlijk geen idee van. wat dat allemaal voor mij be¬ tekende; de schok die de aanblik van zijn dochtertje mij had gegeven Ik wist hoe hij zich voelde en hoe ik eens —' lang geleden — had ge¬ voeld; een trotse man en vader. Ik kon het nauwelijks verdragen en had moeite mijn tranen te onder¬ drukken. Op een gegeven ogenblik na de lunch, kwam Louisette, 't dochtertje naar me toe. Ze onderzocht mijn krukken en ik liet haar zien. hoe de beugels in mijn schoenen pasten en hoe ik daardoor kon staan. Ze toon¬ de een diepgaande belangstelling. „U bent zeker erg blij, dat u met die dingen kunt lopen, niet?" vroeg ze. Ik zei, dat dat zo was. „Maar u zoudt toch nog veel blijer zijn, als u ze niet nodig had, niet¬ waar?" Daar stemde ik ook mee in. Na dat gesprek waren we op ver¬ trouwelijker voet komen te staan, "rat alles nog veel moeilijker voor mij maakte. We dronken een kop koffie en 'n cognacje en Louisette moest een liedje voor ons zingen. Daarna ging ze naar bed. Ze kwam bij me en gaf mij een kusje. Ook dat over¬ leefde ik. Tenslotte stond Gérard op en zei, dat het tijd was om het voorgeno¬ men tochtje te gaan maken. Ziin vrouw herhaalde het verzoek om te blijven logeren en deze keer sloeg ik het niet af. In de deuropening staande, hoorde ik mijzelf aan Ma¬ dame Gérard vragen: „En zie ik Louisette vanavond ook weer?" Toen zij mij glimlachend een beves¬ tigend antwoord gaf, besefte ik, dat ik het met verwachting in mijn stem had gevraagd, niet met angst. Na een kort bezoek aan het mo¬ nument reden we de stad uit 'en passeerden dorpjes met namen als .Ploualmezan. Aber-Warch, Pro-Po- der enz. We gingen over heuvels, langs groene en gele velden, met hier en daar een glimp van de Oceaan. We passeerden enkele vrou¬ wen, kennelijk afkomstig uit die kleine met lei bedekte huisjes op de klippen en het verbaasde mij, dat Gérard verschillende van hen kende Deze middag leerde ik een hele¬ boel over het product jodium. Gé¬ rard vertelde mij, dat het van zee¬ wier wordt gefabriceerd, dat 't ver¬ ste in zee groeit, zodat het verzame¬ len het beste kon geschieden bij eb. Het wordt afgesneden met een sik¬ kelvormig mes. op een primitieve wijze aan een lange stok bevestigd. Het beste zeewier wordt door de verzamelaars aan verschillende fa¬ brieken verkocht, die het of tot as of het behandelen met ge- 1"~ '—• 'Wordt vervolgd.) i