Tekstweergave van HA_1948_09_15_0003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Stui fzeeën over de Banckert Alles zeevast en poorten dicht! GOLF VAN ADEN, OVER HET BEZOEK van Hr. Ms. Banckert aan Colombo, op Ceylon, valt eigenlijk maar weinig te vertellen. Daarvoor waren we maar te kort in deze Britsindische havenstad, nauwe» lijks 10 uur. Commandant Hogen» doorn maakte de traditionele beleefd» heidsvisites en sprak een kort woord aan het graf van seiner Willem Goed» Kart, die tijdens de uitreis van de Banckert in de haven van Colombo om het leven kwam. We stonden bij dat graf, de officieren, de onderoffi» eieren, korporaals en manschappen van de deputatie. De mooie krans van enkel touw, lag op de sobere steen en de zon blakerde witgloeiend over dat alles. De officier, die met de leiding was belast, vroeg of nog iemand iets zeggen wilde. Het bleef stil. Tenslotte zijn deze marinemannen, beroeps» of OVW»ers, niet zo bijster spraakzaam. Niemand... ja tóch een. Dat was seiner Peels, die bij Goedhart in de sloep zat. Seiner Peels maakte het kort. Zo kort als 't maar mogelijk was. En zó kort als iemand spreekt, die nerveus is en wie de woorden in de keel stokken. „Dag Willem ... we vergeten je niet hoor... en misschien komen we elkaar nog eens tegen.. En méér niet. • * • COLOMBO IS HEET en grijs van stof. 250 Mannen van de Banckert gaan met dc motorsloep naar de wal, ieder met 20 rupees in z'n zak. 20 Rupees is niet veel. 't Bedrag komt overeen met een gulden of vijftien in Hollands geld. En Colombo is niet goedkoop. 4 Rupees voor 1 tinnetje Gold»flake. En de postzegels voor de brief naar huis zijn péperduur! We begrijpen nu hoe Ceylon z'n begro» ting sluitend maakt. Dank zij z'n ar» tistiek uitgevoerde, kleurige, enorm Anthony van Kampe op weg naar Patr unpen I ia (4)J grote, maar schandaleus dure post» zegels. Ik stuur een paar brieven weg en ben tegelijk door de helft van m'n kapitaal heen ... Aan boord zitten wat Britsindiërs gehurkt tussen hun negotie: olifanten in alle vormen, grootten en prijzen. Bijna alle jongens kopen een dikhuid en ze blijken de kunst van het tawar» ren, afdingen, uitnemend machtig te zijn. Hetgeen z'n nut heeft in dit land, waar afzetters en zwendelaars in de havenplaatsen zo talrijk zijn als zand» korrels in de woestijn. MET HET VALLEN van de avond gooit Hr. Ms. Banckert de trossen van de boeien los en vertrekt naar zee. Hier en daar loeit een sirene van een koopvaarder ten afscheid. Een paar zeilbootjes schieten langszij weg en het water is paars gekleurd. Langs de pier, waarover de branding tien» tallen meters hoog heenslaat, varen we naar open zee en een half uur la» ter verdwijnt Colombo in de nacht en lost zich het boeket van lichten en lichtjes op in de duisternis. Zes dagen water en lucht liggen voor ons. HET ZIJN GEEN gemakkelijke dagen geworden en het traject Co» lombo»Aden zal de meesten, zo niet allen, aan boord van de jager, heugen. We hebben namelijk onze volle portie van de doorstaande West=moesson ge» kregen, er is ons niets bespaard en vooral de twee dagen, die voorafgin» gen aan het binnenvaren van de Golf van Aden, wareil niet van sensatie ontbloot. In de loop van de ochtend van de 28ste Augustus veranderde het weer. De eerste golven liepen over het voor» schip heen en het bleek tijd te worden alles te sjorren en zeevast te zetten. De maatregel was niet overbodig, want een uur later begon het feest. Geen plekje op de hele jager bleef droog en het werd een niet gering stuk acrobatiek van vooruit naar ach» teruit te komen, al dan niet kruipend en je snel bergend voor het overko» mende water. Het was nog windkracht 5, maar de golven waren al bezet met mooie witte kronen en beffen, terwijl de zon- schuil ging achter een lage be» wolking. De Banckert had de zuidelijke koers genomen, teneinde aldus het minst ongunstige weer te ontmoeten in de tijd van de West»moesson. Dat bete» kende echter dat de jager de zee pal op de kop .kreeg. En hoe! Eer het avond was vloog het buiswater over het gehele schip heen en was het een vrij hopeloze zaak ergens aan dek nog iets te ontdekken dat op een beschei» den oppertje geleek. Die nacht was ik verscheidene ma» len op de brug en het was een machtig mooi gezicht de wit»gezoomde golven al van verre te zien komen aanjagen. Er was geen maan .. .er waren geen sterren. Er was alleen een oproerige zee en er was water dat over kwam. En een bonkend en stotend en soms steigerend schip. Met af en toe een schaduw van een wachtsman, die zich repte in veiligheid te komen voor een verraderlijk overstriemende golf buis» water. Zo gingen wij de Zondag in. De meesten waren niet uit de kleren ge» wecst en behoorlijk vermoeid van het rijen en stoten van het schip. De zee was, zo ver als men kon zien, één veld van groenig=wit zeep» sop. „Voor deze tijd van het jaar ge» woon West»moesson weer"... zei de commandant. Op dit ogenblik kréég ik iets tegen dit jaargetij... Kroonprins Boudewiin van België, die dezer dagen 18 jaar geworden is. Voor het geval zijn vader, Ko¬ ning Leopold, afstand doet van de troon, kan Boudewijn hem thans onmiddellijk opvolgen. Genflemandief met snorretje Thans achter slot en grendel In het voorjaar van 1947 dwongen twee personen in Zevenhuizen de chauffeur van E„ onder bedreiging met een revolver, uit zijn auto te stappen, waarna zij met de auto verdwenen De onbekende daders waren een man met een kleine snor en een grotere man. Korte tijd daarna werd een taxi¬ chauffeur te Rotterdam het slachtoffer, want de inzittenden gingen er met zijn auto vandoor, toen hij aan het opgege¬ ven adres aanbelde. Weer waren de daders een man met een kleine snor en een iets grotere man. ■ Korte tijd na dit geval trachtte men zich meester te ma¬ ken van een auto in de Nassau Dillen¬ burgstraat te 's-Gravenhage. Dit werd evenwel door het flinke optreden van de chauffeur verhinderd. Vervolgens werden te 's-Gravenhage weer twee auto's gestolen. Er kwam vast te staan, dat de twee auto's werden verkocht door een man met een snorretje, die daarbij gebruik maakte van valse pa¬ pieren. Daar deze man steeds als heer gekleed ging en zich ook als zodanig gedroeg en zich uitgaf voor tandarts, werd hij bij de recherche-afdeling, waar de zaken in onderzoek waren, bestempeld met de naam van „gentle- mandief". Bij het uitgebreid onder¬ zoek, dat zich tot. verschillende plaat¬ sen uitstrekte, werd wel een duizend¬ tal foto's getoond. In 1948 werden in Den Haag wederom twee auto's ge¬ stolen. Een dezer auto's werd er ver¬ kocht door de man met het snorretje, terwijl de andere tot voor kort onvind¬ baar bleef. Inmiddels werden door de politie te Zuilen, bij het verkopen van een te Bodegraven ontvreemde auto, twee personen aangehouden, van wie één een snorretje droeg. Onmiddellijk toog de Haagse recherche naar Zuilen. Daar kwam vast te staan, dat de man met het snorretje de 24-jarige bouw¬ kundig tekenaar A. M. N„ uit 's-Gra¬ venhage, de „gentlemandief" en de man in zijn gezelschap de 36jarige bouwkundig tekenaar C. O., uit Schoon¬ hoven een der mede-plichtigen was. Na onderzoek werden nog als mede¬ plichtigen gearresteerd de 25-jarige re¬ clame-tekenaar E. H. M. D„ wonende te Utrecht en de 25-jarige student H. R„ wonende te Delft. Met uitzonde¬ ling van één auto werden alle ont¬ vreemde wagens in beslag genomen, terwijl bovendien een te Zutphen ge¬ stolen auto werd achterhaald. De da¬ ders bekenden allen volledig. HET VERBLUF DER KONINKLIJKE FAMILIE IN DEN HAAG. Op Woensdag 22 September, de laatste dag van het verblijf der Koninklijke familie in Den Haag. dat van 18 tot 22 dezer zal duren, zal tot sluiting der feestelijkheden des avonds om negen uur op het Plein een taptoe worden ge¬ houden door de Koninklijke Militaire Kapel. Wij staan niet ver van vrije markt Boter en kaas kunnen spoedig van de bon GLIM SCHOENCREAM N. V. GIIMFABRIek overschif (Van onze Haagse redacteur) „Het lijkt mij. dat de boter spoedig van de bon kan. mits de andere vet- soorten eveneens in voldoende mate aanwezig zijn; en hetzelfde kan van de kaas gezegd worden indien er ook voldoende andere broodbelegging ver¬ krijgbaar is", aldus luidt het antwoord van de heer G. J. Blink, voorzitter van de Vereniging voor Zuivelin¬ dustrie en Melkhygiëne, als ik hem op de man af vraag hoe het nu zit met de al zo lang met smart verbeide op¬ heffing der distributie van zuivelpro¬ ducten. Een reëel en nochtans hoop¬ vol antwoord, dat nog eens onder¬ streept wordt door de toevoeging „dat wij dichter bij een vrije markt staan dan menigeen vermoedt". „Maar waarom krijgen wij dan nog maar zo weinig boter en kaas?" vraag ik. „Weinig? Wij krijgen meer dan vóór de oorlog!" zegt de man. die het weten kan, tot mijn verbazing. „Ja, meer dan vóór de oorlog, vooral meer kaas. Maar dat u de indruk hebt van min¬ der is verklaarbaar. Vroeger at een groot deel van onze bevolking hele¬ maal geen of heel weinig kaas; Bra¬ bant en Limburg bijv. hadden liever worst op het brood. Maar nu krijgt men daar evenveel als wij hier. En het is maar de vraag of ze weer van de kaas afstappen als er weer worst is. Overigens stijgt de productie. Er was in de laatste week, waarover de cij¬ fers bekend zijn. 37 pet. méér produc¬ tie dan een jaar geleden". „Hoe zijn de vooruitzichten in het algemeen?" „Och, velen maken zich nu al weer druk over de volgende crisis, maar dat is overdreven. Als er werkelijk vrede komt in Europa zal er een enor¬ me vraag zijn. De grote massa gaat er op vooruit, wil beter voedsel en vraagt dan al heel spoedig om meer boter en meer kaas. 't Is zelfs de vraag of de hoeveelheid grasland en het aantal werkkrachten het zullen kunnen bij¬ benen". „Wat betekent Benelux in dit op¬ zicht?" „Als de denkbeelden van het cha¬ teau D'Ardennes verwezenlijkt worden, zullen België en Luxemburg op I Januari 1950 aan de binnenlandse markt toegevoegd worden. De Belgi¬ sche zuivelindustrie, die op een lager peil staat, maakt zich daar wel be¬ zorgd over, maar wij houden 'daar voeling mee en zullen wel een oplos¬ sing vinden". Aanleiding tot dit gesprek is het veertigjarig bestaan van de genoemde vereniging, waarin de particuliere fa¬ brikanten van boter, kaas, condens, melkpoeder en flessenmelk verenigd zijn. Het zijn er zowat tweehonderd bij elkaar. Daarnaast bestaan dan nog 'n vierhonderd coöperatieve zuivelfabrie¬ ken met eên eigen organisatie. Deze laatste ontstond omstreeks 1900, de Vereniging van Zuivelfabrikanten. zo¬ als zij oorspronkelijk heette, in 1908. De naam werd veranderd in 1920 na de fusie met de Ned. Melkindustrieële vereniging. De eigenlijke herdeningsdatum was 20 Juli, maar de viering zal geschieden op 15 September met een feest in het Kurhaus te Scheveningen. Havenarbeiders door staaldraad getroffen Aan boord van het te Rotterdam liggende s.s. „Atlanta" zijn de 53- jsrige havenarbeider P. van Dongen en de 52-jarige voorman G. Reedijk door een losschietende staaldraad met kracht tegen de verschansing gewor¬ pen. Van Dongen liep een schedel- basisfractuur op, tengevolge waar¬ van hij in de loop van de dag over¬ leed. Het andere slachtoffer moest niet een hersenschudding in het Zui¬ derziekenhuis worden opgenomen. z» o™. p < n p QTQ c •% '<) CT> •-* p ij 85 £ 2 O. CL Kï C H— N c c cr H* • D- O 't i1 £•? n 3 c r m m rn m L_ De Nizam van Hyderabad Schatrijk, maar eenvoudig De 62-jarige Mizam van Hydera¬ bad heet de rijkste man ter wereld te zijn. Ondanks zijn rijkdommen, die op 375 millioen pond sterling worden geschat, leeft de wat verlegen Mizam zeer ingetogen. Hij geeft gemiddeld een pond sterling per week uit, woont in een eenvoudig vertrek, gaat een¬ voudig gekleed en loopt gewoonlijk met te lange haren rond. De Mizam heeft geen schatkamer. Zijn rijkdom¬ men liggen overal in zijn paleis op¬ geslagen, tot in de garage toe. In halfvergeten hoeken liggen zakken geld en juwelen letterlijk opgesta¬ peld. Hoewel de vorst 600 auto's be¬ zit, geeft hij er de voorkeur aan een „praehistorische rammelkast" te ge¬ bruiken. Het bezoeken van races vindt hij geldverspilling en het naar de bioscoop gaan „een onvermengd kwaad". Wars van alle pracht en praal houdt hij boek van elke cent, die hij voor zichzelf uitgeeft. Hij is zeer precies en de hardste werker van de Staatsdienaren. Zijn dagtaak begint 's morgens om zes uur. Als hjj niet met staatszaken bezig is, be¬ steedt hij zijn tijd aan studie van Perzische en Oerdoese klassieken en het schrijven van gedichten. Hij is clol op bloemen en vogels en geeft wat amusement betreft de voorkeur aan een eenzame wandeling in de paleis¬ tuin. De Nizam is onderscheiden wegens zijn particuliere steun aan Engeland in de eerste en tweede wereldoorlog. Tijdens de laatste wereldoorlog schonk ook zijn regering ruim 4.9 millioen pond Sterling aan Engeland. Ter gelegenheid van de geallieerde overwinning op Japan stichtte de Nizam een fonds van 375.000 pond, waarvan de rente wordt gebruikt voor studiebeurzen en voor de nage¬ laten betrekkingen van gesneuvelden. UNAC-radioprijsvraag bracht f 10,000.— op De juiste oplossing van de UNAC radio-prijsvraag ,,Waar is de Rem¬ brandt?" luidt: „Het schilderij is overschilderd". Naar de UNAC ons mededeelt, is men bij de beoordeling van de 20.000 oplossingen zeer soepel geweest, zodat 10 pet. als beslist fout werd aangemerkt. Daar er geen onkosten voor ge¬ maakt zijn — de AVRO gaf de zend¬ tijd en de dagbladen schonken gratis advertentieruimte — bedraagt de op¬ brengst ƒ 10.000, een resultaat, dat de ITNAC lager acht dan de verwach¬ tingen. Het Radioprogramma VOOR HEDENAVOND HILVERSUM H, 415 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur — VARA: 6,20 The Masqueraders — 7,00 Wat deden de Jeugd¬ organisaties deze zomer? — 7,15 Heli nieuws uit Indië — VPRO: Voor de jeugd — 7,45 Lezen in de Bijbel — VARA: 8,05 Dingen van de dag — 8,15 Opera-concert — 9,15 Artistenflat in Mei — 9,55 Nu en morgen — 10,45 Van boek tot boek — 11,15 Dansmuziek HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur — NCRV: 6,00 Onze Nederlandse koren en korpsen — 6,30 Voor de Strijdkrachten — 7,15 NCRV-kwartet — — 7,30 Het actueel geluid — 7,45 Gramo- foonmuziek — 7,55 Het Bach-koraal — 8,05 Programma-proloog — 8,15 Radio Philhar- monisch-orkest — 9,20 Leven en werken — 2,40 Buurkerkkoor — 10,10 Sans Souci — 10,45 Avond-overdenking — 11,15 Avond¬ klanken — 11,30 Gramofoonplaten VOOR DONDERDAG HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 7, 8t 1, 6, 8 en 11 uur — AVRO: 8,15 Melodische romantiek — 9,35 Arbeidsvita¬ minen — 12,00 Sidney Torch dirigeert — 1,20 Joh Strauss-melodieën — 2,00 Om- rcep-kamerorkest — 3,00 Voor zieken en gezonden — 6,20 Sportpraatje — 6,35 „Lon¬ don town" — 7,00 Olleke Bolleke en knip- perdolleke — 7,10 Irving Berlin-melodieën — 7,30 Twilight serenaders — 8,05 Echo van de dag — 8,15 Uitzending van het concert uit het Kurhaus te Scheveningen — 10,00 De liefde gaat zonderlinge wegen — 10,35 Les gars de Paris — 11,15 Gramo- foonmuziek HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur — KRO: 8,15 Pluk de dag — 11,00 De Zonnebloem — 12,33 Metxopole-orkest — 1,20 Metropole¬ orkest (vervolg) — NCRV: 3,00 Symphonie concertante — 6,15 Land- en tuinbouw — 6,30 Voor de Strijdkrachten — 7,15 Leger des Heils-kwartier — 7,30 Het actueel ge¬ luid — 7,45 De Regerings-Voorlichtings- dienst antwoordt — 8,05 Programma-pro¬ loog — 8,15 Plaatvaria — 9,00 Nederlandse kolonisten in Argentinië — 9,2o Röntgen- trio — 9,45 Eine romantische suite — 10,15 De vaart der volken — 10,35 Gramofoon¬ platen — 10,45 Avondoverdenking — 11,15 Vrij en blij — 11,40 Serenade voor strijk¬ orkest Tante Sabine = grijpt in = ROMAN VAN MARIA SAWERSKY 46) Kareltje was deemoedig en verliefd er. bedelde: „Doet u toch niet altijd zo lelijk tegen me, juffrouw Irene. U weet toch heel goed...." „Ik weet niets", repliceerde Irene geërgerd. „En ik wil ook niets weten. Als u ook maar een klein beetje at¬ tent was geweest, dan zouden wij ook naar zee zijn gegaan, net als uw vriend en mijn nichtje". „Dat uitstapje heeft me zelf totaal verrast", stotterde Kareltje, met een rood hoofd. „Ik stond gewoon paf, dat I'elix vertrokken was". Ik ook, zou Irene het liefst hebben gezegd, maar zij zweeg, keerde de on¬ gelukkige Kareltje eenvoudig haar tug toe en verdween in huis. „Ik moet eens voor m'n oom gaan zorgen!" riep ze over haar schouder heen. Kareltje slofte eveneens naar huis, v/aar hij Emma tegen het lijf liep. „Nou, wat wilt u vanmiddag eens bij de thee hebben, meneer Schuch?" vroeg de keukenprinses, die voor Ka¬ reltje een zwak had. „Zal ik eens wat appelbeignets voor u bakken of hebt u meer trek in wat hartigs — een paar hambroodjes bijvoorbeeld? Of misschien wat toast met die lekkere, zelfgemaakte aardbeienjam....?" „Ik eet niets", bromde Karei „ik heb helemaal geen trek". Juffrouw Sabine, die vanuit de kamer het gesprek mede had aange¬ hoord, slaagde er slechts met moeite ii> haar lachen te verbergen, toen de totaal verslagen Kareltje binnentrad en tegenover haar plaats nam. Hij zuchtte diep en tragisch. „Wel, Karei, wat is er aan de hand?" vxoeg de oude dame. terwijl ze hem met een ondeugend lachje opnam. Meneer Schuch, Afrika-reiziger, vor¬ ser en vlieger, hief het hoofd op en lar in juffrouw Sabine's ogen, dat zij alles wist. „Waarom vraagt u me dat, tante?" bromde hij. „U bent immers van alles op de hoogte. Het betreft juffrouw Larsen. ..." „Waar je je hart aan verloren hebt, jij arme kerel....?" „Ja, dat heb ik inderdaad. Ditmaal schijn ik het nu eens ernstig te pak¬ ken te hebben. Als ik er niet in slaag Irene te winnen, zal m'n leven waar¬ deloos geworden zijn". „Kom, kom, Kareltje, zit het werke¬ lijk zo diep?" „Nog veel dieper, beste pleegtante!" „Heb maar geduld, m'n jongen. Van¬ daag of morgen zal ze wel ja zeggen" „Ik geloof 't niet", stamelde de on¬ gelukkige Schuch. ,.Ik ben heus niet zo dom als ik er uit zie. Irene interes¬ seert zich voor Felix, wat ik haar he¬ lemaal niet kwalijk neem, want hij.... nou ja, hij ziet er nu eenmaal veel voordeliger uit dan ik. En die twee hebben elkaar vroeger ook al gekend. Dat vormt tenminste alvast een band". Sabine Reuder schudde haar grijs hoofd. „Er bestaat geen band tussen die twee, beste Karei. Althans niet van de zijde van mijn neef. Ik ^eef tee> dat hij juffrouw Larsen vroeger misschien wel eens het hof neeft ge¬ maakt, zoals elke jongeman dat op z'n tijd doet, maar ik weet, dat zijn hart nog vrij is". „Weet u dat zeker?" vroeg Kareltje op deze, ietwat te zijnen gunste ge¬ kleurde onthulling. „Zeer zeker! Felix heeft het me zelf gezegd". Kareltje kikkerde zichtbaar op. „Dus u denkt, dat ik dan — met een beetje geduld — op de duur toch nog wel kans zou hebben Irene voor me te winnen?" „Als je het een beetje verstandig aanpakt, ongetwijfeld!" Karei Schuch keek de oude dame vragend aan. „Hoe bedoelt u dat, juf¬ frouw Reuder?" „In de eerste plaats spreken we af, ('at je voortaan nooit meer juffrouw Reuder, maar altijd tante Sabine te¬ gen me zegt, m'n jongen. En in de tw.eede plaats — er zijn paarden, die je van tijd tot tijd het bit eens moet laten voelen. Met vrouwen is het pre¬ cies zo. De een reageert op een zachte hand, bijvoorbeeld Beate " Schuch trok zijn neus op. „Je behoeft niet zo minachtend te kijken, Kareltje. Beate moge dan geen schoonheid zijn — ik geef dat graag toe — ze heeft tal van voortreffelijke eigenschappen. Maar daar zullen we nu maar niet over praten. Irene Lar¬ sen behoort echter tot die vrouwelij¬ ke wezens, bij wie men de teugel wat strakker moet aanhalen. Zolang je de verliefde jongeling voor haar speelt, met een zucht op je lippen om haar heen hangt en van louter verering en verliefdheid dreigt te sterven, zul je als een slaaf worden behandeld. (Wordt vervolgd.) \