Tekstweergave van HA_1948_09_15_0003
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Stui
fzeeën
over
de
Banckert
Alles
zeevast
en
poorten
dicht!
GOLF
VAN
ADEN,
OVER
HET
BEZOEK
van
Hr.
Ms.
Banckert
aan
Colombo,
op
Ceylon,
valt
eigenlijk
maar
weinig
te
vertellen.
Daarvoor
waren
we
maar
te
kort
in
deze
Britsindische
havenstad,
nauwe»
lijks
10
uur.
Commandant
Hogen»
doorn
maakte
de
traditionele
beleefd»
heidsvisites
en
sprak
een
kort
woord
aan
het
graf
van
seiner
Willem
Goed»
Kart,
die
tijdens
de
uitreis
van
de
Banckert
in
de
haven
van
Colombo
om
het
leven
kwam.
We
stonden
bij
dat
graf,
de
officieren,
de
onderoffi»
eieren,
korporaals
en
manschappen
van
de
deputatie.
De
mooie
krans
van
enkel
touw,
lag
op
de
sobere
steen
en
de
zon
blakerde
witgloeiend
over
dat
alles.
De
officier,
die
met
de
leiding
was
belast,
vroeg
of
nog
iemand
iets
zeggen
wilde.
Het
bleef
stil.
Tenslotte
zijn
deze
marinemannen,
beroeps»
of
OVW»ers,
niet
zo
bijster
spraakzaam.
Niemand...
ja
tóch
een.
Dat
was
seiner
Peels,
die
bij
Goedhart
in
de
sloep
zat.
Seiner
Peels
maakte
het
kort.
Zo
kort
als
't
maar
mogelijk
was.
En
zó
kort
als
iemand
spreekt,
die
nerveus
is
en
wie
de
woorden
in
de
keel
stokken.
„Dag
Willem
...
we
vergeten
je
niet
hoor...
en
misschien
komen
we
elkaar
nog
eens
tegen..
En
méér
niet.
•
*
•
COLOMBO
IS
HEET
en
grijs
van
stof.
250
Mannen
van
de
Banckert
gaan
met
dc
motorsloep
naar
de
wal,
ieder
met
20
rupees
in
z'n
zak.
20
Rupees
is
niet
veel.
't
Bedrag
komt
overeen
met
een
gulden
of
vijftien
in
Hollands
geld.
En
Colombo
is
niet
goedkoop.
4
Rupees
voor
1
tinnetje
Gold»flake.
En
de
postzegels
voor
de
brief
naar
huis
zijn
péperduur!
We
begrijpen
nu
hoe
Ceylon
z'n
begro»
ting
sluitend
maakt.
Dank
zij
z'n
ar»
tistiek
uitgevoerde,
kleurige,
enorm
Anthony
van
Kampe
op
weg
naar
Patr
unpen
I
ia
(4)J
grote,
maar
schandaleus
dure
post»
zegels.
Ik
stuur
een
paar
brieven
weg
en
ben
tegelijk
door
de
helft
van
m'n
kapitaal
heen
...
Aan
boord
zitten
wat
Britsindiërs
gehurkt
tussen
hun
negotie:
olifanten
in
alle
vormen,
grootten
en
prijzen.
Bijna
alle
jongens
kopen
een
dikhuid
en
ze
blijken
de
kunst
van
het
tawar»
ren,
afdingen,
uitnemend
machtig
te
zijn.
Hetgeen
z'n
nut
heeft
in
dit
land,
waar
afzetters
en
zwendelaars
in
de
havenplaatsen
zo
talrijk
zijn
als
zand»
korrels
in
de
woestijn.
MET
HET
VALLEN
van
de
avond
gooit
Hr.
Ms.
Banckert
de
trossen
van
de
boeien
los
en
vertrekt
naar
zee.
Hier
en
daar
loeit
een
sirene
van
een
koopvaarder
ten
afscheid.
Een
paar
zeilbootjes
schieten
langszij
weg
en
het
water
is
paars
gekleurd.
Langs
de
pier,
waarover
de
branding
tien»
tallen
meters
hoog
heenslaat,
varen
we
naar
open
zee
en
een
half
uur
la»
ter
verdwijnt
Colombo
in
de
nacht
en
lost
zich
het
boeket
van
lichten
en
lichtjes
op
in
de
duisternis.
Zes
dagen
water
en
lucht
liggen
voor
ons.
HET
ZIJN
GEEN
gemakkelijke
dagen
geworden
en
het
traject
Co»
lombo»Aden
zal
de
meesten,
zo
niet
allen,
aan
boord
van
de
jager,
heugen.
We
hebben
namelijk
onze
volle
portie
van
de
doorstaande
West=moesson
ge»
kregen,
er
is
ons
niets
bespaard
en
vooral
de
twee
dagen,
die
voorafgin»
gen
aan
het
binnenvaren
van
de
Golf
van
Aden,
wareil
niet
van
sensatie
ontbloot.
In
de
loop
van
de
ochtend
van
de
28ste
Augustus
veranderde
het
weer.
De
eerste
golven
liepen
over
het
voor»
schip
heen
en
het
bleek
tijd
te
worden
alles
te
sjorren
en
zeevast
te
zetten.
De
maatregel
was
niet
overbodig,
want
een
uur
later
begon
het
feest.
Geen
plekje
op
de
hele
jager
bleef
droog
en
het
werd
een
niet
gering
stuk
acrobatiek
van
vooruit
naar
ach»
teruit
te
komen,
al
dan
niet
kruipend
en
je
snel
bergend
voor
het
overko»
mende
water.
Het
was
nog
windkracht
5,
maar
de
golven
waren
al
bezet
met
mooie
witte
kronen
en
beffen,
terwijl
de
zon-
schuil
ging
achter
een
lage
be»
wolking.
De
Banckert
had
de
zuidelijke
koers
genomen,
teneinde
aldus
het
minst
ongunstige
weer
te
ontmoeten
in
de
tijd
van
de
West»moesson.
Dat
bete»
kende
echter
dat
de
jager
de
zee
pal
op
de
kop
.kreeg.
En
hoe!
Eer
het
avond
was
vloog
het
buiswater
over
het
gehele
schip
heen
en
was
het
een
vrij
hopeloze
zaak
ergens
aan
dek
nog
iets
te
ontdekken
dat
op
een
beschei»
den
oppertje
geleek.
Die
nacht
was
ik
verscheidene
ma»
len
op
de
brug
en
het
was
een
machtig
mooi
gezicht
de
wit»gezoomde
golven
al
van
verre
te
zien
komen
aanjagen.
Er
was
geen
maan
..
.er
waren
geen
sterren.
Er
was
alleen
een
oproerige
zee
en
er
was
water
dat
over
kwam.
En
een
bonkend
en
stotend
en
soms
steigerend
schip.
Met
af
en
toe
een
schaduw
van
een
wachtsman,
die
zich
repte
in
veiligheid
te
komen
voor
een
verraderlijk
overstriemende
golf
buis»
water.
Zo
gingen
wij
de
Zondag
in.
De
meesten
waren
niet
uit
de
kleren
ge»
wecst
en
behoorlijk
vermoeid
van
het
rijen
en
stoten
van
het
schip.
De
zee
was,
zo
ver
als
men
kon
zien,
één
veld
van
groenig=wit
zeep»
sop.
„Voor
deze
tijd
van
het
jaar
ge»
woon
West»moesson
weer"...
zei
de
commandant.
Op
dit
ogenblik
kréég
ik
iets
tegen
dit
jaargetij...
Kroonprins
Boudewiin
van
België,
die
dezer
dagen
18
jaar
geworden
is.
Voor
het
geval
zijn
vader,
Ko¬
ning
Leopold,
afstand
doet
van
de
troon,
kan
Boudewijn
hem
thans
onmiddellijk
opvolgen.
Genflemandief
met
snorretje
Thans
achter
slot
en
grendel
In
het
voorjaar
van
1947
dwongen
twee
personen
in
Zevenhuizen
de
chauffeur
van
E„
onder
bedreiging
met
een
revolver,
uit
zijn
auto
te
stappen,
waarna
zij
met
de
auto
verdwenen
De
onbekende
daders
waren
een
man
met
een
kleine
snor
en
een
grotere
man.
Korte
tijd
daarna
werd
een
taxi¬
chauffeur
te
Rotterdam
het
slachtoffer,
want
de
inzittenden
gingen
er
met
zijn
auto
vandoor,
toen
hij
aan
het
opgege¬
ven
adres
aanbelde.
Weer
waren
de
daders
een
man
met
een
kleine
snor
en
een
iets
grotere
man.
■
Korte
tijd
na
dit
geval
trachtte
men
zich
meester
te
ma¬
ken
van
een
auto
in
de
Nassau
Dillen¬
burgstraat
te
's-Gravenhage.
Dit
werd
evenwel
door
het
flinke
optreden
van
de
chauffeur
verhinderd.
Vervolgens
werden
te
's-Gravenhage
weer
twee
auto's
gestolen.
Er
kwam
vast
te
staan,
dat
de
twee
auto's
werden
verkocht
door
een
man
met
een
snorretje,
die
daarbij
gebruik
maakte
van
valse
pa¬
pieren.
Daar
deze
man
steeds
als
heer
gekleed
ging
en
zich
ook
als
zodanig
gedroeg
en
zich
uitgaf
voor
tandarts,
werd
hij
bij
de
recherche-afdeling,
waar
de
zaken
in
onderzoek
waren,
bestempeld
met
de
naam
van
„gentle-
mandief".
Bij
het
uitgebreid
onder¬
zoek,
dat
zich
tot.
verschillende
plaat¬
sen
uitstrekte,
werd
wel
een
duizend¬
tal
foto's
getoond.
In
1948
werden
in
Den
Haag
wederom
twee
auto's
ge¬
stolen.
Een
dezer
auto's
werd
er
ver¬
kocht
door
de
man
met
het
snorretje,
terwijl
de
andere
tot
voor
kort
onvind¬
baar
bleef.
Inmiddels
werden
door
de
politie
te
Zuilen,
bij
het
verkopen
van
een
te
Bodegraven
ontvreemde
auto,
twee
personen
aangehouden,
van
wie
één
een
snorretje
droeg.
Onmiddellijk
toog
de
Haagse
recherche
naar
Zuilen.
Daar
kwam
vast
te
staan,
dat
de
man
met
het
snorretje
de
24-jarige
bouw¬
kundig
tekenaar
A.
M.
N„
uit
's-Gra¬
venhage,
de
„gentlemandief"
en
de
man
in
zijn
gezelschap
de
36jarige
bouwkundig
tekenaar
C.
O.,
uit
Schoon¬
hoven
een
der
mede-plichtigen
was.
Na
onderzoek
werden
nog
als
mede¬
plichtigen
gearresteerd
de
25-jarige
re¬
clame-tekenaar
E.
H.
M.
D„
wonende
te
Utrecht
en
de
25-jarige
student
H.
R„
wonende
te
Delft.
Met
uitzonde¬
ling
van
één
auto
werden
alle
ont¬
vreemde
wagens
in
beslag
genomen,
terwijl
bovendien
een
te
Zutphen
ge¬
stolen
auto
werd
achterhaald.
De
da¬
ders
bekenden
allen
volledig.
HET
VERBLUF
DER
KONINKLIJKE
FAMILIE
IN
DEN
HAAG.
Op
Woensdag
22
September,
de
laatste
dag
van
het
verblijf
der
Koninklijke
familie
in
Den
Haag.
dat
van
18
tot
22
dezer
zal
duren,
zal
tot
sluiting
der
feestelijkheden
des
avonds
om
negen
uur
op
het
Plein
een
taptoe
worden
ge¬
houden
door
de
Koninklijke
Militaire
Kapel.
Wij
staan
niet
ver
van
vrije
markt
Boter
en
kaas
kunnen
spoedig
van
de
bon
GLIM
SCHOENCREAM
N.
V.
GIIMFABRIek
overschif
(Van
onze
Haagse
redacteur)
„Het
lijkt
mij.
dat
de
boter
spoedig
van
de
bon
kan.
mits
de
andere
vet-
soorten
eveneens
in
voldoende
mate
aanwezig
zijn;
en
hetzelfde
kan
van
de
kaas
gezegd
worden
indien
er
ook
voldoende
andere
broodbelegging
ver¬
krijgbaar
is",
aldus
luidt
het
antwoord
van
de
heer
G.
J.
Blink,
voorzitter
van
de
Vereniging
voor
Zuivelin¬
dustrie
en
Melkhygiëne,
als
ik
hem
op
de
man
af
vraag
hoe
het
nu
zit
met
de
al
zo
lang
met
smart
verbeide
op¬
heffing
der
distributie
van
zuivelpro¬
ducten.
Een
reëel
en
nochtans
hoop¬
vol
antwoord,
dat
nog
eens
onder¬
streept
wordt
door
de
toevoeging
„dat
wij
dichter
bij
een
vrije
markt
staan
dan
menigeen
vermoedt".
„Maar
waarom
krijgen
wij
dan
nog
maar
zo
weinig
boter
en
kaas?"
vraag
ik.
„Weinig?
Wij
krijgen
meer
dan
vóór
de
oorlog!"
zegt
de
man.
die
het
weten
kan,
tot
mijn
verbazing.
„Ja,
meer
dan
vóór
de
oorlog,
vooral
meer
kaas.
Maar
dat
u
de
indruk
hebt
van
min¬
der
is
verklaarbaar.
Vroeger
at
een
groot
deel
van
onze
bevolking
hele¬
maal
geen
of
heel
weinig
kaas;
Bra¬
bant
en
Limburg
bijv.
hadden
liever
worst
op
het
brood.
Maar
nu
krijgt
men
daar
evenveel
als
wij
hier.
En
het
is
maar
de
vraag
of
ze
weer
van
de
kaas
afstappen
als
er
weer
worst
is.
Overigens
stijgt
de
productie.
Er
was
in
de
laatste
week,
waarover
de
cij¬
fers
bekend
zijn.
37
pet.
méér
produc¬
tie
dan
een
jaar
geleden".
„Hoe
zijn
de
vooruitzichten
in
het
algemeen?"
„Och,
velen
maken
zich
nu
al
weer
druk
over
de
volgende
crisis,
maar
dat
is
overdreven.
Als
er
werkelijk
vrede
komt
in
Europa
zal
er
een
enor¬
me
vraag
zijn.
De
grote
massa
gaat
er
op
vooruit,
wil
beter
voedsel
en
vraagt
dan
al
heel
spoedig
om
meer
boter
en
meer
kaas.
't
Is
zelfs
de
vraag
of
de
hoeveelheid
grasland
en
het
aantal
werkkrachten
het
zullen
kunnen
bij¬
benen".
„Wat
betekent
Benelux
in
dit
op¬
zicht?"
„Als
de
denkbeelden
van
het
cha¬
teau
D'Ardennes
verwezenlijkt
worden,
zullen
België
en
Luxemburg
op
I
Januari
1950
aan
de
binnenlandse
markt
toegevoegd
worden.
De
Belgi¬
sche
zuivelindustrie,
die
op
een
lager
peil
staat,
maakt
zich
daar
wel
be¬
zorgd
over,
maar
wij
houden
'daar
voeling
mee
en
zullen
wel
een
oplos¬
sing
vinden".
Aanleiding
tot
dit
gesprek
is
het
veertigjarig
bestaan
van
de
genoemde
vereniging,
waarin
de
particuliere
fa¬
brikanten
van
boter,
kaas,
condens,
melkpoeder
en
flessenmelk
verenigd
zijn.
Het
zijn
er
zowat
tweehonderd
bij
elkaar.
Daarnaast
bestaan
dan
nog
'n
vierhonderd
coöperatieve
zuivelfabrie¬
ken
met
eên
eigen
organisatie.
Deze
laatste
ontstond
omstreeks
1900,
de
Vereniging
van
Zuivelfabrikanten.
zo¬
als
zij
oorspronkelijk
heette,
in
1908.
De
naam
werd
veranderd
in
1920
na
de
fusie
met
de
Ned.
Melkindustrieële
vereniging.
De
eigenlijke
herdeningsdatum
was
20
Juli,
maar
de
viering
zal
geschieden
op
15
September
met
een
feest
in
het
Kurhaus
te
Scheveningen.
Havenarbeiders
door
staaldraad
getroffen
Aan
boord
van
het
te
Rotterdam
liggende
s.s.
„Atlanta"
zijn
de
53-
jsrige
havenarbeider
P.
van
Dongen
en
de
52-jarige
voorman
G.
Reedijk
door
een
losschietende
staaldraad
met
kracht
tegen
de
verschansing
gewor¬
pen.
Van
Dongen
liep
een
schedel-
basisfractuur
op,
tengevolge
waar¬
van
hij
in
de
loop
van
de
dag
over¬
leed.
Het
andere
slachtoffer
moest
niet
een
hersenschudding
in
het
Zui¬
derziekenhuis
worden
opgenomen.
z»
o™.
p
<
n
p
QTQ
c
•%
'<)
CT>
•-*
p
ij
85
£
2
O.
CL
Kï
C
H—
N
c
c
cr
H*
•
D-
O
't
i1
£•?
n
3
c
r
m
m
rn
m
L_
De
Nizam
van
Hyderabad
Schatrijk,
maar
eenvoudig
De
62-jarige
Mizam
van
Hydera¬
bad
heet
de
rijkste
man
ter
wereld
te
zijn.
Ondanks
zijn
rijkdommen,
die
op
375
millioen
pond
sterling
worden
geschat,
leeft
de
wat
verlegen
Mizam
zeer
ingetogen.
Hij
geeft
gemiddeld
een
pond
sterling
per
week
uit,
woont
in
een
eenvoudig
vertrek,
gaat
een¬
voudig
gekleed
en
loopt
gewoonlijk
met
te
lange
haren
rond.
De
Mizam
heeft
geen
schatkamer.
Zijn
rijkdom¬
men
liggen
overal
in
zijn
paleis
op¬
geslagen,
tot
in
de
garage
toe.
In
halfvergeten
hoeken
liggen
zakken
geld
en
juwelen
letterlijk
opgesta¬
peld.
Hoewel
de
vorst
600
auto's
be¬
zit,
geeft
hij
er
de
voorkeur
aan
een
„praehistorische
rammelkast"
te
ge¬
bruiken.
Het
bezoeken
van
races
vindt
hij
geldverspilling
en
het
naar
de
bioscoop
gaan
„een
onvermengd
kwaad".
Wars
van
alle
pracht
en
praal
houdt
hij
boek
van
elke
cent,
die
hij
voor
zichzelf
uitgeeft.
Hij
is
zeer
precies
en
de
hardste
werker
van
de
Staatsdienaren.
Zijn
dagtaak
begint
's
morgens
om
zes
uur.
Als
hjj
niet
met
staatszaken
bezig
is,
be¬
steedt
hij
zijn
tijd
aan
studie
van
Perzische
en
Oerdoese
klassieken
en
het
schrijven
van
gedichten.
Hij
is
clol
op
bloemen
en
vogels
en
geeft
wat
amusement
betreft
de
voorkeur
aan
een
eenzame
wandeling
in
de
paleis¬
tuin.
De
Nizam
is
onderscheiden
wegens
zijn
particuliere
steun
aan
Engeland
in
de
eerste
en
tweede
wereldoorlog.
Tijdens
de
laatste
wereldoorlog
schonk
ook
zijn
regering
ruim
4.9
millioen
pond
Sterling
aan
Engeland.
Ter
gelegenheid
van
de
geallieerde
overwinning
op
Japan
stichtte
de
Nizam
een
fonds
van
375.000
pond,
waarvan
de
rente
wordt
gebruikt
voor
studiebeurzen
en
voor
de
nage¬
laten
betrekkingen
van
gesneuvelden.
UNAC-radioprijsvraag
bracht
f
10,000.—
op
De
juiste
oplossing
van
de
UNAC
radio-prijsvraag
,,Waar
is
de
Rem¬
brandt?"
luidt:
„Het
schilderij
is
overschilderd".
Naar
de
UNAC
ons
mededeelt,
is
men
bij
de
beoordeling
van
de
20.000
oplossingen
zeer
soepel
geweest,
zodat
10
pet.
als
beslist
fout
werd
aangemerkt.
Daar
er
geen
onkosten
voor
ge¬
maakt
zijn
—
de
AVRO
gaf
de
zend¬
tijd
en
de
dagbladen
schonken
gratis
advertentieruimte
—
bedraagt
de
op¬
brengst
ƒ
10.000,
een
resultaat,
dat
de
ITNAC
lager
acht
dan
de
verwach¬
tingen.
Het
Radioprogramma
VOOR
HEDENAVOND
HILVERSUM
H,
415
m
Nieuwsberichten
om
6,
8
en
11
uur
—
VARA:
6,20
The
Masqueraders
—
7,00
Wat
deden
de
Jeugd¬
organisaties
deze
zomer?
—
7,15
Heli
nieuws
uit
Indië
—
VPRO:
Voor
de
jeugd
—
7,45
Lezen
in
de
Bijbel
—
VARA:
8,05
Dingen
van
de
dag
—
8,15
Opera-concert
—
9,15
Artistenflat
in
Mei
—
9,55
Nu
en
morgen
—
10,45
Van
boek
tot
boek
—
11,15
Dansmuziek
HILVERSUM
I,
301
m
Nieuwsberichten
om
7,
8
en
11
uur
—
NCRV:
6,00
Onze
Nederlandse
koren
en
korpsen
—
6,30
Voor
de
Strijdkrachten
—
7,15
NCRV-kwartet
—
—
7,30
Het
actueel
geluid
—
7,45
Gramo-
foonmuziek
—
7,55
Het
Bach-koraal
—
8,05
Programma-proloog
—
8,15
Radio
Philhar-
monisch-orkest
—
9,20
Leven
en
werken
—
2,40
Buurkerkkoor
—
10,10
Sans
Souci
—
10,45
Avond-overdenking
—
11,15
Avond¬
klanken
—
11,30
Gramofoonplaten
VOOR
DONDERDAG
HILVERSUM
II,
415
m
Nieuwsberichten
om
7,
8t
1,
6,
8
en
11
uur
—
AVRO:
8,15
Melodische
romantiek
—
9,35
Arbeidsvita¬
minen
—
12,00
Sidney
Torch
dirigeert
—
1,20
Joh
Strauss-melodieën
—
2,00
Om-
rcep-kamerorkest
—
3,00
Voor
zieken
en
gezonden
—
6,20
Sportpraatje
—
6,35
„Lon¬
don
town"
—
7,00
Olleke
Bolleke
en
knip-
perdolleke
—
7,10
Irving
Berlin-melodieën
—
7,30
Twilight
serenaders
—
8,05
Echo
van
de
dag
—
8,15
Uitzending
van
het
concert
uit
het
Kurhaus
te
Scheveningen
—
10,00
De
liefde
gaat
zonderlinge
wegen
—
10,35
Les
gars
de
Paris
—
11,15
Gramo-
foonmuziek
HILVERSUM
I,
301
m
Nieuwsberichten
om
7,
8,
1,
7,
8
en
11
uur
—
KRO:
8,15
Pluk
de
dag
—
11,00
De
Zonnebloem
—
12,33
Metxopole-orkest
—
1,20
Metropole¬
orkest
(vervolg)
—
NCRV:
3,00
Symphonie
concertante
—
6,15
Land-
en
tuinbouw
—
6,30
Voor
de
Strijdkrachten
—
7,15
Leger
des
Heils-kwartier
—
7,30
Het
actueel
ge¬
luid
—
7,45
De
Regerings-Voorlichtings-
dienst
antwoordt
—
8,05
Programma-pro¬
loog
—
8,15
Plaatvaria
—
9,00
Nederlandse
kolonisten
in
Argentinië
—
9,2o
Röntgen-
trio
—
9,45
Eine
romantische
suite
—
10,15
De
vaart
der
volken
—
10,35
Gramofoon¬
platen
—
10,45
Avondoverdenking
—
11,15
Vrij
en
blij
—
11,40
Serenade
voor
strijk¬
orkest
Tante
Sabine
=
grijpt
in
=
ROMAN
VAN
MARIA
SAWERSKY
46)
Kareltje
was
deemoedig
en
verliefd
er.
bedelde:
„Doet
u
toch
niet
altijd
zo
lelijk
tegen
me,
juffrouw
Irene.
U
weet
toch
heel
goed...."
„Ik
weet
niets",
repliceerde
Irene
geërgerd.
„En
ik
wil
ook
niets
weten.
Als
u
ook
maar
een
klein
beetje
at¬
tent
was
geweest,
dan
zouden
wij
ook
naar
zee
zijn
gegaan,
net
als
uw
vriend
en
mijn
nichtje".
„Dat
uitstapje
heeft
me
zelf
totaal
verrast",
stotterde
Kareltje,
met
een
rood
hoofd.
„Ik
stond
gewoon
paf,
dat
I'elix
vertrokken
was".
Ik
ook,
zou
Irene
het
liefst
hebben
gezegd,
maar
zij
zweeg,
keerde
de
on¬
gelukkige
Kareltje
eenvoudig
haar
tug
toe
en
verdween
in
huis.
„Ik
moet
eens
voor
m'n
oom
gaan
zorgen!"
riep
ze
over
haar
schouder
heen.
Kareltje
slofte
eveneens
naar
huis,
v/aar
hij
Emma
tegen
het
lijf
liep.
„Nou,
wat
wilt
u
vanmiddag
eens
bij
de
thee
hebben,
meneer
Schuch?"
vroeg
de
keukenprinses,
die
voor
Ka¬
reltje
een
zwak
had.
„Zal
ik
eens
wat
appelbeignets
voor
u
bakken
of
hebt
u
meer
trek
in
wat
hartigs
—
een
paar
hambroodjes
bijvoorbeeld?
Of
misschien
wat
toast
met
die
lekkere,
zelfgemaakte
aardbeienjam....?"
„Ik
eet
niets",
bromde
Karei
„ik
heb
helemaal
geen
trek".
Juffrouw
Sabine,
die
vanuit
de
kamer
het
gesprek
mede
had
aange¬
hoord,
slaagde
er
slechts
met
moeite
ii>
haar
lachen
te
verbergen,
toen
de
totaal
verslagen
Kareltje
binnentrad
en
tegenover
haar
plaats
nam.
Hij
zuchtte
diep
en
tragisch.
„Wel,
Karei,
wat
is
er
aan
de
hand?"
vxoeg
de
oude
dame.
terwijl
ze
hem
met
een
ondeugend
lachje
opnam.
Meneer
Schuch,
Afrika-reiziger,
vor¬
ser
en
vlieger,
hief
het
hoofd
op
en
lar
in
juffrouw
Sabine's
ogen,
dat
zij
alles
wist.
„Waarom
vraagt
u
me
dat,
tante?"
bromde
hij.
„U
bent
immers
van
alles
op
de
hoogte.
Het
betreft
juffrouw
Larsen.
..."
„Waar
je
je
hart
aan
verloren
hebt,
jij
arme
kerel....?"
„Ja,
dat
heb
ik
inderdaad.
Ditmaal
schijn
ik
het
nu
eens
ernstig
te
pak¬
ken
te
hebben.
Als
ik
er
niet
in
slaag
Irene
te
winnen,
zal
m'n
leven
waar¬
deloos
geworden
zijn".
„Kom,
kom,
Kareltje,
zit
het
werke¬
lijk
zo
diep?"
„Nog
veel
dieper,
beste
pleegtante!"
„Heb
maar
geduld,
m'n
jongen.
Van¬
daag
of
morgen
zal
ze
wel
ja
zeggen"
„Ik
geloof
't
niet",
stamelde
de
on¬
gelukkige
Schuch.
,.Ik
ben
heus
niet
zo
dom
als
ik
er
uit
zie.
Irene
interes¬
seert
zich
voor
Felix,
wat
ik
haar
he¬
lemaal
niet
kwalijk
neem,
want
hij....
nou
ja,
hij
ziet
er
nu
eenmaal
veel
voordeliger
uit
dan
ik.
En
die
twee
hebben
elkaar
vroeger
ook
al
gekend.
Dat
vormt
tenminste
alvast
een
band".
Sabine
Reuder
schudde
haar
grijs
hoofd.
„Er
bestaat
geen
band
tussen
die
twee,
beste
Karei.
Althans
niet
van
de
zijde
van
mijn
neef.
Ik
^eef
tee>
dat
hij
juffrouw
Larsen
vroeger
misschien
wel
eens
het
hof
neeft
ge¬
maakt,
zoals
elke
jongeman
dat
op
z'n
tijd
doet,
maar
ik
weet,
dat
zijn
hart
nog
vrij
is".
„Weet
u
dat
zeker?"
vroeg
Kareltje
op
deze,
ietwat
te
zijnen
gunste
ge¬
kleurde
onthulling.
„Zeer
zeker!
Felix
heeft
het
me
zelf
gezegd".
Kareltje
kikkerde
zichtbaar
op.
„Dus
u
denkt,
dat
ik
dan
—
met
een
beetje
geduld
—
op
de
duur
toch
nog
wel
kans
zou
hebben
Irene
voor
me
te
winnen?"
„Als
je
het
een
beetje
verstandig
aanpakt,
ongetwijfeld!"
Karei
Schuch
keek
de
oude
dame
vragend
aan.
„Hoe
bedoelt
u
dat,
juf¬
frouw
Reuder?"
„In
de
eerste
plaats
spreken
we
af,
('at
je
voortaan
nooit
meer
juffrouw
Reuder,
maar
altijd
tante
Sabine
te¬
gen
me
zegt,
m'n
jongen.
En
in
de
tw.eede
plaats
—
er
zijn
paarden,
die
je
van
tijd
tot
tijd
het
bit
eens
moet
laten
voelen.
Met
vrouwen
is
het
pre¬
cies
zo.
De
een
reageert
op
een
zachte
hand,
bijvoorbeeld
Beate
"
Schuch
trok
zijn
neus
op.
„Je
behoeft
niet
zo
minachtend
te
kijken,
Kareltje.
Beate
moge
dan
geen
schoonheid
zijn
—
ik
geef
dat
graag
toe
—
ze
heeft
tal
van
voortreffelijke
eigenschappen.
Maar
daar
zullen
we
nu
maar
niet
over
praten.
Irene
Lar¬
sen
behoort
echter
tot
die
vrouwelij¬
ke
wezens,
bij
wie
men
de
teugel
wat
strakker
moet
aanhalen.
Zolang
je
de
verliefde
jongeling
voor
haar
speelt,
met
een
zucht
op
je
lippen
om
haar
heen
hangt
en
van
louter
verering
en
verliefdheid
dreigt
te
sterven,
zul
je
als
een
slaaf
worden
behandeld.
(Wordt
vervolgd.)
\