Tekstweergave van HA_1947_02_08_0003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
in de komende 50 jaar Uitbreiding in Zuid en West Boschplan Saneering Jodenbuurt %mmw immmmm - «Ho.ile^m^lrmerS Z,J f afgeloopen dagen al belangstetlend naar de fil.^ jetrokken, om kennis te nemen van het „Algemeen Uitbreidings- £>nSnnn^e^»ïïa^r lïïi' m de Llchtha". zooals vvy reeds meldden, thans tentoongesteld ls. VV(j willen nn iets uitvoeriger schrijven over de geëxpo¬ seerde foto s en maquettes, die den weg aanwijzen, waarlangs de hoofdstad In de komende 30 jaar zal expansieeren. BOUWEN IS VOORUITZIEN Bouwen is, evenzeer als regeeren, vooruitzien — en dit geldt in ver- j,w dubbelde mate voor stedenbouwen. De Amsterdamsche uitbreiding, die op het moment actueel is, werd ge¬ plant voor 50 jaar en dat beteekent volgens de ongeschreven wetten van den stadsarchitect, dat de menschcn van het jaar 2000 in de stad, zooals onze generatie haar bouwde, nog redelijk moeten^ kunnen wonen en werken. De hoofdstad is van oudsher nauwkeuriger ontworpen dan Den Haag of Rotterdam, waar men in den loop van den tijd lukraak, zon¬ der schema, aan de bestaande stad heeft bijgebouwd. Amsterdam is Weloverwogen en volgens een be¬ paalde handleiding geformeerd tot wat het heden ten dage is. Ook in de op handen zijnde ex¬ pansie zien wij lijnen, die nauwkeu¬ rig uit de tegenwoordige stad zijn doorgetrokken. Een bestaand plan heeft als basis gegolden en een be¬ staand project is uitgewerkt. Hier¬ door blijft de homogeniteit en de harmonie tusschen de verschillende stadswijken behouden en als gevolg daarvan blijft Amsterdam het geor¬ ganiseerde geheel, waaraan zij een reputatie te danken heeft. Vter in een Het project vereenigt vier basis¬ plannen in zich, n.l. de uitbreiding in West naar het Sloterrneer, de san#ring van de ontredderde Joden¬ buurt, het Boschplan en het plan Zuideramstelkanaal. Op onze eerste foto ziet U de nieuwe stadsdeelen wit aangegeven, de tweede foto is een maquette van de nieuwe Joden¬ buurt. In westelijke richting breidt de stad zich uit langs de Haarlemmer¬ trekvaart en in de richting van het Sloterrneer. Hier ontstaat mettertijd een hypermoderne tuinstad annex Bosch en Lommer, waar hooge flats en lage huisjes voor ouden van dagen ieder hun plaats krijgen. De Eras- musgracht wordt In Slotermeef doorgetrokken. Er komen geen kade¬ muren langs, maar plantsoenen met veel groen en bloemen. De verlengde Jan van Galenstraat en de Bosch en Lommerweg worden verkeersstrada, waaronder de minder belangrijke wegen traverseeren, een systeem, dat over de geheele wereld in toe¬ passing komt. De uitbreiding in Zuid maakt con¬ tact tusschen het bestaande stads¬ deel en het Bosch, dat zich reeds gunstig ontwikkelt. Een aparte ma¬ quette stelt het Bosch in eindstaat voor en laat er geen twijfel over, of hier zullen in de toekomst vele Am sterdammers verpoozing zoeken en meer tot hun tevredenheid dan voor¬ heen ook vinden. De roeibaan belooft een eldorado voor watersportlief¬ hebbers te worden. Het nieuwe Zuidelijke stadsdeel wjjkt in niet veel opzichten van het bestaande af Berlage, de overleden grootmeester der stedenbouwers, heeft hier vroe¬ ger een moderne en gerieflijke buurt 12 Lekkage'perikelen E verlangen allemaat vurig naar dooi. Maar als die ineens komt, en de spuitende waterlei¬ dingen paniek gaan zaaien in ontelbare wo¬ ningen, wat dan f ,JDe laatste, die naar bed ging, heeft vergeten, de hoofdkraan af te sluiten," zullen we weer beschuldi¬ gend tegen elkaar zeggen en met ver¬ pletterende logica: Als er geen water tit de pijpen had gezeten, zou het niet gebeurd zijn. En omdat we dat allemaal tegen elkaar zullen zeggen en 'n loodgieter ook maar twee beenen heeft, is het misschien wel nuttig te weten, hoe toe zelf zoo'n gesprongen waterleiding voorloopig kunnen repareerem. Hier is de kans voor huisvaders om, achte¬ loos door den stroom zwemmend, tegen booze wederhelften te zeggen: Laat maar aan mij over; dat var¬ kentje wasch ik wel even ... }JIER komt het dan: Sluit eerst de hoofdkraan af, gewoonlijk zit deze onder de keuken, of alleen maar onder den gootsteen, waar V 's zomers al die tabak be¬ uaart, weet U wel? Nog beter is om het ijze¬ ren dekseltje te lichten van de afsluitkraan, die meestal buitenshuis zit en dddr de zaak af te sluiten. Kunt U 'm niet vinden, vraag het dan stilletjes aan een buurman. Trouwens, die buurmannen zijn tóch nuttig, want V kunt er ook wel een Engelschen sleutel of een hamer lee- nen, als U er sinds den oorlog nog geen hebt kunnen koopen. Vervolgens zwemt U naar de slaap¬ kamers en de badkamer en draait daar alle kranen open. Pas op, dat de dan krijgt V nog meer water te redderen. Het lek in de leiding is gemakkelijk te vinden. Als de pijp van lood is, beklop dan voorzichtig den omtrek van de breuk tot de randen weer tegen elkaar sluiten. Dat moet U ove¬ rigens met een ijzeren pijp niet pro- beeren. Nu wikkelt U om de breuk bijvoorbeeld een stukje fietsband of rubbermat en bevestigt dat secuur met leukoplast of isolatieband. Dit is wel voldoende tot de loodgieter, be¬ zweet, van zijn SOOste lekkage bij U komt binnen strompelen. Zoolang er niet definitief gerepareerd is, moet U natuurlijk voorzichtig zijn met water¬ gebruik en de hoofdkraan niet met 'n overmaat van zonnig optimisme wa¬ genwijd open zetten. Nog een paar dingen, die U be¬ paald niet moet doen, zijn: probeer niet de pijp te ontdooien met een benzinebrander of zooiets, omdat het zoo „echt" staat, want dan maakt U een beste kans, dat U de gordijnen of het behang mee ontdooit. Stel de leidingen niet bloot aan tocht, speciaal op vlieringen, waar meestal een gure Oostenwind over den dakrand blaast. Wikkel er zak¬ ken, vilt of desnoods kranten omheen en als U een olielamp heeft, zet die dan voor den nacht listig bij de watertank. En wees vooral voorzichtig met de warmwater-installatie. Het 'is al erg genoeg als er echtelijke twisten ont¬ staan door bevroren lei¬ dingen, bovendien zijn ontploffingen ongezond. Want die krijgt V, als bij een bepaald soort verwarmingsinstallatie de boiler achter langs den haard loopt en IJ laat het vuur lustig lijk temperen en liefst heetemaal uitmaken, dat is het veiligste. ontworpen, die den toets der critiek en den tand des tijds beide nog glansrijk kan doorstaan. De uitgebreide stad wordt in het Zuiden begrensd door de verlengde Beethovenstraat en den Amstelveen- scheweg. Tusschen Minervalaan en Parnassusweg komt een station voor den op de stadswallen aan te leggen ringspoorbaan. Hierbij komt een stadion van geringeren omvang dan het bestaande aan het eind van den Olympiaweg. De C.té Un.vjs'taire Over de saneering der Jodenbuurt is den laatsten tijd al heel wat ge¬ schreven en gesproken. Een maquette toont aan, dat rondom het Waterloo- plein en de verbreede Jodenbreestraat een verjongde, fraaie stadswijk kan ontstaan, zonder dat de karakteris¬ tiek van het oude verloren gaat. Loodrecht op Zwanenburgwal en Amstel is een nieuwe gracht gepro¬ jecteerd, die om verschillende rede¬ nen noodzakelijk is. Op het aldus gevormde eiland vindt de Cité Uni¬ versitaire haar domicilie. Rondom de geheele stad heeft men zich tenslotte, als sluitsteen voor de komende expansie, den ringspoor¬ baan voorgesteld, die op de stads¬ wallen rijdt en over viaducten en de IJ-monding ook Noord bereikt. ZINKEN MUNTEN Wanneer de voornemens der regee¬ ring door de Staten-Generaal worden goedgekeurd zal zoo spoedig moge¬ lijk worden overgegaan tot intrek¬ king van het impopulaire zinken geld uit de bezettingsjaren. Een wetsont¬ werp tot het in omloop brengen van nieuwe munten verkeert in een ver¬ gevorderd stadium van voorberei¬ ding. De hier en daar verschenen be¬ richten, dat de zilveren munten ge¬ heel en al uit de circulatie zouden verdwijnen, worden door het ministe¬ rie van Financiën uiterst voorbarig genoemd. INDRUKWEKKENDE PLECHTIG¬ HEID OP CURACAO. Op 6 Februari heeft te Willemstad een indrukwekkende uitvaartplechtig¬ heid van het opgegraven stoffelijk overschot van leden der Amerikaan- sche marine, die gedurende den oorlog op Curagao zijn gesneuveld, plaats gehad. De lijken der gesneu¬ velden werden voor verscheping naar de Ver. Staten naar het Amerikaan- sche consulaat-generaal overgebracht. De plechtigheid werd bijgewoond door den gouverneur, dr. P. Kasteel. De Amerikaansche en Nederlandsche vlaggen hingen door de geheele stad halfstok. Na de plechtigheid werden een Nederlandsche en een Ameri¬ kaansche vlag overhandigd om blij¬ vend bij het herdenkingsmonument van president Roosevelt te worden opgesteld. Een Volkslied gestolen (Van onzen Praagschen correspondent). BIJ alle beslommerin¬ gen, die Oostenrijk lederen dag ondervindt, komt, dat de tweede re¬ publiek — de eerste duurde maar van 1918 tot 1938 — een land zon¬ der representatief volks¬ lied is, een zeer onbe¬ hoorlijke toestand voor een zelfstandig land. Het eerste officiëele Oosten- rijksche volkslied had Josef Haydn gecompo¬ neerd, op een tekst, die keizer Frans I gold (Gott erhalte Franz, den Kaiser) en die in 1848, toen keizer Frans Josef I den troon beklom, ver¬ anderd werd in „Gott erhalte, Gott beschiitze". Deze melodie van Haydn werd door de Duitschers ge. of misbruikt om het gedicht „Deutschland, Deutschland über alles" op muziek te zetten en een lied te scheppen, waarmee Dultschland zich in de geheele wereld onpopulair maakte, dank zy de aanmatigende en „groot-Duitsche" woorden. Reeds de eerste repu¬ bliek wilde van het Habsburg-lied af zijn om het verband met 't keizerrijk Oostenrijk vol¬ komen te verbreken. Er ontstond 'n nieuw volks¬ lied, op een tekst van den tegenwoordigen staatspresident dr. Ren¬ ner, den nestor der Oos- tenrijksche sociaal-de¬ mocraten, maar het min- Oostenrijk op zoek naar een nieuw nationaal lied ste, wat men er van zeg¬ gen moet, is, dat dr. Renner een betere so¬ ciaal-democraat dan dichter is en dat Haydn Haydn was. Het nieuwe nationale lied werd nooit een volkslied. Nu heeft de tweede republiek een wedstrijd voor de muziek van een nieuw volkslied gehou¬ den, maar geen der inge¬ zonden composities be¬ viel, zoodat men zijn toevlucht nam tot een compositie van Mozart, geschreven in zijn sterf¬ jaar, de weinig bekende vrijmetselaarshymus. Een tweede wedstrijd moet de voor deze mu¬ ziek geschikte woorden brengen. Dat de gekozen mu¬ ziek (waar geen prijs voor betaald moest wor¬ den ) voor de vrij¬ metselarij gecomponeerd was, zit de Oostenrijk- sche katholieke volks¬ partij dwars en ter ge¬ legenheid van het be- grootingsdebat in het Oo3tenrvjksche parle¬ ment werd er over ge¬ klaagd, dat de Duit¬ schers behalve al het andere Oostenrjjksch be¬ zit ook het volkslied ge¬ stolen en gecompromit¬ teerd hebben. Men vreest, dat ook 't nieuwe volkslied niet echt populair zal worden en er evenmin zal in¬ gaan als het volkslied van de eersite republiek. Zeer terecht overigens, want een volkslied moet, om hèt lied van heel het volk te worden, uit den volksgeest gegroeid zijn en dit groeiproces is door twee wedstrijden niet te vervangen. Onder den Cederboom Bertus Aafjes' nieuwste gedicht: „MARIA SIBYLLA MERIAN HET VERBORGEN PARADIJS" 17IER bundels uit de Ceder-reeks " resten ons nog, vier bundels van twee dichters, Bertus Aafjes en Ge¬ rard Diels. De belangrijkste van deze vier kunnen wij hier onbesproken laten, omdat we er reeds eerder een geheel artikel aan wijdden (7 Sept. 1946). Ik bedoel Aafjes' Voetreis naar Rome. Volle aandacht vraag ik dan nu voor zijn nieuwste groote ge¬ dicht: ,Maria Sibylla Merian — Het verborgen paradijs", In het voorjaar van 1945, tpen de spannende gebeurtenissen bij zeer velen de ontvankelijkheid voor poë. zie beperkten tot verzet — en later bévrijdingslyriek, schreef de trouba¬ dour Aafjes in zijn Friesche wijk¬ plaats Terband het, levensgedicht van de vrome zeventiende-eeuwsohe bloemen- en Insectenschilderes, die zijn titel noemt. In een toelichting aan het slot vermeldt hij de histori¬ sche feiten: Maria werd in 1647 te Frankfort geboren, huwde er met e.en bloemenschilder, maar verliet hem om haar leven aan contempla¬ tie te wijden bij de Labadisten te Wi en wera. Na jaren keert ze tot haar kunst terug eoi vertrekt naar Am¬ sterdam, waar ze in 1717 stierf na in 1699 zelfs het Surinaamsche oer¬ woud te hebben bereisd om de schoonheid van zijn bloemen en in¬ secten te vereeuwigen. Is dat voor de lente van 1945 niet een allermerk¬ waardigst thema? Spreek nu niet onmiddellijk van een tekort aan so¬ ciaal besef, van een vlucht uit de werkelijkheid. Maar begrijp, dat het mogelijk is en in vele opzichten re¬ delijk en gelukkig, dat het dichters- hart, juist door het contrast met de helsche chaos van den tijd getrok¬ ken wordt naar het verborgen maar onvergankelijk paradijs van Maria Sibylla Merian. Het ls of voor deze ongerepte schoonheid, waaraan de hoogmoedige mensch voorbijjaagt, voor deze omvermoeid-rijke open¬ baring van Gods gratie de benauwe. nis en de zwaarte van den tijd weg¬ valt. Dit gedicht van Aafjes is maar niet een vlucht in de idylle (al speelt zulk een drang, begrijpelijk, mee), maar in de eerste plaats een poëtisch nochtans! Want hoe spelend de dichter zich ook vermeit in de kleur en melodie van zijn paradijs, hij schrijft met deze verzen een stuk keuze en be¬ kentenis. Als Sibylle, nog vol van de aanschouwde heerlijkheid uit de West terugkéert met het fregat tusschen koopman, planter en sol¬ daat, merkt Aafjes van hen bits op: „hun buidels barsten van de baat", maar zegt van haar: Sibylle echter staat terzijde; Haar hart haakt naar de hemelwetde. Nooit raakt het van zijn onrust vlot. Totdat het rust — voorgoed — in God. en hij eindigt met de slotverzuch. ting: Ach, ik had ook zoo leven wil¬ len. Het leven van deze geloovige schilderes, die na haar eerste na- ieve bewondering zich afkeert van wat aardsche ijdelheid scheen om vol heimwee „in God verloren" te zijn, maar dae dan haar schideren hervindt als een „zuiver en hart¬ grondig amen" op Gods schepping, is hem een exempel. Haar scnilderen van dieren, i bloemen Is slechts de dingen nogmaals _ ^ noemen, Zooals God t dier en het gewas Eens spelend noemde — en het W3.S. Het is een stil getuignis geven Dat het haar hart niet om het even Gelaten heeft, dat Hij dit deed. Elk blad getuigt: Zie God. ik weet — En heel haar doen is slechts _ beamen, Een zuiver en hartgrondig amen. Of Aafjes' slotverzuchting slechts een heimwee inhoudt naar een leven van zoo harmonieus en edel geluk (waarop de toevoeging zou kunnen wijzen „zoo rein, zoo met mijzelf te¬ vreden"), dan wel of hij verlangt naar de kracht van geloof en liefde, die dit geluk draagt, hebben wij bij dit gedicht niet te beoordeelen. Ein¬ digt hijzelf niet met de nuchtere op¬ merking: „Doch daarvan is hier niet de rede" ? Maar wij constateeren, dat hij het leven van deze vrouw heeft uitgebeeld met een haast jaloersche bewondering en groote congeniali- teit. Verscheidene eigenschappen, waar¬ door „Een Voetreis naar Rome" zulk een ontwapenende bekoring uit¬ oefent, vinden we hier terug. Er is misschien minder het melodieuse eenvoudig praten, dat soms aan den rand komt van rijmelarij; anderzijds bereikt hij ook zeldener die betoove- ring van gloed en muziek, die de hoogtepunten van de Voetreis on¬ vergetelijk maken. Maar ook h er verrassen die prachtige gelijkstellin¬ gen, waarin het eenvoudigste als ge¬ celebreerd wordt door de argelooze nevenstelling van het hoogste: En ook het heir der kleine dieren, Krekels, torren, vlinders en mieren, Begint zijn opmarsch voor den dag, Als een vioolconcert van Bach. Tot slot schrijf ik U nog een en¬ kele feillooze impressie over van den tocht door het oerwoud: Muskieten dansen een pavane Onder de golvende lianen; De negers lachen, zwart en groot, De zerken van hun tanden bloot. En hooge, steile loofgordijnen Doen 't licht tot groene diepzee kwijnen. Een aap lacht in een loofspelonk; Een goudvlieg spettert als een vonk. Die tot een vuurzee uit wil laaien; Rood ketteren de papegaaien. En langzaam breekt de karavaan Zich door het gonzend oerwoud baan. Gprard Diels: „Het Door¬ nen Zeel. Apocalyptische visioenen Het is misschien onbillijk na het beluisteren van Aafjes' zangen dezen ,,VAcHUMnpfuiel'' j. over MODE VOOR DE OUDEREN EEN lezeres vroeg ons, of we niet eens een modelletje wilden plaat¬ sen voor oudere dames, met heupwjjdte 46 (of hooger). Dat is een vraag, die nogai dikwijls wordt gesteld. Ook op de redacties van de speciale vrouwenbladen is het een "eel voorkomende en telkens terugkeerende klacht: waarom schijnen de jurkjes van tegen- woordig slechts be- v* — doeld te zijn voor jonge dames met bak- vischmaat ? Het overgroote deel der vrouwen heeft een wel iets ruimere taillemaat en is niet gediend van onprac- tisehe modelletjes, die zoo in de krant er wel aardig uitzien, maar slechts gedra¬ gen kunnen worden door een mannequin met een hyper-slank figuurtje. Het is echter een droevig feit, dat de Modekoningen zich bitter weinig aan deze klachten gelegen la¬ ten liggen en door¬ gaan met het ont¬ werpen van exclusieve mo¬ dellen voor slanke verscho¬ ningen en veel vrouwen, die ook graag volgens „the latest fashion" gekleed wil¬ len gaan, begaan de groote fout, dat zij zich nu op deze exclusieve modellen blind staren en zich dan in deze japonnetjes persen zonder te begrijpen, dat ze er pot- 3ierliik\uitzien. Het is geen kunst volgen de laatste mo¬ de gekleed te gaan, het is echter wèl een kunst 3teeds japonnen te dragen die U goed staan. We zjjn ge¬ dwongen onze keus te doen uit een vrij kleine collectie en wij willen onze lezeressen op deze plaats gaarne van advies dienen. Tevens geven wg in deze rubriek een tweetal jurkjes voor de magere figuren No. 1 is een gekleede japon voor de iets oudere, groote, zware vrouw. Zqn in t bijzonder de heupen aan den breeden kant dan verdient het aanbeveling de gerimpelde voorbaan niet te wijd te nemen In alle rustige kleuren (zwart, grijs, dtep-blauw) zal deze japon een zeer gekleed effect geven. De tweede afbeelding toont U een eenvoudig japonnetje voor 'n kort, dik figuurtje. De kleine, gezette vrouw, dient bij¬ zonder voorzichtig te zijn met haar keu3. Rus¬ tige kleuren zijn abso¬ luut vereischt. Nemen we het japonnetje van donkere stof (zwart of donkerblauw), dan kan 'n aardig effect gevormd worden door de plooi op de linkerheup van een andere kleur te maken. De derde afbeelding is een model, dat uitste¬ kend geschikt is een mager, hoekig figuur te eamoufleeren. Wanneer de groote kraag de schouders al te breed maakt (en dit gevaar is niet denkbeel¬ dig), dan nemen we hem wat kleiner. Ook hier dienen we met groote voorzichtigheid de kleu¬ ren te kiezen. Opzichti¬ ge tinten kunnen het geheel grondig bederven en er de oorzaak van zijn, dat de draagster er ais een clown uit ziet. No. 4 is een gekleed Jurkje, speciaal voor magere vrouwen. De plooitjes, die dwars loo- pen, geven een indruk van gevuldheid en ea¬ moufleeren zoo de hoe¬ kigheid van het figuur. Wq hopen, dat onze oudere lezeressen uit het bovenstaande een keus kunnen doen. In de toekomst zullen wij er voor zorgen, dat ook van tijd tot tijd aandacht wordt besteed aan de kleeding van de niet meer zoo jonge vrouw, zoodat deze rubriek uitgroeit, tot „voor elck wat wils". m bundel op te slaan, de eerste naar ik meen, van Gerard Diels Na de lich¬ te, heldere vanzelfsprekendheid een zware, dreunende roep van soms duister blijvende visioenen. Na een opvlucht boven den tijd, een indaling in zijn angstwekkende probiemen. Gij behoeft deze beide dichters ech¬ ter niet naast of na elkander te le¬ zen en de tegenstelling in deze aan¬ kondiging doet beider eigen aard te duidelijker spreken. Het grootste deel van dezen bun¬ del is oorlogspoëzie; er volgen dan een afdeeling „Gemengde gedichten" en tot slot drie vertalingen van vrij omvangrijke verzen van den Span¬ jaard Frederico Garcia Lorca. De oorlogsgedichten wijken sterk af van wat men in 't algemeen verzets¬ poëzie noemt. De aanduiding van in- spireerende gebeurtenissen — een bombardement, een terechtstelling — blijft meestal beperkt en vaag. En onmiddellijk verwijdt en verdiept dit anecdotische zich tot laaiende visioenen, met een overvloed van el¬ kander verdringende beelden, in be¬ zwerende 'rhythmen. Een ln brand en bloed vergaande apocalyptische we¬ reld, waar de herrezen oermensch doolt, treedt voor onze aanvankelijk verbijsterende verbeelding, maar krijgt ons steeds meer onder boeien¬ de beklemming. Houdt uien de kri¬ tiek wakker, dan is de reactie twee¬ erlei. Men stoot op een overdadige valheid, op een verwrongenheid van beelden, die soms door de bezweren¬ de associaties der klanken schijnen opgeroepen Maar men wordt ook slag op slag gegrepen door de harts¬ tocht van deze stem door de gemar¬ telde zielsbewogenheid, door de oor¬ spronkelijkheid van verbeelding en de als uit metaal gedreven verzen. Van beide kanten een voorbeeld. Een der gedichten vangt aan: „Toen naakte handen, met verzet geladen, als voor een nieuwen sprong de schoten luwden, — nog drijfhout van verstrooide zegepralen in de wanhopige verschansing stuwden, toen" enz. In de zilvermijnen te Kongsberg in Noorwegen is een klomp zilver van on¬ geveer 30 Engelsehe ponden en ter waar¬ de van 500 pd. sterling gevonden. Invoer van Noorsche haring De onlangs bekend gewor¬ den invoer in Nederland van haring uit Noorwegen heeft bij velen den indruk gevestigd, dat de regeering tot 'n ..nood¬ sprong" heeft moeten over¬ gaan, om een dreigend tekort aan haring aan te vullen. Tot goed begrip moge evenwel die¬ nen, aldus wordt ons van be¬ voegde zijde medegedeeld, dat hier in het geheel geen sprake is van een noodgedwongen in¬ voer op bovenstaanden grond. Reeds voor den oorlog betrok¬ ken wij belangrijke hoeveel¬ heden haring van de Noren en wei sedert het afsluiten van de Zuiderzee. Voor de afsluiting werden op de Waddenzee groote hoeveelheden ha¬ ring gevangen. Na de afsluiting is deze haring van het Waddenterrein verdwenen en men kocht ter com¬ pensatie ln Noorwegen de zgn sloe- harmg. Deze haring komt overeen met de oude Waddenzeeharing en werd voornamelijk in de maanden, waarin geen aanvoer van de „groo¬ te" haringvisscherij op de Noordzee plaats had — in het voorjaar dus — ingevoerd Met het invoeren van deze haring wordt nu de gebruikelijke imprg't uit Noorwegen hervat. Zelfs wanneer wij een groot ha- riingoverschot zouden hebben gehad, zouden wij, overeenkomstig het met Noorwegen gesloten handelsverdrag, dat per 1 Jan j.l van kracht gewor¬ den is, toch haring hebban moeten afnemen De Noren bevinden zich pi., wat de haring betreft, in dezelfde positie als wij met onze bloembollen. Zij hebben dan ook bij de onder¬ handelingen over het verdrag den eisch gesteld, dat er ln het verdrag een jxist voor haring zou worden op¬ genomen. Japansche oorlogsmisdadigers vallen bewakers aan. Op 5 Februari hebben vier Japan¬ sche oorlogsmisdadigers, die bezig waren brandhout te verzamelen langs den autoweg in de nabijheid van de kampong Hitoelana, een onverwachten aanval gedaan op de militaire bewakers, die zwaar ge¬ wond werden. De Japanners vluchtten daarna in de bosschen.