Tekstweergave van HA_1942_01_02_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
VRIJDAG 2 JANUARI 1942. * * ABONNEMENTSPRIJS voor geheel Nederland ƒ 2.35 per 3 mnd. Zaterdag 10 cent. Losse nrs. 5 cent. DAGBLAD VOOR 2e JAARGANG — No. 1. AD VERTENTIEPRI.) S: 16 cent per regel, contracten speciaal tarief. Inzending der adv. tot 's morgens 10 uur. WEST-FRIESLAND BUREAU HOORN: KLEINE NOORD 7-9, TEL. 210. (Bureau geopend dagelijks van 8 — 6 uur, Zaterdags lot 1 uur.) HOOFDREDACTEUR: F. BUTTER, HOORN. - PW, JAC. BROERSEN, HOORN. Adres algemeene redactie en administratie: Kleine Noord 7 — 9, Hoorn. Telefoon 210. — Postrekening 434000. BUREAU ENKHUIZEN, (Red. en Advertenties): NANNE SLUISSTRAAT 11. REDACTEUR: JAC. GROOT. Abonnementen bij: JORDENS, Koekebakkerstraat, De Nieuwjaars-oproep van Hitier. „Het komende jaar zal aan Duitschland geweldige eischen stellen, doch front en binnenland zullen er aan voldoen". .Wie strijdt voor het leven van zijn volk, zal overwinnen". Ter gelegenheid van de jaarwisseling heeft i de Führer den volgenden oproep uitgevaar¬ digd : „Duilsch volk, nationaal-socialistische man¬ nen en vrouwen, partijgenooten. Toen op 3 | September 1939 Engeland en Frankrijk I Duitschland den oorlog verklaarden, ge- I schiedde dat niet om op te treden tegen een of anderen Duitschen eisch, welke het be¬ staan o( zelfs de toekomst dezer staten zou bedreigtn. Want het eenige verlangen, dat ik jaar na jaar zoowel te Londen als te Parijs kenbaar maakte, was dat naar een beperking I van de bewapening en een toenadering tus- schen de volken. Doch iedere Duitsche po¬ ging om met de mannen, die toen de leiding hadden, jot een verstandig en vreedzaam ver¬ gelijk te komen, mislukte, deels door den haat dergenen, die in het nieuwe Duitsch¬ land een boos voorbeeld van socialen voor- I uitgang aagen, deels door. de hebzucht der- I genen, die grootere winsten verwachtten van [ de oorlogsbewapening dan van den vredes- arbeid. In de landen, die verantwoordelijk waren voor het uitbreken van den oorlog is I er geen enkele vooraanstaande staatsman, I die niet als bezitter van aandeelen iri de wa- I penindusttie tegelijkertijd groote belangen I bij den oorlog heeft. En achter allen staat als [drijvende krabht de Joodsche Ahasverus, die [.sedert duizenden jaren steeds de on verander- rlfjke vijand is van iedere menschelijke orde- rning en daardoor van een ware maatschap¬ pelijke gerechtigheid. Hoe weinig gerecht- pvaardigd de aanval op Duitschland was, blijkt •ook duidelijk uit het ontbreken van ieder I duidelijk oorlogsmotief, dat zij zelf zouden [ kunnen noemen. Want waarom hebben zij Duitschland den oorlog verklaard ? Omdat zij niet willen leven in een wereld, I zooals wij die wenschen, vertelde aan den j haard de grootste oorlogsdrijver van onzen tijd, Roosevelt. Nu heeft de Duitsche we¬ reld met Amerika even weinig uitstaande als de Amerikaansche met ons. Het zou geen mensdh in de gedachten zijn gekomen bijv. mevrouw ïtoosevelt uit te noodigen, om op Duitsche wijze te leven, zooals ook het Duit¬ sche volk het nooit zal kunnen vinden met Amerikaansche beginselen of levenshouding. Of is misschien de bewering juist, dat Enge¬ land en Frankrijk ons den oorlog moesten verklaren, omdat wij de wereld wilden ver¬ overen ? Was Dantzig de wereld ? En wie heeft nu eigenlijk de wereld veroverd ? Aan 85 millioen Duitschers heeft men zelfs geen levensgebied van nauwelijks een half mil¬ lioen vierkanten km toegestaan. De koloniën, die door onze voorvaderen waren verworven, door verdragen, koop en ruil, werden onder bedriegelijke voorwendsels geroofd. Maar 45 millioen Engelschen mogen 40 mill, vierk. km der wereld beheerschen en hebben daarmede het recht volken te onderdrukken, van wel¬ ke alleen al de Indische volken zeven maal zooveel zielen tellen als het Engelsche moe¬ derland. Neen, deze oorlog is begonnen evenals die van 25 jaar vroeger, door gelijke mannen en uit gelijke motieven. De Joodsch-Angel- saksische finaneiëele samenzwering strijdt niet voor een democratie, maar door de de¬ mocratie voor haar kapitalistische belangen. En Roosevelt streeft niet naar een nieuw soort wereld, maar naar een beter soort za¬ ken, waardoor hij in de eerste plaats hoopt, de critiek tot zwijgen te brengen op het mis¬ lukte oeconomische beheer, dat zijn regeering het Amerikaansche volk gebracht heeft. IDEALISME EN OECONOMIE. En bij allen was er de gemeenschappelijke bezorgdheid, dat het nationaal-socialistische Duitschland in den loop der jaren door zijn succesrijke oeconomische en sociale politiek wellicht ook anderen volken de oogen voor de werkelijke oorzaken hunner verarming kon openen. Want terwijl 't nieuwe Duitsch¬ land er in slaagde in enkele jaren de werk¬ loosheid, welke onder de democratie en de daarmede gepaard gaande algemeene verlie¬ derlijking ontstaan was, te doen verdwijnen, deed zich in andere landen het omgekeerde proces voor, het aantal millionnairs steeg, doch dat der arbeidende menschen daalde. Amerika had na enkele jaren van het be¬ wind van Roosevelt 13 millioen werkioozen en een ontredderd financieel bestel. Tezelf- der tijd begon in dit rijkste land ter wereld de eene sociale crisis op de andere te volgen. Toen had Roosevelt tot God moeten bidden om licht voor zijn geest, opdat hy zijn eigen land beter en nuttiger zou kunnen leiden. Maar in deze jaren kenden de Roosevelts, Churchills, Edens enz. nog geen volksidealen; laat staan menschelijkheidsidealen. Zij ken¬ den uitsluitend oeconomische oogmerken. Eerst nadat zij geloofden, dat zij hun ver¬ molmd oeconomisch stelsel door den opbloei van een nieuwe wapen- en oorlogsindustrie weer op de been konden helpen, begonnen zij te bidden. Zij baden, dat het verbond tus- schen het Joodsche kapitalisme en het even¬ zoo Joodsche bolsjewisme door de vernieti¬ ging van de andere volken mocht leiden tot de overwinning van hun idealen, d.w.z. tot den oorlog, een langen oorlog en daardoor winstgevende zaken. Proclamatie van den Führer tot zijn soldaten. „Een jaar van de belangrijkste besluiten en bloedigste gevechten ligt achter ons". De Führer en opperste bevelhebber van de Duitsche weermacht heeft bij de jaarwisse¬ ling de volgende dagorder tot de weermacht gericht, die tegelijkertijd den groet van den Führer als opperbevelhebber van het leger bevat: „Soldaten. Evenals na den veldtocht in Po¬ len heb ik in weerwil van bittere ervaringen ook in Juli 1940 na het glorierijk einde van den oorlog in het Westen besloten den vij¬ anden. die ons op 3 September 1939 den oor¬ log verklaard hadden, de vredeshand toe te steken. Zij werd teruggestooten en mijn aan¬ bod werd uitgelegd als het teeken van onze zwakte. De mannen, die reeds voor 1914 tot den eersten wereldoorlog hebben aangezet, meenden stellig door nieuwe coalities het Duitsche volk en de verbonden staten in 1941 voorgoed te kunnen neerslaan, doen ontbin¬ den en doen verdwijnen. Zoo bleef ons niets anders over dan den helm vaster te binden en het oog te vestigen op den verderen strijd. De reden voor het besluit van deze internationale oorlogsdrijvers, die onder geen omstandigheden viede wilden sluiten, lag, behalve in hun economisch-kapitalistische belangen, in de overtuiging, dat zij het Duit¬ sche Rijk definitief zouden kunnen vernieti¬ gen door de deelneming van de Sovjet-Unie aan den strijd tegen Europa, welke in het geheim was voorbereid voor den zomer van 1941. Nu ligt dat iaar 1941 achter ons. Het was een iaar van de belangrijkste besluiten en van de bloedigste gevechten. Het zal in de geschiedenis worden geboekstaafd als het iaar van de grootste overwinningen aller tij¬ den. Zonen van alle Duitsche gouwen hebben schouder aan schouder met de soldaten on¬ zer bondgenooten roemriik gestreden op den Balkan en Kreta, in Afrika, in de Middel- landsche Zee en op den Atlantischen Oceaan. Sedert 22 Juni hebt gii. mijn soldaten, op de oorlogstooneelen van het Oosten, van het hooge Noorden tot aan de Zwarte Zee. ge¬ vechten geleverd, die door hun omvang en hun hevigheid ongehoorde eischen aan u stelden, doch door hun successen de glorie¬ rijkste wapenfeiten der geschiedenis zijn. Door u. soldaten, is de strijd tot behoud van ons bestaan, die ons volk zoo vaak is opge- f drongen, bekroond met overwinningen, die •"es overtreffen, wat de geschiedenis der ken kende Soldaten van het Oostelijke front, in 1941 hebt gii in tallooze slagen den viiand. die voor den aanvalssprong gereed was. niet al¬ leen verwijderd van de grenzen van Finland, Duitschland. Slowakije. Hongarije en Roeme¬ nië. maar gii hebt hen meer dan duizend ki¬ lometer in zijn eigen land teruggeworpen. Zijn poging om in den winter van 1941 op 1942 het lot te doen keeren. om weder tegen ons op te trekken, moet en zal mislukken. Ja. integendeel, in 1942 willen wii met alle voorbereidingen, die zijn getroffen, dezen vij¬ and der menschheid opnieuw aanpakken en zoo lang slaan, tot de vernietigingswil der Joodsch-kapitalistische en bolsjewistische wereld gebroken is. Duitschland wil en kan niet om de 25 iaar door dezelfde misdadigers in een nieuwen oorlog om het zijn of niet-ziin worden geworpen. Europa kan en wil zich ook niet eeuwig inspannen alleen daarvoor, dat een bende Angelsaksische en Joodsche samenzweerders in de twisten der volken be¬ vrediging voor haar zakenmanoeuvres vindt. Het bloed, dat in dezen oorlog vergoten wordt, moet — dat is onze hoop — in Europa voor generaties lang het laatste ziin. Moge God ons daarbij in het komende iaar hel¬ pen. Door uw dapperheid, uw doodsverachting en uw offervaardigheid werd niet alleen ons Duitsche vaderland, maar geheel Europa ge¬ red en bewaard voor een lot, waaraan wii slechts met een huivering kunnen denken. Vrouwen en kinderen en alle anderen in het vaderland kunnen u. soldaten van het Ooste¬ lijke front, niet genoeg danken voor hetgeen gii voor hen gedaan hebt. Gij zelf ziet sedert 22 Juli met eigen oogen den aard van het ..paradijs", waarin de gemeenschappelijke samenzwering van Joodsche kapitalisten en Joodsche bolsjewisten ook ons Duitschland wilde veranderen. Soldaten, als Führer en woordvoerder van de millioenen van ons volk en als opperste bevelhebber der weermacht, dank ik alle dappere mannen van ganscher harte voor hun zoo vaak betoonde heldhaf¬ tigheid. U. soldaten van het leger en van de Waffen SS. in het biizonder aan het Oostelij¬ ke front, groet ik met de trotsche blijdschap, dat ik thans het onmiddellijke opperbevel voer over het deel der weermacht, dat. zoo¬ als overal en altijd, den zwaarsten last van den striid heeft te dragen. Het geheele Duit¬ sche vaderland ziet met grenzeloos vertrou¬ wen op zijn weermacht en zou ieder van u gaarne helpen, waar dat mogelijk is. Wij al¬ len, front en volk. gedenken gemeenschappe¬ lijk en eerbiedig de kameraden, die hun lief¬ de en trouw voor Duitschland met den dood moesten bezegelen, alsmede de slachtoffers onder de soldaten der bondgenooten. die in onze rijen " hebben gestreden voor hun lan¬ den en voor geheel Europa." Volksgenooten, dit is ook de oorzaak, dat al mijn pogingen om met dit internationale, Ijskoude financieele gezelschap tot een ver¬ gelijk betreffende volksbelangen te komen, moesten mislukken. Zij wilden den oorlog, omdat zij daarin een winstgevende belegging van hun kapitaal zagen. En achter hen staat als een drijvende kracht de Jood, die als laatste resultaat van dezen oorlog de Jood¬ sche werelddictatuur onder het mom van het bolsjewisme verwacht. Daarom werden mijn ontwapenings. en verzoeningsvoorstellen van 1933 tot 1939 steeds weer afgewezen. Daarom schrok Chamberlain, toen ik na den veldtocht in Polen onmiddellijk weer de nand van den vrede reikte. En om dezelfde reden werd ik in 1940 na het einde van den veldtocht in het Westen eenvoudig voor lafaard uitge¬ scholden, toen ik voor de derde maal tracht¬ te de onzinnigheid van dezen ooiiog aan te toonen en uiting te geven aan Duitschland's bereidheid tot vrede. Zij allen zagen in den man, die naar den vrede streefde, den vij¬ and van hun in de oorlogsindustrie belegd kapitaal. Daarom ook konden zij niet den waren grond van den oorlog bekend maken, maar moesten 'zij hun toevlucht nemen tot een wolk van nevels en gezwets, van frasen en schijnheilige leugens, die alle ten doel hadden iets te omschrijven, dat zij niet open¬ lijk konden uitspreken, deze heeren bewape- ningsindustrieelen en bezitters van bewape- ningsaandeelen, Chamberlain, Eden, Chur¬ chill en vooral Roosevelt enz., n.l. het woord „zaken'. Als nu in 1940 Churchill op een oogenblik, dat het geheele Westelijke front ineengestort was, niettemin nog geloofde in een voorzetting van den oorlog een moge¬ lijk zakenvoordeel te kunnen zien, dan deed hij dit niet in de verwachting, dat deze oorlog mogelijk door Engelsche kracht kon worden gewonnen, maar uitsluitend met de weten¬ schap van de Amerikaansche hulp en vooral van de reeds tot stand gekomen overeenkom¬ sten met de Sowjetunie. DE STRIJD TEGEN HET MARXISME. Partijgenooten, ik heb jarenlang het Mar¬ xisme bestreden, niet omdat het socialistisch was, maar omdat, een socialisme, dat door de Frankfurter Zeitung en daarmede door de geheele Joodsche en niet-Joodsche geldaris¬ tocratie gefinancierd werd, slechts een leu¬ gen kon zijn. Of mijn bewering, dat het Mar¬ xisme slechts tot een afschuwelijke ellende der volken moet leiden, juist was, kunnen allen onderzoeken en beantwoorden, die in- tusschen het paradijs van het bolsjewistische experiment zelf hebben leeren kennen. Zoo bestreden wij tientallen jaren het Joodsche bondgenootschap van financieele belangen en ' marxisme reeds in het binnenland, wat zich toen in ons eigen volk aaneensloot tegen de nationaal-socialistische beweging, zweert thans in den grootsten wereldomvang tegen Duitschland samen : de reactionnairste kapi¬ talisten van Churchill en Roosevelt met den leider van het bolsjewistische paradijs van arbeiders en boeren, Stalin. Toen Churchill in Juli en Augustus 1940 mijn vredeshand met een verontwaardigd geschreeuw en alle teekenen van afschuw afwees, werd hij tot uiterste gesteund door Roosevelt. Maar het beslissende element voor Churchill waren niet de toegezegde Amerikaansche oorlogs¬ leveranties, maar de belofte van'deelneming van de Sowjetunie aan den oorlog. Zoo moest het jaar 1941 komen en daarmede het begin van het grootste conflict, dat de wereld be¬ leefd had. Ik behoef aan het einde van dit jaar niet alle gebeurtenissen op te sommen, die ons zoo geweldig in de betoovering van haar historische grootte hebben gebracht. Dat zich op 22 Juni vrijwel geheel Europa ver¬ hief, is het bewijs voor het beseffen van een gevaar, zoo groot als ons continent nauwe¬ lijks vroeger bedreigd had. Toen deze coalitie tot den oorlog tegen Duitschland had besloten meende ik het aan de veiligheid van ons rijk, het behouden van ons volk en in den ruim- sten zin aan de toekomst van geheel Europa verschuldigd te zijn, dat ik geen uur meer verloor om in het onvermijdelijk conflict al¬ thans door zeer snol handelen de offers te voorkomen, welke de strijd anders in veel grootere mate van ons geëischt zou hebben. Het Duitsche volk zal mij gelooven, wan¬ neer ik zeg, dat ik liever den vrede, dan den oorlog had verkozen, want de vrede omvat voor mij een overvloed van gelukkigen ar¬ beid. Wat ik dank zij de voorzienigheid en door den steun in talrijke voortreffelijke me¬ dewerkers in de weinige jaren van 1933 tot 1939 voor het Duitsche volk heb kunnen doen aan cultureelen arbeid, aan opvoeding, maar ook aan oeconomischen opbouw en vooral aan maatschappelijke vorming van ons leven, zal men eenmaal gerust kunnen vergelijken met datgene, wat mijn tegenstan¬ ders in denzelfden tijd gedaan hebben. Ik kon het in de lange jaren van den strijd om de macht slechts betreuren, dat ik op mijn weg naar de verwezenlijking mijner plannen werd gestoord door verschijnselen, die niet alleen minderwaardig, maar vooral ook zon¬ der beteekenis waren. Ik betreur dezen oor¬ log dan ook niet alleen om de offers, die hij van mijn Duitsche maar ook van andere vol¬ ken vraagt, maar ook om den tijd, dien hij ontneemt aan degenen, die zich hebben voor¬ genomen een groot werk van socialen en be- schavenden arbeid te vervullen en het ook te willen verwezenlijken. Want wat Roose¬ velt eigenlijk presteert, heeft hij bewezen. Wat Churchill heeft-gepresteerd, weet geen mensch. De prestaties echter, die mij en de geheele nationaal-socialistische beweging door dezen oorlog voor jaren onmogelijk ge¬ maakt wordt, kunnen mij slechts met het grootste leedwezen vervullen. Het is ellen¬ dig, dat er niets aan te veranderen valt, dat een stumper of een luiaard den kostbaren tijd steelt, dien men had willen wijden aan den cultureelen, socialen en oeconomischen arbeid van zijn volk. Hetzelfde geldt voor het fascistische Italië, waar eveneens een man voor alle tijden zijn naam heeft vereeuwigd door een beschavende en nationale revolutie, die voor eeuwen van beteekenis is, en die evenzeer niet vergeleken kan worden met het democratisch-politieke gestumper dezer dagdieven en dividendjagers, die byv. in de Angelsaksische landen het vermogen hunner vaders verteren of door smerige zaken een nieuw vermogen verwerven. Maar juist, omdat dit jonge Europa werkt aan de oplossing van waarlijk groote taken zal het zich niet door de vertegenwoordigers van een groep mogendheden, die zich op tact¬ volle wijze de staten der bezittenden noemen, laten berooven van het laatste, dat voor een mensch het leven waard maakt om geleefd te worden, n.l. de waarde der eigen volken, 'hun vrijheid, het sociale en algemeen men¬ schelijke bestaan. Wij begrijpen daarom, dat eindelijk ook Japan, de eeuwige afpersingen en brutale be¬ dreigingen moede, tot noodweer is overgegaan tegenover den grootsten oorlogsdrijver van alle tijden. Zoo staat thans een geweldig front van nationale staten, dat van het Ka¬ naal zich uitstrekt tot Oost-Azië, in een strijd tegen de Joodsch-kapitalistisch-bolsjewisti- sche wereldsamenzwering, 't Eerste jaar van dezen strijd ligt achter ons. Het is het jaar van de grootste overwinningen in de geschie¬ denis der menschheid. Wat de Duitsche sol-' daat en de soldaten der met ons verbonden volken daarbij hebben gepresteerd, is histo¬ risch en onvergangelijk. Duizenden jaren zal men van deze slagen en overwinningen spre¬ ken en ze bewonderen als de grootste daden van een drang naar zelfbehoud der volken, die zich van hun eer bewust zijn. Hoe groot echter de offers en de ontberingen zijn en vooral de doodsverachting, die deze overwin¬ ning mogelijk maken, kan slechts hij beoor- deelen, die zelf, in dezen oorlog, of in den vorigen wereldoorlog, soldaat en strijder voor zijn volk was. Nooit zal het vaderland kunnen vergelden, wat zijn zonen deden. Want het vaderland kent slechts de gevol¬ gen der overwinningen, de ondanks alle luchtaanvallen behouden veiligheid van het volk, van zijn bestaan en van het komende leven zijner kinderen. Het vaderland kan zich echter geen voorstelling maken van het ont¬ zettende ongeluk, dat over Duitschland en geheel Europa zou zijn gekomen, wanneer het Joodsche bolsjewisme als 'bondgenoot van Churchill en Roosevelt de overwinning zou hebben behaald. Want Churchill en Roo¬ sevelt hebben Europa aan Stalin uitgeleverd. En ik spreek thans in het geloof aan een hoogere gerechtigheid, het bolsjewistische monster, waaraan zij de Europeesche volken wilden overleveren, zal hen en hun volken zelf verscheuren. De Jood zal niet de Euro¬ peesche volken uitroeien, hij zal het slacht¬ offer van zijn eigen aanslag worden. Enge¬ land en de Vereenigde Staten kunnen Europa niet door het bolsjewisme vernietigen, maar hun eigen volken zullen vroeg of laat aan deze pest ten offer vallen. Nog duurt in het Oosten van Europa do strijd met een gewetenloos opofferen van Sowjet-slaven voort om langzaam te verstar¬ ren, doch in Oost-Azië is de strijd begon¬ nen. En terwijl twee godslasteraars voor hun zaken bidden, bevrijden de volken zich van hun ketenen. Het komende jaar zal ons daar¬ om geweldige eischen stellen, doch fropt en binnenland zullen daaraan voldoen. Het vaderland zal als nationaal-socialisti¬ sche volksgemeenschap zoo noodig ieder of¬ fer, ook het laatste, brengen. Mannen en vrouwen zullen werken voor de voeding van ons volk en voor de beveiliging en verster¬ king van onze bewapening. Voor het front zal het uur komen, waarop weer wordt aan¬ getreden om te voleindigen wat begonnen werd. Wij kunnen bij de wisseling der jaren den Almachtige slechts bidden, dat Hij het Duit¬ sche volk en zijn soldaten de kracht moge geven om vlijtig en dapper te verdragen wat noodig is, om vrijheid en toekomst te bevei¬ ligen. Wanneer wy allen gemeenschappelijk en trouw onzen plicht doen, zal het lot in vervulling gaan, zooals de Voorzienig¬ heid bepaald heeft. Wie strijdt voor het leven van zijn volk, voor het dagelijk- sche brood en de toekomst van zijn volk, zal overwinnen, doch wie in dezen oorlog met zijn Joodschen haat de volkeren tracht te vernietigen, zal vallen. Het jaar 1942 zal, daarom willen wij allen God bidden, de beslissing brengen voor de redding van ons volk en de met ons ver¬ bonden volken." DE RIJKSCOMMISSARIS TE ROTTERDAM. Op Oudejaarsavond bij de lucht- doelartillerie. ROTTERDAM, 1 Jan. De Rijkscommissaris heeft op den laatsten avond van het oude jaar stellingen van de Duitsche luchtdoelartillerie in de Maasstad bezocht. Rijksminister Seyss-Inquart werd hierbij, toen hij zich onder leiding van majoor Pött- ker en in gezelschap van den gemach'igde voor de stad Rotterdam, dr. Völckers, in de kwartieren en stellingen der luchtdoelbatte¬ rijen bevond, door de soldaten overal leven¬ dig en hartelijk verwelkomd. Hij maakte van deze gelegenheid gebruik om de officieren en manschappen te danken voor hun optreden tot bescherming van Rotterdam en voor hun zwaren dienst, benevens om uiting te geven aan zijn vreugde, dat hij de laatste uren van het jaar 1941, dat een jaar van groote en voor Duitschland gunstige beslissingen op het gebied der wereldpolitiek is geweest, kon doorbrengen bij een der jongste en belang¬ rijkste wapens van de roemrijke Duitsche weermacht. Gelukwensch van den Führer. Aan den Rijkscommissaris. DEN HAAG, 1 Jan. De Führer heeft op Oudejaarsdag aan den Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandsche gebied het volgende tele¬ gram gericht: „Aan Rijkscommissaris Seyss-In¬ quart, Den Haag. Met opreehten dank voor den tot dusver verrichten waardevollen ar¬ beid zend ik u mijn hartelijke wen¬ schen voor u persoonlijk en,^->r -"e voortzetting van uw sf werkzaamheden in 't komifrVj jaar. ADOLF HITLER." Duitschland strijdt voor Europa. DUITSCH WEERMACHTBERICHT. HOOFDKWARTIER VAN DEN FÜH¬ RER, 1 Januari (D.N.B.). Het opperbevel der weermacht deelt mede: „De in Feodosia aan land gezette Sovjetstrijdkrachten en haar ravitaillee- ringswegen over de Zwarte Zee zijn door ïjterke afdeelingen der luchtmacht aan¬ gevallen. De vijand leed aanzienlijke ver¬ liezen aan Inenschen en materiaal. In de middenzone van het oostelijke front duurden de hevige gevechten ook gisteren voort. De luchtmacht zette de stelselmatige storing der vijandelijke aan- valsbewegingen voort. Verscheidene plaatsen werden in hrand gebombar¬ deerd, spoorlijnen en rollend materiaal vernield. Aan het Ilmenmeer is een vrij groot aantal Sovjetvliegtuigen door bomaanval¬ len op den grond vernietigd. In Noord-Afrika hadden "de gevechten der Duitsch-Italiaansche strijdkrachten in het gebied om Agedabia ook de laatste dagen een gunstig verloop. Opnieuw wer¬ den 48 pantserwagens en talrijke gepant¬ serde verkenningswagens vernield. Bij luchtgevechten werden drie Britsche ja¬ gers neergeschoten. Overdag en des nachts zijn vijandelijke vliegvelden op Malta door de luchtmacht aangevallen." si iSt m rY • <;• h •' - Hl m ISêKêèèèêè. HHfRMM Bi * ;; De Philippijnen staan thans in verband met de krijgsverrichtingen in het Verre Oosten in het middelpunt van de belangstelling. :en overzicht van de haven van Zamboanga Deutscher-Verleg