Tekstweergave van EC_1902_01_01_0005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
D anseur sus. Viji nette heeren wensclien 5 nette dames, om de nieuwste dansen te leeren. Zich te vervoegen voor 1 JANUARI in persoon bij Mej. MOLL—Schoenma¬ kers. Schippers-Vereeniging , SCHUTTEVAÈR' Afdeefing ENKHUIZEN. op Aigsmsest Vergadering DONDERDAG, 2 JANUARI 1902, des avonds half acht uur, • in de ORANJEZAAL. Vrije toegang voor belangstellenden. CORN. KUYPER, Secretaris. H.H. Koolbouwers! Wie zeker wil zijn van puik le soort Langedijker , roods so pli bi1 Alleen verkóóp voor AN- DI3K van vervoege zich om ZAAD bij P. EECEN, Grootebroek Hier wordt voor alles ingestaan. 10 ct. per ons. 12 * n n » » » I® n n » 20 „ „ * 25 „ - n D7t. Sforsman. TREKKINGSLIJSTEN vsrloti&g HENGELO a 10 cent voorhanden bij A. EGMOND. Enkhuizen. Hoogst bslaugiijk voor Daies. De ondergeteekende is voornemens bij genoegzame deelneming met JANUARI a.s. in 't PARK HOTEL van den Heer VAN DER DEURE een Knip- en Naai-Cursus te openen, volgens Weener, Pransche, Engelsche en Duitsche Coupe, zoo dat iedere Dame in korten tijd opgeleid kan worden tot Costuinière en niet alleen voor zich zelf maar voor elk figuur en maat de Elegantste Costumes kan ver¬ vaardigen. Grondige opleiding in Origina Coupe. Gedurende den Cursus kan men voor zich zelf of Familie costumes vervaardigen. Inlichtingen worden gaarne volstrekt door Mej. W. MARKUS, Achterstraat No. 6, Hoorn. Spreekuur WOENSDAG 18 DEC. van 2 tot 6 uur in 't Park Hotel. Gedipl. Onderwijzeres der beroemde Mode-Academie R. en E. WOHRIJZEK WESTERSTRAAT. Is U de Boerenboter te duur °l Welnu naar I® 11.1 daar haalt u ze zeer Fijn per pond 50 cent, Aanbevelend R. SWIER ln een klein huisje, midden tusschen de dennen, dat uitzag op de heide, woonde „ , . . 1 | een boschwachtersweduwe met haar broer. Rljnsents Ochtendvoeder Hij deed hetzelfde werk, dat vroeger haar 1 * I man had gedaan. Zij zorgde voor 't huis- en Mestingmeel. M. M. DE VRIES, MuDnekij. Te Huur: Een NET HUIS op de Breestraat voorzien van een Vestibule en Gang, beneden 2 Kamers en suite Keuken, Tuintje en Bleek, Put en Regenbak, boven 3 Kamers, te bevra¬ gen bij Jb. KOOMEN Veneiie FÖURAOE. Tegen concurreerende prijzen levert on¬ dergeteekende TARWE, GERST, Ge¬ mengd Voer enz. Bijzonder bevelen wij H.II. VEEHOU. DERS aan eens proel te nemen met KATOENZAADMEEL. Dit is een zeer goedkoop en uitnemend krachtvoeder voor KOEIEN, veel goed- kooper in gebruik dan LIJNKOEK. J. v. d. DEURE, Eckhuizen. Zuivere Zoete melksche Graskaas. Witte van f 1.10 tot f 1.30. Komijnkaas f 1.20 it 1.30 per stuk. Zendingen buiten de stad geschieden na ontvangst van het bedrag voor postpakket, (2 Kazen) met verhoogirg van f 0.25. J, VISSER, Wesfeinde Enkhuizen de in de zich, oude vrouwen en mannen ren en boerinnetjes, een heeren en veel kinderen, moeders kerkboek of stoof jonge boe- paar dames en die gewichtig droegen. Moe- 100 Fijne Visitekaarten op ke .rig ivoorcarton, in boek¬ vorm etui. netjes bedrokt met 100 fijne Euvel pp n f 1,00. vcor per per 50 25 stuks met enveloppen 0.60. 0.40. 100 gewone Visitekaarten, netjes bedrukt, met 100 Envelop¬ pen voor f 0.50. Van deze worden ÏOO geleverd. niet minder dan Naar buiten franco. STOOMDRUKKERIJ. Enkhuizen, A. EGMOND Ter gelegenheid van zijn feest zal dezer dagen verschijnen en bij ons verkrijgbaar zijn een geïllustreerde Jubileums uitgave: Johan Schmier door H. A. J. Schouten Prijs 25 cent. Enkhuizen, A. EGMOND. li&g's Faimt Siijisi kan men GEKOOKT of ONGEKOOKT gebruiken, 't Vcordeeligste is echter om ze te kooken. Koog aan de Zaan. JACOB DUIJV1S, Hoe werd ik van mijne zware | Breuken genezen ? Vraagt brochure aan 't ] Pharm. Bureau te VAL¬ KENBERG bij Maastricht, No. 44. VUURMAKERS, 60 a 10 ct, Th. HORSMAN. Bloemisterij ,Kweeklu»t'' van L. JORNA. Aanleg en onderhoud van Tuinen, Levöring van alle soorten Bloemwerken, Versieringen, enz. Nette uitvoering. Billijke prijzen Voor de FEESTDAGEN ontvangen Busgroenten per heele en halve blik uit de Blik gewogen. Snijboonen 15 cent Spinazië 12y2, Aspersieboonen 15 cent alies per 5 ons. Verder gezouten groen¬ ten Snijboonen, Spersiboonen, Andijvie, Zuurkool, Ook blanke Zoutevisch Ha¬ ring in het zuur, Bokking, Sinaasappelen Stoofappelen en Peren. Blauwe en Blanke Aardappelen enz. Bileefd Aanbevelend : J. DEGELING Tabakstraat Enkhuizen. UmM le Mmi ZITTING DER GOMIISSIE op ZATERDAG 's avonds van 4 JAN. a. s 7—8 uren. Opheffing Winkelzaak. De Firma H. OOSTERVEEN en Co. Enkhuizen, brengt door dezen aan h geachte clientèle ter kennis, dat met ingang van 1 JANUARI 1HUJ de winkelzaak zal worden opgeheven, j pies Boter te duur, . i. r>ii * ■ Scherp concurreerende prijzen. Wie prijs stelt steeds geregeld, ook bij windstilte, puik GARSTKMEEL van bui- tenlandscbe zoowel als van iniandscbe GARST gemalen alsook MAÏSMEEL en alles wat verder tot het iouragevak be¬ hoort te ontvangen, vervoege zich steeds bij M. SLUIJTER. Door vroegtijdigen aankoop van LIJN¬ KOEKEN uit de eerste fabrieken van ! Nederland in de gelegenheid met ieder te kunnen concurreeren. Is U de Onder dankbetuiging voor het zoo lange J^n^noten vexTrou^m bcria.t zy j tevens, dat de grossierderij in KOLONIALE WAREN en BAKKERSARTIKE-1 LEN op denzelfden voet wordt voortgezet. Gelegenheid tot het betalen van rekeningen genoemde firma, alsook aan haren reiziger. Aanbevelend : dan naar de beBtaat alleen ten kantore van II. OOSTERVEEN en Co. Eotwaag mfl. Mens, Woor 50 cent per pond heeft U ze zeer fijn. houden, want kinderen had ze niet thuis, Zij was maar één dochter rijk, een heel mooie dochter met groote, donkere oogen en zacht haar, een grappig lachend mondje, kleine handjes en o, zulke smalle voetjes, een lange slanke dochter; maar ze was in Utrecht. Broer Bas sprak niet graag over Mieke, en moeder deed het zoo graag; ze was zoo vol van haar mooi kind. Toen Mieke drie jaar was, stierf de vader en moeder Krone zou onverzorgd achterge¬ bleven zijn, indien Bas haar niet te hulp was gekomen. Ze kon het best met Bas vinden ; alleen één ding was jammer : Bas was zoo erg streng voor Mieke ; hij noemde haar ijdel en trotsch en kon zijn zusters verrukking maar niet begrijpen, dat Mieke zoo heel anders was dan de meeste dorps¬ kinderen, „precies een jongejuffrouw." Vrouw Krone sloot de luiken en stak kleine lamp op. Bas pakte bloemzaad kleine pakjes en zijn zuster keek naar jonkvrouw. Hoe dikwijls had ze haar klein meisje niet opgetild, om die mooie dame te aaien of te zoenen, hoe lief zeide zij dan „Mieke later ook zoo mooi." Ze zag haar voor zich, toen ze school ging. Wat leerde ze vlug en hoe knap zag ze er uit met de half afgedragen jurk¬ jes der jongejuffrouwen van „de Plaats Och, die malle buren met hun dwaze praatjes van „een kind de hoogte in te bren¬ gen" en „kleeden boven zijn stand." Die andere kinderen waren dienstboden gewor¬ den ; maar haar dochter was juffrouw iu een deftigen manufacturenwinkel in Utrecht. Moeder was daar heel trotsch op. Oom Bas had gezegd : „een meisje hoort bij moe¬ der thuis, tot zij trouwt; een jongen heeft r^cht om de wereld in te gaan ; maar Mie¬ ke blijft bij moeder en bij mij." Mieke was toen stil en zuchterig gewor¬ den. Ze was zeventien jaar en wilde zoo graag wat anders zien. Ze zag den trein wel twintig keer per dag in de verte voor¬ bijvliegen en verlangde mede te gaan : hier, in het donkere, treurige bosch, zoo ver van alle menschen, was het zoo stil. Nu was moeder nog gezond en jong en kon haar best missen. Het waren zware dagen geweest en het had moeder heel wat moeite gekost, maar de mevrouw van „de Plaats" bemoeide zich er mede en die sprak zoo lang en zoo mooi, dat moeder en Bas geen antwoord konden vinden. Daarna zorgde mevrouw er nog voor, dat Mieke in Maart haar betrekking kreeg Eens was zij over geweest, in Juni. De seringen en gouden-regens bloeiden. Ze droeg een lichtblauw katoenen japon. Wat was ze vroolijk en vriendelijk! Hare ver halen waren zoo grappig, dat oom Bas het uitschaterde en moeder kon de oogen maar niet van haar afhouden, 't Was een heer¬ lijke zomerzondag, waar moeder verder den lieelen zomer over sprak. In September zouden Bas en zij Mieke eens verrassen. Ze reden op marktdag met boer Teussen naar Utrecht. Moeder had den mooien palmendoek om en een keurig, zwart hoedje op. Ze bekeek zich in de spiegelruiten. Nu, Mieke behoefde zich niet over moeder te schamen. Ze kwamen den deftigen winkel binnen. „Mieke, kind !" riep de moeder verrukt uit, maar Mieke kreeg een kleur en terwijl ze moeder zacht op den schouder klopte, fluisterde zij : „Stil toch moeder, ik heb het zoo druk met de dames; straks kom ik op de Neude wel bij u, als ik ten minste tijd heb; anders schrijf ik heel gauw." „Kom maar liever niet," bromde Bas, „we rijden dadelijk weg." Verlegen knikte Mieke en moeder begreep maar niet dat die dame haar Mieke was: zoo'n vreemde, trotsche juffrouw haar eigen meisje van vroeger? Ze trok den doek dich¬ ter om zich heen en durfde niet meer in de breede spiegelruiten kijken. „Nu al terug?" vroeg Teussen. „Ja, we denken maar : tijd is geld," mom¬ pelde Bas tusschen zijn tanden. „Nu, dat treft; ik heb mijn varkens eer¬ der verkocht dan ik dacht." Toen reden ze zwijgend naar huis en Teussen vond, dat Bas en Matje geen vroo- lijke reiskameraden waren Mieke schreef lange, hartelijke brieven, maar moeder bergde ze stil op en Bas vroeg er niet naar. Matje werd oud en Bas trok in stilte Enkhuizen, 24 December 1901. Stoomkoren en Pelmolen RUST ROEST" Extra Stijfsel verwierf bij vergelijkend onder¬ zoek met de beste patentstijfsel de Koninklijke MEDAILLE. Zaandam. AUL AVIS. 99- illlSMMMMi. Een schets uit het Gooi. van Dagelijks gelegenheid voor het malen alle soorten van graan en voor liet pelten van garst. Soliede afwerking. Vlugge bediening. Voorts verkrijgbaar PUIKE GEMALEN TARWE. Voor puik bakken word ingestaan. Puike eigen gepelde Govt van NoordHollandsche chevalier garst. Goederen bij mij in den molen liggende, zijn voor mijne rekening tegen brandschade \eizekeid. Aanbevelend: UEd. dw. dr. J. SLUIJTER Een scherpe noord-oostenwind gierde door de sparrebosschen en joeg de sneeuwvlok¬ ken in woeste vaart over de heide van Gooiland. Ze dwarrelden over de bruine heidestruikjes en bleven in greppels rusten, waar ze schitterend witte plekken vorm¬ den. Grauw en eenzaam zag de heide er uit met het sombere, dreigende pijnbosch op den achtergrond. De wolken joegen elkaar driftig voorbij en geen enkele ster vertoonde zich aan den hemel. 't Was Oudejaarsavond. In de kleine dorpskerk stak de koster de lichten vast op ; hij deed nog wat turf in de kachel en begon de testen te vullen. Al was het weer nog zoo grimmig, ze kwamen toch, de zwakken en oudjes. Niemand bleef graag thuis op den laatsten avond van het jaar. booze gezichten tegen Miekes mooi por¬ tretje. „Matje, is het niet te koud voor je, van avond te gaan kerken?" „Och, Bas, het is zoo hard om thuis te blijven en zoo koud is het niet.' Ze kreeg een paars gevoerd schouders¬ manteltje en sloeg nog een wollen doek om haar hoofd. Bas nam haar stoof en zij draaide voorzichtig het kleine lampje uit, trok den steutel uit de deur en legde hem op een plank in 't geitenhok : anders mocht ze hem eens verliezen met het uithalen van haar zakdoek. Ze had een beklemd, treurig gevoel, en telkens kwamen haar de tranen in de oogen. „Die nare wind !" „Ik krijg er roode oogen van en de menschen in de kerk konden soms meenen, dat ik verdriet had ; maar ze zijn geen van allen zoo ge¬ lukkig als ik. Niemand heeft zoo'n oppas, sende dochter. Zeg eens Bas, is het niet zoo ? Maar ik had haar zoo graag bij me vanavond. Mal, hé! Zoo'n laatste avond van het jaar, en ..." Tranen beletten haar voort te gaan, doch de sneeuwvlokken kwamen haar te hulp en joegen haar in het gezicht, terwijl de wind onmeedoogend haar schoudermanteltje oplichtte. Het was donker in het bosch en Bas nam haar arm. „Pas op, Mat, je zoudt uitglijden." Toen sprak ze vlug en gauw over de boomen, het vriezen en de kastanjes, die ze zouden braden tusschen eene tang in het vuur, net als vroeger op Oudejaarsavond, op de hoeve bij moeder, „toen we klein waren ; weet je 't nog ?" „Ja zeker, Mat." Helder schenen de lichten en vlak voor de groote deuren verdrongen de menschen der Matje liep alleen. Bas haastte zich een plaatsje dicht bij de kachel te veroveren en Matje droeg haar stoof verder naar de stoelenrij. „Je dochtertje niet over, Mat?" „Neen, te druk in den winkel." „Wilden ze haar geen vrijaf geven ?" „Och zoo'n deftige winkel, moet je den¬ ken." „Ja, ziel, je hebt gelijk." Ze drukte vrouw Krone een pepermuntje op haar schoot en keek strak naar de duif boven den preekstoel. Ze had in de stad een zoon, die voor architect leerde, die steeds om geld vroeg en weinig vooruit kwam. Ze begreep er alles van en keek met knip¬ pende oogen strak naar de duif, aldoor, alleen als ze bidden of zingen moest niet. Plechtig klonk het „uren, dagen, maan¬ den", door die kleine, witte kerk en wel¬ luidend was de stem van den ouden pre¬ dikant, die de menschen aanspoorde om goed te' maken, wat misdaan was : nog was het niet te laat. Hij vertroostte de weduwen en weezen, en medelijdend gleed zijn blik over de rouwkleeding van vele kerkgan¬ gers. Matje keek van den dominee naai¬ de ouderlingen, en dan weer naar haar kerkboek. Het zilveren slotje begon ver¬ raderlijk voor haar oogen te dansen en een paar droppels vielen in de plooien van haar manteltje. Zij droeg geen rouw, en toch scheen 't gezang en het orgel en alles te klinken: „Mieke, waarom ben je niet hier!" Als in een droom stond ze op en op het droevige „een zalig uiteinde Matje," van haar buurvrouw, antwoordde ze, gesmoord : van 't zelfde." Jubelend klonk het orgel, ijzig gierde de wind om de kerk en bevende en lachende stemmen riepen : „Waar is moeder, waar is Jans, een zalig uiteinde, wel menseh, wat een koude, al je kinderen over, dat is een zegen." Matje stond eenzaam. Ze keek naar de pratende menschen en liet haar tranen den vrijen loop. „Wel, Mat, wat laat jij je broer zoeken, mensch ; geef me gauw je stoof, hoe dood is je kooltje, daar zult ge ook niet veel aan gehad hebben." „Ik heb er niets van gevoeld," klonk het, dof en treurig. Toen spraken ze niet meer over de kas¬ tanjes en het weer; maar Matje keek naar een open plek in het bosch, waar men bij helder weer Utrechts Dom kon zien. Een hevige rukwind liet de dennen kra¬ ken en piepen en joeg de wolken van el¬ kaar. Drie groote sterren schitterden boven het kleine boschwachtershuisje. Ze zag het, maar zeide niets. „Matje, kijk eens boven ons huisje; dat is een goed teeken voor het nieuwe jaar." „Foei, Bas, wees niet zoo bijgeloovig," antwoordde ze zacht; maar hare oogen ke¬ ken toch minder dof. Langzaam opende ze de deur en stampte de sneeuw van haar klompen af. Een flauwe lichtstaal en een warme koffiegeur drongen tot haar door. Op haar kousen liep ze het kleine voorhuis door, toen de binnendeur geopend werd — en ze in het volle licht haar Mieke zag. „Mieke, Mieke 1" riep ze schreiend. Oom duwde haar zacht de deur in. „Ik ga de geit verzorgen," sprak hij gesmoord. „Sik, 't is de oude Mieke, niet de juffrouw, hoor! Hier is je voer sik !" „Moeder, wilt u me vergeven van toen . .. toen in September; ik was heel slecht, ik schaam..." „Stil, praat er niet meer over, moeder begrijpt alles en is dankbaar, dat ze je hier heeft." ■ Toen ging Mieke vlak naast moeder zitten en wreef haar zacht over de ruwe werk¬ handen : „Ik heb verdriet gehad, moeder: ik dacht, dat de boekhouder' van me hield ; hij zeide het altijd, maar toen ik een paar keer met hem uit was geweest, merkte ik dat hij maar voor zoo'n paar avonden van me hield : ik was te min voor hem. 't Was hard voor mijne ijdelheid ; ik verlangde zoo naar u en durfde niet, om toen Sep¬ tember. Mijn drie maanden heb ik juist uitgediend. Ik had zoo gehoopt voor kerk¬ tijd thuis te zijn ; maar ik kon den trein halfacht nog maar juist halen. Toen liep ik 't binnenpad en ging naar't geiten¬ hok ; ik was het sleutelplaatsje nog niet vergeten en ik was zoo dankbaar niet in Utrecht te zijn ; ik kon het niet meer uit¬ houden." Ze snikte zacht. „Mag ik blij- moeder ?" ven Toen zwegen ze. Moeder keek naar hare slanke dochter, op wie ze trotscher was dan ooit te voren en Mieke zag dankbaar de kleine kamer rond, terwijl ze telkens moeders hand greep en zacht drukte. „Kom, Mieke, geef me nu gauw een kopje koffie," sprak oom Bas, terwijl hij stam¬ pende binnen kwam. „Wat ligt daar op het pronkbed ?" „Mijn mooie kleeren, die ik alleen Zon¬ dags zal dragen, of als ik met u uitga." Moeder haalde een worst te voorschijn en Bas lachte en wreef met zijn hand tel¬ kens over zijn gezicht, terwijl hij een keer of wat achter elkaar herhaalde: „Zoo'n malle meid, fiet de verloren zoon, die thuis kómt; dat is nog eens een oudejaarsavond, hoor!" In het dorp schoten de jongens het oude jaar uit en het nieuwe in, een zacht, dof geluid. Moeder zag Mieke aan. „Nu begint het nieuwe jaar," zeide ze, bijna plechtig. ,,'t Wordt bedtijd," vond oom, en Mieke besloot haar bed op te gaan maken ; maar haar moeder nam haar zacht bij den arm en fluisterde, terwijl ze op 't pronkbed wees : „Ga daar maar ; het was altijd voor je gespreid, mijn kind!" Buiten gierde de wind over de kale Gooische heide en joeg de donzige sneeuw¬ vlokken naar de blauwgroene dennen, om het witte boschwachtershulsie. Stoomsnelpersdruk van A. EGMOND.