Tekstweergave van EC_1881_01_07_0001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
No, 3 Twaalfde Jaar^an#. I88i. i IEUWS- V K IJ t> A G M Dit blad vcrschijut des WOENSDAGS, VRIJDAGS Bii ZONDAGS. Abonnementsprijs voor 3 maanden f 1.00. Franco per post „ „ „ 1.20. x Men abonneert zich by alle Boekhandelaars ea Post directeuren. Brieven franco aan den Ui'j A. Bgmond. VIHTEITIEBL4D 7 JANUARI. '-"i Do prij» der Advertrntiïn Tan 1~6 rebels is *0 oents; foor eiken re$el meer 10 eent». Vitór Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdag-middag 12 nur gelieve men de Advcrtentiën in te zenden. Ingezonden «tokken minstens éën dag vroeger. Afzonderlijke Ns. 5 Cts. HOOFDAGENTEN: NIJGH & van DITMAR, te Rotterdam, de Compagnie générale de Publicité G. L. DAUBE & Comp. te Parijs Londen Frankfort *M Berlijn, Weenen, Zurich, enz., P.GEERTS te Hoorn. ' ' ' De Gemeenteontvanger van Enkhuizen brengt in herinnering aan de ingezetenen, dat volgens de «Verordening regelende de invordering der plaatsel. belasting op de honden" de aangifte en betaling vóór den 31 January ten zijnen kantore op de gewone zitdagen behoort te geschieden De aangifte en betaling van honden na den 3! Januari verkregen, geschiedt binnen a :ht dagen na het verkrijger.. Verzuim van aangifte, onjuiste vermelding van het doel waartoe de honden worden gehouden en in het algemeen alle ontduiking of overtreding ter zake van deze Verordening, de poging daar¬ toe of de medepligtigheid daaraan, alsmede ver¬ zet bij de invordering dezer belasting worden, onverminderd de verplichting tot betaling of aan¬ vulling der verschuldigde belasting, gestraft vol¬ gens de wel van 29 Juni 1851 (Staatsbl. no. 85.) Enkhuizen, 6 Januarij 1881. uuuuumnfe" «ar*-, c.ais B u i te n i a n d. — De prefect van het departement der Seine en de lord-mayor van Londen hebben van den burge¬ meester van Athene, Sotzo. den 31 December 11. het volgende telegram ontvangeu r „Heugelijke tijding! Op het oogenblik, dat geheel Griekenland onder de wapenen is, hebben wij een prach¬ tig gaaf standbeeld, meesterstuk van Phidias, de over¬ winnende Minerva, gevonden." — Blanqni is overleden. Hij was in 1805 geboren en heeft, gelijk men weet, het grootste gedeelte zijns levens in verschillende gevangenissen doorgebracht, waarin hij zijne revolutionaire bedrijvigheid, zoowel onder het Koningschap en het Keizerrijk als onder de Republiek zelve, telkens weder boeten moest. — De onderhoudende causeur van de kroniek in 1' Illustration schetst het volgende hartverscheurende tafereel uit het Parijsche leven: Dezer dagen ontmoette ik in de rue de Constanti¬ nople een lijkstoet, op weg naar het kerkhof. Dj geheele stoet bestond uit den lijkwagen. Daar ach¬ ter niemand, zelfs geen hond, die laatste vriend van FEUILLETON, lluishouileii kiMt gelil- Een lesje voor Huisvaders. (slot) De kassier betaalde. Na tien minuten was Marie alweêr terug. — Daar zijn ze met het hout, dat gij besteld hebt, en Patrick Dalij vraagt een dollar voor het hakken. — Een dollar! Dat is te veel. — Hij heeft er een hal ven dag werk mee gehad en hij krijgt altijd zoo veel - antwoordde Marie. — Nu, hier is 't, — zeide de heer Dater kort af. Ik moet iemand zien te vinden, die 't voor minder doet. Als men aan de raenschen maar geeft wat ze vragen, moet men gauw zelf in de war raken. Dat was een steek tegen mevrouw gericht, doch de dame schreef bedaard voort en scheen er geen acht op te geven. —• De koperslager brengt den waterketel terug, — kwam Marie nu zeggen. — Vijftig cents, als 't u be¬ lieft? — Vijftig cents! Vijftig cents voor 't lappen van een ketel! — riep onze held. Ja mijnhéer, de bodem viel er uit en hij is op twee plaatsen gesoldeerd.... Daar komt de knecht van den kruidenier aan, zeide mevrouw Dater, die een oogenblik aan het raam was gaan staan. En werkelijk verscheen kort daarna Ellen mst opgestroopte mouwen. den arme. Op de baar geen krans, geen bloem, geen enkel blad, niets, hoegenaamd niets, dat nog een lachje of iets verkwikkends kon geven aan dat som¬ bere, zwaar neerhangende lijkkleed. Treurig, treurig, ging het voort, schokkende over de keien, in den grauwen morgenmist. De dcode ging onopgemerkt, verlaten voorbij : niemand ontblootte het hoofd : nie¬ mand bracht aan die eenzame lijkbaar het anonyme vaarwel, dat ieder in 't voorbijgaan eerbiedig toeroept aan de onbekenden, die den doodslaap gaan rasten. Geen medelijdende uitroep, geen traan, zelfs geen laatste groet. De arme vrouw, die daar werd weggedragen, was van verdriet en wanhoop gestorven. Sedert elf jaren had zij een geheel leven van toewijding en martelaar¬ schap gewijd aan een man, tot dat die toewijding en die zelfverloochening den man begonnen te verreien en hij op zekeren morgen voor goed het huis verliet. Zij hoopte, de ongelukkige, dat hij nog terugkeeren zou ; maar hij kwam niet. Zij schreef, bad en smeek¬ te : hij kwam niet. Toen de concierge de arme dood in haar kamer vond, ging zij den man waarschuwen, dat de begra¬ fenis van zijn vrouw den volgenden ochtend zou plaats hebben. — Zoo, dat spijt mij antwoordde hij, een cigarette aanstekende — want dat is juist mijn hureau-unr ; ze moet er nu maar zonder mij komen. Amerika. — Berichten van 30 en 31 December 11. gewagen van zeer strenge koude in de geheeie Unie. In de noordwestelijke Staten begon zij den 27sten, dinsdag den 28sten daalde de thermometer te St. Paul, Min- nesota.^ tot 27° en op het fort Garry, Manitoba, zelfs tol 42* beneden O Fahr. Van daar ging de koude oost- en zuidwaarts. Woensdag was de thermometer overal in het zuiden, behalve in het zuidelijk deel van Florida, beneden het vriespunt. In twintig Staten is verleden week sneeuw gevallen, tot in Galveston en Nienw-Orleans toe, waar de thermometer tot 20* bo¬ ven O F. daalde. Te Streveport, Louisiana, stond hij 99 boven 0 en deze ongewone koude w ;s oorzaak, dat alle handel en bedrijf er bijna stilstond. Ook het katoenplukken moest in de Zuidelijke Staten gestaakt worden. In het noordwesten daarentegen verminder¬ de de koude dien dag, terwijl zij in het oosten en zui¬ den toenam. Vrijdag stond de thermometer te Jack¬ sonville, Florida, 19* boven O F. en de sinaasappelen bevroren aan de boomen. Overal werd het spoorweg¬ verkeer door de sneeuw gestremd. Zeven personen waren doodgevroren. I' ngeland. — De Dailij News wijst op de groote gematigdheid van de proclamatie, die door het Driemanschap is uitgevaardigd, dat aan het hoofd van de transvaalsche Boeren staat. Men zou verwacht hebben, zegt het blad, dat zij alle Engels jhen uit hun grondgebied ver¬ banden. Van hun standpunt zon de Dailij News dat zoo onnatuurlijk niet vinden, omdat langzamerhand eugelsche goudgravers en haudelaars zich onder hen gevestigd hebben, die steeds zooveel zij konden ten gunste van eene inlijving door Engeland geagiteerd hebben. Dat de Boeren nn aan deze mensehen, die hunne nationale onafhankelijkheid belaagd hebben, amnestie aanbieden ; dat zij den engelschgezinden amb¬ tenaren hunne betrekkingen willen laten behouden; dat zij een britschen consul willen toelaten, alle uit¬ gaven, die gedurende de annexatie gemaakt zijn, be¬ krachtigen en omtrent de behandeling der inlanders en eventuele eonfederatieplannnen met de andere Sta¬ ten in overleg treden, —dat alles toont, naar de Dai¬ lij News opmerkt, een geest, die aan de mogelijkheid van een vergelijk doet denken. Maar het blad voegt er bij, dat ongelukkig juist de voordeelen, die door de Boeren behaald zijn, het zeer moeijeljjk voor En¬ geland maken, termen van verzoening of vergelijk in overweging te nemen. In elk geval kan er, naar de Dailij News doet uitkomen, door Engeland niets ga- daan worden in die richting, dan nit gevoel van recht¬ vaardigheid en in het belang vaa Zuid Afrika. „Dat j de Boeren — zoo luidt het slot van het artikel — met j geweld van wapenen hunne onafhankelijkheid kannen : handhaven, gelooft niemand in Engeland ook maar één oogenblik. Dat wij ons niet zullen laten leiden in eene of andere richting door adressen nit Neder- | land, spreekt van zelf. Wij zonden nochtans ook nu nog gelooven, dat er middelen zijn om de verdere vijandelijkheden te voorkomen. Er zijn vele redenen om ernstig te wenschen, dat deze oorlog nog voor¬ komen worde. Maar bovenaan onder deze redenen staat onze begeerte om onze betrekkingen niet te ver¬ bitteren met een ras, dat, onder britsche vlag of niet, g*»--sir«i&ri8ga« — De rekening van den kruidenier, mijnheer, er staat voldaan onder. Dater nam het papier en ging de verschillende pos¬ ten na. Rozijnen, krenten, kaneel, kruidnagels, keukenzeep, thee, zout, pruimen, boom-olie, hm., hm., vier dollars vjjf en zeventig cents, en dat in den tijd van vier da¬ gen! Lieve, zeide hij, is dat geen vergissing? — Gij klaagdet gisteren, dat de rijstkoek niet ge¬ noeg gekruid was, Edward, antwoordde mevrouw Dater, met de grootste bedaardheid een brief toevouwende, en verleden week, dat een pudding zonder genoeg krenten en rozijnen als gegalvaniseerd broed smaakte. — Och, ge moet dat altgd niet zoo letterlijk opne¬ men, — morde Dater, door die aanmerking eenigzins uit het veld geslagen. Zijn vrouw nam zwijgend een nieuw blad postpapier, om haren tweeden brief te be¬ ginnen. — Nu, wat is dat weêr? — vroeg Dater, toen Ma¬ rie zich opnieuw met een briefje vertoonde. De rekening van den schoenmaker, mijnheer, en of ge zoo goed wilt zijn dadelijk te betalen, want de baas zegt, dat hij morgen zijn huishuur moet voldoen. — Hoeveel is 't? — Zeven dollars, en of ge 't eens nazien wilt. — Zeven dollars voor twee paar kinderschoenen 1 Lieve Marie, was dat zoo hoog noodig? — Hebt ge 't dezer dagen niet nog besproken, dat ik Bennie met gelapte schoenen liet loopen ? — In alle geval moet de nota betaald wordeir, daar de dingen gekocht en geleverd zijn. Men werd niet meer gestoord voor den middag toen «BgoHnHWanOi Bennie en Tommy, twee fiksche, gezonde jongens van zeven en negen jaar, uit de school kwamen stormen. — Mama, mama, ik moet vijftig cents hebben voor mijn nieuwe geographieboek, en Tommy vijf en twin¬ tig voor een lei. Tommij komt nu in de rekenklas! — Gaat gij bij papa, beste jongens, — zeide de moeder. En het familiehoofd bracht het hem gevraag¬ de offer, terwijl hij melancholisch zijn lievelingsaria floot. — Papa 1 papa! - riep de kleine Tommy, na ee- nige minaten met veel drift weer binnenkomende, — daar is een vrouw met zulke schoone appelen aan de deur, vijf cents het stuk. Mag Bennie en ik er ieder een koopen? Ge hebt het ons voorleden week al be¬ loofd. — Dan moet ik woord honden, jongen, — zeide papa en gaf zuchtend een tienceutsstukje. Na het middagmaal, dat bijzonder goed uitgeval¬ len en voor Dater een wezenlijke verlossing was, strekte hij zich op zijn gemak op de canape nit om daar zijn slaapje te doen. Pas echter had hij de oogen geslo- 1 ten, of weêr werd hij door Bennie's stem uit zijne zoete dommeling gewekt en in de treurige werkelijk heid teruggeroepen. — Papa! riep de knaap, Marie zegt uitj, u hier de¬ ze rekening te brengen. — Rekening! Nog weer een rekening? — zuchtte de geplaagde huisvader en riehtte zich verschrikt over¬ eind. — Moet men hier dan eeuwig met de handen iu den zak staan ? — Datzelfde vraag ik ook wel eens, - zeide me¬ vrouw Dater, die met haren kleine op den schoot