Tekstweergave van EC_1881_01_02_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Twaalfde Jaargang. SHUTS- EN ZOiDAG Dit blad verschijnt deaVOBNSDAGS, VRIJDAGS en ZONDAGS. Abonnementsprijs voor < maanden < ■ƒ f ««• Franco per poat „ » n Wen abonneert zich Ij alle Boekhandelaars en Poat- directeuren. Brieven frano aan den Uitgever A. Egmond. (Ill litVI ADVERTENTIEBLAD i JANUARI. Dc prij» der Advbïtentiïn van 1—6 regels is 60 cents; voor eiken regel meer 10 cents. Vóór Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdag-middag 12 uur gelieve men de Advcrtentiën in te zenden. Ingezonden stukken minstens ééu dag vroeger. Afzonderlijke Ns. vn A O FNTFN ■ NIJGH k van DITMAR, te Rotterdam, de Compagnie générale de Publicité G. L. DAUBE & Comp. te Parijs, Londen, Frankfort a/M., ^ Weenen, Zurich, enz., PGEERTS te Hoorn. „ V v Straatverlichting in alle lantaarns. | Datums 1-3 vdn 5 —12 ure. Jarari 1881. Nachtlantaarns. Datums Van 1-8 van 12 -7 ure. 4 „ 6—12 » 5 , 8—12 » 6 , 10 -12 - 17 „ 5i_8 " 18 » 54—9 „ 19 » 54-104 „ ,21 " di 11£ " V-31 „ 6-12 <> 4 1 1 1 1 5 4 5 2 , 27 31 1—7 3—7 . 4—7 4| -7 , 5-7 ■ 12 2 12—44 12—44 12—6 12 —6J Moge het in dat geval eene verandering wezen, die aan de belangen van vrede, welvaart en be¬ schaving ten goede komt! Voorts hopen wij, dat het ons gemeenschap¬ pelijk vaderland in den aangevangen jaarkring wel moge gaan ; dat de band lusschen Nederland en zijn geëerbiedigd vorstenhuis steeds nauwer worde; dat de bronnen van bestaan voor zijne burgers mild mogen vlieten ; dat onder deze laat- sten eendracht meer en meer de "plaats inneme van broedertwist en partijschap — bovenal, dat Neerlands zonèn niet behoeven geroepen te wor¬ den, om de onafhankelijkheid van den vaderland- schen grond tegen vreemd wapengeweld te ver¬ dedigen. Als burgers van Enkhuizen, wenschen wij on¬ zen lezers toe, dat de vooruitzichten op meer¬ deren bloei, die voor onze stad geopend zijn, zich spoedig zullen verwezenlijken. Mag het eene gegronde hoop genoemd worden, dat tram en spoorweg, met de ons toegezegde nieuwe haven¬ werken, nieuw leven en beweging in onze oude veste zullen brengen, wij verblijden ons dan ook in de gedachte, dat wij de vervulling daarvan thans werkelijk en met rassche schreden zien naderen. Het pas verstreken jaar heeft ons in dit opzicht een goed eindweegs vooruitgebracht. Aan de spoorweglijn Zaandam—Hoorn werd met ijver voortgewerkt. De bruggenbouw naderde zijne voltooiing. De aardenbaan tusschen Ouden¬ dijk en Hoorn werd aanbesteed. En wat vooral voor eene plaats als de onze gewichtig is, het denkbeeld om eenig ander punt dan Enkhuizen zelf als eindpunt van den nieuwen spoorweg te kiezen, werd, met hel oog op fden verbeterden toestand van het vaarwater voor onze stad, voor goed opgegeven. Mogen we ons, in het nu in- < an zyn"datDöns voorgeviel ons bedriegt, | getreden jaar, overgiet minder gunstige uitkom- (7.- oh waar wij op zoo menige verwikkeling zien, 1 L LI I« Heil den Loser! Mien heilgroet aan onze izers, — waarmede [ouden wij den twaalfden jaegang van ons blad wel beter kunnen openen? )e Enkhuizer Cou- ant mocht zich in steeds runeren kring en in teeds vtijderen omtrek burgcrecht verwerven, e belangstelling van het puliek viel haar in eeds kl mmende mate ten del. Zij mocht zich iar op par in een toenemenen, en vooral in iet jtar 1880 in een zeer aazienlijken aanwas 'an let getal harer geabonnerden verheugen. Door die ondervinding lot danbaarheid gestemd, louden Uitgever en Redactie teenen aan hunnen lichtte kort te doen, wanner zij zich niet chaaden onder hen, die bij dtintrede van dezen ieu'en jaarkring den lezers un hun blad hunne 'elgmeende gelukwenschen lomen aanbieden. iatm zij het ditmaal ons eeste woord: Heil mmllen! Heil hun in iedern kring, waarin a geplaatst zien of werkaam zijn! ' Vlit hun in den loop van het nieuwe jaar 1 eer aren zal, ligt in den schiot der toekomst gSrbiigen. Wij hopen, dat ht veel goeds moge rg n. Dat hopen wij, in de ecste plaats, met v f op den gang der wenldgebeurtenissen. veld vinde|; dat een ruime oogs! den arbeid des nijveren landmans moge loonen en hem schade- oos stellen voor den tegenspoed, waarmede hij den laatsten tijd in zijn bedrijf te kampenj had. Allen, wie zij ook zijn mogen, roepen wij ten slotte bij deze gelegenheid den welgemeenden heilwensch toe, dat zij het nieuwe levenstijdperk, 't welk zich thans voor hen ontsluit, met moed en opgewektheid mogen intreden, en, wanneer het hun vergund wordt ook het einde daarvau te zien, de ruimste stof mogen hebben om den Bestuurder hunner lotgevallen dank te zeggen voor het goede, dat hij hun werkkring te smaken gaf. in hun gezin en tezwaarlijk veel langer kar voortduren, daar i:)*v t het ons wel eens voor, as of wij aan den amnd van gewichtige ontlnoopingen staan, sten te verheugen hebben. Aan onze lezers in de Streek en verderen om¬ trek wenschen wij toe, dat het jaar 1881 een vruchtbaar en gezegend jaar moge zijn ; dat de jaroor de toestand van ons werelddeel eene j zoo kostbare veestapel voor belangrijke rampen f • ,er nerkbare verandering stat te ondergaan, bewaard moge blijven en een overvloedig weide- u FEUILLETON. Huishouden kost geld- Een lesje voer Huisiaders. Ml Wateen prachtige Decern bermergon! Als reusach¬ tige dimanten fonkelen en flikkeieu de groote Ijske¬ gels inden zonneschijn en de kanarievogel, voor het . lam, ingt zoo lustig. In de goedgeregelde huis- knndingder familie Dater is het ontbijt al een tijd 'r'geloopn. Vroolijk vlamt het kolenvuur in den broe¬ ien haad, terwijl daartegenover op het bloementafeltje maaidrozen hare teedere knoppen ontplooien en frjW winer en den almanak in hun gezicht schijnen dit te lachen. w - Na*en uren al! Dan wordt het tijd, dat ik n: iljn kartoor in de stad ga opzoeken, — zeide Dater, > ÜHat hl een blik op de pendule had geworpen. te'Spoedig had bij de bonte geborduurde pantoffels ha) U een paar elegante laarzen verwisseld, zijn over- iajt aangitrokken en wilde gaan, toen een zacht rui¬ st hen inde voorkamer gehoord werd en een schoone sl anke dane, met een lieven zuigeling op den arm, a< U'or hem stond. u — Gaat ge al naar de stad, Edgrard ? Al lieve ? 't Is negen ure opslagen," en Dater neusje 4 la Bosco tusschen de twee eerste vingers zijner linkerhand had getooverd. — Zoo, maar ik had u nog gaarne willen spreken, voordat ge vertrokt. — Nu, spreek dau lieve ! — Hé, kleine, wat meer respekt voor papa's eerwaardigen bakkebaard ! Mevrouw Dater kreeg een kleur van verlegenheid, zij was blond en dat vluchtig purper stond haar dubbel goed. — Eduard, — begon zij nu haastig, om het maar gauw vau 't hart te hebben, ik zou u gaarne nog om wat geld verzoeken, als 't u niet ongelegen komt. — Geld Marie! Alweer geld! — Nu speelde Da¬ ter niet meer met den lachenden kleine, maar richtte zich op, trok de wenkbrauwen samen en zocht aan zijne oogen een uitdrukking van ontzettende verbaasd¬ heid te geven. — Ge hebt toch, naar gewoonte, uw maandgeld gekregen. — Ja, maar ik had in den laatsten tijd meer dan gewone uitgaven voor het huishouden. De keuken¬ meid wou, inplaats van veertien, zestien dollars loon hebben en. . . . — Nu, neem dan een andere! — Maar Ellen bezit vele goede hoedanigheden. Ik geloof waarlijk niet dat ik . bij een verandering veel zou winnen. Buitendien hadden we reparatie aan da waterleiding, ik heb den behanger zijne rekening be- 'Ki ed alsol hij van zijn kleinen cveling het fijne i taald, alle levensmiddelen zijn peperduur en. B uiten! a n d. — Onlangs is aan het kantoor van inkomende rech¬ ten te New-York eene dame tot inspecteur benoemd, die, hoewel nog geen dertig jaar oud, een veelbewo¬ gen leven achter zich heeft. Miss Annie E. Wilson werd in de golf van Beuga¬ len geboren en aan boord van een schip opgevoed. Zij huwde op 14jarigen leeftijd met een kapitein van Boston, en voer zeven jaren lang met hem op alle deelen der wereld. In 1872 werd het schip bij de kust van New-Found- land door een storm overvallen. De kapitein brak zijn schouderblad door den val van eene mast, de eerste stuurman en eenige andere mannen werden ziek, en de tweede stuurman was van schrik buiten staat iets te doen. Toen snelde de 21 jarige kapiteinsvrouw op het dek en riep: „Jongens, ons leven is in gevaar. Laat ons samen ons best doen, zoo goed mogelijk er uit te ko¬ men. Ik zal de plaats van mijn man vervullen en n naar de een of andere haven brengen." Door haar voorbeeld aangevuurd, gingen allen met kracht aan het werk, en slaagde er in den storm te weerstaan, waaarna koers gezet werd naar 8t. Tho¬ mas, waar het schip in 24 dagen aankwam. Na do noodige herstellingen zeilde de moedige vrouw, daar de kapitein nog steeds buiten staat was het bevel te voeren, met het schip naar Liverpool, en kwam erna een reis van dertig dagen behouden aan. Haar echtgenoot herstelde niet genoegzaam om weer te knnnen werken, en zij onderhield hem en hun kind zeven jaren lang, door als klerk in een magazijn van — Ik begrijp het, ik begrijp het, lieve, ge kunt me de verdere bijzonderheden besparen, die toch maar dienen moeten om de naakte 'waarheid van een on¬ geregelde, verkwistende huishouding te verbergen, — viel Dater knorrig uit. — Wie uitvluchten zoekt zal die altijd licht vinden. Zij beet zich op de lippen en werd vuurrood. — Edward, dat is eene onverdiende beschuldiging. Ik ben noch kwistziek, noch een slechte huishoudster. — Ik wil gaarne gelooven, dat gij u daar zelve niet voor houdt, Marie, doch ik heb hier het stellig bewijs van het tegendeel voor oogen. Honderd vijftig dollars in de maand, dat moest genoeg zijn voor een familie als de onze ! — Honderd vijftig dollars in de maand zijn maar vijf dollars per dag, Edward. — Maar vijf dollars per dag, — herhaalde haar echtgenoot. — Maar"vijf dollars! Ik zou zeggen,dat vijf dollars nog al een aardig sommetje is, als men er met verstand mee te werk gaat. Ik voor mij geef geen vijf dollars per dag uit! — Met hoeveel moet gij dan toekomen, Edward? — Met hoeveel ? Ik begrijp niet, hoe dat hier te I pas komt maar zooveel is zeker, met vijf dollars , per dag kom ik voor heel ons huishouden toe — Onder alle omstandigheden ? v " - j J— Ja, onder aile omstandigheden! i i,Wordt vo""""