Tekstweergave van EC_1880_01_02_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
No. 1 Elfde Jaar/ran^. NIEUWS- II V R IJ I» A G Dit blad ve>schijut dea WOENSDAG?, VRIJD\GS en ZONDAGS. Abonnementsprijs voor 8 maanden ƒ 1.00. Franco per post „ „ „ 1,20. Alen abonneert zic.h bij alle Boekhandelaars en Post-, directeuren. Brieven franco aan den Uitgever A.Ugmond. 4DFERTEÏTIEBLAD 2 JANUARI. Afzonderlijke Ns. 5 Cts. De prys der Advertenties van 1—8 regels is GO oents; voor eiken regel meer 10 cents. Vóór Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdag-middag 12 uur gelieve men de Advcrtentiën in te zenden. Ingezonden stukken minstens één dag vroeger. AlOi tJ VJtOe e^erd^^GE&^n DI™AR' V00r Frankriik en Bel9" G" DAUBE k Comp. te Parijs en Frankfort a/M. Straatverlichting in Januari 1880 Datnm ff I van 5 t >t 10 ure. 2 er. 3 „ 5' - 11 „ 4 5 — 11 na middernacht 5 5 — 2 6 5 — 3* 7 6 5 - — 64 10 15 54 64 1-6 6 — 61 17 7 — 64 18 10 — 64 19 12 64 20 1 — 6 21 2 6 23 4 - 6 28 fi — 74 29 6 2 30 6 — 104 3! 6 12 Na middernacht branden alleen de nachtlantaaius* Bil de vernieuwing «les faars- Érnstig oogenblik, lezers, waarin ons blad dit- . maal tot u komt! Wie wij ook zijn mogen, grooten of gerin'jen, rijken of armen, ouden of jongen, — wij allen dobberen voort op den stroom des tijds én worden, met toenemende snelheid, ."•door dezen voorlgedragen tot daar waar hij uit- f. mondt in den oceaan der eeuwigheid. Dat leert l 'ons iedere dag die ten avond neigt, -- dat pre¬ dikt ons, met meer dan gewonen' nadruk, de vernieuwing des jaars, waartoe wij thans alwe¬ der gevorderd zijn. Inderdaad, het is niet an¬ ders : wanneer deze regelen in het licht verschij¬ nen, ligt alweer een geheel jaar achter ons. Ja, een geheel jaar, en daarbij welk een jaar! Ze¬ ker, wij voelen ons tot nog verhoogden ernst 1 gestemd, wanneer wij ons de gebeurtenissen voor | den geest roepen, waardoor het zich zijne plaats m de wereldgeschiedenis ziet aangewezen. Schoon en zonnig was het jaar 1879 voorze¬ ker niet. De jaarboeken der meteorologie zullen er op terugwijzen als een der natste, koudste en guurste jaren, die dé bewoners van ons wereld- > deel sinds menschengeheugenis hebben moeten doorworstelen. In die der staathuishoudkunde zal het eene donkere bladzijde beslaan wegens mislukte oogsten*. algemeenen stilstand op het gebied van handel en nijverheid, met de treurige gevolgen van slolïelijken achteruitgang, verarming, gebrek, die uit zulk eene oorzaak noodzakelijk voortvloeien. Doch ook in andere opzichten zijn 1. FEUILLETON. Een vreeselfjke naelit. Zullen we nog eens zien, Bram, of er 'teen en an¬ der aankomt ?" vroeg Klaas Snap, terwijl hij de on¬ gezellige hut van zijn makker binnenkwam. De lezer moet weten, dat Bram van Duigen en Klaas Snap op een afgelegen dorpje bij de Noordzee woonden. Dorpje, zeiden we, want als men 't beschouw¬ de van een der duintoppen, aan welker voeten 't zich uitstrekte, geleek t zeer op een uit elkaar gezette Neurenburger speeldoos. In den zomer, als de verzengende zonnestralen door geen enkelen biadrijken boom verhinderd werden en de duinen een muur vormden, om elk zeekoeltje met kracht te beletten het dorpje en zijne bewoners te verfrisschen, is de hitte er bijna ondragelijk en men verbeeldt zich schier in een tropisch gewest verplaatst, natuurlijk als men niet op den plantengroei let. De natuur is er kaal en stil, ja doodsch en eentonig, behalve aan het strand, waar men uren lang Kan toeven om de trotsche Noordzee gade te slaan jin haar bruisen en woelen, branden en koken, maar ook in hare stilte, in haar geheimzinnig fluisteren, dat nu eens uit 't de herinneringen, welke de thans geeindigde tijd¬ kring achterlaat, al zeer weinig opbeurend en opwekkend te noemen. We! boorde nu en dan een heldere zonnestraal dooi' de wolken, vooral toen het bericht tol jons kwam, dat de oorlog met Atjeh, die ons op zooveel bloed en schatten is Ie staan gekomen, na een vijl jarigen strijd ten laatste als geëindigd beschouwd mocht wor¬ den. Doch hoe somber vertoonde de hemel zich meeslal anders 'aan ons oog! Prins Hendrik dood —de Prins van Oranje dood —welke ge- beui tenissen, door wier spoedige opeenvolging ons nationale stamhuis, en, met dat. huis, ons ge- heele volk op het onvoorziensl in diepen rouw gedompeld werdd En was de algemeene stem¬ ming reeds daardoor alleen gedrukt, wal werkte al niet samen om dien druk oog te vermeerde¬ ren! Wij hadden geen ooriog met onze nabu¬ ren, neen — maar binnenlandsche verdeeldheid des te meer. Europa stond niet in vuur en vlatn om ons heen, maar bood ons toch nauwelijks een' enkel- plekje aan, waaropThet oog 'met. wel¬ gevallen rusten kon. Hus|s.. met zijne duistere, onderaardsche woelingen, Düitschland met' zijn tarievenoorlog, Silezië met zijn hongersnood, Bel¬ gië, ^en ook Frankrijk, met hun verbitterden strijd tusschen liberalen en clericalen, Engeland met zijne zelfzuchtige annexatiepolitiek, Honga¬ rije ^en Spanje met hunne overstroomingen, — waC ,W'J van daar en elders ook vernamen, het was in den regel al zeer weinig geschikt om ons in blijde geesldrfft te ontvonken. En dan — kunnenjjwij op het voorbijgegane jaar eenen blik terugwerpen, zonder er onwillekeurig aan te gedenken, 'dat het ook hetjaar geweest is, waarin een Pincoffs zijn tot daartoe gevierden naam voor altoos berucht en te schande gemaakt heeft? Neen waarlijk, schoon en zonnig was het jaar i 1879 niet! Ontbrak hel ons die het beleef¬ den al niet aan stof van dankbaarheid, — en het is goed, dat ieder voor" zich het oog daarop gevestigdjioude — over 't algemeen zijn de herin¬ neringen., die het achterlaat, meer van somberen dan vamaangenaamen aard. Gelukkig, intusschen dat zich in zijne nalatenschap ook nog iets be¬ ters bevindt. Hel is de hoop Daarmede toe¬ gerust, kunnen wij ook het nieuwe jaar weer i met opgewektheid intreden. Wie weet, hoeveel goeds het jaar 1880 op zijne beurt bewaart voor | degenen die het mogen ten einde brengen ! Zoet en zuur pleegt zich op aarde af te wisselen — beslaat er dan geene reden om ons voor de naaste toekomst met iets beters te vleien ? Wan¬ neer wij 't in ieder geval maar niet aan ons zei- ven laten ontbreken! Wanneer wij maar, een iegelijk in zijnen kring, trachten te doen' wat onze hand vindt om te doen, om tot bevorde¬ ring,van het algemeene welzijn mede te werken ! Hoe de loop van zaken dan ook verder zijn mo¬ ge, het zal ons voor 't minst niet ontbreken aan wat het kostbaarste van alles is: zelfvoldoen'i£ en vrede. Met zulk een voornemen, lezers ! het jaar 1880 dan ook hopend tegemoet getreden ! Wat ons betreft, wij maken ons gereed' den Xlen jaargang van ons blad daarmede aan te vangen. Wij be¬ velen onzen arbeid opnieuw in uwe ondersteu¬ ning aan. Gelukke 't ons, dien in uwen geest te volbrengen, en geve de Algoede, dat het u met de uwen, ook als burgers dezer stad, als burgers van Nederland, wel moge gaan ! Westen, dan weer uit 't Noorden schijnt te komen en in kracht toeneemt naar mate de weersgesteldheid veranderlijker en ruwer wordt. 'tGrootsche, indruk¬ wekkende, 't romaneske en ontzagwekkende der zee wisselt onophondelijk af en boeit steeds. Zelfs als de orkanen spoken en de brullende watermassa's den zeeman en ook den strandbewoner met vreeze ver¬ vullen, dan nog blijft men met eerbied en bewondering op 't strand toeven. Maar daar binnen dat strand ? Onherbergzaam is dat oord, al zijn de goede dorpelingen ook gastvrij, 's Zomers baadt men er in een verschroeiende zand¬ zee en in den herfst, als overvloedige regens te mild drenken, als 't water in overvloedige massa's van de hellingen der duinen stroomt, dan wordt de weg in een beekje herschapen en bemoeielijkt het verkeer der dorpelingen onderling. Wie nu 'evenwel meent, dat de bewoner van zulk eene plaats zich minder ge- I lukkig gevoelt dan andere stervelingen op dit bene- I denrond, die vergist zich. Daar geboren en op*~" j voed, kent hij weinig van de genietingen des mist die ook niet en is reeds tevreden, al* hij voor ! eene lange en moeielijke dagtaak een aiatig loon er¬ langt. Vele strandbewoners moeten zich vergenoegen met hutten of keeten, die gedeeltelijk van hout en Buitenland. - In het boheemsehe dorp Hatlowitz zijn onlangs 14 kinderen, die bij eene vorst van 20 graden R. uit school huiswaarts keerden, in de sneeuw verdwaald geraakt en niet dan dood teruggevonden. Een vermakelijk incident kwam dezer dagen bij de schepenrechtbank te Hannover voor. Een door zijne zwaarlijvigheid in de geheele stad bekende sla¬ ger moest zich wegens eene beleediging voor de rechtbank verantwoorden, maar verklaarde, dat hij de trappen niet kon beklimmen, die naar het drie ver¬ diepingen hooge lokaal der rechtbank voeren. Hij staafde dat met een attest van zijn geneesheer en de rechtbank nam daarmede voorloopig genoegen, maar zal toch ook nog den geneesheer der rechtbank over de gegrondheid der verontschuldiging hooren. — Volgens de Petit Marseiltiis brengt tegenwoor¬ dig een tienjarig italiaansch knaapje ieder te Marseille in verbazing door de vlugheid, waarmede hij uit het hoofd rekent. Men geeft b. v. zijnen leeftijd op en hij zegt op staanden voet hoeveel dagen, uren, minuten en seconden het getal jaren bedraagt. Het kind ver¬ klaart dit te doen door middel van eene door hem zeiven op zevenjarigen leeftijd uitgedachte methode. aaaa gedeeltelijk van graszoden «f heideplaggen wuden vervaardigd en die in den waren zin des woords meestal zeer doorluchtig zijn. In zulk eene hut woonde Bram van Duigen. Hoe de^familie-naam van Bram was kunnen we niet me«- deelen, maar zeker is 't, dat van Duigen een scheld- of een eerenaam was, die de man te danken had aan de buitengewone behendigheid om allerlei fusten, df de zee nu en dan als buit aan 't strand afstiioodig een ommezien in duigen te trappen of, e' was, slechts te openen. van lang vervlo- Het is natuurlijk, dat we spj^'u orde van den gen tijden, toen strandrooft.gcj,^e onderscheid tusschen dag was, toen niet iejP [e(jer Weet thans en beseft het mijn en dijn ^rechtvaardig goed niet gedijt. J, l?.n , :2e Bram van Duigen was een strooper, ; .!?er in zijn hart en, voor een ander merkte dat ®ewat aanspoelde, had hij 't reeds te pakken. Éen was er, die hem in zijn behendigheid om te jut¬ ten evenaarde. Het was Klaas Snap, een praatjesmaker van den echten stempel. Wie hom hoorde praten, zou hem voor een monster geleerdheid gehouden hebben. Klaas Suap had van