Tekstweergave van EC_1878_01_02_0002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
No. 1. r. liÜl Hi ^ O E N S I) A G Dit blad verschijnt des WOENSDAGS en ZONDAGS Abonnementsprijs voor 8 maanden . , .... / 1.00. Franco per post „ * „ » 1.20. Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post¬ directeuren. Brieven franco aan den Uitgever A. Egmond. 2 JANUARI. Da prijs der Adtkktemtiv.n van 1—fi regels is 00 cents; voor eiken regel meer 10 cents. Vóór Diusdag en Zaterdag middag 12 nnr gelieve uien de Advertentiën in te zenden. Ingezonden stukkeu minstens cén dag vroeger. Afzonderlijke Ns. 5 ets. HOOFDAGENTEN te Rotterdam, NIJGH & van DlTMAR, voor Frankrijk en Relgie G. L. DAUBE & Comp.fe Parijs en Frankfort a/M. ^ tWBMWlum/VMt* W1B.V ttSHUSBEfcAé •UtJEWA'.iÜtHOn'-tvaM""""f1 J'' De premie, ENKHUJZER W\NDALMANAK voor het jaar 4878 verschijnt bij No. 2. Naar aanleiding eener missive van de Hoofdcom¬ missie voor de viering van de Unie van Utrecht zijn door ons de IIH. Dr. A. G. Boon, B. G. Botman, M. Gast Mz.. G. Bruijn en C. A. de Koningh, uitgenoo- digd, en hebben zich bereid verklaard, om in deze gemeente uittemaken de Subcommissie, welke eerdaags eene inzameling van gelden zal doen, bestemd tot stichting van een blijvend nationaal gedenkteekeu^te Utrecht, ter herinnering aan den 23 Januari 1579, den dag waarop die gedenkwaardige Oirconde geslo¬ ten werd, wier eenvoudige bepalingen de hoeksteen werden van de machtige Republiek der Vereenigde Ne¬ derlanden en wier hoofdgedachte nog in den tegen- woordigen Staat blijft voortleven. Enkhuizen den 31 December 1877. Burgemeester en Wethouders BRUIJNIS. De Secretaris, RIJXEN ENGELSMAN. Heil en zegen in 't nieuwe jaar! Zóó luidde de groet, dien magen en vrienden reeds onder elkander wisselden, zoovelen zij zich op den avond van gisteren in gezelligen kring vereenigd hadden, om het oude jaar ge- j zamenlijk ten einde te brengen, in het nieuwe gezamenlijk over te stappen. Heil en zegen in 't nieuwe jaar! Die groet is ook lieden op duizend lippen, gelijk hij staat uitgedrukt op duizend briefkaarten, als kort be¬ grip van alles wat menschen, in het gevoel hun¬ ner af hankelijkheid van hoogeren wil en den loop der omstandigheden, hunnen medemenschen goeds kunnen toewenschen. Meer of minder welge¬ meend zij die groet, niet zelden misschien door enkel plichlbesef of door een gevoel van onder¬ danigheid ingegeven, hij verliest daarom zijne waarde en beteekenis nog niet, als bewijs voor de algemeenheid der overtuiging, dat men in elkanders geluk belang behoort te stellen, als lid der menschelijke samenleving niet alleen voor zich zeiven het goede mag wenschen, maar er zich ook in behoort le verblijden, indien het anderen welgaat. Heil en zegen in 't nieuwe jaar ! Met dien- wmiasjMWPawuuiitwMt mmampvms&vaausaiaraatvwt zelfden groet wendt thans ook de Redactie der > Enkhuizer Courant zich tot hare lezers en voegt ^ er de verzekering bij, dat zij dit niet alleen bij i wijze van plichtpleging, maar in alle oprechtheid ! doet. Wat zij daarbij denkt ? In de eerste en voor- j naamste plaats is natuurlijk haar oog geslagen j op hetgeen tot het algemeen belang betrekking heeft. Gedachtig aan al de ellende en den jam¬ mer, door een zoo barbaarschen oorlog' als in 1877 gewoed heeft aangericht, hoopt zij hare lezers weldra te kunnen verblijden door het be¬ richt, dat de vrede, waarnaar sinds lang door alle welgezinden reikhalzend werd uitgezien, op goede grondslagen mocht tot- stand komen. Zij hoopt, dat de rust van landen en volken in het nu in¬ getreden jaar niet weder aan zulke gevaarlijke schokken worde blootgesteld, als Frankrijk, door de dwaasheid zijner regeerders, en ten gevolge daarvan in geen geringe mate ook geheel Europa, nu onlangs heeft moeien doorleven. Zij hoopt, dat het ons Vaderland wel moge gaan ; dat onder het nieuwe bewind, 't welk sedert kort de teu¬ gels van het gezag in handen heeft genomm, veel en met goed gevolg gedaan moge worden tot bevordering of opbeuring van Koophandel, Landbouw en Nijverheid ,r dat inzonderheid krach¬ tige pogingen mogen worden in het werk gesteld, om, door verbetering van het onderwijs, eene heilzame verlichting en beschaving tot alle rangen en standen te doer»-doordringen, en dat, onder al dat streven de eendracht, die het bolwerk is der macht van kleine staten als de onze, in plaats van meer en meer verloren te gaan, zoo¬ als zij welhaast dreigt, integendeel haren geze- genden invloed in steeds ruimeren kring doe gelden ter ondersteuning van al hetgeen den waarachtigen bloei van ons volk kan verhoogen. Zij hoopt, eindelijk, dat het jaar 1878 ook en met name voor Enkhuizen een goed jaar moge zijn ; dat onze reeds zoo zwaar beproefde stad niet op nieuw het verlies van inrichtingen, waarop zij prijs stelt, te betreuren hebbe ; dat nu einde¬ lijk en ten laatste eens voldoening gegeven worde aan haar rechtmatig verlangen, om zich, volgens van verbeterde communicatiemiddelen gesteld te zieu ; dat het haar in het algemeen vergund moge zijn, door eensgezinde samenwerking der burgers onderling en van overheid en burgerij, veel nuttigs in haar midden in stand te houden of tot stand le zien brengen, veel waardoor het leven barer ingezetenen veraangenaamd, de geeste¬ lijke en zedelijke ontwikkeling van jong en oud bevorderd wordt. Doch terwijl de Enkhuizer Courant deze wen¬ schen uit, voelt zij zich tevens door belangstelling- in het welzijn barer lezers gedrongen, hun elk in 't hijzonder, bij eene gelegenheid als die van heden, een welgemeend : Heil en zegen ! toe te roepen. Ja, heil en zegen, u allen, aan wier hooggewaardeerde ondersleuning zij haar voortdurend bestaan en toenemende ver¬ spreiding te danken heelt! Heil en zegen in uwen huiselijken en maatschappeljjken kring, in uw nering en bedrijf, in al hetgeen gij doet ol onderneemt, om den welstand van uw gezin te verhoogen, of in ruimeren kring voor andereu nuttig te zijn! Heil en zegen, in welk eene betrekking gij u geplaatst ziet, hetzij u de eer¬ volle roeping gegeven werd om, als hoofd of als leden van het bestuur der gemeente, de belangen der ingezetenen te behartigen, of als eenvoudig burger de plichten te vervullen, die u door een meer of minder aanzienlijk ambt, of door den u toevertrouwden post worden opgelegd 1 Ouders, opvoeders en opvoedsters, voorgangers der gemeente, dienaars van stad of land, elk uwer wordt met een : Heil en zegen ! door ons begroet. Ja, heil en zegen, burgers van Enkhuizen eu omstreken ! Heil en zegen in 't nieuwe jaar ! En onder al wat u overkomt, onder al hetgeen gij te doen en te diagen hebt, worde deze wenseh inzonderheid aan u vervuld, dat gij in het bezit moogt blijven van: een helder hoofd en een warm hart! FEUILLETON. De geschiedenis eener hangklok, door haar zelve verteld. 3. — „En nu Louise! ik installleer u heden plechtig in uwe, in ons beider woning. Regeer en heersch daar¬ om volgens de rechten, die u als vrouw des huizes toekomeu, mits gehoorzaamheid aan het eerste van alle geboden, die voor vrouwen des huizes geschreven zijn, om namelijk aan heur eigen mannen onderdanig te wezen ; en wees gij voorts de zon aan dezen hui¬ selijken hemel, in welker koesterend licht hij, die tot u spreekt, de verwezenlijking vindt zijner idealen van huiselijk geluk!" „En nu, Mijnheer Micawber! ik neem heden plech¬ tig bezit van het gezag, dat mij 13 toevertrouwd. Ik stel mij daarbij voor, dat gij de gevallen kent, waarin het uw plicht als echtgenoot is, om de eerste onderdaan van uwe vrouw te zijn, en noodig u voorts uit, wel toe te zien, en zorg te dragen, dat het mij nimmer aan de middelen ontbreke, die eene vrouw des huizes behoeft, om aan de hooggestemde eist-hen van een gemaal, die van idealen droomt, te voldoen." Op dezen schertsenden toon koutte een jeugdig Buil $.ü I a n <1. RUSSiSCH-TURKSCHE OORLOG. „v»— — ^ . i • ! de gedane wettelijke toezegging, in het bezit _. Nu de krijgsverrichtingen door het weder ver- 1 echtpaar, dat, van zijne huwelijksreis teruggekeerd, heden voor het eerst aan de theetafel in het ons welbekende huisvertrek had plaats genomen. Want Lucile en Mathilda waren al spoedig na den dood barer moeder naar eene kostschool gezonden, en haar vader had zich vervolgens naar elders begeven, in de hoop van daar beter dan hier beveiligd te zijn tegen de vervelingskrankte, die ook bem had aange¬ tast. Het bovenhuis stond dien ten gevolge ledig te worden, toen door den lir Vlug, die op trouwen stond met de bevallige, gansch niet onontwikkelde, zelfs geestige Louise Dalberg, voor drie jaren gehuurd werd. De heer Vlug was, zooals mij weldra bleek, vroeger op een commissionairskantoor werkzaam geweest. Eene erfenis had hem sedert in staat gesteld, voor eigene rekening een commissiehandel te beginnen, en hij had dien dan ook in het groot, misschien wel wat al te groot, opgezet. Hij was daarop al spoedig met zijne Louise in het huwelijk getreden, en bij de connexiën, die bij in zijne vorige betrekking had aangeknoopt, leed liet bij niemand twijfel, of bij zon het, met de gevorderde activiteit, ,nog ver in de wereld kunnen brengen. De eigenaar van het boven¬ huis was dan ook zeer met de nieuwe bewoners in zijn schik, en ik niet miuder. Na mij zelf halfdood verveeld te hebben door het zien op de verveling van anderen, stelde ik mij voor, in het bijzijn van dat vroolijke, gekscherende paartje, eens recht genoegelij- ke dagen te zullen beleven. Ik liet mij die hoop dan ook volstrekt niet ontnemen, toen men iu den loop der eerste week eene enkele maal vergeten had mij op te winden. Wat liet zich toch wei eer verwach¬ ten, en wat was tevens meer verschoonlijk, dan dat een overgelukkig jeugdig echtpaar nu en dan den tijd vergat! Ernstiger begon ik mij intusschen on¬ gerust te maken, als ik besp"urde dat die verzuimen, in plaats van minder, telkens menigvuldiger werden. Wat mij nog nooit gebeurd was, dat overkwam mij zelfs nu : ik raakte geheel van de slag af, en wees drie, terwijl ik twaalf riep. Ik schaamde mij iiaast dood voor den horlogiemaker, die toen ontboden werd, om mij in orde te brengen, eu herinner mij nog steeds, welk eene voldoening ik smaakte, toen die rechtvaardige man verklaarde, dat de schald niet aan mij, maar alleen aan verwaarloozing en onachtzaam¬ heid had gelegen. Ik vleide mij dan ook met de hoop, dat men van nu af wat zorgvuldiger op mjj etten, en mij aldus de gelegenheid geven zou, om iu ltnijne eer hersteld te worden. Dan ztet, wat gebeurt! ^a, wat er eigentlijk met mij gebeurde, weet ik aeR