Tekstweergave van EC_1876_01_02_0003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
«a rust een wijle ! O, zij, die mij lief zijn wor den door u heengevoerd naar onbekende plaatsen, heen gevoerd daar waar ik voor hen niet zorgen, over hen niet waken kan, heengevoerd naar.. . het graf! En, o ! dat heengaan is zoo treurig, dat schei¬ den doet zooveel pijn, dat verlies baart zooveel smart, — stel uit dus, slel uit, sluit uw vaart en dan — rust, een wijle! Zie ik ben rijk en vol van levenslust, ik ben geëerd en bemind en niemand zou mij willen zien henen gaan, ik ben sterk en heb nog zoo veel te hopen, zoo veel te verwachten, — Waarom zoudt gij niet toeven en mij de gelegenheid schen¬ ken om te genieten en mij te verlustigen in het¬ geen ik heb en hetgeen ik ben ? waarom zou de schalm waarop ik mij bevind zoo spoedig aan de beurt zijn om weg te vliegen, om neer te vallen in het stof en mij met zich mede te voeren naar het veld der vergetelheid, naar den akker der dooden ?... Luister niet naar de jeugdigen van jaren, luis¬ ter niet naar hen die meenen dat zij in de toe¬ komst gelukkiger zijn zuilen, — niet naar hen die u bidden om spoed te maken, omdat zij alleen in toekomende tijden heil en geluk zien bloeien ! Zij lijden aan begoocheling, zij weten niet wat zij doen. Neen, neen, de hopende jongeling, de dweepende maagd, zij worden door u in duizelen¬ de vaart heengevoerd naar het toppunt hunner wenschen, naar-het hoogste punt dat door u in uwe eeuwige wenteling wordt bereikt: an als zij dat punt zijn genaderd, dan zullen ook zij u smeeken r a toef tans, stuit uw vaart en rusteen wijle!" Maar ook hen hoort gij dan niet, gij voert hen weg van die hoogte, weg daarheen waar wee¬ ning is en donkerheid, teleurstelling en rouw. Neen, gij hoort mij niet, gij hoort ook hen niet, — gij vervolgt uw weg, uw eeuwigen cirkel¬ gang, waarop niets nieuws wordt waargenomen. Gij doet geboren worden en doet sterven; gij schenkt vreugde en leed en ofschoon gij ook al duizenden malen de kleuren en vormen doet ver¬ anderen, waarin het een en ander zich vertoont, — de zaken zijn en blijven oud, evenals gij zelf. Streng zijt gij als de winter, koud als de win- ternevel. Het gejuich der vreugde hoort gij niet, hot geschrei der smart trekt gij u niet aan; zon¬ der hartstocht, maar ook zonder poozen, vervolgt gij uwen weg, waarop de roos naast de distel bloeit, en die gij beide doet ontluiken en vergaan zonder door de een bekoord te worden of dat . de ander u afkeer kan inboezemen. Neen, den hartstocht, de vreugde, de smart laat gij voor den mensch; gij vervolgt uw weg en wentelt voort, altijd voort, hem die u bidt of vliedt of vloekt, alles latende, — behalve het leven, het aanzien, de macht. Ja, streng zijt gij, die hem henen voert daar waar hij niet zijn wil, die hem geeft wat hij niet begeert, ontneemt wat hij gaarne zou behouden, zonder ooit een zucht te slaken of een schijn van vergenoeging te doen blijken. Ja, uw beeld zou zijn dat van den win¬ ter, indien 't den mensch gegeven ware u even¬ als hem te ontvluchten of af te koopen. Maar evenmin zijt gij af te koopen ol te ontvluchten of te bedriegen. Al verbergde ik mij in het hart eener steenrots, gij zoudt uw invloed doen gel¬ don ; al bood ik u al het goud der aarde, gij zoudt er ongevoelig voor blijven ; al bracht ik alles bijeen wat jong, schoon, gelukkig en deugd¬ zaam of voortreffelijk is, — uw adem zou dat alles doen verkwijnen. Ja, gestreng zijt gij, en onverbiddelijk. Gij vraagt niet, of de dwaasheid die ik beging uit onwetendheid geschïêdaë^naa^aa^h^? volgen er van nederkomen op mij of op het menschenkind dat er in uwe eeuwige wenteling door getroffen zal worden. Gij vraagt niet, of die daad van eigenbelang en hebzucht in het een of ander verschooning vinden kan, maar laat den Worm dien ze schiep knagen aan de ziel, of laat de bedrogene, de teleurgestelde den jammer lijden die er uit voortvloeit, zonder hem met een medelijdenden blik te verwaardigen of naar zijne bede om meer spoed tc luisteren. Gij ziet het berouw dat de gedachte aan ver¬ beuzelde uren en verloren tijd in de ziel verwekt, maar staat niet stil om het verlorene terug tc doen halen, of het verkeerde te doen herstellen; uw leus en uw weg is voort! — wie niet door naberouw wil gepijnigd worden, benuttige het heden ; alleen hel heden heeft waarde, wat voor¬ bij is keert niet weer en wat vóór ons ligt is in nevelen gehuld, die alleen zullen opklaren als 't heden genoemd wordt. Zonder te vragen of zij die er zich op bevinden kunnen gemist worden of gereed zijn, laat gij met iedere wenteling een schalm wegvliegen en weldra ligt ook degene aan de beurt waarop thans zich zij bevinden, die meenen te jong, te schoon, te rijk, te machtig, te geëerd te zijn om niet op lang, zeer lang uitstel te mogen rekenen. 0 snelgewiekte tijd, die alles sloopt en slijt, leer mij hegrijpen dat zij ijdel is, de bede rust een wijle, maar leer mij uwe waarde kennen, leer mij u wèl besteden, — dan ploft gij mij niet neer in 't slof, maar bind gij mij vleugelen aan, waarmede ik getroost de eeuwigheid te ge- moet snel! * * $ Buitenland. TURKIJE. — Volgens de Politische Correspondenz, tracht Ser- verbassa in Bosnië en de Ilerzegowina thans door toegevendheid de kracht van den opstand te breken. Hij is zelfs met aanvoerders der opstandelingen in onderhandeling getreden en heeft, om het vertrouwen te winnen, verscheidene Christenen tot verschillende betrekkingen geroepen. Zes dergelijke benoemingen waren in de laatste dagen voorgekomen. FRANKRIJK. — Naar men uit Rome telegrafeert, bericht de Esercito, dat de maarschalk de Mac-Mahon ettelijke prachtige kisten met patronen en een Chassepot-geweer volgens het. stelsel van Gros aan Koning Victor Emmanuel ten geschenke heeft gezonden. Op liet geweer is het wapen gegraveerd van het Huis van Savoye en aan den draagriem leest men : „Aan den Koning van Italië, de maarschalk de MacMahon, President der Fransche Republiek." — Het beeld van Napoleon, dat in 1871 is omge¬ worpen, is heden weder op de Vendöme-kolom geplaatst. — Do Nationale Vergadering heeft, nadat de heeren Raoul Duval, Dufaure, dé Broglie, Casteliane en Picard het woord hadden gevoerd, art. 1 der druk¬ perswet met groote meerderheid van stemmen aange¬ nomen, volgens de redactie van den heer Bertauld, bepalende, dat aanvallen tegen de constitutionele wetten en tegen het Gouvernement der Republiek zullen worden gestraft. Art. 2 (betreffende de col- portage)is aangenomen, nadat de beeren Bertauld en Jules Eavre het bestreden en de minister Dufaure het verdedigd hadden. — Naar gewoonte is ook ditmaal voor de kinderen der uitgeweken Elzassers en Lotharingers te Parijs een Kersboom opgericht. De kosten waren bij inschrij¬ ving gedekt en 2600 kinderen ontvingen geschenken en lekkernijen. De boom zelf was uit den Ëlzas af¬ komstig en al de aanwezigen namen er takjes van mede naar 'huis. ENGELAND. Op de Theems heeft woensdag 11. een treurig on- ge plaats gehad. De Goliath, een oud schip, dat gebruikt werd om knapen uit de werkhuizen gelegen¬ heid te geven, zich voor de zeevaart te bekwamen, is in brand geraakt, terwijl er ongeveer 500 jongens aan boord waren, bijna allen beneden den leeftijd van vijftien jaren. De brand ontstond doordat een dei- jongens eene petroleumlamp, dien hij uitdooven moest en waaraan hij zich brandde, vallen liet. Zeer snel verspreidde het vuur zich over den vloer en langs de wanden van het ruim van het uitgedroogde, °oude schip, waarin alle reten en voegen sterk van pek voor¬ zien waren. Er was bovendien nogal wat petroleum aan boord. Het bleek spoedig, dat er aan blusschen geen denken viel. Tot overmaat van ramp waren de meeste booten aan wal en de enkele, die aan boord waren, vielen door het verbranden van touwen en katrollen in het water en konden geen dienst doen. De kapitein beval den knapen, die zwemmen konden, naar don omstreeks 1000 voet verwijderden wal te zwemmen. Een aantal der knapen waren daar¬ toe in staat. Do rest, een aanzienlijk getal, moest op andere wijzo gered worden. Gelukkig was er aan het schip toevallig eene vrij groote schuit vastge¬ maakt ; de kleinste jongens, 7—10 jaar oud, begaven zich daarop. Toen er zoo ongeveer een twintigtal op de schuit waren, die er veel meer kon bevatten, wilden die twintig, verschrikt door de vlammen en half verstikt door den rook, reeds wegvaren. Een van hen echter, «de popular boy" door zijne kame¬ raden bijgenaamd — zijn naam, die vereeuwigd ver¬ dient te worden, was Billy Bolton — wat ouder, grooter en sterker dan de anderen, wist dit, ofschoon met groote moeite, te verhinderen. De kleine held liet niet af voor er wel zesmaal meer dan twintig aan boord van de schuit gekomen waren. De schuit bleef, toen zij het een eindweegs ver gebracht had¬ den, in den modder steken, maar de jongens werden spoedig door booten, die van den wal kwamen opzet¬ ten, aan den oever gebracht. Voor zoover men thans kan nagaan, zijn er vijftien jongens verongelukt. Een hunner schoolmeesters is ook verdronken. De kapi¬ tein heeft zich kloek gehouden en is tot het laatst op het schip gebleven. Zijne vrouw heeft zich niet an¬ ders kunnen redden dan door van eene hoogte van dertig voet in het water te springen. ZWITSERLAND. Hern, 27 December. Te Hellikon (Kanton Aar- gau) is het schoolgebouw ingestort. Van de kinderen en ouders, die daar bij gelegenheid van de nitdeeling der Kerstgeschenken aanwezig waren, kwamen door deze ramp 80 om het leven en werden 50 gewond. Ofsehoon de schrik Krombruggen eerst overweldigd had, dreef de nieuwsgierigheid hem toch aan om de tafel meer ee meer te naderen, en weldra raakte zijn hand den rug der groote stoel aan, waarin zijn groot¬ vader gezeten was. De dorre, knokkerige vingers brachten van tijd tot tijd de schaakstukken in beweging, en geen der spe¬ lers gaf zich een oogenblik bloot; elke uitval der tegenpartij werd behendig afgeweerd, totdat eindelijk grootvader Krombruggen, na een meesterlijken zet, met heesche stem het beslissende: «schaak aan den koning," uitriep. Een trek van duivelsche woede vloog over het gelaat van Rietstaak, en tegen alle regels in deed hij zijn koning drie plaatsen terug¬ wijken. Zijn medespeler scheen het niet te bemerken en bewoog zijn hand reeds om verder te spelen, toen de referendaris, die zich niet langer bedwingen kón, eensklaps uitriep: «Pas op, geleerde heer en waarde grootvader, hebt gij zijn valschen zet niet gezien ?" Nauwelijks had Krombruggen deze woorden uitge¬ sproken, of zijn grootvader zonk met een zucht dood ineen. Neef Rietstaak echter sprong op en riep met donderende stem uit: «Hei daar, jongentje, heb je j geen zwijgen geleerd ? Zit de tong je zoo los in de keel of ,wil het ei wijzer wezen dan de hen ?" Met deze woorden stormde hij op den referendaris los. Deze week terug achter de tafel, sloeg er met de vuist op en schreeuwde: «Pak je weg, satan, en raak me niet aan! Wat recht is, moet recht blijven! Ik (ben hier in mijn eigen huis, en jij, vervloekte halsomdraaier, bent reeds voor dertig jaar begraven. Als ik het niet om de opspraak en omdat het nacht is liet, zou ik de politie halen en je eenige dagen op water en brood laten zetten 1" Toen hief Rietstaak een gillend gelach aan, zijne gelaatstrekken verwrongen zich, uit zijne schouders kwamen vleermuizen-vleugels te voorschijn en zijne nagels werden scherpe tijgerklauwen, waarmede hij de borst van Krombruggen bedreigde. Deze echter raapte zijn laatste krachten te zamen en vloog in ademlooze vaart weg uit de kamer, uit het huis, door straten en stegen, over pleinen en bruggen, terwijl de booze geest hem steeds digter op de hielen kwam en hij den gloeienden adem van het monster reeds in zijn nek gevoelde. Reeds drongen de tijgerklau¬ wen in zijn vleesch, toen het hem gelukte zich voor 't laatst los te rnkken, de leuning van een brug te B i n n e n i a n d. — Door L. van Eijk te Zaandam is concessie aan¬ gevraagd voor een stoombootdienst van Zaandam op Alkmaar, Purmerend en Amsterdam, tot het vervoeren van reizigers, goederen en vee. — Op Texel wordt reeds druk handel gedreven in de lammeren die in 't aanstaande voorjaar geboren zullen worden. Men biedt f 10.— k f 11.— voor t stuk. — Cornelis Bobeldijk, van Twisk, is van rechts¬ vordering ontslagen, omdat is geconstateerd, dat de brandstichtingen en diefstallen door hem gepleegd, op rekening moeten gesteld worden van eene zielsziekte. Men zal nu toch zeker de wijsheid in acht nemen, om hem niet onbewaakt los te laten. — In Noord-Amerika worden jaarlijks niet minder dan 8 millioen-acres grond van bosch ontbloot. Als dat zoo voortgaat en de aanplanting van nieuwe bosschen niet toeneemt, gaat dat werelddeel eene geheele wijziging, ook in zijne luchtsgesteldheid te gemoet. 't Is zonde van het kostbare hout: in 10 jaar tijds werden 12 millioen acres bosch afgebrand, om den grond wat spoediger te kunnen gebruiken. grijpen en hals over kop in het water te springen... «Veel heil en zegen in 'tnieuwejaar én drie gulden voor een flesch Bourgogne!" riep de koffihuisjongen nu op eens tot den bezoeker, terwijl hij hem met kracht wakker schudde. «Wa-a-at is dat!" riep deze uit, terwijl hij zich met de hand over liet voorhoofd streek; «heb ik dan gedroomd ?" ■ «Ja, Meneer, en wij verlangen hartelijk, dat u naar huis gaat, want 't is lang over twaalf." «Die vervloekte huissleutel! Nu zal ik misschien weêr voor een digte deur komen, maar dan zal juf vrouw Slibber opstaan, of ik moest geen Krombrug¬ gen beeteu." Hij betaalde zijne vertering en ging, verheugd dat alles een droom was, naar huis, waar jufvrouw Slibber hem gelukkig nog zat te wachten.